ē ſimile. qꝛ tota trinitas ē principiū. et ideoqꝛ exēplar rationē ꝓducētis dicit. vnde ſꝫmſubſtantiā dicit̉ et ꝯuenit toti trinitati. ſed n̄tota trinitas ē principiata. et qꝛ imago dicitrōnem ꝓducti ꝓprie ideo nō ꝯuenit toti trinitati nec dicit̉ ſꝫm ſubſtantiā. Ad illud qd̓obicit̉ ꝙ ad hoc ꝙ ſit imago debet exprimere diſtinctionē et ordinē. dd̓ ꝙ illud veꝝ ē īimagine q̄ ē imago rei habētis diſtinctioneꝫet ordinē. ſic̄ habet homo in ꝑtibus et totatrinitas mͥ ꝑſonis. ſed cū res cuius ē imagon̄ habeat diſtinctionē vtputa vna ꝑſona nooportꝫ ſic exprimi. vel poteſt dici ꝙ illud verum ē qn̄ imago ſubſtātialiter differt. Tuncem̄ ad hoc ꝙ exp̄ſſe exprimat. neceſſe ē imitari in ꝯditionibus ꝯſeqn̄tibus ſubſtantiā ſꝫcū imitat̓ in eadē forma ſubſtātie n̄ oportꝫ.Ecūdo querit̓ vtꝝ imago ſit ꝓpriū filij. et ꝙ ſic videt̉ per hila. in ꝓpoſitaaꝓp̓atione. eternitas in patre. ſpeciesin imagine vſus in munere. pater dicit̉ ꝓprieſimiliter munus. gͦ ſi recte ponunt̉ ex equoimago dicit̉ ꝓprie de filio. ¶ Itē augꝰ vj. detrini. Solus filius ē imago patris et exp̄ſſiꝰeo filius quo imago. et verbū. gͦ ſꝫm hoc cifilius dicat ꝑſonalē relationē patꝫ ⁊cͣ. ¶ Itēimago eſt ſimilitudo expreſſa. et in diuinisſimilitudo expreſſiſſima ſed ſimilitudo expreſſiſſima non poteſt eſſe plurium diſtinctoꝝ. ſi gͦ filius ē abvno. ſpūs.ſ. equalitera duobus gͦ nō poterit eſſe imago. ¶ Itemimago in diuinis attēdit̉ ſꝫm imitationē ꝑſone. nō eſſentie qꝛ nō ē imago eſſentie ſꝫ ꝑſone gͦ ad hoc ꝙ vna ꝑſona ſit imago alteriꝰneceſſe ē ꝙ illa īmitet in eo ꝙ reſpicit ꝑſonavt ꝑſona. ſed emanatio vel ꝓductio reſpicitꝑſonā vt ꝑſonā. Nam ꝓductio creature reſpicit ſubſtantiā. Cum gͦ ſolus filius imitat̉patre in ꝓductione ꝑſone ſolus filius ēīmago. Contra damaꝰ. dicit ꝙ ſ.ſ. ē imago filijgͦ nō ē filij ꝓprium eſſe imaginē. ¶ Itē hocvidet̉ ꝑ vtraqꝫ diffinitionē hila. et prima ēimago ē eius rei ad qua imaginat̉ ſpecies indifferēs. ſed hoc ꝯuenit ſ.ſ. ergo et imago.¶ Item hoc videt̉ ꝑ rōnem qꝛ ad imaginemiſta duo ſufficiūt ſcꝫ imitatio ſꝫm ſimilitudinē et ſꝫm equalitatē. Sed hec duo ē reꝑire īꝑſona ſ.ſ. gͦ ⁊cͣ. ¶ Ite ſic filius ꝓcedit a patre vt exprimēs patre ita ſ.ſ. a filio vt exprimēs filiū gͦ queadmodū ē imago filiꝰ pr̄isita ſ.ſ. eimago filij. ℟iº dd̓ ꝙ īmago in diuinis nō tantū dicit exp̄ſſionē ꝑſone ſꝫ etiā exp̄ſſione in ſummo. Exp̄ſſio aūt ī ſummo duoponit. ſcꝫ ꝙ ſit vnius ad vnū. et ꝙ ſit ſꝫm comuneꝫ modū ꝙ ſit vnius ad vnū ponit ꝑ hocꝙ illud qd̓ ꝑ ſuꝑhabundantiā dicit̉ vmi ſoliꝯuenit et ſi ſit eſſentiale eſſentie. ſi ꝑſonaleꝑſone. Nam vnū in ſummo non poteſt exprimere plura. vel plures vnū. vnū inqua in quonulla ē diuerſitas. Similiter vnū ſumme nopoteſt exprimi a pluribus vt plures ſunt. qꝛtūc omnino differētes eſſent. ponit etiā aliud videlicet. vt ſit exp̄ſſio ſꝫm ꝯmunē modūNam ſi ex aliquo reſpectu nō habet exprimere. non exprimet ſumme ꝓpter prima rōnemſolus filius ē imago qꝛ ſolus ab vno ꝓcedit.Spiritꝰ aūt ſanctꝰ a duobus et ideo equaliter vtrūqꝫ exprimit et neutꝝ ī ſummo ꝓpterſcd̓am rōnem ſolus filius ē imago qꝛ ſꝫm omne reſpectū habꝫ rōnem exprimēdi et inquatum ꝯꝑat̉ ad illū a quo ē et inquantū ꝯꝑat̓ad illū qui ex ipſo ē inquantū ꝯꝑat̉ ad illuꝫa quo ē qꝛ exit ꝑmodū nature et ita ꝑ mod̓verbi et ſpeciei. et ꝑ moduꝫ ſimilitudinis exp̄ſſe. inquantū ꝯꝑat̉ ad illū qui ē ex eo qꝛ ꝑomnia et eodē mō ſpirat filius vt pater..ſ.ſ.aūt in nullo hoꝝ ꝯuenit ideo ratio īmaginisē in ſolo filio qꝛ ab vno tantū ꝓcedit et qꝛ ꝑmodum nature qꝛ etiā ꝯſimiliter ꝓducit ſ.ſ.media tn̄ ratio qꝛ ꝑ modū nature ē ratio ꝓpria. Alie vero faciūt ad ꝯgruitate. Concedendū igit̉ ꝙ ſolus filius ꝓprie loquēdo eſtimago et eo quo filius eo eſt imago et eo ipſo verbum et filius dicit ſolum reſpectuꝫ adpatrem imago principaliter ad patrem. ſedꝯſequēter reſpectū ad aliā ꝑſonam verbumprincipaliter reſpectū ad patre. et ꝯſeqͣn̄terreſpectū ad creatura. vnde eadē notio ſūt ipſius filij. tn̄ alio et alio moſignificata. vndenon ē ſuꝑfluitas. Ad illud gͦ qd̓ obicit̉ dedamaº. dd̓ ꝙ dam. fuit grecus. greci aūt n̄ita ꝓprie accipiūt rōneꝫ īmaginis vt latini qꝛnec de origine ꝑſonaꝝ ſic ſane ītelligūt. velpoteſt dici ꝙͣ ſermo augͥ. et dam. cauſaliterintelligit̉ qꝛ reformat nos ad imagine criſtiAd illud qd̓ obicit̉ ꝙ diffinitio īmaginis couenit ſ.ſ. dd̓ ſic̄ īfra patebit ꝙ ſpecies vt ibiaccipit̉ ꝯuenit ſoli filio. Ad illud qd̓ obicitde aſſimilatione et qualitatē. dd̓ ꝙ filius n̄dicit̉ imago ꝓpter aſſimilatione in ſubſtātiaſed ꝓpter modū emanādi et hoc nō habet ſ.ſ. exp̄ſſiſſimā ſimilitudinē nec cū filio nec cūpatre ideo nullius ē imagoErcio querit̉ vtꝝ eternitas aꝓpriaturpatri. ſpecies imagim. et vſus munerividet̉ ꝙ nō ſit bona aꝓpriatio hilarij.qꝛ omnes diuine ꝑſone ſimul eterne ſunt etcoequales et eternitas abſtrahit ab actu ꝑſone gͦ nō ē appriabilis ¶ Ite querit̉ quareſpecies aꝓpͥat imagini aut em̄ ſumit̓ ibi ſpēsvt ſpeciēs dicit̉ forma. aut pulcritudo ſi forma ſic̄ natura nulla ē aꝓp̓abilis ſic nec ſpecies ſi aūt pulcritudo. ſed pulcritudo imagīsrefert̉ ad ꝓthotipū gͦ ad patrē gͦ illi debꝫaꝓpriari. ¶ Itē dioꝰ dicit ꝙ bonū et pulcrūidē gͦ cū bonitas ſit appriabilis ſ. ſ. gͦ et pulcritudo. ¶ Itē hila. dicit ꝙ oportꝫ imaginēhabere eſſentiā et natura et ſpecie auctoris.quare magis diffinit īmagine ꝑ ſpecie quā aliqd̓ alioꝝ. ¶ Itē nō ē vtendū deo ſed ſolūcreatura gͦ vſus nulli ꝑſone ē aꝓp̓abilis gͦnec.ſ. ſ. kiº dd̓. ꝙ illa aꝓpriatio hilarij fuitad explicandū ꝑſonaꝝ origine ſiue emanatōnem qm̄ ergo perſona patris emanatione et
