Seite
XVIII illud omne. Ideo notandū ꝙ aliud on̄dit deꝰ velle abſolute et quātū in ſe eſt. vt bona q̄ facit et hͨ tenemur velle ſimplicit̓ et abſo luta voluūtate. quātum in nobis eſt aliquid vn̄dit ſe velle volūtate abſoluta. ſed oppoſi­tū velle quātū in ſe eſt. vt mala q̄ infligit. et hec tenemur velle volūtate abſoluta et deli­beratiua. tn̄ oppoſitū poſſumꝰ velle volūta­te pietatis. vt dicit hugo. vnde ſic deus nō delectatur in nr̄is penis. ꝫ magis dicit heu heu conſolabor ſuꝑ hoſtibus meis. yſai. j. ſic et nos. vnde hugo diſtinguit ī nobis tri plicicem volūtatē. ſcꝫ rōis pietatis et carnis et in xp̄o quadruplice extendens nomē vo­lūtatis. vnde dicit in libro de voluntatibus xp̄i loquens de xp̄o volūtas deitatis ꝑ iu­ſticiam ſentenciā dictabat. volūtas rōnis ꝑ obedientiā veritatē aꝓpbabat. volūtas pie­tatis per cōpaſſionē in malo ſuſpirabat. vo­luntas carnis per paſſionē in malo proprio murmurabat. et ideo volūtate rōis debemꝰ velle etiā malū pene. ꝙ ſcimꝰ deū velle. ſed volūtate pietatis poſſumꝰ cōdconaliter ſiue quatum eſt in nobis. ſi deo placet nō velle. nam et ip̄e deus quātū in ſe eſt nō vult. ſic̄ p̄dictū eſt. aliquid oſtendit deꝰ ſe velle quā tum in ſe eſt circa qd̓ cōſiſtit ſubāliter ordo ſalutis vt ſunt ea que p̄cipit fieri et q̄ p̄cipit non fieri. et hoc tenemur velle. aliquid on̄t deus ſe velle quātū in ſe eſt circa qd̓ cōſiſtit expedicio ſalutis. vt ſunt ea que conſulit. et ad talia nō obligat nec vult oligare. vult eī aliquos ſaluare. ſic aliquos via laciori ire. Ex hijs gͦ ptꝫ ꝙ tenemur generalit̓ velle et conformare volūtatem nr̄am. nō in omni vo lito. ſed in omi eo qd̓ īnoteſcit tribꝰ modis p̄dictis. alioqui frāgeret̉ amicicia. et de ta li volito currūt rōnes et aucͣtes. ideo em̄ p̄­cepto tenemur conformare. qꝛ vult nos vel­le qd̓ p̄cipit. et hoc ſcimus et plato meo te­neor cōformari in hoc ꝙ exp̄ſſe ſcio ip̄m vel­le me velle. ſed ī p̄lato neſcio niſi per mād­tū. ſed in deo ſcio per alia ſigna. ſic̄ p̄dictū eſt. Ad illud gͦ qd̓ obicit̉ ꝙ in nullo pōt diſcordare intellectꝰ quī ſit falſus ⁊cͣ. dd̓ ꝙ. nō eſt ſimile de bono et vero. nam verū dici tur abſolute. bonū vero in relatione ad finē et qꝛ duo oppoſita nō ſunt ſimul. ideo non poſſunt intellectꝰ diſcordantes eſſe veri. ſꝫ bonū dicit̉ in relatione ad finem. et qm̄ op­poſita volita poſſunt ad eūdem finē crdina ri. ideo ſimul poſſunt eſſe bona. et affectus reſpectu eorū eſſe recti. id eo nō neceſſe eſt ī omni volito conformari. qꝛ oppoſitū poſſu­mus ſancte velle. qꝛ ordinare in finem. ſed oppoſitū eiꝰ qd̓ deus vult nō velle nō poſſu mus ordinare in finem. qꝛ deus nō acceptat illud. Ad illud qd̓ obicit̓ ad ꝯtrariū ꝙ no tenemur ad omnē volitū. dicend̓ ꝙ verū ē. qꝛ nec ad volitū. qꝛ volitū. nec qꝛ ſcitu. ſꝫ qꝛ ſcitū eſſe volitū a deo. ita ꝙ nos velimꝰ illd̓ Aliter tn̄ p̄t dici. ꝙ tenemur. qꝛ abſolute vo litum. ſed excuſamur per ignorātiā maxime vbi adhibet̉ debita diligentiā. ſicut aliquis obligat̓ ne cognoſcat non ſuā. vnde de obli gatione inducente culpa falſum eſt. qd̓ di­cit ꝙ ſcīa non inducit noua obligatōeꝫ. ſicut em̄ ignorantia facti excuſat a toto ita ſcīa ꝑ oppoſitū. cū diuīa volūtas facit alique eſſa obligatū vt nullo mō poſſit incōtrariū ſiue culpa et ſic in ꝓpoſito. et ſic pꝫ illud. Ad illud qd̓ obicit̉ de xp̄o et bta virgine et alijſ cōpacientibꝰ. dicend̓ ſicut dictū eſt ꝙ volū tate abſoluta. nolebant qd̓ deus nolebat. tn̄ volūtate ꝯdconata ſiue volūtate piētatis de bebant velle ꝯtrariū. et hac voluntate mere bātur. qm̄ hoc nō eſt nature tm̄ ſꝫ etiā rōnis. Niſta ꝑte ſunt dubitatōes circa lr̄aꝫ et primo de hoc qd̓ dicit Augͥ. Mul­tu inteſt quid velle deo. quid homī congruat. ergo ex hͦ videt̉ aliquid liciti poſ ſit homo velle ſciendo ꝙ deus velit ꝯtrariū ponat̉ gͦ per impoſſibile ꝙ alicui reueletur ſua danatio. conſtans eſt. ꝙ deus vult iſtū dā mnari volūtate abſoluta. aut ergo iſte te netur velle. aut no. vel quicquid ſit de ten­tione quid eſt ꝑfectiꝰ velle. vtrū velle dam nari. rel no. ſi vult damnari. gͦ vult a d̓o ſe pari. hec voluntas recte nūꝙͣ pōt appetere ſi non vult damnari. gͦ ꝑfecte ſe nō confor­mat. ergo ꝑfectior eſt volūtas oppoſita. ℟iº dicendū ꝙ illud eſt īpoſſibile. ꝙ alicui reueletur ſua damnatio. et īpoſſibili poſito nō eſt mirū ſi ſequat̉ īpoſſibile. Name ſi tu q̄ras. quid eſt ꝑfectiꝰ. ℟º dicendū. ꝙ in eterna damnatōe ſunt duo. ſcꝫ pene īflictio. et aterna a deo ſeꝑatio. ſeꝑatōeꝫ eternam a deo nullo modo credo ꝙ aliqua aīa recte de beat velle. imo ſemꝑ velle ꝯtrariū. ſed penā velle ſi reuelatū eſt ſibi debet. et hoc ptꝫ. qꝛ quilibet iuſtus de ſe et de alio debet velle. imo ſemꝑ velle contrariū ꝙ om̄is peccas fi­naliter eternalit puniat̉. ergo ſi ponitur p̄ exiſtens cognitio certitudīaliter iuxta ſe. cre do ꝙ quadiū durat ei bona votuntas ꝙ hͦ nolet. ſi autē q̄ras de eo qui peccat. vtꝝ vel­le debeat grām ſibi ſubtrahi. qꝛ videt̉ ꝙ ſic cū deus velit et ip̄e ſciat hoc eſſe iuſtum. et dicend̓ ꝙ grām ſubtrahi alicui ſub triplici ꝯ dc̄one p̄t reſpici. aut ſimplicit. aut ad tꝑs. et ad tempꝰ. adhuc dupliciter. vel in ſe. vel ꝓut habet rōnen pene. hoc mō vult deus ſubtrahere. et hoc modo debet peccās vel­le. vt eum deus puniat. vnde regula gene­ralis. ꝙ in omībus que ſcimꝰ deum velle ab ſolute tenemur voluntate abſolutā velle. tn̄ licet nobis velle contrariū volūtate ꝯdcona ta ſiue quātū in nobis eſt. qꝛ hoc decet nos et ꝓpter hoc dicit Augͥ. Multū inteſt ⁊cͣ. Item q̄ritur de hoc qd̓ dicit mgr̄. ꝙ actio iu deoꝝ fuit mala. videtur em̄ falſū dicere. qꝛ actio iudeoꝝ fuit cā paſſionis. ſed ſi cauſa ī mediata mala et effectus. ergo ſi actio fuit mala et paſſio Rº dicend̓. ꝙ iſtud eſt verū 54ςA6E