Seite
titulo dictū eſt. Sacramentū vero dignitatis et voluntatis ē ordo dignitatis qꝛ a ſolis ep̄is con feīt̉ vel qꝛ nō niſi dignus ⁊ digne ad illuꝫ aſſu­mendus eſt extra de ſūma tri. c. i. in fi. volūtatis quia ſine illo quis ſaluari pōt extra de epiſco­po qui re. epi. c. i. ⁊.i. q. i.§. ſed notandū. ⁊.§. ecce cum de hoc dicet̉ in prohemio ſecūde partis. Sacramentū volūtatis tantū eſt matrimonium ⁊ dicitur volūtatis quia ſine illo quis ſaluari po teſt. Non enim expedit homini ad regna celoꝝ tendere volūtati nubere. xxiij. q. iiij. tūc ſaluabit̉ Circa qd̓ notandū eſt ꝙ ẜm canones.xxxiij. q. iiij nō oportet extra de fer. capellanus. ſolen­nitas nuptiaꝝ facienda nō ē a. lxx. qd̓ ē tempus triſtitie vſqꝫ in octauam paſce nec tribus ebdo­madis ante feſtum ſancti Ioānis. Sed ẜm con ſuetudinē eccleſie generalis matrimoniū publi­ce contrahit̉ in eccleſia a craſtina dominice ī al­bis: videlicet ab octaua die paſce vſqꝫ ad primū­diem rogationū. Et in prima die rogationum in mane claudit̉ hec ſolēnitas: ⁊ durat prohibitio vſqꝫ ad octauā diem poſt penthe. incluſiue. ⁊ ſic loquit̉ Clemens papa in ſua epiſtola decretali. extra de fer. capellanus. A prima quoqꝫ domini ca aduentꝰ vſqꝫ ad epiphaniaꝫ nō debet nuptie celebrari: ut in predicto. c. nō oportꝫ. xxxiij. q. iiij. nec etiā fierēt vſqꝫ ad octauā epiphanie: niſi ꝗa dominꝰ nuptias cū ſui preſentia cū etiā iracu­lo decorauit. Unde tūc cantatur: Hodie celeſti ſponſo iūcta ē eccleſia. Quidā tamē dicūt ſancti us eē ꝙ hec ꝓhibitio vſqꝫ ad octauā ipſius feſti extendat̉ ſicut ⁊ officiū conuerſionis aque in vi num in nuptijs. In premiſſis ergo tēporibꝰ ma­trimonia nō contrahunt̉: quonia ip̄a tēpora ſunt orationi deputata. Et ideo debet tūc homo a le­cto vxorie ſequeſtrari. Generalit̓ enim tēpore quo abſtineat a nuptijs: aſtinendū eſt etiā a con iugali amplexū. xxxiij. q. iiij. per totum: niſi forte ob fragilitatem hūanitatis vir ab vxore poſcat cōiugale debitū vel ecōuerſo: quoniā poſcēti ſol uendū eſt: quia ẜm apl̓m vir nō habet poteſta­tem corporis ſui ſed mulier: ⁊ ecōuerſo extra de cōuer. cōiū. quoddā. Licet etiā ſolēnitas nuptia rum premiſſis tēporibus interdicta ſit. quocūqꝫ tamē tꝑe matrimoniū legittime ꝑ verba de pn̄ti cōtractū tenet. Quod vero ſtatutū fuit in cano­ne. xxxiij. q. iiij. nō oportet ꝙ tribus ſeptimanis precedētibus feſtū beati Ioānis baptiſte nuptie nō celebrarent̉: ideo factū fuit ut liberius oratiōi vacet̉. Inſtituerat enim eccleſia prius duas qͣ­drageſimas pret̓ maiorem vnā ante natale dn̄i que cōmunit̉ vocat̉ ſancti Martini ⁊ durabit vſqꝫ ad natale. Aliam. ſ.xl. dieꝝ ante feſtū beate Ioānis baptiſte in quibꝰ vacandū erat oratiōi­bus: elemoſynis ⁊ ieiunijs. ſed ꝓpter hominuꝫ fragilitatē ille due ad vnā ſūt redacte ⁊ iteꝝ illa diuiſa ē in tres ebdomadas aduētus. ⁊ tres an̄ natiuita em̄ ſancti Ioānis in quibꝰ ē ieiunandū ⁊ a nuptijs ē abſtinendū. Porro ẜm beatu In­doꝝ. e. q. femine dū maritant̉ ideo velant̉ ut no uerint ſe ſemꝑ viris ſuis ſubditas eſſe. Et qꝛ Re becca viſo Iſaac ſe velauit. Itē ideo nuben­tes poſt benedictionē vitta vno inuicē vinculo copulant̉: ne compagē.i. fidē vnitatis cōiugalis dirumpāt. Eadē vero vitta cādida purpui eoqꝫ colore ꝑmiſcet̉: qꝛ cādor ē mūdicia vite. purpu­ra ad ſanguinis poſteritatem adhibet̉: ut hoc ſi­gno ⁊ cōtinentia ⁊ lex continendi ab vtriſqꝫ ad tempus admoneat̉. ⁊ poſt hoc ad reddēdū de­bitum nō neget̉. Item ꝙ in primis annulꝰ a ſponſo ſpōſe dat̉ fit nimiꝝ ꝓpter mutue dilectio nis ſignū. vl̓ ꝓpter id magis ut pignore.i. ſigno eoꝝ corda iungant̉. Unde ⁊ in quarto digito iō annulus inſerit̉ quia in ea vena quedā ut fertur ſanguinis ad cor vſqꝫ ꝑueniat. Item protheꝰ ꝗ­dam ſapiēs primū ob amoris ſignū ferreū annu lum fecit ⁊ in ibi adamantē incluſit ⁊ inde ſubar rare ſpōſas inſtituit: qꝛ ſicut ferrū oīa domat: ſic amor oīa vīcit: qm̄ nihil amoris furore vehemē tius. in auct. de nup. Et ſicut adamas ē infrāgi­bilis ſic ⁊ amor eſt inſeperabilis. Fortis ē enim ut mors dilectio. Ideoqꝫ in digito annularis in quē vena procedit a corde illū portare inſtituit. Poſtmodū ꝟo pro ferreis ſūt aurei conſtituti ⁊ ꝓ adamanti geminis ornati: quia ſicut auꝝ cete ra mētalla: ſic amor vniuerſa bona precellit. ⁊ ſi cut auꝝ gēma decorat̉: ſic cōiugalis amor ceteri virtutibus adornat̉. Nuptie aūt ẜm Ambroſiuꝫ e. qͥ nec illud dicte ſunt a nubendo. Ille enim q̄ nubūt caput ꝓpter verecūdiā obnubere nō loꝗ ſolent. Unde ⁊ rebecca viſo Iſaac cui deſpon­ſari debebat caput obnubere cepit. xxxij. q. ij. ho norat in fi. Uerecūdia nāqꝫ debet precedere nu ptias quo ip̄m cōiugiū plus verecundia comen det: ⁊ magis expetita debet videri a viro qͣꝫ ip̄a viꝝ expecijſſe. Sed ẜm Hieronimū. e. q. cōnu­bia. Conubia legittima peccato carent: nō tamen tempore illo qua actus cōiugalis gerūtur preſē tia ſpūs ſancti dat̉: etiā ſi ꝓpheta eē videat̉ qui officio generationis obſequit̉. Notandū etiā eſt ꝙ triplex ſpirituale ſacramentū in carnali matri monio cōſummato deſignat̉. Primū ſacramentū ē vnio ſpālis anime ad deū ꝑ fidē: dilectionem ⁊ charitatē: ſiue vnio volūtatis.ſ. charitas q̄ con ſiſtit in ſpiritu inter deū ⁊ iuſtā animā exͣ de bi­ga. debitū. Unde apl̓us Qui adheret deo vnuſ ſpiritꝰ eſt cū illo. Hoc ſacramētū ſignificat̉ ꝑ con iūctionē animoꝝ habitā in prima de ſponſatiōe carnalis matrimonij. Secundū eſt vnio huma­ne nature ad deuꝫ que facta ē in vtero virgina li per incarnatione verbi dei: ſiue nature cōfor­mitas que conſiſtit in carne inter chriſtū ⁊ ſcām eccleſiam de con. di. ij. in chriſto patre. Ad qd̓ ꝑ tinet illud Uerbū caro factum eſt ⁊cͣ. Hoc ſacra mentū deſignatur in matrimonio carnali per cō iunctionem corporū cōſummato: nō ꝙ ip̄a ꝯiūctio