Seite
diuidit̉: vt legit̉ in libris ſequētibus. ſic eccleſiaꝫ ſcindit hereticoꝝ īſania. Deīde ſequūtur libri ſa lomonis: qꝛ poſt pugnas hereticorū claruerūt in eccl̓a ſanctoꝝ doctoꝝ īgenia. Poſtmodū ſequit̉ liber Iob vbi agit̉ de ꝑſecutionibꝰ ⁊ cōſolationi bus eius: quia quātūuis in pace floreat eccleſia. tentationes tam̄ nō deſunt ſpiritualiū aduerſorū quorū quāto eſt occultior pugna tanto difficilior eſt. ſed glorioſior erit acquiſita victoria. Rur ſus illud quoqꝫ adijciendū ē ꝙ ſingulos mēſes preteritis poſſumꝰ adaptare tēporibus. Nā ꝑ ia nuariū ī quo nouus annus. īchoat̉ tp̄s a diluuio ītelligit̉. vbi mūdus renouat̉. Per februariū in qͦ all̓a deponit̉. illud tp̄s īnuit̉ in qͦ vniuerſitas lin guarū cōfundit̉: Per martiū in qͦ quadrageſima ſepius celebrat. illud tp̄s accipit̉ in quo dei popu lus ī egypto affligit̉. Per aprilē vbi paſcha cele brat̉ vel obſeruat̉. illud tp̄s oſtendit̉ ī quo ppl̓s a pharaone liberat̉. Per maiū ī qͦ de penthe. ſolē nizatur. illud tp̄s recolit̉ ī quo ppl̓s ī terra ꝓmiſ­ſionis gratulabatur. Iuniꝰ ⁊ iulius ī quibꝰ hiſto ria regū legit̉ regnū ſaulis ⁊ dauid cōmemorant Auguſtꝰ ī qͦ liber ſapīe recitatur regnū ſapientis ſalomonis īſinuat. Reliꝗ quatuor mēſes regna p̓ncipalia notant babilonicū qd̓ eſt ī oriente. ꝑſa rum qd̓ eſt ī meridie. grecoꝝ qd̓ eſt in aquilone romanorū qd̓ eſt in occidēte. Igit̉ hiſtoria Iob q̄ legitur ī ſeptēbri ꝑ duas ebdomadas regnum expͥmit orientis. Unde ibi dicit̉ erat vir ille ma gnus īter oēs orientales ⁊ legit̉ ꝑ duas ebdoma das: qꝛ regnū illud durauit ꝑ duas annuales eb domadas.i. per bis ſeptingentos annos. Tot eīꝫ anni īueniunt̉ a tꝑe nini a quo regnū babilonie ī cepit vſqꝫ ad cirū regē perſaꝝ ī qͣ defecit. In re liqua ꝑte ſeptēbris regnū perſaꝝ īnuit̉ quo circa due hiſtorie leguntur eo ꝙ nunc de perſis nunc de medis reges aſſumebant̉. Hiſtoria machabe orum que legit̉ ī octobri grecoꝝ ſignificat regnū ſub quibꝰ machabei fuerūt afflicti. Per nouēbrē ⁊ decembrē ī ꝗbus ꝓphete legunt̉ regnū roma norū ī quo xp̄i nligio viget accipit̉: ꝓphete ma xime de xp̄i loquunt̉ cuius natiuitas ē ī fine an ni ſicut regnum romanorum in fine mundi. Explicit liber ſextus. Incipit ſeptimus de ſan ctorum feſtiuitatibus. Rubrica. Oſtquam de di uinis officijs in genē atqꝫ dn̄icis ⁊ de feſtiuitatibus ad dn̄m ꝑtinentibꝰ in ſpe­cie premiſimꝰ vtile eſt vt de officijs feſtiuitatū ſan­ctoruꝫ aliqua in hac ſepti ma ꝑte ſubijciamꝰ. Sane eccl̓a ſcōꝝ feſta multis de cauſis celebrat. Primo vt eis vicē repēdamꝰ qꝛ ipſi iam celebrant feſtū de nobis qm̄ gaudiuꝫ eſt in celo angelis dei ⁊ aīabus ſanctis: ſuꝑ vno peccatore penitentiā agente.i. di. qꝛ tua. Secūdo qꝛ eos honorando rem nr̄am agimꝰ nā eoꝝ feſti uitas nr̄a eſt. vnd̓ apl̓s. Oīa noſtra ſunt nos aūt chriſti charitas enī oīa cōia facit. Tertio vt habe amus eos īterceſſores ꝓ nobis. vnd̓ legit̉ ī tertō regū. i. c. ꝙ berſabee q̄ īterpretat̉ puteꝰ ſatietatis i. eccl̓a triumphans impetrauit filio ſuo regnum Quarto vt eos imitemur ꝑ eoꝝ enī exempla ad eoꝝ imitationē ꝓuocamur. Quīto ꝓpter augmē tum nr̄e ſecuritatis ⁊ ad ſpei ſubleuationē. ſi eīꝫ hoīes mortales nobis ſimiles potuerūt ita ꝑ ſua merita ſublimari: ⁊ nos ſimiliter poterimus: qm̄ manꝰ domini nō eſt abreuiata. Sexto ꝓpter ho­norem diuine maieſtatis quā illos honorādo in eis honoramꝰ: ⁊ mirabilē p̄dicamꝰ ꝗ ipſos ſancti ficauit. Septimo vt viſa eoꝝ pulchritudīe ⁊ mū dicia cōfundat̉ hō de peccatis ſuis: ⁊ terrena cō tēnat: ſicut ⁊ ipſi fecerūt. Octaua ⁊ p̓ncipalis cā ē qꝛ ſanctorū dies ⁊ anniuerſaria ī eoꝝ honore no his ad memoriā reducit̉ ꝓpter nr̄am vtilitatem: qm̄ ī eis honoramꝰ deū. Ipſi nāqꝫ cū ſint ꝑfecte beati or̄onibꝰ noſtris nō īdigent: qꝛ omīa eis ad votū ſuccedūt. īmo iniuriā facit martyri qui pro martyre orat. exͣ de cele. miſ. cū marthe.§. pe. Io. etiā dam. in li. iiij. c. vij. ponit alias rōnes qͣre ſancti ⁊ pariter eoꝝ corpora ſiue reliquie debeāt honorari: q̄rū quedā ſumunt̉ quātū ad eoruꝫ di gnitatē: ⁊ q̄dā quātū ad corpoꝝ ipſoꝝ p̄cioſitateꝫ Dignitas quadruplex ē qm̄ ſūt amici dei filij dei heredes dei: ⁊ duces noſtri. De p̓mo Io. xiij. iā nō dico vos ſeruos ⁊cͣ. De ſecūdo. Iob.i. dedit eis ptātem filios dei fieri. De tertio Ro. viij. Si aūt filij ⁊ heredes. De qͣrto ita dicit. Siꝗs multū laborat ducē īuenire ꝗ eū alicui regi mortali ad ducat: ⁊ ꝓ eo ad ipſuꝫ ꝟbū faciat quanto magis duces generis humani ꝗ ꝓ nobis ad deū īterpel lationes faciūt: honorādi ſūt tēpla illis erigendo ⁊ eorū memoriā venerādo. quātū ꝟo ad corpoꝝ eoꝝ p̄cioſitatē manifeſtandū. ponit etiā quatuor rōnes. nā ipſa ſanctoꝝ corpora fuerūt ꝓmptuaria dei tēplū xp̄i alabaſtrū ſpūālis vnguenti: fontes diuini ⁊ Auguſtinꝰ addit qͣntū.ſ. organum ſpūs ſcī. Circa primū dicit. Hi enī ſunt ꝓmptuaria dei cenacula ſpūs ſcī. De ſecūdo dicit qm̄ ꝑ ītellectū ī corporibꝰ eoꝝ habitauit deꝰ. vn̄ apl̓s. Neſcitis qm̄ corꝑa vr̄a ⁊cͣ. deꝰ aūt ſpūs ē. Honoranda er go ſūt animata dei tēpla. Hō ꝗdē declarat̉ ī edi ficatione muroꝝ. deꝰ ꝟo ī cōuerſatione ſcōꝝ. vn̄ p̄s. Dn̄e dilexi decorē domꝰ tue. decorē.ſ. quem p̄ſtat diuerſitas nō marmoꝝ ſed gr̄arū. Circa ter tiū dicit ſi enī ex rupe aqua manauit ī heremo ⁊ ex maxilla aſini ſanſoni ſitienti nequaqͣꝫ incredi bile eſt ex martyrū reliquijs vnguentū bn̄ olens emanare ſitientibꝰ dei ⁊ ſanctorum virtutes. Cir­ca quartū dicit. iſti enī viuētes in veritate cum li bera preſentia deo aſiſtunt ⁊ fontes nobis ſalu­tares dominator xp̄s ſanctorum ſuorum p̄buit.