qͣꝫto digniores fuerint tanto faciliꝰ in neceſſitati bus populi pro ꝗbus clamāt exaudiuntur. Et ſi cut apl̓s dicit. Mediator nō eſt vnius. ⁊ diſcordes ꝯcilire non potes: qui ſil̓ vtriuſqꝫ ſocietatis ⁊ amicicie vinculo ē ꝯcors. Si euī is ꝗ diſciplicet ad intercedēdū mittitur irati animꝰ ad dete riora ꝓuocatur. xlix. diſt.§. i. Ep̄s quoqꝫ ⁊ ſacerdos noīe preſpyteri intelligūtur ſicut patꝫ ex his que ad tytū apl̓us ſcripſit ꝗ ad eūdeꝫ ⁊ epiſcopū ⁊ preſpyterū noīauit. Quod autē idem ſit ep̄s ⁊ preſpyter multis rōnibꝰ cōprobatur. Preſpyteri a filijs. Aarō in veteri teſtamēto ſumpſer̄t exor diū. Ep̄i vero ab ip̄o Aarō. qui vero tūc vocabā tur ſacerdotes. nūc preſpyteri dicūtur. ꝗ tūc prin cipes ſacerdotū. nūc ep̄i nominātur: Hodie autē ideo diuerſa ſūt vocabula vt ep̄s nō dicat̉ preſ byter uel ecōtra: qm̄ antiquitꝰ qn̄ pietati ſtudebāt preſpyteri in oī loco ordinabātur. ⁊ apud iu deos qni populo preerāt preſpyteri dicebantur. Hoc nomē honoris accipientes vocabātur etiaꝫ ep̄i ab illo opere qd̓ implere videbant̉ eo ꝙ con ſiderare habebāt quecūqꝫ ad pietatis cultū fuerūt cōſtituta. Hinc etiā Hier. ſic ait. xcv. di. olim. Olim ideꝫ preſpyter qui ⁊ ep̄s. ⁊ anteqͣꝫ dyaboli inſtinctu ſtudia ſiue diſſentōes in religione fierent ⁊ diceret̉ in populis ego ſum pauli ⁊ ego ſū appollo. ⁊ ego cephe. cōi preſpyteroꝝ cōcilio eccleſie gubernebant̉ poſtqͣꝫ auteꝫ vnuſquiſqꝫ eos quos baptizauerat ſuos eē putabat non xp̄i. ī to to or be decretū eſt vt vnus de preſpyteris ſuper poneret̉. Ep̄i ergo nouerint ſe magis conſuetudi ne qͣꝫ diſpēſatione dominice veritatis preſpyteris eē maiores. Augu: vero. ij. q: vij. quāqͣꝫ dicit ꝙ quāqͣꝫ ſecūduꝫ vocabula que vſus obtinuit e piſcopus ſit preſpytero maior. Augu. tamen minor. Hierimo eſt. Hoc officiū xp̄s exercuit qn̄ manꝰ ſuper capita diſcipuloꝝ leuas eis benedix it dicēs. Accipite ſpiritū ſanctū quorū remiſeritꝭ peccata remittunt eis ⁊cͣ. Incipit liber tertius de indumētis ſeu ornamētis eccleſie ſacerdotuꝫ atqꝫ pōtificū ⁊ alioꝝ miniſtroꝝ. Rubrica. N quo tidiano vſu nō ē ve ſtibꝰ ſacris vtendū ad notandū ꝙ ſicut mutationeꝫ habitus ẜm lr̄aꝫ facimꝰ ita ⁊ ẜm ſpiritum agamꝰ. Nō ergo cū veſtibꝰ cōis vite v ſu pollutus in ſancta ſāctorū ingrediamur: ſed cū con ꝯſciētia mūda ⁊ veſtibꝰ mū dis ⁊ ſacris dei ſacramēta tractemꝰ de cō. di. i. c. i. Un̄. Stephanꝰ papa de cō. di. i. veſtimēta. ſtatuit ſacris veſtibꝰ. non niſi in eccleſiaſticis ⁊ deo dignis officijs vti. ⁊ Ezech. xliiij. Nō ſanctificabant populū in veſtibꝰ ſuis. Habet ergo Hiero. religio diuina alterū habitū in eccleſiaſticis offi cijs. aliū in cōi vſu vt cuncto populo xp̄iano exē plum prebeat bone conuerſationis: quatenꝰ loti prius ſordes. noui xp̄o fiant homines. Exuit enī tūc ſacerdos. veterem hominem cū actibꝰ ſuis ⁊ induit nouū qui ẜm deum creatus eſt. Per veſtes quoqꝫ quibꝰ in ſacris vtimur tantū: non om nia ſacramēta fore populo reuelanda ītelligimꝰ xlij. diſt. in mandatis.§. fi. q. iij. nolite. Et nota ꝙ tempore Lodouici imperatoris filij karoli magini epiſcopi ⁊ clerici: cingula auro texta exquiſitas veſtes ⁊ alia ſecularia ornamenta depoſuer̄t Sacre autem veſtes a veteri lege vidētur aſ ſumpte. precepit enim dominus Moyſi vt face ret Aaron ſacerdoti ⁊ filijs eius veſtes ſanctas. in gloriam et decorem vt loti. ⁊ ſacris veſtibus induti fungerentur officio in ſacriſ exo. xxxiij. xx. xi. xxxv. ⁊.xl. c. Docuit enim dominus Moyſeꝫ per.xl. dies facere pontificalia ⁊ ſacerdotalia ve ſtimenta ſacerdotibus et leuitibus. ſuis ornamē ta quoqꝫ ⁊ linteamina: ſed et maria texuit ⁊ fecit illa in vſum miniſterij tabernaculi federis. Et ec cleſiaſti.xlvij. dedit in celebrationibus decus ⁊cͣ Quedam tamen ab apoſtolis ſumuntur. ſed taꝫ ille qͣꝫ iſte virtutes deſignant vel miniſterium in carnationis. Sane pontifex celebraturus exuit veſtes quotidianas ⁊ induit mundaſ ⁊ ſacras Et primo ſandalia calciat vt ſit memor dn̄ice incarnationis. Secūdo ſibi ponit amitū vt motus ⁊ cogitatus fauces ⁊ līguaꝫ cohibeat. vt fiat cor mūduꝫ ſpiritū rectū ꝑcipiens in viſceribus inno uatū. Tertio albam talareꝫ vt. habeat mūdiciā carnis perſeuerantem. Quarto ſingulū vt īpetꝰ luxurie refrenet. Quinto ſtolam in ſignū obediē cie. Sexto tuuicam iacinctinā.i. celeſteꝫ conuerſationem. Septimo ſuperinduit dalmaticam ideſt ſanctam religionem. ⁊ carnis mortificatlonem. Octauo cirothecas vt declinat vanam gloriam. Nono annulū vt diligat ſponſam.i. eccleſiam ſicut fe. Decio caſulaꝫ.i. charitatē. Unde cimo ſudariuꝫ vt ꝗcꝗd fragilitate vl̓ ignorantia peccat pn̄ia tergat. Duodecio palliū ſupponit vt oſtēdat ſe imitatorē xp̄i ꝗ lāgores nr̄os tulit. De ciotertio mitrā vt ſic agat ꝙ coronā mereat̉ ꝑcipere eternā. Decīoquarto baculū.i. auctoritateꝫ ptātis ⁊ doctrine. Et poſtea tabeta calcat vt terrā deſpicer̄ ⁊ amare celeſtia diſcat. Omnibꝰ autem p̄miſſis veſtibꝰ īduit̉ a mīſtris: qꝛ ei vt veſtes in duat ſpūales angeli ſuffragant̉. vel qꝛ vicariꝰ eſt xp̄i cui angeli miſtrant ⁊ oīa ſeruiūt. Rurſꝰ pon tifex veriꝰ aglonem aſpiciens qͣꝫuis verſus oriē tem ſeu verſus altare ſi ſit magis accommodum reſpicere poſſit. tanquam aduocatus ⁊ pugil cuꝫ hoſte pugnaturus. antiquo veſtibus ſacris quaſi armis induitur iuxta apoſtolum vt iam dicetur. Primo ſandalia pro ocreis. habet. ne quid macule vel pulueris affectionum inhereat. Secundo amitus pro galea caput cōtegit. Tertio alba pro ⁊
