Seite
horis: ⁊ in tertia ſex. duos ꝓ tertta. duos ꝓ quar ta: ⁊ duos ꝓ quīta. Et ī ſexta ſex. duos pro ſexta duos ꝓ ſeptīa. ⁊ duos ꝓ octaua. Et in nona ſex. duos ꝓ nona. duos ꝓ decima: ⁊ duos ꝓ vndeci ma. Reſtat vltīa hora.ſ. duodecīa ad quā ꝑtinet cōpletoriū quod notat hymnꝰ. Te lucis ante ter minū. Premiſſos autē octonarios cōbinamus ſi duo charitatis precepta obſeruamꝰ facimꝰ vnde cim cōbinationes vt ꝓ quauis hora diei in qua delinquimꝰ vnū dn̄o legis ⁊ charitatis binariū offeramꝰ: vt ꝓ p̓ma beati: ꝓ ſecunda retribue: ꝓ­tertia legeꝫ pone: ꝓ quarta memor eſto: ꝓ quīta bonitate: ꝓ ſexta defecit: ꝓ ſeptīa dilexi: ꝓ octa ua iniquos: ꝓ nona mirabilia: ꝓ decīa clamaui: ꝓ vndecīa pn̄cipes. Fiunt ergo vndecī cōbinati ones ac emendandū vndenariū noſtre tranſgreſ ſiones: ⁊ in quolibet octonario aliꝗd de lege dn̄i memorat̉ qꝛ per eā vinia colit̉: ⁊ denarius eterni tatis acquirit̉. Sunt ergo. xxij. octonarij qui per horas diei dicunt̉ ꝓpter rationē ſub titulo de pri ma dictā. Et dicunt̉ bini ⁊ bini: ⁊ ſic duplicati fi­unt. xi. Undenarius enī numerus ſignificat tran ſitionē: ſicut denarius perfectionē. Dicūtur ergo per vndecī: vt per ea que in illis dicunt̉ trāſitio neꝫ mandatoruꝫ ſuoruꝫ nobis relaxet. Incipit ſexta pars de officijs domi nicarus ſpecialiter. ⁊ quarun dā feriaꝝ ⁊ feſtiuitatū dn̄i ⁊ ieiunioruꝫ quatuor temporum. N proxime p̄ce­dēti parte de diuinis officijs in gene re diximꝰ nunc autē de ſpeciali­tatibus ⁊ diuerſitatibꝰ eorundē ꝑ anni circuluꝫ on̄damus viꝫ de officijs dominicaꝝ ⁊ quarundaꝫ feriarū ⁊ feſtiuitatum dn̄i: ⁊ de ieiunijs quatuor tēporuꝫ: ⁊ de conuenientia ipſoꝝ officioꝝ tā no­cturnaliū qͣꝫ etiā miſſe: non vniꝰ dūtaxat eccleſie ſed diuerſaꝝ officia ꝓſequentes. Ad quorum euidentiā eſt diſtinctio tēporuꝫ premittenda. Siquideꝫ annus ſolaris quatuor tēpoꝝ dilabit̉ ſcilicet hyemis in quo ſemina iaciunt̉ veris: in qͣ ſeminata ꝓdeunt: ⁊ in ſpicas acuunt̉ eſtatis in qͣ meſſes albeſcūt ⁊ falce ſuccindunt̉: ⁊ autūni in qͣ per ventilationē grana a paleis ſeꝑata ī horreis reponunt̉. Sic ⁊ magnus vite p̄ſentis annus du­rans ab initio ſeculi vſqꝫ ad finē mūdi: quatuor tēporū varietate menſurat̉. Primū tp̄s fuit d̓ uiationis in genere humano videlicet ab Adam vſqꝫ ad Moyſen in quo declinauerūt homines a cultu dei: qui vera lux eſt facti idolatre ⁊ nil il­luminationis doctrine habentes: ⁊ ſil̓ īutiles ſcī ſunt: ⁊ nō fuit ꝗ faceret bonū vſqꝫ ad vnū. Tunc enī hō reliquit creatorē ſuū: ⁊ d̓ lapidedixit. Tu es deus meꝰ. Hoc tp̄s qꝛ fuit ignorantie ⁊ cecita tis bene concordat hyemi: in quo obſcuritas re gnat. Secunduꝫ tēpus fuit reuocationis ſine re nouationis videlicet a Moyſe vſqꝫ ad natiui tatem Chriſti: quo edocti ſunt homines per legē ⁊ ꝓphetas de aduentu chriſti: de curatione pecca ti ⁊ dilectione vniꝰ dei. Tūc dominꝰ dixit ad iſrl̓ Audi iſrael: Dn̄m deū tuū adorabis: ⁊ illi ſoli ſer uies: ⁊ doctus eſt homo: quid ſibi ipſi: quid deo ꝗd ꝓximo facere tenet̉. Poſtmodū ob eandem cāꝫ ſuſcitauit ꝓphetas: vt.ſ. p̄dicatio hominē ma gis ab erroribꝰ reuocaret. Hoc tp̄s concordat cū vere: qd̓ habet aliquid luminis: ſed multū obſcu ritatis. Tertiū tempꝰ fuit regreſſionis ſiue re conciliationis ⁊ viſitationis: videlicet a natiuita te chriſti vſqꝫ ad aſcenſionē eiuſdeꝫ ꝑ quā facta eſt gratia hoībus: ⁊ predicatio euangelij: de qua dicit̉. Ecce nunc tp̄s acceptabile: ecce nunc dies ſalutis: Hoc eſt tp̄s gratie: quia oriens nos viſi­tauit ex alto in quo tꝑe dominus qui eſt ſol iuſti cie mundum ſui pn̄tia viſitauit ⁊ ꝓpria doctrina ſufficienter illuſtrauit. Hoc tēpus concordat cuꝫ eſtate in qua claritas regnat. Quartū ē ꝑegri­nationis: videlicet ab aſcenſione dn̄i vſqꝫ ad di em̄ iudicij: vbi erit conſumatio ſeculi: qd̓ tēpus eſt habēs multū luminis: qꝛ dei miſericordia re uelata ſunt diuina myſteria: habet tn̄ aliquid ob ſcuritatis noſtra negligentia faciente: ⁊ ſic cōcor dat cū autūno: qui habet aliquid obſcuritatis: ſꝫ ampliꝰ claritatis. in p̓mo tēpore viror: fidei: flos ſpei: fructꝰ charitatis: frigore infidelitatis exarue runt. In ſecūdo vinea dn̄i aliquatenꝰ viruit ⁊ floruit. In tertio virens ⁊ florens fructꝰ vber­rimos attulit. In quarto cadentibꝰ folijs verbo rū decolocari cepit. Rurſus tp̄s deuiationis di­ctum eſt tp̄s culpe ⁊ pene. Nā ꝓpter ipſam deui ationē hō ſubiectꝰ eſt culpe: ⁊ ꝓpter culpaꝫ pene. vnde dicit dn̄s. Putas cū venerit filiꝰ hominis inueniet fidē ſuper terrā. Tempꝰ reuocationis: dicit̉ tp̄s doctrine ⁊ ꝓphetie ꝓpter decaloguꝫ. ꝑ qd̓ docuit deus genus humanū. Tēpus reconci liationis dicit̉ tp̄s libertatis ⁊ gratie atqꝫ leticie. Tempꝰ ꝑegrinationis dicit̉ tp̄s lucte ⁊ pene ſiue laboris ⁊ penitētie: qd̓ nos facimꝰ declinationis ⁊ negligentie. Primū fuit deſperationis. Secun dū reſpirationis. Tertiū liberationis. Quartum exercitationis. Hec quatuor tꝑa rep̄ſentat eccle­ſia ſingulis annis: ſiue ſtatꝰ eccleſie per hec qua tuor tempora variat̉. Tēpus hyemis ⁊ deuiatio nis in quo mors regnauit repn̄tat eccleſia a. lxx. vſqꝫ ad paſcha recolens caſum ⁊ penā p̓morum parentū ꝓpter eorū culpā ⁊ ideo cantica leticie: excepto gloria patri ſubticent̉: ꝓut ſub ti. d̓.lxx. dicet̉. Silet̉ enī gloria in excelſis deo. qd̓ in teſti moniū pacis auditū eſt. qn̄ veritas de terra orta eſt: ⁊ iuſticia de celo ꝓſpexit. Tempꝰ veris ⁊ renouationis repn̄tat eccleſia in aduentu domi­ni ꝑ quē omnia renouata ſunt vſqꝫ ad natale do mini. Unde ad notandū ꝙ pr̄es illius temporis habuerūt aliquid luminis: ſed ml̓tū obſcuritatis