Seite
in ſexta ꝑte ſub epiphanya dicet̉. Sane ſicut ait ricardus epiſcopus cremonēſis in mitrali oſ ficiū diei ſequētis incipit in veſperis: qꝛ veſperti na ſinaxis.i. hora. p̓mum eſt officium ſecundum eſdre conſuetudinem in quaternario numero: prout dictum eſt in prohemio huius partis. Unde veſpertinū officiū a veſpera ſtella nomīa tur que in p̓ncipio noctis orit̉. Preterea licet ab initio mundi dies p̄cederet noctē: in nocte tam dn̄ice reſurrectionis nox cepit p̄cedere dieꝫ: vt dicet̉ in ſexta ꝑte ſub ſabbato ſancto ī p̓ncipio. Dicit autē eccleſia in hac hora quinqꝫ pſalmos. Primo ꝓpter quinqꝫ chriſti vulnera: ꝗ ꝓ nobis obtulit ſacrificiū veſpera mūdi. Secūdo ad cor rectionē: vt videlicet defleamꝰ ⁊ petamꝰ veniaꝫ peccatorū: que in die ꝑ quīqꝫ ſenſus corporis cō mittunt̉: ⁊ ad nos ītrant: iuxta illud hieremie. Mors ītrauit ꝑ feneſtras noſtras. Quis enī eſt qui viſu nō cōcipiat. Tertio ꝑ ipſos qͥnqꝫ p̄s. mu nit ſe eccl̓a contra nocturnales tribulatōes. hec enī hora īſinuat fletū eoꝝ quibꝰ occidit ſol iuſti­cie ⁊ ita ſunt in veſpere de quo dcm̄ eſt. Ad ve ſperū demorabit̉ fletus ꝗ durabit vſqꝫ ad matu tinū.i. quouſqꝫ ſol fidelibꝰ orit̉: ꝗ occiderat pec­catoribꝰ: ẜm qd̓ ſe quit̉. Et ad matutinū letitia: ⁊ ꝓpter eaſdē etiā cauſas pectus qͥnqꝫ digitis tun dimꝰ. Rurſus ſeculares dicūt qͥnqꝫ pſalmos religioſi ꝟo quatuor: ꝓpter rationē tangendā in ſexta ꝑte ſub titulo de aduentu. Et nota ꝙ ve ſpertinū matutinūqꝫ officiū ceteris horis ī nume ro pſalmoꝝ p̄ferunt̉: eo ꝙ ī ſenaria opeꝝ diſtinc tione: veſpere ⁊ mane ſolūmodo memorātur: ⁊ in veteri lege matutini ⁊ veſpertini officij antiꝗ tas cōmendātur. Quīqꝫ ergo pſalmis ī veſperti nis ebdomade officijs dicūtur ⁊ cantant̉ pſalmi ẜꝫ materiā diei: vt ecce ī ſeptīa die.ſ. ī ſabbato ꝓ pter reſurrectionē q̄ ſequit̉ agimꝰ de victoria: ⁊ laude dei q̄ ſequit̉ victoriā. vn̄ in p̓mo pſalmo.ſ. Bn̄dictus dominꝰ. ad lr̄am agit̉ de victoria da uid cōtra goliā quātuꝫ vero ad ſpiritualē ſenſū de victoria noſtra qua dyabolū ſuperamꝰ. qꝛ er go poſt victoriā nil reſtat niſi laudare dn̄m ꝑ vi ctoriā habemꝰ. iō ſequūtur quatuor pſalmi q̄ ſūt de laude. In p̓mo enī laudē ꝓmittit eccleſia. Ex altabo te dn̄e. in ſecundo ſeipſam incitat. Lauda aīa mea dn̄m. in tertio alios īuitat. Laudate do­minū. in quarto cōgratulat̉ celeſti hieruſalem di cens. Lauda hieruſalē dn̄m ⁊cͣ. ⁊ ſic de alijs feri is ⁊ pſalmis. In quibuſdaꝫ eccleſijs ſtatī poſt pſalmos ſequit̉ hymnꝰ ⁊ poſt hymnū lectio ſiue capitulū. in ꝗbuſdā ecōuerſo. ⁊ ī ꝗbuſdā hymnū nō cantant. Qui poſt pſalmos īmediate hymnuꝫ cantāt congruū ordinē ſeruare vident̉: qm̄ pͥmo eſt in corde dilectio q̄ per antiphonā deſignatur deinde ſequit̉ bona oꝑatio quā pſalmus deſig­nat: poſtea mētis exultatio que ꝑ hymnū notat̉. Sed qꝛ exultatio ſepe negligētia parit: ſccirco ſe quit̉ lectio ſeu capitulū q̄ hominem ad cor reuo cat. Qui ꝟo lectōeꝫ hymno p̄ponūt volunt hym num locū reſponſorij obtineri. Un̄ cū ī feſtiuita tibus reſponſoriū poſt lectionē cantāt hymnū p̄ termittunt. Ad maiorē tn̄ exultationē notanduꝫ in quibuſdā eccleſijs vtrūqꝫ cantat̉: ⁊ tūc reſpōſo rium precedit hymnū ad notandū ꝙ tūc maxīe reſpondere debemus exhortationi ꝑ p̄cedēs ca pitulum facte. poſt quod ſtatim ſequit̉ reſpōſori um. Tamē generale eſt ꝙ quādocūqꝫ cantatur reſpōſoriū. p̄cedere debet lectio cui rn̄dere debꝫ Qui vero hymnū nō cantant illud attendere vi dent̉ ꝙ canticū beate marie ſequit̉ qd̓ excludit rn̄ſorium cuius locus tenet hymnus. Nā ſi canti cum zacharie in laudibꝰ matutinis excludit rn̄ſo rium multo magis canticū beate marie virginis excludere debere videt̉ ī veſperis. ⁊ nota ꝙ ad veſperas dicit̉ capitulū. Bn̄dictus deus ⁊ pater ij. ad corin. i. ⁊ illud. Dominꝰ autē dirigat.ij. ad theſſal. iij. Poſt hymnū ſequit̉ ꝟſiculus vide licet in ſabbato. Ueſpertina oratio ⁊cͣ. in alijs di ebus. Dirigat̉ domine: ⁊ vterqꝫ ꝟſus veſpertinū tempꝰ deſignat in quo cantat̉ qd̓ ſonāt ꝟba illa que in pſalmo ſequunt̉.ſ. Eleuatio manuū meaꝝ ſacrificiū veſpertinū. Optat enī vt oratio dirigat̉ ad dominū qd̓ veteri teſtamēto tractum eſt vbi habet̉ ꝙ hora veſpertina ſacerdos intrabat ſan ctum tabernaculum vl̓ templū vt offerret thimi ama ſuper altare incenſi: ſicut mane intrabat vt offerret incenſum. Hoc thimiama ſignificat ſua­uitatem odoris: Hinc habet conſuetudo: vt dum dicitur verſiculus. Sacerdos thurificet altare ad implendū iuge ſacrificium. Sic enim fiebat in lege in qua duo agni offerebant̉: vnus mane ⁊ alter ſero ⁊ hic pinguior ad notandū ꝙ chari tas creſcit: ideo ergo thurificat̉ vt ſimus ſemper bonus odor deo proficiēdo in ſcientia ⁊ doctri­na. Etiam quia ꝓpter promiſſiones dei debemꝰ tales eſſe: vt ſimus ei boni odoris. Uel ideo in veſperis ⁊ matutinis poſt pſalmus ⁊ lectionem dum verſus dicit̉ incenſatur ad notanduꝫ ꝙ ne mo poteſt bonū odorem deo reddere vel bonuꝫ exemplum operādi alijs dare: quod ꝑ incenſum ſignificatur: niſi p̓us in dei ſeruicio operet̉. quod per pſalmos ⁊ alios doceat: quod ꝑ lectionem notatur. Unde mos inoleuit ꝙ in precipuis fe­ſtiuitatibus antiphona ad Magnificat ⁊ Bene­dictus ter dicit̉: ſiue totiens canendo protelatur donec omnis populus qui intereſt incenſi replea tur odore. Et vltimo dicit̉ cum neuma: voce ꝗ­dem non ſignificatiua ꝓut dictum eſt in prohe­mio huius partis: Sacerdos autem qui maior ē in eccleſſa officio: vt qui vicē tenet Aaron. debꝫ incenſum offerre vt ſit thimiama ſempiternū cō ram domino ⁊ ſuaue flagrans odor: iuxta illud. Dirigatur domine oratio mea ſicut incenſum in conſpectu tuo. de hoc dictum eſt ſub laudibꝰ ma tutinis. Dicit̉ in veſperis ꝟſiculus exhortationiſ ſcilicet vt excitet pigros ad intelligendum pro­