Seite
reſpectu ſequentiū. minora cantica letitie cantat Gloria patri ⁊ alleluia: ſed maiora ſupprimit ſcili cet Gloria in excelſis: te deū laudamꝰ: ⁊ ſequen tias prout ibi dicet̉. Quia.n. hoc tēpore peccatuꝫ regnauit: nō ꝓpter ignorantiā: ut mors prius: ſꝫ ꝓpter carnis infirmitatē ideo canit̉ alleluia: ꝗa patres huius temporis ſub lege fuerūt: ſed Gl̓ia in excelſis ſilet̉ quod eſt ſignū pacis ⁊ iuſtitie qͣꝫ lex dare nequiuit. Tempus eſtatis ⁊ recōcilia tionis ſiue regreſſionis rep̄ſentat eccleſia ab octa uis paſche vſqꝫ ad octauā penthe. qꝛ ꝑ paſchaleꝫ agnū reconciliamur deo oīa cantica letitie: ⁊ fe­re poſt oēs dictiones alleluia multiplicās ad ſi­gnificandū habitum gaudiū de noſtra reſurrecti one. Significat.n. tempus illud ſtatum ſcelerita tis eterne: tunc etiā gloria in excelſis canit̉ quia ī reſurrectione iuſtitia.i. charitas ꝑficiet̉: ⁊ plena pax dabit̉. duplex etiam alleluia canit̉ in albis ⁊ in dominicis illius temporis: ⁊ ſtātes tūc oramꝰ In priuatis vero ferijs: Gloria in excelſis: ⁊ du­plex alleluia nō canit̉: licet ſemper alleluia pret̓­quā in. lxx. dicat̉: ꝓut ſub ti. de ſeptē diebꝰ poſt paſcha: ⁊ in ſequenti ti. dicet̉. Tempꝰ autumni ⁊ perigrinationis repreſentat eccleſia ab octauis penthe. vſqꝫ ad aduentū domini: qꝛ nobis deo reconciliatis nō reſtat niſi ut nos peregrinos re putemus: cū Pſalmiſta dicente Aduena ego ſuꝫ ⁊ peregrinus ⁊cͣ. cantās oīa letitie cantica: ad de ſignādum gaudiū de his que ſuut diuina myſte ria reuelata: quādoqꝫ tame aliqua cantica ſubti­cent nec multiplicat alleluia: ſicut fecit in tempo re precedenti ad ſignificandū declinationē a bo­no quā nobis negligentia noſtra parit: ⁊ cātat al leluia in ſpe reſurrectionis: ⁊ gloria in excelſis ꝓ iuſtitia reddita. Item quotidie dicit alleluia ſed nō gloria in excelſis: ut dicet̉ ſub tēpore aduen­tus. Cantat etiam alleluia poſt graduale in ſignū laboris per quā ad patriā vite tranſeundū ē. Ex premiſſis colligit̉ euidenter ꝙ recte in principio hymnis hō quaſi deſperans dicit Circūdiderunt me gemitus mortis. In principio veris qͣſi reſpi rans dicit Ad te leuaui animā meā. In principio archytectus eccleſie. Petrus renatis per haptiſ­muꝫ: ⁊ illuminatis per gratiā dicit Quaſi modo geniti infantes ⁊cͣ. In prīcipio autūni exultās de dei miſericordia dicit: Dn̄e in tua miſericordia ſperaui. ſed attendēs miſeriā in quā ex ſua negli gentia lapſus eſt ſtatim ſubiūgit ꝟſiculū Uſque quo dn̄e obliuiſceris me in finē: ⁊ graduale: Ego dixi dn̄e miſerere mei ſane aīam meā: qꝛ pecca­ui tibi. Rurſus hec quatuor tēpora cōſiderātur ẜm quatuor principales diei ꝑtes: q̄ ſūt nox perti nēs ad tēpus deuiationis. Nox.n. obſcura eſt: ⁊ idolatre ceci erant. Aurora ꝑtinens ad tēpus re uocationis. Meridies ꝑtines ad tēpus reconci­liationis ſiue regreſſionis. Et veſpera ꝑtinet ad tēpus ꝑegrinatiōis. Deſignant̉ etiam ꝑ quatuor principales chriſti actiones: q̄ ſūt natiuitas: paſſio reſurrectio: ⁊ aduentꝰ ad iudiciū. Ad natiuitatē pertinet circūciſio: apparitio: baptimꝰ: ⁊ purifica tio Ad paſſionē ieiuniū ⁊ temptatio. Ad reſurre ctionem aſcenſio in celū ⁊ ſancti ſpiritus emiſſio Ad aduentū ad iudiciū: trāſfiguratio: ⁊ miracu lorū operatio. Itē paſſio cōꝑat̉ hyemi natiuitas veri reſurrectio eſtati. aduentꝰ ad iudiciuꝫ autū no quando vetuſtas dierum ſedebit teneus vē­tilabrum in manu ſua et mundabit ariam ſuam ⁊ cetera. Item natiuitas chriſti concordat tem­pori reuocationis ſeu renouationis: ꝓpt̓ ꝓphe tas qui eū multis modis predixerūt. Paſſio xp̄i tꝑe deuiationis ꝓpter penā culpe prioꝝ parentū Reſurrectio tēpori regreſſionis ꝓpter letitiam. Aduentꝰ ad iudiciū tēpori peregrinationis: ꝗa huiuſmodi tēpus durabit vſqꝫ in diē iudicij. vn̄ ꝓpheta Aduena ego ſum apud te: ⁊ ꝑegrinꝰ ſic̄ omnes patres mei Tēpus ergo reuocatiōis ſiue renouationis q̄ facta eſt per legē ⁊ ꝓphetas: du­rat vſqꝫ ad natale domini tm̄: ut p̄miſſuꝫ ē. Alij tamē dicūt ꝙ vſqꝫ ad ſeptuageſimā: ⁊ ibi incipit tēpus deuiationis. Sed ẜm primū dictū querit̉ d̓ tēpore qd̓ eſt a natali dn̄i vſqꝫ ad. lxx. ſub quo dictoꝝ tēpoꝝ cōtineat̉. Suꝑ quo dicūt ꝙ tempꝰ qd̓ eſt a natali vſqꝫ ad octauas epiphanie ꝑtinet ad tempꝰ regreſſionis qd̓ eſt tēpus gaudij: ſicut ⁊ illud: vnde ⁊ ī quibuſdā eccleſijs tūc albis vtū tur veſtimentis ſicut ⁊ tēpore paſchali neqꝫ tunc ieiunat̉ nec genua flectūtur. Reliqua ꝟo ꝑs ſcili cet ab octauis epiphanie vſqꝫ ad. lxx. ſub tēpore perigrinationis continet̉. ⁊ licet Iſaias legat die natalis dn̄i: nō ideo dies illa eſt ẜm ipſos de tē­pore reuocationis: alia.n. conſideratione hoc fit ⁊ ante euāgeliū in nocturnis ⁊ an̄ epiſtolā in miſ ſa. Supponit̉.n. tūc baſis colūne: ut ꝑ vtrūqꝫ te­ſtamentum natiuitas Chriſti ꝓbet̉. Itē queri tur quare a tempore veris ſiue renouationis ſeu reuocationis incipiūt eccleſie officia: videt̉ eniꝫ ꝙ deberēt incipere tꝑe hyemis ſiue deuiationis quia prius eſt deuiatio qͣꝫ a deuiatione reuocatō Propterea in tēpore deuiationis legit̉ pͥmꝰ liber theologie.ſ. Geneẜ. Super hoc dicūt quidā ꝙ hͦ facit eccleſia ne incipiat ab errore. ſed certe non dr̄ tempꝰ illud deuiationis: eo ꝙ eccleſia illo tē­pore deuiet. ſꝫ qꝛ errorem p̓mū parētum recolit: ut nos ad penitētiam trahat: ⁊ iō hec rō nō placꝫ Eſt ergo ratio qꝛ ꝑ aduētum dn̄i oīa noua facta ſunt. Un̄ apoc. Ecce noua facio oīa: ideo ī hono rem aduētus dn̄i a tēpore renouationis incipit ec cleſia officium ſuū. Preterea ſi inciperet ab hye me vtēs verbis deſperatiōis poſſet homo illa au diens deſperare. Merito ergo incipit a vere: vt cū poſtea audierit verba deſperationis nō deſpe ret: quia preceſſit certa promiſſio vere liberatio­nis: que ſit in aduentu. Incipit ergo a tēpore re nouationis ſeu reuocationis in quo tenet rem. Qui aūt libri: et quibus tēporibus legant̉ breui ter eſt videndū. Equidem in pleriſqꝫ locis ab ad