Seite
Audiū em̄ magnū habui ⁊ ꝯſolacioneꝫ in caritate tua qꝛ viſcera ſcōꝝ requieue rūt per te frater ꝓpter qd̓ multā fiduciā habe mꝰ in xp̄o ih̓u imꝑandi tibi qd̓ ad rem ꝑtinꝫ ꝓpter caritatē mag̓ obſecro vt ſis tal̓ vt pau lus ſenex. nunc aut ⁊ iunctus ih̓u xp̄i. obſe­cro te ꝓ filio meo quē genui in vnicul̓ oneſi mo. qui tibi aliquando inutilis fuit nūc aūt ⁊ tibi ⁊ mͥ vtilis quē remiſi­Gaudiū em̄. q. ideo h̓ oro. quia gaudium magnū habui. in corde. ⁊ ꝯſolacionē. īadu̓ſis in caritate tua: que non ſolo virtutis habitu corde iuguit. ſꝫ eciā extra in oꝑe manifeſtā eſt hac.ſ. qꝛ viſcera ſcōꝝ. fily ſcōꝝ kariſſimi. l̓ erga te ꝓpenſior ſcōꝝ affectus intm̄ o. frater per te. digne illos recipientē a ſuuis laboribuˢ quodāmō reſpirantes. reqͥeuerūt. qꝛ ſcōꝝ ne­Idem ceſſitatibus vtenſilia miniſtrauit. ⁊ ita ſcōꝝ affectus erga illū ꝓpenſiꝰ eo ꝯſolāte quieuit ⁊ refrigeratus eſt. ꝓpter qd̓.ſ. qꝛ ſeruis alys ⁊ ad benefaciendū ꝓmptus es ml̓tomagis mͥ ſeruire debes. ego. multā hn̄s fiduciā. non di­co poteſtatē. in xp̄o ih̓u.i. per xp̄m ih̓m. impe randi tibi qd̓ pertinet ad rē.i. ad tuā vtilitatē non dico ꝯtra tua licita. q. fiduciā habeo im­perandi qd̓ tibi vtile eſt ⁊ mͥ Nō dico me ha bere poteſtatē imperandi tibi ꝯtra hoc qd̓ licꝫ cū tn̄ habeā poteſtatē imꝑandi qd̓ licet. habēs inꝙͣ fiduciā imperandi ꝓpter caritatē: iueā l̓ tu am. inagis obſecro cū ſis talis. vita ⁊ etate. ut ego. paulus. qui ſenex: ſum ⁊ iō non impo tibi ſꝫ obſecro. vnde ſupra. Seniorē ne incre paueris. ſꝫ obſecra vt patrem: Nūc autē. q̄ ſenex ſū dico. non ſolū. aūt. ſū ſenex. ſꝫ ⁊: nō iunctꝰ xp̄i ih̓ū: ꝑ qd̓ magis debes moueri. ob ſecro inqͣ te. ꝓ meo filio oneſimo. Magnū ē ⁊ laudabile n̄ de humili. ſꝫ de ſublimi viro. ſi ſe inclinat ⁊ obſecrat. Filio meo dico. quē ge nui in fide. cū eſſē. in vnicul̓. ⁊ iō teniꝰ eū dili go qui tibi aliqn̄: dū infidelis erat. fuit inutil̓ tua tollendo. nūc aūt vtilis eſt ⁊ tibi ⁊ mͥ ſer iuendo.ſ. mͥ per me tibi cuius eſt quicqͥd tuꝰ ſeruus fecit mͥ. quē remiſi tibi V aūt illū vt mea viſcera ſuſcipe Quē ego voluerā mecū detinere. vt ꝓ te mͥ miniſtraret in vinculis euangely­Tu aūt ſuſcipe.i. recipee. illū vt mea viſ cera.i. vt meū kariſſimū filiū vl̓. vt mea iu­Anibꝰ ſcera.i. meū in eo recipe affectū: Oneſimū ꝓ­fugū decurrentē ad diuinū auxiliū cū eſſꝫ in cuſtodia baptiſauit apl̓s. videns in illo vtili­tatis ſpem. quē ſic ꝯmendat. vt ſuū animū in illo ſigͥficet recipi. Sequit̉: Quē ego volue­ram mecū detinere. vt ꝓ te in miniſtraret in vincul̓ euangely. Ine ꝯſilio aūt tuo nichil volūi facere vt ne velut ex neceſſitate bonū tuū eēt ſꝫ volūtariū. Forſitan em̄ ideo diſceſſit ad ho ram a te vt in eternū reciperes iam non vt ẜ uum ſꝫ plus ſeruo kariſſimū fr̄em mͥ maxīe quanto autē magis tibi ⁊ in carne ⁊ in dn̄o. Sine ꝯſilio at̄..i. ꝯſenſu. tuo nichil volui facere vt bonū tuū.ſ. qd̓ tuus mͥ ſeruit: ne. ī non eſſet ex neceſſitate.i ꝯtra velle tuum. ſꝫ volūtariū: vt tn̄ velit deus facit. qui operat̉ ī Auꝰ de nobis ⁊ velle ⁊ oꝑari ꝓ bona volūtate. For­ ꝑfectōe ſit an em̄ ideo diſceſſit ad horā a te vt reciꝑeˢ iuſti h illū in eternū.ſ. hic ⁊ in futuro. Dicendo. for ſitan: ſentenciā tēꝑat. hoc ideo dicit. qꝛ omīa humana ſūt dubia. Et potuit alia eſſe cā qua re ſic fieri deus diſpoſuerit. ſiue ꝑmiſerit Re ciperes illū dico. non. iam tm̄: vt ſeruū ſꝫ ꝓ ſ uo: qd̓ ante erat: fr̄em kariſſimū. l̓ ẜᵐ aliā lit Reciperes illū dico iam, non: tm̄. vt ſeruū. ſꝫ vt fr̄em km̄ plus ſeruo. Fratres em̄ plus qͣ ſerui cari ſūt. jllū dico maxime mͥ. caꝝ. quāto aūt magis. ꝙͣ ante vel ꝙͣ mͥ carus: tibi; eſſe de bet. ⁊ in carne.ſ. qꝛ ſeruus tuus ē. ⁊ in dn̄o. qꝛ fidel̓ frater. vel ita eſt: maxime mͥ magiſtro tuo frater eſt. Oneſimus em̄ offenſo ꝓp̓o dn̄o ꝯfugit ad apl̓m. ad hoc vt oblitatis peccatis vtilis reu̓teret̉ intantū. vt non ſolū dn̄o ſuo equalis fieret meritis. ſꝫ ip̄i magiſtro fr̄. Et ne filemon qꝛ dn̄s erat ꝯtra ſeruū inflaretur humiliat eū dicens illū fr̄em ei. ⁊ in carne qꝛ ex vno adam ſumus omnes: ⁊ in domino ꝑ fidem ⁊ hͦ eſt qd̓ ſubdit. Quanto aūt mag̓ ꝙ ante tibi frater eſt: ⁊ in carne. ꝑ ꝯdicionē pͥ­me natuuitatis: ⁊ in dn̄o. per fidem q̄ om̄em ſu Ambꝰ perbiā amputat. Et qꝛ ita eſt. Igͦ habes me ſocium ſuſcipe illū ſicut me. Si aūt aliquid nocuit tibi aūt debꝫ h̓ mͥ imputa. Ego paulus ſcripſi mea manu ego reddam vt non dicam tibi. qui ⁊ teip̄m mͥ debes. jta ꝯfrater ego te fruar in dn̄o refi­ce viſcera niea in xp̄o Ergo:.i. iō. ſi habes.i. ſi habe̓ vis: me ſo­cium ſuſcipe illū ſicut me: Si em̄ nō ſuſcipiˢ non es ſocius Si aūt aliquid nocuūt tibi aut debet hͦ mͥ imputa; Nūc excuſacionē omnē ꝯº Idem uellit. cū ſibi imputandū dicit. ſi vel leſit vl̓ debet aliquid. Et vt magis credat̉ qd̓ dicit. Ego paulus ſcripſi manū mea. ego reddā ti­bi. vel hic vel in futuro. Reddā tibi dico. vt non dicam tibi: non modo tua. ſꝫ: eciā teip̄m debes mͥ ad ſeruiendum. q. minꝰ exigo a te qͦ debes Deinde ſupponit̉ adiuracio cū ait: ita: o frater ego fruar te in dn̄o..i. gaudebo de te in regno dei ſi feceris qd̓ rogo Quid eſt ill̓ ecce. refice viſcera mea.i. filiū vel affectū. in dn̄o.i. ꝓpter deū. Deinde blanditur ei dicens Anbꝰ ego. Onfidens de obediencia tua ſcripſi. ſci­ens qm̄ ⁊ ſuper id qd̓ dico facies. Siml̓ aūt ⁊ para mͥ hoſpiciū. Nam ſpero ꝑ or̄oes veſtras donari me vob̓. Salutat te epafras