Seite
Modus tractādi tal̓ ē. more ſcribentiū epl̓as ſalutatōnem p̄mittit. in qua facit tria. Cōmen­dat em̄ ꝑſonam ſuam ⁊ negocium ⁊ auctorem negocij. in quibꝰ ꝯgrue captat beniuolentiam Aymo. Poſt ſalutatōnem v̓o. vtriuſqꝫ ꝑtis uicia. ar­guit on̄dens gentiles a nat̉ali rōne. ⁊ iudeos a lege exorbitaſſe. Deinde modis pluribꝰ on̄dit Aymo iuſticiam ⁊ ſalutem. eque vtriuſqꝫ eſſe. non ꝑ legem ſꝫ ꝑ fidem xp̄i hieſu. vbi a lege eos tol­lat. ⁊ in ſola fide xp̄i eos ꝯſtituat. Circa fineꝫ vero. moralis ſubdit̉ inſtructō atqꝫ in gratiaꝝ actōnem. finem tenet epl̓a. Premittit aūt ſalu tationem dicens. Incipit epiſtola Pauli Apoſtoli ad Romanos ſcripta ⁊ deſtinata. Aulus ẜuꝰ. ih̓u xp̄i. vocatus apl̓s ſeg̓ga tus ī euangeliū dei Pauluˢ ſer. hieſu xp̄i vo. apl̓ˢ ſeg̓g. in euan. dei ⁊cͣ. vſqꝫ ibi Omībꝰ q̓ ſūt rome Hucuſqꝫ em̄ pendet lr̄a. ut perficiatur ſnīa ⁊ ſubintelligitur. man dat. ul̓ ſcribit. In hac autem ſalutatōne priuˢ ꝑſonam ſuam cōmendat. quatuor modis.ſ. a noīe. a ꝯditōne. a dignitate. ab offico. A noīe dicens: Paulus: a ꝯditōne dicens: ſeruꝰ: a di gnitate: apl̓s: ab officō. ſegregatus ī euāgl̓m Ex nomine autē laudem ſortit̉. ſi ius ip̄ius no minis. ⁊ ratō impoſitōnis anīaduertat̉. Pau lus em̄ ebraice. quietus grece. modicus latī­ſonat.i. hoc nomen paulus qd̓ eſt ebraicū origi ne. ⁊ inuentōne. nō terminatōne impoſitum ē a ppl̓o ꝓp̓e. in notam gēmine uirtutis.ſ. modi­citatis ⁊ quietis. quaꝝ alteram vocat hͦ nomē generali appellatōne. apud grecos.i. quietem alteram. apud latinos.i. modicitatem. hͦ enim nomen paulus cū ſit appellatiuū apud grecos hebreos ⁊ latinos impoſitum fuit apl̓o ꝓp̓uꝫ. Bedā qui ut ait Beda ſuꝑ actus apl̓icos. anno paſ ſionis ⁊ reſurrectōnis xp̄i ad fidem veniſſe ꝓ­bat̉. Tercō v̓o decimo anno. poſt xp̄i paſſiōeꝫ apl̓atuꝫ gentium cū barnaba ⁊ pauli vocabū lum accepiſſe. Prius em̄ vocabat̉ ſaulꝰ a ſau­le ꝑſecutore. quia ſic̄ ille dd̓. ita hic ecc̄iam dei Bedā ē ꝑſecrtꝰ. Quartodecimo aūt āno iuxͣ ꝯdictū apl̓oꝝ ad magiſteriū gentiū eſt ꝓfectꝰ. Huic Aug̓. d̓ ſnīe d̓ noīe pauli. ꝯſentit aug̓. ſic dicens. Nō ob aliud hoc nomē quantū mihi uidet̉. paulu­ſpū ſibi elegit. niſi ut ſe oſtenderet ꝑuum tanqͣꝫ mi lr̄a Aug̓. ī nimum apl̓oꝝ. Ip̄e pͥmo. ſaulus. paulꝰ poſtea dictus eſt. nō quaſi iactantia aliqͣ nomē ſibi mu tauit apl̓s. ſꝫ ex ſaulo factus ē paulus.i ex ſu ꝑbo. modicus.i. humil̓. Paulū em̄ modicum ē Immutatum ergo ſe eſſe ſignificans ex ſaulo Amb̓ ꝙ interp̄tat̉ inquietudo ul̓ temptatō. paulum ſe dicit.i. quietem. Qui em̄ prius temptatōes alijs inferebat. poſt eas paſſus eſt. Porro ex victor more ſct̄oꝝ apl̓oꝝ. id feciſſe ꝓhibet̉. qui ī v̓tū ep̄ſ ca­tibꝰ ꝓficientes. mutato nomīe ſunt vocati. vt eſſēt etiam ip̄o nomīe. noui. ut cephas ⁊ filij tonitrui ⁊ huiuſmōi. Vnde ⁊ ſancta ecc̄ia iam in ꝯſuetudinē duxit. ut quos in cathedra bt̄i petri ſublimat. nomīa eis mutet. Vel ſic̄ Hie­ Ayme ronimus ait. paulus a pͥmo ſpolio qd̓ ſancte ec cleſie ꝯtulit.ſ. a paulo ſergio ꝓconſule. quem apud ciprū ꝯuertit. hoc nomen ſibi impoſuit. vt ſic̄ ꝑticus qͥ parthos ſuꝑauit. ⁊ germanicꝰ qꝛ germaniaꝫ uicit eſt dictus. ſic ab eo princi pe quē prius ſuꝑauit. paulus ſit appellatus. Sed quia nulla tal̓ in ſcript̉is diuinis cōſue­ Orig̓ tudo deprehendit̉. magis placet qͣꝫ in nr̄a con ſuetudine frequenter reꝑit̉. Inuenimꝰ em̄ in ſcript̉is. alios binis. alios t̓nis vſoˢ eſſe noībꝰ ⁊ hoc utiqꝫ in utroqꝫ teſtamento. ut ſalomō qͥ ecc̄iaſtices ⁊ idida vocatus eſt ⁊ matheus qͥ ⁊ leui dictus eſt ⁊ alia plura in hūc modum Scd̓m hanc ergo cōſuetudinē nobis. videtur ⁊ paulus duplici vocatꝰ vocabl̓o. ſic̄ ſcriptū eſt in actibꝰ apl̓oꝝ. Saulus qͥ ⁊ paulus. vbi e­iudenter oſtendit ſcript̉a. nō ei tūc pͥmū pauli nomē impoſitum ſꝫ veteris appellatōnis id aſ­ſignat fuiſſe. a Hieronimo aūt ī li. ebraicoꝝ nominū. paulus. mirabilis ſiue electus interp̄­tari dicit̉. quē ⁊ dn̄s ip̄e vas electōnis voca­uit. ⁊ tam uita ꝙͣ doctrina mirabilē fecit. Se quit̉. ẜuus ih̓u xp̄i. Sed querendū ē cur ẜuꝰ Orig̓ vocat̉ qͥ alibi ſcripſit. Non em̄ accepiſtis ſpm̄ ẜuit.utis. ⁊ itē alibi. Itaqꝫ iam nō eſt ẜuus ſꝫ Aymo liber. ⁊ dn̄s apl̓is ait. Iam nō dicam vos ſer­uos ſꝫ amicos. Ad qd̓ dicendum ē. ꝙ duo ſūt gn̓a ẜuitutis. Eſt em̄ ẜuitus timoris ⁊ pene Orig̓ ẜuilis. ⁊ eſt ſeruitus amoris ⁊ filiatōnis atqꝫ ÿdemptitatis qua inſtar filij qui ẜuit nō vult offendere patrem. Si ergo id ẜm humilitatis ⁊ amoris ẜuitutem dictū putemus nō errabi­mus. Non em̄ ꝑ hoc ledit̉ veritas libertatis ī paulo. quia omī libertate nobilior eſt ẜuitꝰ xp̄i dicendo ergo ẜuꝰ. nomen humilitatis ponit. vt ad eaꝫ ꝓuocet ſuꝑbos quibꝰ ſcribebat; Et ne miſera ẜuitus iideret̉. n̄ ſimplicit̓ ait. ẜuꝰ ſꝫ addit. ih̓u.i. ſaluatoris cui merito om̄ˢ ẜuire debent. Ei etem̄ ẜuire regnare eſt. Hieſus. v̓o ebraice. ſocer dicit̉ grece. latine ſaluator. Qd̓ Aymo nomē ab angelo fuit impoſitū dei filio. eo ꝙ ſal uum faciat ppl̓m a pct̄is eoꝝ. addit xp̄i i re­gis ⁊ ſacerdotiˢ. Xp̄us em̄ g̓ce meſſias ebrai Aymō ce. latine dicit̉ vnctus. ⁊ in veteri te. reges ⁊ ſacerdotes vngebant̉. Xp̄s autem unctus eſt. Aymō nō eleo uiſibili ſꝫ inuiſibili.i. plenitudine gratie ſpūal̓. Vnd̓ in pſal. vnxit te deus d. t. o. Hoc nomen alijs olim fuit adiectuiū ſed hieſū factū