Seite
Rincipia reꝝ requi renda ſunt prius vt earū noticia plenior poſſit haberi. Tunc em̄ demum faciliꝰ po terit cauſe ratō decla rari ſi eius origo di­ſcat̉. Si ergo epl̓aꝝ ſcripte poſt euāgl̓m edite modum ⁊ ratōnem oſtenderimus. pot̓it videri verum qd̓ dicimus. Sciendum itaqꝫ ꝙ ſicut ī veteri teſtamēto poſt legis moſaice eru ditōnem. vt culture diuine mandata contine­bant̉ ꝓph̓ica doctrina fuit neceſſaria que redi uiua ppl̓i peccata ſupplicioꝝ denunciatōne cō­peſceret. atqꝫ eundem ppl̓m. bonoꝝ repromiſ­ſionibꝰ ad obediendum ⁊ ẜuiendum deo viuen ti. ꝯmonent. Ita in nouo teſtamento. poſt euā gelium in quo xp̄iane religionis ordo. ⁊ ꝑfct̄e ſct̄itatis doctrina tradet̉. epl̓aꝝ. Pauli ⁊ alio­rum ꝑutilis ſecuta eſt doctrina vt ecc̄iam dei ꝯͣ hereticas premuniret prauitates. ⁊ ſuborien tia vicia reſecaret. ⁊ poſt futuras queſtiones excluderet. Hi ſūt panni qui ad extrahendū Hieremiā de lacu. funibꝰ circūligati ſūt. Epi ſtolarum ſiquidem doctrina legis ⁊ ꝓph̓ie atqꝫ euāgelij ꝯſonis teſtimonijs. velut triplici fune circumligata. de lacu ignorantie ⁊ īfidelitatis. peccator ad lucem gratie ⁊ v̓itatis educitur. Inter om̄s vero epl̓aꝝ ſcriptores. Paulus ī tribꝰ ⁊ forte pluribꝰ excellit.ſ. in oꝑis ꝓfun­ditate. in fidei aſſertōne. ⁊ ī gr̄e cōmendatōe. ſeu ſpe ſubleuatōe. In operis ꝓfunditate. qꝛ hoc opus eſt ⁊ ceteris ꝓlixius ⁊ ad intelligen dum difficilius. In fidei aſſertōne. quia Pau lus in lege ⁊ ꝓph̓is ꝑitus ad fidei catholice aſ­ſertōnem ꝯgrua auctoritatum legis ⁊ ꝓphecie induxit teſtimonia. vt eſſet baſis ſub columna In gratie cōmendatōne ſeu ſpei ſubleuatōne. quia ꝯtra ſuꝑbos ⁊ arrogantes ⁊ de ſuis oꝑi­bus p̄ſumentes. ꝓ commendanda dei gr̄a for­titer ⁊ prudenter atqꝫ accriter dimicauit. qui nimiꝝ in illo euidentior ⁊ clarior apparuit. qͥa inter alia oꝑa vehementer eccleſiam dei ꝑſecu tus. ꝓ quo ſūmo dignus fuit ſupplicio. ꝓ male dictōne conſecutus eſt gr̄am. ⁊ ꝓ damnatōne. ſuſcepit miſericordiam. in quo ip̄o. ſpes noſtra plurimum ſubleuat̉. Sicut em̄ cum audimus dauid homicidā. ⁊ adulterum. ꝑ pnīam ꝓph̓ie recuperaſſe ſpm̄. omīs uenie diffidentia pecca tori tollitur. ita cum ſaulem prius ecc̄ie ꝑſecu torem. poſtea factum apl̓m. ⁊ p̄dicatorem ad­uertimus. nō modicū ſpes noſtra attollit̉. Ind̓ eſt ꝙ ī ecc̄ia hec epl̓e plus ceteris frequentāt̉ vt pſal. dd̓. magis alijs ꝓph̓ijs. Sciendum eſt v̓o ꝙ xiiij. ſcripſit epl̓as. x. ad ecc̄ias. iiij. ad Amb̓ Amb̓ Aug̓ Aug̓ de nu̓o epl̓aꝝ ꝑſonas. ſuꝰ huiuſmodi miſterij inſinuatōe. vt ſcꝫ in hoc opere vtriuſqꝫ teſtamenti ſūma. cō­tineri monſtraret̉. Per denariū nanqꝫ vetꝰ te­ſtamētum. ſignificat̉. quaternarius vero noui teſtamenti nota eſt. Ideo itaqꝫ x. ⁊ iiij. ſcripſit ut utriqꝫ legi ſe cōſentire inſinuaret. atqꝫ emu loꝝ calumniam dilueret ip̄m legis dei ꝑ moyſē date. deſtructorem fore calumnantium. eumqꝫ in odium iudeorū trahentium quos placatos habere volens. x. ad ecc̄ias ſcripſit. Vt ſicut moyſes iſrahelitico populo a pharaonis ⁊ egi ptioꝝ ẜuitute educto. x. mandatoꝝ doctrinaꝫ tradidit. Ita ⁊ apl̓us dei. ecc̄ias a dyaboli po teſtate ⁊ ydolat̉e ẜuitute r̓demptas x. epl̓aꝝ doctrina informaret. Ideo etiā x. ⁊ iiij. ſcripſit ut duoꝝ teſtamentoꝝ concordiam atqꝫ ꝯueni­entiam ſignaret. quā moyſes in duabꝰ tabulis lapideis ſimul iunctis quibꝰ legis decalogus ī­ſcriptuˢ erat oſtendit. Monaˢ quoqꝫ noſter.i. xp̄us. idem in cena cum diſcipul̓ paſcha cele­brans figurauit. Ibi etem̄ lapis reprobꝰ quē geſſit angelus mira preſtans in ocul̓ nr̄is. pa nem ſuꝑceleſtem. cum tipico agno coniunxit finiēs vetꝰ inchoans nouum. Per agnū ⁊ em̄ qui in veteri lege ſollennis hoſtia erat. ⁊ pa­nem qui noue legis ſacramenti forma eſt duo teſtamenta figurauit. atqꝫ illa duo coniungēs p̄dictoꝝ teſtamentoꝝ conſonantiam d̓clarauit Eſt etem̄ rota in medio rote ſic̄ vidit ezechiel Ex p̄dictis itaqꝫ patꝫ miſterij euidentiſſima rō qua epl̓as. xiiij. ꝯſcripſit. ⁊ diſtincte x. ad ec­cleſias. quatuor ad ꝑſonas direxit. Vnde quo rundam inſania ꝑcutit̉. dicentium. Epl̓a que ad Ebreos ſcribitur. nō fuiſſe pauli. ſꝫ barna be. vel clementis. ul̓ crituliani. ul̓ luche. quos in hunc errorem. occ̄o deduxit hꝰ mōi. quia nec ſalutatō eiꝰ nomīe intitulata p̄ſcribit̉. ⁊ longe facundiore ⁊ ſplendidiore ſtilo quam cetere. e dita eſt quibꝰ ſufficient̓ Rn̄detur hoc modo. quia ſi ideo nō eſt dicenda pauli. ꝙ nomen eiuˢ in titulo non habet. ergo nec barnabe nec alicꝰ p̄dictoꝝ. cum nullius eoꝝ nomīe p̄titulata ſit. nec ob id quoqꝫ pauli. nō eſſe putanda eſt quia diligentius ꝯſcripta eſt nat̉ale eſt vnjcuiqꝫ plꝰ valere in ſua lingua qͣꝫ in peregrina. Illā em̄ ebraice. ceteras v̓o ſcripſit grece. Nomen v̓o ſuum id̓o p̄mittere uoluit. quia ebreis odioſuˢ erat. eum legis deſtructorem arbitrantibus. Quo circa de legis atqꝫ ceremoniaꝝ abolitōe tractaturus. recte nomen ſuū ſubticuit. ne p̄­ſcripti nomīs inuidia. vtilitatem ſequentis ex cluderet lectōnis. Eſt itaqꝫ ⁊ illa epl̓a pauli. ſi cut ⁊ alie. De ordine qͦꝫ epl̓aꝝ queri ſolꝫ. qͣre nō eo ordine ſūt diſpoſite. quo ab apl̓o edite. Ꝙ conſtat nō eſſe. cum epl̓a que Romanis ſcribitur prima ponat̉. que tn̄ ante om̄s alias non eſt ſcripta. Epl̓a em̄ que ad Corintheos ſcribit̉. ante iſtam ſcripſiſſe videt̉. quia hāc de Aymo Aymo Aymo Hiero Orig̓