De ſeruitutibus. cōditiōe. Un̄ character ille nō īprimitur: bn̄ ergo pōt differri donec īprimat̉: ſꝫ ꝗ ꝯſtituit ex die uel ad diē ſta tī īprimit ⁊ cedit dies ut. l. cedere dieꝫ. jͣ. de ꝟb. ob. Ex p̄dictis apparet q̄ eſt rō ꝙ dn̄iuꝫ p̄t trāſferri ad tp̄s. ita ꝙ dn̄iuꝫ recedat ex tꝑe: ut. l. i. C. de legi. lꝫ ſecꝰ ī obliga tiōe: ut. l. nemo pōt. jͣ. de le. i. ⁊ ī. d.§. plꝫ: ꝗa dn̄ium n̄ ē affixū oſſibꝰ nr̄is: ⁊ iō p̄t ſeꝑari a nobis ⁊ trāſferri ī aliū ſimpl̓r: ut. l. traditiōibꝰ. C. de pac. ⁊. l. iij. jͣ. ꝓ ſo. ¶ Que ro ergo ⁊ reuoco in dubiū ꝗd in uſufr. utrū poſſit cōſti tui ex tꝑe uel ad tp̄s ⁊ ſil̓ia gl. i. huiꝰ. l. tꝫ ꝙ ſic. idē in. l. .iiij. sͣ. de vſufr. cōtrariū tꝫ glo. ī. l. obligationuꝫ fere.§. placet. jͣ. de ac. ⁊ ob. ⁊ rn̄det ad. l. iiij. de uſufrū. qd̓ eniꝫ ibi dr̄ ītellige ope exceptiōis nō ip̄o iure: ꝓ qua facit ꝙ ēt in uſufructu ſemꝑ cōſtituēs remanet obligatꝰ ꝑti: ut .l. iij.§. dari. sͣ. de uſufr. ⁊ no. C. de uſufru. l. corruptio neꝫ. Sꝫ obligatio ꝑſonalis nō pōt cōſtitui ex tꝑe uel ad tp̄s ⁊cͣ. ergo neqꝫ uſufru. Quid dicemꝰ: teneo ꝙ uſufr. poſſit ip̄o iure cōſtitui ad tp̄s ⁊ ex tꝑe: ⁊ ſic differt a ẜui tutibꝰ realibꝰ. tex. eſt in. l. cū uſufr. jͣ. de uſufru. le. Uide amus que ē rō ꝗdā dicūt ꝙ rō eſt ꝗa ẜuitutes p̄dioruꝫ debēt eſſe ꝑpetue: nō uſufr. ut hͨ in. fi. gl. mag. nihil ad propoſitū. Alij dicūt uſufr. reciꝑe diuiſionē realeꝫ. ergo diuiſionē in tꝑe eadē rōne. Secꝰ in ẜuitutibus rea libus: truffe ſūt. rō eſt illa quā. sͣ. tetigi. ꝗa uſufru. eſt ꝑs dn̄ij. iō nō inheret oſſibus nr̄is: ⁊ pōt a nobis ſeꝑari ex tꝑe ſicut dn̄iuꝫ: ut. d. l. iiij. ⁊. v. de uſufru. ⁊ ſi dicas ſaltē iſta eſt obligatio ꝑſonalis q̄ oſſibꝰ nr̄is inheret. Rn̄. ꝙ illa obligatio ꝑſonalis nō extinguit̉ tꝑe: ita ꝙ tp̄s ſit īmediate cā extinguēdi illā obligatiōem. Tꝑe enī perit ius uſufr. quo ꝑempto obligatio extīguit̉ ſicut ſemꝑ ex tinguit̉ obligatio ꝑempta re q̄ in obligationē deducit̉ abſqꝫ culpa debitoris. vn̄ rei ꝑemptiōe exinguit̉ obliga tio nō tꝑe. Itē dices tu uſufr. eſt ẜuitꝰ: ⁊ lꝫ nō inhereat oſſibꝰ uſufructuarij tn̄ ip̄i p̄dio īprimit quādā quali tatē ſeu quēdā characterē ſicut dixi. sͣ. de ſerui. p̄diali. Rn̄. nō eſt uerū. nā ſeruitꝰ eſt q̄dā qualitas ip̄ius fundi ꝑꝑ hanc enī ſeruitutem fundus dominans eſt melior. ⁊ iſte eſt deterior. Vſufructus non eſt qualitas predij: quia talis eſt fundus in quo alteri debetur uſufructus ſicut ſi nemini deberetur: ſed per uſufructum diminiitur ius dn̄ij nō fundi: ⁊ ſic nec in ꝑſona nec in fundo ī primit̉ qualitas q̄ poſſit dici character que inſit oſſib nr̄is. Sꝫ dices tu ſi hec ſūt ꝟa: ergo ſeꝗt̉ ꝙ nunꝙͣ ſeruitus extīguet̉ ip̄o iure. qd̓ eſt cōtra. ti. jͣ. quēad. ẜui. amit. Rn̄. ut dixi character uel ſignū nō pōt īprimi ut duret ad tp̄s: ſꝫ bene eſt poſſibile ꝙ ipſa natura illud ſignum cōſumet in tꝑe: nō aūt tp̄s ip̄m ꝑ ſe uel uolūtas īprimē tis. ita eodē mō. l. ip̄a ꝑ ſuos modos cōſumit ſeruitutē in tꝑe ⁊ alias obligatiōes. Sūt enī modi tollēdarū ob ligationū: ut īſti. qui. mo. tol. ob. Itē dices tu ẜm hͨ pacto cōtrahētiū nunꝙͣ poſſet remitti ſeruitꝰ qd̓ ē cōtra. l. ad certā. jͣ. e. ⁊. l. ſeruitꝰ.§. ẜuitꝰ. jͣ. e. Rn̄. ſicut per aliqd̓ qd̓ tu faceres in illo inſtāti quo ſignū īprimis nō poſſes facere ſignū extingui ex tꝑe: ſꝫ ex poſt facto poſſes adhibere medicamēta ꝓpter qd̓ ſignū extīgueret̉: ita per id qd̓ adijcit̉ in ip̄a ſeruitute uel in obligatōe eiꝰ nō pōt feri ꝙ extinguat̉ ex tꝑe ſꝫ ex poſtfacto bene pōt remitti ita loquūtur cōtraria. ¶ Sumus expediti de pͥma lec. ſcd̓o mō legit̉ iſtud pͥn. in glo. ut dicat̉ ſic. ſeruitꝰ nō po teſt cōſtitui ſub cōditiōe uel in dieꝫ. ⁊ ſi opponat̉ reijcit̉ ⁊ remanet cōſtitutio pura. h. d. ẜm ſcd̓am lec. Iſtā lec. re probat glo. ꝗa nihil eſt tā ꝯueniēs ꝙͣ pacta ſeruari. Ad de aliā rōem: ꝗa lꝫ cōditio appoſita īpoſſibilis remoue atur de ultimis volūtatibus nō tn̄ remouet̉ de diſpoſitiōe iter uiuos: ut. l. nō ſolū. de ac. ⁊ obli. ⁊. l. īpoſſibilis de uer. ob. Quidā moderni ut Ni. de ma. legūt iſtaꝫ. l. alio mō ſic. ꝗdā ſūt actꝰ legitī ꝗ n̄ r̄ſpiciūt diē neqꝫ cōdi tione: ut. l. actꝰ legitī. jͣ. d̓ re. iur. Sil̓r ⁊ filiatio: ut. l. ſi tibi alias īcipit q̄ſitū ⁊ al̓s īcipit ſi filius. sͣ. d̓ adop. ⁊ in illis appoſitio diei uel cōditiōis vitiat actū. Itē in ſeruituti bus appoſitio diei uel cōditiōis uitiat ſeruitutem ipſo iure. Sꝫ tn̄ oꝑe exeptiōis hoc eſt replicatiōis de equita te ſuccurreret̉ uendicāti ſeruitutem. Iſta lec. nō placet ꝗa tex. loquitur ꝙ ſuccurrit̉ ꝯtra uēdicāteꝫ nō ipſi uen dicāti. teneas ergo lec. glo. ¶ Seruitutes ⁊ eaꝝ uſus pōt modi Modum. ſicari in ip̄a cōſtitutiōe lꝫ nō extin gui. h. d. ¶ Quero ꝗd vult dicere nō ad tꝑis cāꝫ. Rn̄. .q. d. nō facit ſeruituteꝫ tꝑe finiri ⁊ tꝑe īcipere: lꝫ tota ē una ſeruitꝰ ſic modificata: ſicut enī ī ip̄ſſione ſigni uel characteris corꝑalis in ip̄a īpreſſione nō p̄t fieri ꝙ extī guat̉ tꝑe: ſꝫ ip̄e character poteſt modificari ut ſit maiꝰ uel minꝰ: ita in cōſtitutione ſeruitutis n̄ p̄t apponi aliꝗd extinctiuū ipſius: ſꝫ aliꝗd modificatiuū. ¶ Seruitꝰ p̄dialis p̄t conſtitui u I A ILEI. eiſdem modis quibus perſonalis. h. d. Nō pōt imponi ſer T pomum. uitꝰ predio q̄ nō reſpicit utilitatē alteriꝰ p̄dij. hoc dicit. ¶ Quero rōem. Glo. ponit vnā ⁊ reprobat. Finaliter dicit. ratio eſt ꝗa ſeruitꝰ p̄dialis reꝗrit p̄diū cui ſeruiat̉. qd̓ hic nō eſt: ut. l. i. jͣ. cōia p̄di. cū ergo nō reſpiciat vtilitateꝫ p̄dij: ſꝫ delectationē ꝑſone ſeruitꝰ p̄dialis dici nō p̄t. Sed qͥ rit̉ an hͨ ſit ẜuitꝰ p̄dialis. Quidā ut Hug. antiquꝰ gl. di cit ꝙ ē ꝑſonalis. Glo. dicit ꝙ nō eſt ꝑſonalis: ſꝫ ē quod dā pactū. Cy. C. d̓uſufr. ſuꝑ rub. tenet opi. Hug. ego ſemꝑ teneo opi. gl. vt plene examinaui in. l. mela.§. fi. d̓ ali. ⁊ ci. leg. ubi vr̄ caſus. facit qd̓ no. in. l. pecoris. jͣ. d̓ ſer ui. ruſti. p̄di. facit. l. pe. de ſerui. le. Dices tu quare cū cō ſtituat̉ vſus ⁊ vſufructꝰ ꝗ ē ſeruitꝰ ꝑſonalis nō pōt cōſti tui hic ſeruitꝰ vt ſpaciari ⁊ cenare liceat. Rn̄deo ut dixi heri in. l. ſeruitutes.sͣ. e. ſeruitꝰ vſus ⁊ vſufr. de iure dominij plene diminuit qd̓ cōponit̉ ex ꝓprietate ⁊ uſufr. Unde ꝗcꝗd habet diminuere de fructibꝰ ⁊ concedere alij p̄t dici ſeruitꝰ ꝑſonalis: ſꝫ ire ⁊ ſpaciari ⁊ cenare ī loco nō diminuit de fructibꝰ ut alteri acꝗrat̉: ⁊ ſic nō eſt ſeruitꝰ ꝑſonalis nec p̄dialis. Quia nō fit ad vtilitatē alteriꝰ p̄dij: ſꝫ eſt q̄dā obligatio ꝑſonalis ut patiaris me ſic facer̄. Iſta ꝟo ut mihi pomū decerper̄ liceat poſſet forſan cōcedi ꝙ eſſet ſeruiꝰ ꝑſonalis qͣſi habeā vſū uel uſufr. arborū. Vtilitas huiꝰ īueſtigationis eſt ꝗa ſi ē ſer uitꝰ potero agere cōtra quēcūqꝫ poſſidēteꝫ. Si eſt obli gatio ꝑſonalis tm̄ nō poſſeꝫ agere niſi cōtra eū ꝗ ꝓmiſit: ut. jͣ. de cōſti. pecu. l. fi. ⁊ de contrahē. emp. l. fi. Pro ꝑte ſeruitꝰ retinet̉: Si predium. ab initio ꝓ ꝑte n̄ ꝯſtitus tur. h. d. ⁊ iſtū.§. examīabo ſtatī in. l. ꝓ ꝑte. in fi. j. e. Verba cōtractus debēt ciuil̓r ītel s I CUI. ligiᵇ ⁊ ꝗ ſemel locuꝫ eligit uariare nō p̄t. h. d. Vel ſic. ius ſeruitutis reſpicit fūdū ⁊ quālibet ꝑtē eiꝰ: idē in eiꝰ vſu ab initio: ſꝫ cū ꝑ certum locū ceperit vti nō poterit pena uariari. h. d. ¶ No. pͥmo ꝙ ius ſeruitutis reſpicit quālibet ꝑtē fundi: ⁊ ſic eſt tota in toto ⁊ tota in qualibet ꝑte totiꝰ: ut. l. via cōſtitui .jͣ. ti. ij. ſicut dicunt philoſophi ⁊ theologi de aīa hoīs. ¶ Scd̓o no. ꝙ res q̄libet eſt diuiſibilis ⁊ ī īfinitas ꝑtes ibi īfinite ⁊cͣ. ⁊ ēt philoſophi hoc dicūt. ¶ Tertio nōt ꝙ ꝟba dn̄t ītelligi ciuiliter. facit. jͣ. ad exhi. l. fi. ¶ Ultīo no. ꝙ poſtꝙͣ ꝗs elegerit n̄ lꝫ uariare. cōcor. ſunt in glo. ¶ Op. jͣ. de ſer. ru. p̄di. l. ſi via. ſol. ut ibi. ¶ Op. jͣ. ti. i. .l. ſi ſeruitꝰ. gl. n̄ ſol. ibi ſoluā. ¶ Op. sͣ. de vſu ⁊ habita tiōe. l. diuꝰ.§. lꝫ. ſol. aliud in ſeruitute vſus: ꝗa reſpicit cōmoditatē ꝑſōe. ſi igit̉ cōmoditas ꝑſone variat̉ ideo vſus p̄t variari. ¶ Op. jͣ. d̓ religio. l. ij.§. pe. ſol. gl. opti me quā tene mēti: lꝫ ille cui debet̉ ſeruitꝰ n̄ poſſit muta reᶜ viā. tn̄ dn̄s p̄dij ſeruiētis p̄t petere ꝙ mutet̉ ſine in cōmodo p̄dij dn̄iantis: vt in contrario. Lꝫ ī p̄dio ſeruiēte edificar̄ vt cō s I l C. mode ꝗs poſſit vti ẜuitute. h. d Seruitus nō p̄t acꝗri y Ro parte. ꝓ ꝑte ⁊ actus non ꝑfe C i T pomū. re ſpondeo ut dixi. add̓ bal dū. pꝰ cy. ī ru bri. C. d̓ vſu fruc. ⁊ ꝗd ſi ſū obligatus dare eccleſie in ſignū ſub iectiōis uel fidelitatis. x. annua. dic ꝙ dicat̉ quaſi ſeruitus ẜm bal. in. l. ij. in .ix. col. C. de ſer. ⁊ h̓ adde bar. in. l. pe. in. iiij. colū. .C. de cōdi. inſer. ubi q̄rit an ſit ſer uitꝰ: ſi cōceſ ſi tibi facultatē coquen di panē ī fur no meo ⁊ ꝗd ſi cōceſſi qd̓ poſſis tranſi re ꝑ pontē ſi ne gabella. ⁊ quid de iure colligēdi pe dagiū. AD DE an ius colligēdi pe dagiū ⁊ faci endi ponteꝫ ſit ſeruitus bal. cōſi. lxv. pͥmo lib. I cui ciui liter intelligi. idē ī uerbis teſtamenti. l. cū antiꝗtas ⁊ ibi bal. C. de uſufru. fa cit iſta. l. ad id qd̓ dixit bal. in rubr. .C. ſi cer. pe. in fi. ꝙ ſi dico cedo tibi actionem ex uēdito ſpālē qd̓ interp̄ta tur.i. iudicia lē: ꝗa ſpālis nō reꝑitur. ⁊ de interp̄tatiōe in cōtractibus vi de in. l. ſi tibi pecuniaꝫ. ⁊ qd̓ ibi dixi ſi cer. peta. c ¶ Nō poſſit mutare. no. ꝙ lꝫ ille cui debet̉ ſeruitus illā mutare nō poſſit: tn̄ dn̄s p̄ dij ſeruiētis hoc facere p̄t ſi fieri p̄t ſine incōmo do p̄dij dominantis: ⁊ ſic iſto caſu lꝫ alias ꝓ ſer uitute poſſit nouū opꝰ nū ciari ma xīe vrbana: ut plene bar. p glo. in. l. i.§
