Seite
Ca. i in hoc inſtanti Sed conſidera miſeracionē domini in hoc ꝙ ſequit̉ Vſqꝫ in diem qͦ hec fient. qͣſi dice̓t Cum per euentus rerū quod dico oſtendo. ⁊ noueris te iure punitum tunc te de pena eripiam Et cauſam pe ne oſtendit. cū ſubdit̉ Pro eo ꝙ non credidiſti v̓bis meis que implebunt̉ in tempore ſuo. non attēdens u̓ tutem eius qui miſit me cui ego aſſiſto Si autē is qui erga natiuitem mortalem incredulus erat. puni tur qualit̓ qui celeſtem ⁊ ineffabilem calūniat̉ vita bit vlcionem Grecus Dum aūt hec intrinſecus agerentur. dilacio temporis admirari cogebat expe ctantem forinſecus multitudinem Vnde ſequit̉ Et e rat plebs expectans zachariam ⁊ mirabant̉ ꝙ tarda ret ip̄e in templo Cumqꝫ per diu̓ſa vagaret̉ ſuſpicō quilibet dictabat ad libitū donec zacharias egrediēs docuit ſilendo qd̓ latendo perpeſſus eſt. Vnde ſequit̉ Egreſſus aūt nō poterat loqui ad illos. ⁊ cognoue runt ꝙ uiſionem iudiſſet ī templo Theoph̓. īnue bat autem populo zacharias forte cauſam taciturni tatis interroganti quā loqui non valens ꝑ nutū de­clarabat. vnde ſequit̉ Et ip̄e erat innuens illis ⁊ ꝑ māſit mutus Amb̓ ē aūt nutus l̓ muꝰ qͥdent ſine verbo corporalis actus indicare moliens. nec expri mens eius voluntatem. Et factum eſt ut impleti ſūt dies offici­eius. abit ī domum ſuam. poſt hos aū dies ꝯcepit eliſabeth vxor eiꝰ. ⁊ ocl̓tabat ſe mē ſibꝰ qͥnqꝫ dicēs qꝛ ſic fecit mihi dn̄s ī diebꝰ qͥbꝰ r̓ſpexit auferre obprobriū meū īt̓ hoīs Peda vicis ſue tempore pontifices templi tātum officijs mancipati nonſolum a complexū vxorum ſꝫ ab ipſo qͦꝫ domoꝝ ſuaꝝ abſtinebāt ingreſſu. Vn̄ di Et factum ē vt impleti ſunt dies officij eius abijt in ī domū ſuam Quia enim tunc ſacerdotalis ex ſtirpe Aaron ſucceſſio querebat̉ neceſſario tempus ſubſti tuende ſoboli procurabat̉. at quia nunc non carnal̓ ſucceſſio ſed profectio ſpiritalis inquirit̉ ſacerdotibꝰ vt ſemꝑ altari queant aſſiſtere ſemꝑ caſtitas obſer­uanda precipit̉ Sequit̉ Poſt hos aūt dies cōcepit elizabeth vxor eius poſt. dies ſcꝫ officij zacharie cō pletos. Seſta ſunt autem hec menſe ſeptembri. vij Rl̓d̓ octob̓. quādo oportebat deus ieiuniū ſcenophe gie celebrare immente eqͥnoctio ī quo incipit nox eē maior qͣꝫ dies quia xp̄m oportet creſcere iohannem autem minui. Nec fruſtra tunc dies ieiunioꝝ erant quia ꝑ iohannem erat hoībus afflictio penitentie p̄­dicanda. Sequitur Et occultabat ſe mēſibus qͥnqꝫ Sunt em̄ tempora preſcripta cōiugio qn̄ dare oꝑā Ambro. Que cauſa occultationis niſi pudor. ꝓcreandis liberis ſit decorū dum mini vigent. dū ſu ſcipiendoꝝ liberoꝝ ſpes eſt at vbi ⁊ matura eui ſe nectus ſucceſſerit ⁊ etas ē regendis liberis habilior qͣꝫ creandis. pudor eſt legittimis licet fetus geſtare īditia ⁊ grauari aliene etatis onere. ⁊ tumeſce̓ aluū nō ſui temporis fructu Pudebat ergo ꝓpter etatem Vnde intelligi poteſt cauſa quia iā non conueniebāt inter ſe concubitu conuigali. Neqꝫ ei ea que ſe nilem non erubeſceret coitum. erubeſceret. partum Hec tamen erubeſcit onus parentis qͣdiu neſci­ſterium religionis Sed que occultabat ſe quia cu­ceꝑat filium iactare ſe cepit quia generabat ꝓbet Orig̓. Et ideo dicit Menſibus quīqꝫ id eſt deni­Maria conciꝑet. ⁊ fetus eius exultās cum gaudio ꝓphetaret Ambro. Et quāuis partus ſui erube­ſceret etatem. rurſus caruiſſe ſe gaudebat oboroſi­dicens. Quia ſic fecit mihi dominus. Criſ. qui cet ſoluit ſterilitatem donum ſupra naturā conceſſi­Expetra in fructuoſa ſpicas virentes produxit. aſ­ſtulit dedecus dum genitricem fecit. Vnde ſequit̉. diebus quibus reſpexit auferre obprobriū meū īpe­hoīes. Ambro. Pudor em̄ eſt feminis nuptiarum premia non habere quibus hec ſola eſt cauſa nē­ Criẜ. Dupliciter igit̉ gaudet dum ⁊ a nota ſten­litatis ipſam eripuit dominus ⁊ quoniam illuſtre­partum enixa eſt Non enim ut in ceteris gignēti ſolus concubitus interuenit ſed gratia celeſtis huiꝰ ortus fuit exordium. Beda. Miſtice autem po­zachariā ſacerdociū uideoꝝ ꝑ eliſabeth pt̄ lex ip̄a de ſignari q̄ ſacerdotū doctrīs exercitata ſpiritales do filios gignere debebat. ſꝫ n̄ valebat. qͥa neminē ad fectionē adduxit lex erāt ābo iuſti. qͥa bōa ē lex ⁊ la cerdotiū ꝓ illo tꝑe ſanctū. Ambo ꝓceſſerant in die ſuis. qͥa adueniēte xp̄o iā īcuruāt̉ ad ſeniū īgredi zacharias templū. qͥa ſacerdotū ē ītrare ī ſanctuarū miſterioꝝ celeſtiū. foris orat multituº qͥa miſtica pe netrae̓ neqͥt. dū altari thymiama īponit. naſciturū ioh̓em agnoſcit. qͥa dū doctores flāma diuine lectōe ardent gr̄aꝫ dei ꝑ ih̓m ꝓditurā reꝑit ⁊ hͦ ꝑ āgeli qͥa lex ꝑ āgelos ordinata ē Ambro. In vno aūt vox totiꝰ pleb̓ obmutuit. qͥa ī vno totus ad deū lo­bat̉ populꝰ trāſiuit em̄ ad nos dei verbū ⁊ ī nob̓ nō tacet. mutꝰ eſt qͥ nō ītelligit legē. Cur n. tibi magi­uideat̉ mutꝰ eē qͥ ſonū qͣꝫ qͥ miſteriū neſcit. innuente ſimilis ē populus iudeoꝝ qͥ actuū ſuoꝝ p̄ſtare non pt̄ rōeꝫ Bed̓. Et tn̄ eliſabeth cōcipit ioh̓em. q. ij. teriora legis ſacris xp̄i abundāt. cōceptū qͥnqꝫ nēſi bus occultat. qͥa moiſes quīqꝫ lib̓s miſteria xp̄i deſi gnat. Seu qͥa xp̄i diſpenſatio ī quīqꝫ mūdi etatibus ꝑ ſanctoꝝ dicta vel facta figurat̉. In mēſe aūt ſexto. miſſus eſt angelis gabriel a deo ī ciuitatē galilee cui nomē na zareth ad ugmē deſpōſata viro cui nomē ioſeph de domo dauid ⁊ nomē v̓gīs maria Ped̓. qͥa xp̄i īcarnatio vl̓ ſexta etate ſeculi fite vl̓ ad īpletionē legis erat ꝓfut̉a recte ſexto mēſe cō cepti ioh̓is miſſꝰ ad mariā angelꝰ naſcituꝝ nūciat ſaluatorē. vn̄ dr̄. ī mēſe at̄ ſexto. m̄ſem ſextū martū ītellige cꝰ. xx. ⁊.v. die dn̄s nr̄ ⁊ ꝯceptꝰ tradit̉. ⁊ paſſus ſic̄ ⁊. xxv. die mēẜ decembs natꝰ Qd̓ ſi vl­die vt nonnulli arbitrāt̉. eqͥnoctiū vernale. vel ſo ſolſtitiū brumale fieri credamꝰ ꝯuenit cū lucis meri mento ꝯcipi vel naſci eū qͥ illumīat oēm hoīem veni entem in hunc mundū. at ſiqͥs dn̄ice natiuitatis ⁊ cō­ceptōis ꝯſiderat lucē vl̓ creſce̓ vel tenebras ſuꝑ­ꝯuicerit. dicimus ⁊ nos quia Iohannes ante fadem aduentus eius regnum celorum euangeliſabat