Seite
Ca. i. in ſermone eius trepidare v̓ginum ē. ⁊ ad om̄s in greſſus iuri pauere. omnes viri affatus vereri. di­ſce v̓go verborum uitare laſciuiā maria etiam ſalu tationem angeli verebat̉. Orecꝰ. Cum autem aſ ſueta foret his iuſionibus. euāgeliſta nō viſioni ſed relatibꝰ t̓bationē attribuit dicēs t̓bata ē ī ẜmōe eiꝰ attēde at̄ v̓gīs ⁊ pudicā ⁊ prudentē ⁊ aīam ſil̓ ⁊ uo cem audita leticia dictū examīauit ⁊ neqꝫ manifeſte obſtitit ꝑ incredulitatem nec ſtatim paret ex leuitate eue leuitatem euitans ſimul ⁊ duritiā zacharie. vnd̓ ſequit̉ Et cogitabat qual̓ eēt ita ſalutatio non ꝯcep tio. nā adhuc ignorabat īmēſitatem miſterij ſꝫ ſaluta tio. nūquid libidioſa ut a iuro ad v̓ginē. an diuina dū dei faceret mentionē dicēs. Dn̄s tecum Amb̓ Benedictōis etiā nouā formulā mirabat̉. que nuſqͥ ē ante comꝑta ſoli marie hec ſalutatio ſeruabatur. Orige. Si em̄ ſciuiſſet maria ad alium quēpiam ſi milem factū eſſe ſermonē utpote que habebat legis ſcientiā nūqͣꝫ eam quaſi ꝑegrinā talis ſalutatio ext̓­ruiſſet. Et ait ei angelus Ne timeas maria. in ueniſti em̄ gr̄am apud dn̄m Ecce ꝯcipies ī vto ⁊ paries filium ⁊ vocabis nomen eiꝰ iheſum Hic erit magnus ⁊ filius altiſſimi vocabit̉ Et dabit illi dominus deus ſedem dauid patris eius ⁊ regnabit ī domo iacob īeternū ⁊ regni eius non erit finis Bed̓. Quia ſalutatione inſolita uirginem turba tam uiderat quaſi familiaribꝰ notā vocās ex nomīe ne timere debeat uibet. vn̄ dr̄ Et ait ei angelus ne ti meas maria Brecus id nō acceſſit decepturꝰ īmo deceptiōis abſolutionē depromere Nō veni pre daturus miuolabilem tuam iurginitatem ſꝫ condito ris puritatis ⁊ cuſtodis ꝯtubernia reſerare. nō ſum ſerpentis mīſter ſꝫ perimentis ſerpentem legatꝰ ſpō ſalium tractator. nō inſidiaꝝ molitor. ſic ergo neqͣqͣꝫ diſtrahentibꝰ ip̄am ꝯſiderationibus vexari ꝑmiſit. ne dijudicaret̉ infidus mīſter negocij Criẜ. Qui autem apud deū meret̉ gr̄am nō habet quid timeat vn̄ ſeqͥt̉ Inueniſti em̄ gr̄am apud deū. Qualiter at̄ illam quiſqꝫ reꝑiet. niſi humilitate mediante. humili bus em̄ dat deus gr̄am Precus. Inuenit em̄ gra­tiam iurgo corā deo quia ſplendore pudicitie ꝓpriam exornans aīam gratu deo ſe habitaculū p̄ꝑauit. nec ſolum celibatum inuiolabilē ꝯſeruauit ſed etiam im maculatā ꝯſcientiā cuſtodiuit Orige. Inuenerāt em̄ plures gr̄am ante eā Et ideo ſubdit qd̓ ꝓpriū eſt dicēs Ecce cōcipies ī vtero. Preꝰ Qd̓ dr̄ Ecce ſceleritatē ⁊ pn̄tiam denotat īſinuans cū eius verbo celebratā eſſe ꝯceptionē. Dicit aūt concipiēs ī vt̓o ut demōſtraret dn̄m ab ipſo vtero v̓ginali ⁊ de nr̄a ſubſtantia carnē ſuſciꝑe. Venit enim diuinū verbū emundatuꝝ naturam humanā ⁊ partū ⁊ noſtre ge nerationis primordia Et ideo ſine pecato ⁊ humāo ſemine ꝑ ſingula ſicut nos in carne concipit̉. ⁊ nouē menſium ſpatio geſtat̉ ī vtero. Grego. niſenus Sed quoniā cōtingit ſpecialiter diuinū concipi ⁊ ſpm̄ parere ſalutarē ẜm ꝓphetam. Ideo ap­Et paries filium Ambro. Non autem omnes fi ſicut maria. ut dum de ſpūſancto concipiūt verbū. riant. Sunt autem que abortiuū excludāt ver­anteqͣꝫ pariāt Sunt que in vtero xp̄m habent ſo­nondum formauerint. Grego. Cum aūt expe tio partus mulieribus timorē incutiat ſedat timo­motū dulcis parcꝰ relatio cū ſubdit̉. Et vocal̓ in eius iheſum Saluatoris em̄ aduentus eſt ciuiliter timoris ꝓpulſio Meda Ih̓s autem ſaluator ſiue ſa lutaris īterpretat. Precus. Dicit autem tu voca­nō pater. patre em̄ caret quātum ad inferiorem ⁊ nerationem ſicut ⁊ matre reſpectu ſuꝑne Cirili­Hoc aūt nomē de nouo fuit verbo impoſitum nō uitati congruēs carnis ẜm illud ꝓpheticū. Vocali tibi nomen nouū quod os domini nominauit Grecus. Verum quia hoc nomen ꝯmune ē ſibi cum ſucceſſore moiſi. idcirco inuens angelus ꝙ nō erit ſecundum illius ſimilitudinē. ſubiungit. hic et magnus Ambro. Dictum eſt quidem etiam de I hanne. quia erit magnꝰ. ſed ille quaſi homo magi­hic quaſi deus magnus late enim fundit̉ dei virtus late celeſtis ſubſtātie magnitudo porrigit̉. Nō ac­clauditur. nō opinione ꝯp̄hendit̉. nō eſtimatiōe cō cludit̉. nō etate variat̉. Orige. Vide ergo magni tudinē ſaluatoris quō in toto orbe diffuſa ſit. Aſcē­ad celos quo celeſtia repleuerit. Deſcende cogitati one ad abiſſos ⁊ vide eum illuc deſcendiſſe. Si hec uideris. ꝑiter intueberis oꝑe completū. hic erit ma gnus Grecus Neqꝫ carnis aſſūptio deitatis de­gat celſitudini. immo potius humanitatis humilitas ſublimatur. Vnde ſequit̉ Et filius altiſſimi vocali tur. Non vtiqꝫ tu impones vocabulum. ſꝫ ip̄e voca bitur a quo niſi a conſubſtantiali genitore. Nullus em̄ filim nouit. niſi pater. Denes qͥd vero infaliti. lis ē noticia geniti nec verus interp̄s ē erga impoſi­tionem cōgruā nomīs. ꝓpter qd̓ dicit. hic ē filiꝰ me­dilectus. ab eterno ſiquidem eſt quāuis nunc ad­ſtram doctrinam nomē eiꝰ patuerit. ⁊ ideo ait voca bit̉. nō fiet vel gn̓abit̉. Nā ⁊ ante ſecula fuerit ſubſtantialis patri. Hunc ergo ꝯcipies hꝰ mat̓ eſt cieris hūc v̓ginalis cella ꝯcludet. cuiꝰ celeſte ſpaciū capax non extitit. Criẜ. Ceteꝝ ſiquidem endine quibuſdā videt̉. deum habitare corpus. Nonne ſe­cuiꝰ ē corpꝰ ſenſibile quocūqꝫ radios mittit. nō ledit in ꝓpria puritate. multo ergo magis iuſticie ſole­vtero v̓ginali mundiſſimū corpus aſſumēs. non tm̄ cōtaminatus non ē. īmo etiā ip̄am matrem ſanctis. oſtendit Srecus Et ut iurginē reddent mencie ꝓphetaꝝ. ſubdit. Et dabit illi dominus deꝰ ſedente id patris eius. ut noſcat liquido quoniaꝫ qui naſci. turus eſt ab ea ip̄e ē xp̄s quē illi ꝓmiſerūt ex daue ſemine naſcituꝝ Ciril̓. Non tamē ex ioſeph ē et tum corpus xp̄i mundiſſimū. ẜm em̄ vnam lineatur gnatōnis profluxerant ioſeph ⁊ virgo ex qua re­mā hūanitatis vnigenitꝰ aſſūpſit. Haſit. Non ī mat̓iali ſede dauid ſedit dn̄s trāſlato iudaicergi­ad he̓odē ſꝫ ſedē appellat dauid ī qͣ r̓ſedit dn̄s eſt lubile regnū. vnde ſeqͥt̉. Et reg. ī domo iacob ſerit