![]()
Liber. Trum negatio hēat diſtīctā formalitatem ab affirmatione cui opponitur. ⁊ videtur ꝙ non nā ꝙ nō habent diſtinctaꝫ intel ligibilitatē non habent diſtinctā formalitatem ſꝫ negatio ē hꝰi gͦ ⁊cͣ ꝓbatio minoris ꝗa n̄ ens n̄ eſt obiectum intellectus ⁊ per conſequens non pōt diſtincte intelligi. ens eniꝫ eſt obiectuꝫ ade quātū intellectus. illud gͦ ꝙ ſubterfugit rōeꝫ en tis ſubterfugit rōeꝫ obiecti intellectꝰ. ſed negatio non eſt ens ergo n̄ pōt intelligi diſtincte. Confirmatur qꝛ pͥuatio cognoſcitur ꝑ habituꝫ. ⁊ negationē ꝑ affirmationē ẜꝫ doctrinā ph̓i vn̄ affirmatio intelligitur ī negatiōne. Pre int̓ affirmationē ⁊ negationē non ē dare mediū cuꝫ ſint ꝯͣdictoria. ſꝫ ſi negatio poſſet diſtincte concipi oꝫ ꝯcedere ſi hēat diſtinctam formalita tem. tunc affirmationi ⁊ negationi eēnt aliquod cōmune ⁊ medium.ſ. poſſe concipi. Preª om nis formalitas ē aliꝗd poſitiuū. ꝗa actus intelle ctus cū ſit poſitiū non vr̄ poſſe terminari ad obiectum qd̓ nō ē poſitiuū. ſed negatio non eſt aliꝗd poſitiuū. gͦ nō hꝫ propriam formalitatem Contra illa dicuntur diſtinctas formalitates ex natura rei quoꝝ alterum manet ī aliquo alte ro n̄ manēte. ſꝫ illa negatio manet ī homine ex natura rei hō non eſt aſinus cuius oppoſita affirmatiua.ſ. homo ē aſinꝰ non manet in homine ſicut pꝫ. ergo illa affirmatio ⁊ negatio oppoſita diſtinctas habent formalitates ex natura rei. Rn̄o pͦ premittam aliqͣ neceſſaria. ẜo dicam ad q̄ſtione. Quantum ad primuꝫ pͦ premittā rōeꝫ formalitatis qͣꝫ deſcribo ſic. Formalitaſ eſt ratio obiectalis ī re apprehēſa ab intellectu ex natura rei qͣꝫ non oꝫ ſemper mouere intellectum dūmō actū intellectus poſſit terminar. ꝙ dico pro tanto ꝗa licet aliꝗd poſſit terminare actum intellectus nō tn̄ ſēꝑ pōt intellectum ad ſui ītellectionem mouere. Sicut cōmuniter dr̄ ꝙ relationes non mouēt intellectū rōe depēdē tie ⁊ qꝛ nō ſunt aliquid abſolutū. ⁊ tamē termināt actū eiꝰ. Sil̓r ꝓprietates īdiuiduales ex eo ꝙ n̄ habent rōeꝫ ꝗd ideo non mouēt intellectū ⁊ tamen terminant actū eiꝰ ſimiliter negationes terminant lꝫ non moueāt ītellectum quatenꝰ n̄ ſunt entia ita ꝙ tria reꝗruntur ad hoc ꝙ aliꝗd moueat intellectum. primū ꝙ ſit ens. ſecundum ꝙ ſit abſolutū. tertiū ꝙ hēat rōeꝫ quid l̓ eēntie ꝑꝑ pͥmū remouēt̉ negationes. ꝑꝑ ẜꝫ relationes ꝑꝑ 3ᵐ oīs propͥetas ypotētica vl̓ ꝓprietas ꝑſonalis ī dīnis ⁊ ꝓprietates īdiuiduales. q̄ omnia licet actum intellectꝰ terminēt n̄ tn̄ mouet ītellectū. Ex iſta deſcriptione ꝯcludo correlarie ꝙ q̄cūqꝫ pn̄t diſtincte ꝯcipi ꝑ intellectū hēret diſtī ctas formalitates ex natura rei. Sꝫ ꝯͣ vltimū po ſitum ī deſcriptione.ſ. ꝙ aliꝗd poſſꝫ. terminare actū ītellectus ꝙ n̄ pōt mouere intellectū īſtat̉ Nā viſus vr̄ moueri a relatiōe qͣꝫ dicis n̄ poſſe mouere intellectū nā ex alio ⁊ alio ordine obie ctoꝝ ſit alia ⁊ alia viſio ꝙ non eēt niſi ille ordo moueret viſū ordo aūt ē relatio. ſi gͦ relatio pōt mouē viſum pari rōe ⁊ ītellectū. Preª vnius poº ⁊ actꝰ vniꝰ rōis ē vna rō obiectalis ⁊ vnius rōis. ſed oēs actꝰ intellectꝰ ſūt vnius poº ⁊ ſunt actus vniꝰ rōis in rōe talis actus. ergo eorū eſt vna rō in ob̓o. ſed hec non pōt eē rō terminati ua diſtincta a motiua ꝗa ſic eēt alie ⁊ alie rōes obiectales. gͦ ille rōes non ſūt ſic diſtincte ꝗn oē ob̓ꝫ terminas interlectum moueat ēt ītellectuꝫ. Preª ſi rō treminādi ſufficit ad ob̓m intellectus gͦ vbi aliꝗd terminabit actū intellectus ex natura rei illud eēt obiectū reale ītellectus. ſꝫ ſe cunde intētiones terminant actum intellectus ⁊ tn̄ nullus diceret ꝙ ſunt obiectū reale ītellectus. Rn̄o ad pᵐ ꝙ ordo ille non mouet vi ſum lꝫ extrema illiꝰ ordinis q̄ habent rōeꝫ abſo luti lꝫ ille ordo ſit quedā rō ꝯnexa ⁊ ſine qua n̄ vn̄ ordo ille cū non ſit ob̓ꝫ ꝓprium nec cōe. ſen ſus iō nō ſolū n̄ mouet ſenſum. ſꝫ nec ēt termīat vn̄ cognitio eiꝰ pertinet ad altiorē poªᵐ q̄cūqꝫ ſit illa ſiue ſenſus cōis ſiue ītellectus. vl̓ dato ꝙ ille ordo aliquoº percipiatur a ſenſu. dico ꝙ ex hoc non ſeꝗtur ꝙ mouet ſenſum. ſꝫ ſufficit ꝙ terminet actū eiꝰ. Ad 2ᵐ dico ꝙ rō obiecti n̄ ē p̄ciſe mouere. ſꝫ accidit ſicut pꝫ ī poª nutritiua ⁊ augmētatiua ⁊ ī alijs potētijs mere actis habent enī obiectū n̄ motiuū po. ſed termintiuum tantū actꝰ po. cum gͦ ī omni obiecto ſit rō terminatiua ſeꝗtur ꝙ obiectum vt obiectuꝫ habꝫ rationē terminandi nō mouēdi cui alludit nomen eſt obiecti nam obiectum videtur ſignifica re illud ꝙ obicitur poº ⁊ circa ꝙ terminat̉ actꝰ alicuius. Ad aliud de ſecūdis intētionibꝰ dico ꝙ ſecunde intentiones non termināt ex natura rei. nā ip̄e fabricantur per actuꝫ intellectꝰ negociantis ideo non fruſtra poſui ꝙ formalitas ſit rō reperta in re ex natura rei. Secūdū ꝙ premitto eſt hoc ꝙ diſtinctio formalis ſiue. per formalitates īportat non idētitatem ali quoꝝ quoꝝ vnum excludit aliud a ſuo cōceptu formali in primo modo dicendum per ſe. vt oe illud dicitur diſtīgui ab alio formal̓r qd̓ nō eſt idem ſibi in primo modo dicēdi per ſe. Tertiū qd̓ premitto eſt hͦ ꝙ negatio cōparat̉ ad duas affirmationes quaꝝ vna īcludit ⁊ p̄ſupponit ali am v̓o deſtruit ⁊ excludit v̓bi gratia. hō non ē aſinus reſpicit affirmatiuam iſtā hō eſt aſinus ⁊ iſta homo eſt homo primam deſtruit ſicut patet ſecundā ſupponit ⁊ includit virtualiter in ſuo ſb̓o. nam pro tāto iſta ē vera hō non ē aſinus ꝓquanto hō eſt homo. negatiuo autem diſtīguit ⁊ plurificatur ẜꝫ diſtinctionem ⁊ plurificatiōem affirmationis qͣꝫ deſtruit. ⁊ ſic ē vna vnius. ſecū dū ph̓uꝫ pͦ peryarmenias. qꝛ vni affirmatiōi vna neg. opponitur. non āt ſic ẜꝫ affirmationē qͣꝫ includit ꝗn immo vnius affirmationis talis ſint 