Liber.ſibi pͥmo inherentes. non tamen nobis ſcibilesvia ſenſus. ſed ſic ſunt note de ipſa ſole paſſiōeſentis. vnde verum eſt ꝙ illa ſubſtantia ē ſub̓mſcīe ſpe poſſibilis intellectui potenti cognoſcere ipſam ſub ꝓpria rōe. ſed non nobis. Reſtat gͦ ſubſtantia corporea cui abſolute ꝯſiderate ineſt pͥmo qͣꝫtitas continua ⁊ ſecūdo quantitas diſcreta. ⁊ mediante qͣꝫtitate oīa que cōſequitur qͣꝫtitatem: vt ſunt relationes fundate fuper qͣꝫtitatem ⁊ ēt qualitates 4º ſpē. ⁊ ille paſſiones ſūt de ipſa cognoſcibiles ex pͥncipijs cognitis via ſenſus. gͦ ipſa pōt eē ⁊ ē ſubiectum ſcīeſpeculatiue poſſibilis nobis ⁊ alterius a meth̓.⁊ hec noīatur mathematica. q̄ qͣꝫuis dicatur eēde qͣꝫto vel de qͣꝫtitate. iō ē qꝛ mathēatica nonmultum comꝑat qͣꝫtitatem ad ſubſtantiam corpoream. ſed poſteriores paſſiones ad qͣꝫtitateꝫque ē prīa paſſio. ⁊ quia ipſa nota ē inec ſubiecto. ideo quaſi ſupponit vt formalis rō ſubiecti.tn̄ ẜm veritatem pͥmū ſubiectum v̓tute ꝯtinensoīa. ē ſubſtantia corporea ⁊ ſic pꝫ ſcd̓a pars antecedentis. Ulterius eadem ſubſtātia corporea non ꝯͣcta ad inferiora ſed alioº conſiderataīqͣꝫtum.ſ. hn̄s formam que ē pͥncipium determinate oꝑationis ⁊ motus ⁊ quietis habꝫ multaspaſſiones ſic ſibi inherentes. ⁊ ſcibiles ẜm viaꝫſenſus. gͦ quo ad iſtas paſſiones ē alia tertia ſpeculatiua. que dicitur phiſi. ſeu naturalis ⁊ ſic pꝫtertia pars an̄tis. Preter iſtas tres non pōt īueniri aliqua alia ſcīa ſpeculatiua que nō contineatur ſub iſtis vel ſub aliqua iſtarū. puta ſi ſitde aliqua ſubſtantia inferiori vel in aliqua iſtarum includatur puta ſi ſit de aliquo accidentegͦ tātum ſunt ille tres diuidentes ſcīam ſpeculatiuam penes tria ſubiecta hn̄tia conditionesſuꝑius exp̄ſſas. ⁊ ſic patet totum an̄s. ⁊ ſic ad q̄ſtionem. Ad pͥmuꝫ ī opᵐ pꝫ ex ſecūdo articulo ꝙ loyca licet ſit ſpeculatiua non tamen ē realis. ⁊ iō nihil ad ꝓpoſitum de ea. Ad ẜm dicēdum ꝙ ſupponit falſum.ſ. ꝙ qͣꝫtitas ſit ſubiectūmathe. ſicut dictum eſt in tertio articulo. Ad3ᵐ dictum ē in tertio articulo quia licet de ſubſtantia incorporea ſit poſſibilis aliqua ſcīa ſpeculatiua non tn̄ ē nobis cognoſcibilis natural̓rvia ſenſus ⁊ ideo nihil facit ad ꝓpoſituꝫ. Adquartum dictum fuit in pͥmo libro ⁊ ēt in vnonotabili exponēdo litteram. an̄s enim ē falſumnam metha. non conſiderat oīum ꝗditates niſitantum in vniuerſali ⁊ modo p̄expoſito. Advltimum dicēdū ꝙ licet metha. mathe. ⁊ phiſi.tractant de quantitate. differēter tamen. quiametha. inqͣꝫtum ē pars entis ⁊ habet rationementis. phiſi. autem vt poteſt eē ſubiectum motꝰmathe. vero ſub rōne p̄ciſa qͣꝫtitatis.Queſtio. iiij.Trumde ente ꝑ accidens pͦmodo poſſit eſſe ſciētia. videtur ꝙ ſic. nam de quocunqꝫpōt eſſe demonſtratio. pōt eſſe ſcientiā: qꝛ demonſtratio ē ſyllogiſmus faciens ſcir̄prīo poſte. ſed de ente ꝑ accidens pͥmo modo d̓monſtrat hic Aꝝ. aliqua. ſicut pꝫ. gͦ ⁊c̄. Preterea ſcīa ſubalternata ē de ente per accidens. primo modo. gͦ de tali ente ꝑ accidens pōt eē ſcīa.conſequentia eſt euidens. ⁊ an̄s ꝓbatur. tum. inducendo in ꝑfectīa: muſica: ⁊ aſtrologia. nam d̓linea viſuali multa ꝓcedit ꝑſpectiuus q̄ per ſolam rationem linee non inſunt. alioquin ꝑſpectiua eēt pure geometria. Sil̓r on̄dit multa queper ſolam rōnem viſualitatis non inſunt alitereēt pure naturalis. gͦ ꝙ quid ē ſubiecti eius includit ambo que quidē non ꝯſtituunt niſi vnūper accidens. tuꝫ quia quelibet talis ſcīa ſubalternatur duabus. qꝛ vtriuſqꝫ cōcluſiones continentur in ea ꝓ pͥncipijs. quod non eēt niſi ſubiectū includeret ſubiecta ambarum. Contraph̓us hic in littera. In iſta queſtōne pͥmo premittam aliquas diſtinctiones. ſcd̓o on̄dam aliquas concluſiones. Quātum ad pͥmuꝫ ſit illaprīa diſtinctio. ꝙ ens per accidens dicitur vnomodo vt li per accidens pͥuat ꝑſeitatem in entitatem rei per ſe accepta. Alio modo dicitur vtli per accidens priuat ꝑſeitatem ī entitate rei n̄in ſe ſed in comꝑatione ad aliquam cām p̄ter cꝰintētionem euenit modo p̄dicto in exponendolitteraꝫ Scd̓a diſtīctio ſit iſta. ꝙ eē ſcīaꝫ de aliquo dicitur dupl̓r.ſ. ꝓprie ⁊ ſtricte: ⁊ large ſiue cōmuniter ꝓprie quidem de illo dicitur eēſcīa. de quo aliquid ſcit̉. ſicut ē ſubiectum de qͦſcitur paſſio. large autem ⁊ cōir dicitur eē ſcientia de illo quod ſcitur. vt de concluſione ſeu d̓paſſione ſcīa de ſubiecto. tunc enim magis proprie diceretur ſcīa eius qͣꝫ de ipſo. Tertia diſtinctio ſit iſta. ꝙ ſcīa pōt diſtingui vel ẜm vnitatem ſpeciei ſpecialiſſime: vel generis īter medij ⁊ ꝓpinqui vel etiam generis remoti. ſicut dictum fuit in queſtione p̄cedenti. Quantū adprīa concluſio ſit iſta. de ente ꝑ accidens primo modo accipiendo de quo ꝓprie non pōt eēſcīa per ſe vna vnitate ſpē. hanc concluſionemon̄do ſic. vnius ſcibilis iſto modo eſt vna per ſeſed talis entis per accidens nō poteſt eē vna caper ſe. ⁊c̄. ꝓbatio mi. quia cum totum illud nonſit aliquod vnum ens: non poterit eē ꝑ ſe cā alicuius vnius paſſionis. ⁊ iō de tali nihil demonſtratur niſi per alterum cōceptum quem īcludit⁊ ideo illi conceptui ꝑ ſe ineſt tale demonſtratūnon autem toti compoſito niſi ꝑ accidens ergoſcīa vna ſpe que ē concluſionis demōſtrate noneſt per ſe niſi de altero conceptū in tali ente cōplexo Secunda ꝯcluſio ſit iſta. de ente per accidens primo modo accipiendo de quo nō proprie ſꝫ cōmuniter. non pōt eſſe ſcīa vna vnitate
