![]()
Sextus. intellectus ſicut verum. qd̓ eſt ꝯͣ te ⁊ ꝯͣ v̓itatem ꝗa tunc vniꝰ poº eēt duo ob̓a prima. ꝓbatio mi. tum. qꝛ intellectus dr̄as boni inqͣꝫtū bonū ⁊ veri inqͣꝫtum verū cognoſcit eq̄ ꝑfecte ex vtraqꝫ par te ergo etiam cognoſcit extrema. cum hec diffe rentia non conueniat bono niſi ſecūdū propri am rōeꝫ ⁊ vt dr̄t a vero. tum. qꝛ ſi non intellige retur bonum nec aliquid aliud niſi vt include ret verum. ſequitur ꝙ nec bonū nec quiditas relintelligeretur niſi per accidens. cum per accidens includit verum. Et ita intelligitur per accidens ⁊ non ſimpliciter. ſicut coruſchuꝰ non cognoſcitur ſimpliciter ſi cognoſcitur īqͣꝫ tum veniens. Propter iſtas rōes concedēdū eſt ꝙ primū obiectū intellectus non pōt eē aliꝗd niſi formaliter l̓ ſaltē realiter ⁊ eſſentialiter includatur in quocūqꝫ per ſe intelligibili. ſicut obiectū viſus non. ē niſi qd̓ eēntialiter includit̉ in quolibet per ſe viſibili. puta lux vl̓ color. cū autē vnūquodqꝫ ens ſit per ſe intelligibile. ⁊ ni hil poſſit inqͦcūqꝫ ente ſic includi niſi ens. ſeꝗtur ꝙ pͥᵐ obiectum intellectus eſt ens vnde Auic. pͦ metha. capitulo quinto. dicit ꝙ ens pª īpreſſione īprimitur in anima. oēs autē rōes tranſcendē tes que ſunt paſſiones entis puta verum: bonū ⁊cͣ. ſunt poſteriores pͦ obiecto. ⁊ quelibꝫ earū eſt eque ꝑ ſe intelligibilis nec vna hꝫ magis rationem obiecti intellectus quā alia. Improbatio ſecūdi dicti pꝫ ex īprobatiōe pͥmi. ꝗa ex eo ſequitur ꝗa ſupponit illud. Nec rō pro prīo dicto cogit. nam ſicut fuit dictū in pͦ libro poten tiarū aīe quedā ſunt diſperate. ⁊ taliuꝫ ſunt ob iecta ſimpl̓r diuerſa. quedā ſūt ſubordīate quē admodū ſe habent omnes po ſēſitiue reſpectu intellectus ⁊ taliū ſūt ſimiliter obiecta ſubordi nata. vt ſicut poª ē ſub poª ita obiectū ſub obie cto. obiectū ergo intellectus ē cōmuniſſimum ⁊ abſtractiſſimū ⁊ iſta abſtractio ⁊ cōitas ē determinatio talis obi. nec oportet ꝙ determinet̉ per aliquid poſterius ente. Supponit etiā rō vt cre do vnū falſum.ſ. ꝙ bonū determinet obiectum appetitus qꝛ ſicut ens ſub rōe entis ē pͥᵐ obiectum intellectus. ita ⁊ voluntatis de qͣ alias. Quantū ad pͥᵐ pͦ premittā aliquas diſtinctio nes. 2º addā aliquas concluſiones: De primo ſit iſta pͥª diſtinctio ꝙ veritas ē duplex. quedam ē in rebus quedā ī intellecū. 2ª diſtinctio ſit iſta ꝙ veritas in rebꝰ ſūmitur dupl̓r. vo. abſolute ẜꝫ re. alioº. percōꝑationē ad intelligentē ⁊ cognoſcentē. pͥº ſumitur tripliciter. vno mō vt dicit ab ſolute cōformitate producti ad producēs. alideterminate vt dicit conformitate producti ad producēs ſecūdū īmitationē. 3º. vt ſupra iſtam mitationē addit adeqͣtionē. primꝰ modus iſtoꝝ triū licet videatur eē cōis ſecūdo ⁊ 3º tn̄ ſi nom ponatur ad ſignificandū quodcūqꝫ iſtorū triū ecūdū propriam rōeꝫ eēt equiuocū. Secūdus modus inuenitur in creatura que imitatur exēplar diuinū vl̓ creatū qꝛ illi a quo producitur cui aſſimilatur aliqͦ modo. Tertius inuenitur in filio dei in ꝗ ē veritas ī qͣ ē ſūma ſimilitudo ad primū producēs ſecūdū Auguſt. hec ē conformitas cū adequatione. Secundo āt mō prin cipali.ſ. vt ē veritas in rebus per cōparationem ad intellectuꝫ dr̄ res vera tripliciter. vo. inqͣꝫtuꝫ ē de ſe manifeſtiua ſui cuicūqꝫ intellectui potēti manifeſtationē cognoſcere. alioº ꝗa ē aſſimilatiua intellectꝰ ſibi aſſimilabilis. puta mediāte actu vl̓ aliqua ſpecie. qualis non ē niſi intellectus cre atus. aliꝰ ꝗa facta manifeſtatione vl̓ aſſimilatio ne: res ē intellectu ſicut cognitum in cognoſcēte Et eſt ſciendū ꝙ iſte ẜo ternarius diſtinguit̉ a primo. ꝗa habitudo ad producentem ⁊ ad in telligente: alia ⁊ alia ē. lꝫ quandoqꝫ idem ſit ītel ligens ⁊ producens. poſſunt enti ſeꝑari naꝫ ſi per īpoſſileꝫ deus eēt producens alicuius cōſi milis ⁊ equalis ſecūduꝫ īmaginationē ⁊ non eēt intelligens. eēt primus modus tripertitus ſine ſecūdo ſimiliter ecōuerſo. ſi eēt alius deus intel ligens creaturas ⁊ non producens. quomodo etiā diſtinguatur partes vtriuſqꝫ ternarij inter ſe pꝫ intuenti. Teitia diſtinctio ſit iſta ꝙ veri tas intellectu ē duplex ſecūduꝫ eius duplicem operationē. quaruꝫ vtraqꝫ natus ē intellectꝰ cō formari obiecto vt menſuratuꝫ menſure ex ꝗn to huius caº. de ad aliquid. vna veritas dicitur īcōplexa. alia cōplexa ē autem inter iſtas veritates. dr̄a. vna. ꝗa veritati īcōplexe nō opponitur falſitas. ſꝫ ignorantia tantum. ⁊ ſic intelligitur illud tertij de anima ꝙ intellectus circa qd̓d ē ſemper ē verus. ſicut ſenſus circa ꝓpͥū obiectū ⁊ intelligendū ē p̄ciſe circa cōceptum ſimplicit̓ ſimplicem. ꝗa circa conceptū nō ſimpliciter ſim plicem lꝫ nō poſſit eē formaliter fallus. tamē po teſt eſſe virtualiter falſus. apprehendo aliquid ſub determinatione ſibi non conueniente vnde ꝗnto huius caº de falſo dr̄ ꝙ ē aliqua. rō in ſe falſa nō ſolū de aliquo falſa. ⁊ tamē iſta rō in ſe falſa ē intelligibilis ſimplici apprehēſione. licet ipſa non exprimat aliqd̓ ꝗd niſi forte ꝗd nominis ſecūde at v̓itati.ſ. complexe opponitur igno rantia priuaue ⁊ falſitas contrarie. qn̄.ſ. vniūt̉ q̄ in re non ſunt vnita. 2ª differentia eſt in mō eſſendi veritatis in hac operatione ⁊ illa. licet enim in vtraqꝫ operatione intellectꝰ ſit proprie veritas. pͥª tamē non ē ibi obiectiue ſed formali ter. 2ª āt ē ibi formaliter ⁊ obiectiue. neutra eī eſt in intellectu obiectiue niſi reflectente ſe ſuꝑ actum ſuuꝫ cōparando illum ad obiectum. que reflexio.ſ. in cognoſcendo ꝙ actus talis ē ſimi lis. vel diſſimilis obiecto. nō ē niſi in cōparatio ne ⁊ diuiſione. Ad cuius maiorē euidentiaꝫ ē notandū ꝙ veritas ē īcōplexa ē hitudo con formitatis ⁊ ſimilitudinis actus ſimplicis ad ob iectum ſimplex intelligibile veritas āt cōplexa ad obiectum cōplexum. veritas prīa ſubiectiue 