![]()
Septimus. ſit nomen concretum. pōt dupliciter ſūmi ſicut quodlibet nomen concretum vno modo pro ꝑ ſe ſignificato nominis ꝗ ē conceptus q̄ accidēs naturalit̓ īportat. ꝗ ē ipſa accn̄talitas ſiue ipſa accidentia. qd̓ videtur ſinonoᵐ cum hoc qd̓ dicitur inherētia alioº pōt ſūmi ꝓ illo ſubſtrato qd̓ denominant hoc cōcretū accidens. qd̓ ē aliquod ens. 9. predicamētoꝝ ſiue ſit abſolutuꝫ ſi ue reſpectiuū. puta quantitas vl̓ qualitas l̓ rela tio ⁊cͣ. 2ª diſtinctio ſit iſta. ꝙ inherentia ē duplex.ſ. actualis ⁊ aptitudīalis. actualis eſt ipſa vnio accidentis exiſtētis in ipſo ſubiecto exiſtē te vt ꝗdā actus ⁊ perfectio. cuꝫ potentiali perfe ctibili. In herentia aūt ē aptitudinalis ē ipſa de pendentia ſiue eēntialis ordo accidētis ſecūdū ſuā ꝗditatē ad ſub̓ꝫ ſecūdū ſuā ꝗditate. dr̄nt āt h̓ inherentia ⁊ illa nā q̄ ē actualis circunſcribit̉ a demōſtratione demonſtratio enim abſtrahit ab exiſtē ⁊ conſequentibus rē īqͣꝫtū exiſtit alioꝗn n̄ eēt neceſſarioꝝ. 2ª at inherentia.ſ. aptitudinalis q̄ ē paſſionis ad ſubiectum demōſtratur ex quo pꝫ ꝙ illa ſecūda ē alia a prima. nam iſta prima ē exn̄tia l̓ conditio proprie exiſtentie. vn̄ prima n̄ ſemper ineſt accidenti. 2ª vero ſemper ineſt ſiue ſubiecto exiſtente ſiue non exiſtēte. Tertia di ſtinctio ſit iſta. ꝙ aliud ē aliquid eē de eēntia ali cuius. puta. a. ⁊ eſſe eēntialiter vl̓ realiter idem ipſi. a primū quod infert ſecundū ſed non ecōuerſo. ꝗa de exidētia preciſe ē illud qd̓ includit̉ in conceptū quiditatiuo. a. ⁊ iō ponit in rōe eiꝰ ꝗditatiua non vt addituꝫ ſicut animal ē de eſſē tia hominis pōt autē aliꝗd eē ideꝫ realiter ⁊ eſſentialiter alicui licet ſit exͣ eius conceptum for malem ⁊ ꝗditatiuū. puta vnitas ⁊ veritas ⁊cͣ. q̄ ſunt paſſiones entis hec enim ſunt exͣ conceptū formalē entis. ⁊ tn̄ non dicunt aliā rem ab ente. vt probatum fuit quarto hꝰ. prima ē idēptitas formalis. 2ª ē idēptitas realis ⁊ eſſentialis. Quantū ad 2ᵐ ſit iſta pª ꝯº. neutra inherētia ē de eſſentia accidētis 2ºº ſumpti.ſ. accipiēdo ac cidens ꝓ eo qd̓ hoc nōie denominatur. ⁊ hoc ſiue ſit accn̄s abſolutū ſiue reſpectiuū. hanc oſtē do pͦ quantū ad pªᵐ partē ſpecialiter ſic. nullus reſpectus ē de eēntia abſoluti. ſed in vtraqꝫ īhe rentia ē formaliter reſpectu. gͦ ⁊c̄ ma. pꝫ. ꝗa alit̓ omnia eēt formaliter ad aliꝗd. qd̓ tāqͣꝫ īcon ueniens concludit philoſophus 4º huius cōtra opponentes de veritate apparentium. Preqͣꝫtū ad ſecūdā partē arguitur ſic. quia fundam̄tum reſpectus ē aliꝗd p̄ter reſpectū. ꝗa nihil fūdat ſeipſū. vn̄ ſecūdū Auguſt. li. de tri. oē quod relatiue dicitur ē aliquid p̄ter relationeꝫ. ergo inherentia non ē de eſſentia accidentis. 2ºº ſūpti in quo fundatur Preª. ꝗa ſi ſic. ergo qͣꝫtitas q̄ litas ⁊ relo. ⁊ ſic de alijs. nō erunt generaliſſima cōſequēs ē falſum ergo ⁊ antecedens. probatio ꝯn̄e. qꝛ inherentia vr̄ eē eiuſdē rōis inqͣꝫtitate qualitate ⁊ alijs accidentibus ergo ſi eſt de eſſe vtriuſqꝫ poteſt ab vtroqꝫ abſtrahi conceptus cō munis dictus in quid de eis. inferior ꝗdem cōceptus entis ⁊ ſuperior eis oīs talis ē cōceptus gentris. ⁊ ita quantitas ⁊ qualitas ⁊c̄. non erunt generaliſſima. ꝗa haberent aliꝗd ſupra ſe veniens genus. pª rō probatur pro accn̄te abſoluto due alie ꝓ vtroqꝫ. 2ªꝯº ſit iſta. inherentia. 2 .ſ. aptitudinalis ē idē realiter l̓ eēntialiter accidenti 2ºº. ſumpto ſiue ſit abſolutū ſiue reſpectiuuꝫ. hanc oſtendo. ſic. ꝗa nulla aptitudo natura lis alicuius diſtinguit̉ realiter ab illo ente cuiuſ ē aptitudo. ſed inherentia aptitudinalis ē quedaꝫ aptitudo naturalis talis accidentis. gͦ ⁊c̄. Preª paſſiones entis dicte de inferioribus n̄ dicunt aliud realiter ab ente in eis. ſed eē in ſe ens ⁊ eſſe inherens ſunt quedā paſſiones entis dicte de inferioribus.ſ. de ſubſtatia ⁊ accidente gͦ nec eē in ſe ens dicit aliud a ſubſtantia nec eē iherens aliud ab accidente. ꝓbat̉ minor quia eē inherens pro eodē accipio ſicut eſſe prius ⁊ poſterius. prius autem ⁊ poſterius diuidunt ens vt paſſiones. Tertia ꝯº. ſit iſta inherētia actu alis non ē idē realiter accidenti 2ºº modo ſum pto. qd̓ ē abſolutū. nec per ꝯn̄s ē de eēntia eius hāc on̄do ſic impoſſibile ē. ꝙ idē realiter mane at ⁊ corrumpatur. alias eēt ⁊ nō eēt ſimul quod eſt oppoſitum. pͦ prinº. ſed manente ⁊ exiſtente accn̄te abſoluto non manet inherentia actualis gͦ ⁊c̄. minor pꝫ in ſacramento euchareſtie. vbi accn̄a ſeꝑata erunt ſine inherentia actuali. alias ſi illa maneret. maneret ſubſtantia panis. qd̓ eſt falᵐ. Sed contra iſtā tertiam concluſionem ſpecialiter inſtatur multipl̓r. pͦ ſic. illud quo accidens ē formaliter ens ē ſibi realiter idē. ſꝫ accn̄ſ eſt formaliter ens ꝑ inherentiam ad ſb̓ꝫ. gͦ talis. inherētia ē ſibi idē realiter ⁊ eēntialiter. probō mi. ꝗa hic in lr̄a dicitur ꝙ accidētia ſūt entia in eo ꝙ ſunt taliter entis: gͦ. formalis ratō entitatiſ in accn̄te ē inherere real̓r enti.i. ſub̓e. Confirmatur. ꝗa quarto huius dicitur ꝙ ens dicitur d̓ ſub̓a ⁊ accn̄te. ſicut ſanū de ſanitate in animali ⁊ in vrina. ſed nihil formaliter dicit ſanum d̓ vrina niſi habitudinem habeat ad animal ſanum. ergo nec ens dictum de accn̄te dicit aliꝗd niſi habitudinē habeat ad ſub̓am. ergo accidens n̄ erit ens formaliter niſi per inherentiam ad ſub ſtantiam. Preª. ſi inherentia nō ē de eſſentia accn̄tis ē aliud ⁊ inheret ipſi accidenti ꝗa accn̄s dicitur inherens formaliter. querit̉ gͦ d̓ illa īhe rentia ſecūda qua pª inherentia inheret accidē ti. aut ip̄a ē eadē ipſi accidenti. vl̓ prime inherē tie aūt ē aliud. Si eſt eadē pari rōe ſtandū fuit in primo. ſi eſt aliud erit proceſſus in infinitum Preª. reſpectus accidentis ad ſubiectum nō eſt minus idē accidenti qͣꝫ reſpectꝰ creature ad deum eſt idem creature. ſed ille eſt idem creatu re pro vt nunc ſuppono. ergo reſpectus accidē tie ad ſubſtantiam ꝗ eſt inherentia ē idem real̓r 