Seite
Liber. accidenti. maior pꝫ. qꝛ creatura non diffinitur per ipſā eēntiam diuinam additam in ſua diffi­nitione ꝗa tunc nihil haberet diffinitionē in ſuo genere cum deus ſit extra genus. accidēs tamē propter ſuū reſpectuꝫ ad ſubiectum necō diffi­nitur per ſubiectū. vt dicitur infra in hoc eodē ſeptimo. ergo ille reſpectus accidentis ad ſub­ſtatia non minus ē idē ſibi qͣꝫ reſpectꝰ creature ad deum. Preª. ſi iſte reſpectus accidentis ad ſb̓aꝫ eēt aliud ab accidente. ergo erit poſterior accn̄te ꝯn̄s ē falᵐ. gͦ ⁊ an̄s conſequent. a pꝫ. quia reſpectus ē poſterior fundamēto. falſitas conſe quentis probatur. tum. ꝗa accn̄s nō reꝗrit ſub̓ꝫ niſi propter ipſū reſpectum quē hꝫ ad ipſuꝫ. ſed ſi ille reſpectꝰ ē poſterior. pōt accn̄s manere illo reſpectu circūſcripto. ⁊ ꝑ ꝯn̄s pōt non depende̓ ad ſubiectū. quod eſt falſum. tum. qꝛ ſi accidēs ē prius illo reſpectu gͦ pōt cōplete concipi fine il lo reſpectu. ⁊ per conſequens cōplete diffiniri ſi cut prius ſine poſteriori. ſed non requiritur ſub iectū niſi propter reſpectum quē hꝫ ad ipſum. gͦ pōt diffiniri ſine ſubiecto. qd̓ ē ꝯtra philoſophū in hoc ſeptimo. Preª. ſi inherentia ē aliud et poſterior accidente ſaltem videt̉ eſſe propria eius paſſio qꝛ nihil videtur īmediatius inherer̄ accidenti qͣꝫ hītudo ad ſubiectū ſed ſubiectum per ſe eē ſine propria paſſione includit contra­dictionē gͦ īpoſſibile ē accidens eē ſine propria inherentia ⁊ per conſequens nō drn̄t realiter. ꝓ batio mino. ꝗa alioꝗn nulla concluſio eēt ſimpli citer ſcibilis. quia quecūqꝫ concluſio ꝓbat paſſi onē de ſubiecto. ſi at p pa poſſet ſeparari a ſb̓ iecto nulla talis concluſio eēt ſimpliciter neceſ­ſaria ſed contingens. nec per conſequens ſcibi lis. Reſpondeo tenēdo dictas concluſiones dicendo ꝙ. neutra inherentia qua accidēs īhe­ret ſebiecto ē de eēntia accidentis puta albedi­nis. ⁊ licet inherentia aptitudinalis ſit idē real̓r accidenti. tamē inherentia actualis diſtinguitur real̓r. Ad pᵐ data maio. dico ꝙ minor ē falſa cum ꝓbatur per Aꝝ. hic in littera dico ꝙ proba tio peccat ex equocatione huius vocabuli in eo ꝙ. non enī ſēper in eo ꝙ ē nota cāe formalis illi us quod p̄cedit. nam vt dicitur ꝗnto huius. caº de ẜꝫ ꝙ vl̓ in eo ꝙ quotiens dicitur cā totiens dicitur in eo ꝙ vel ẜꝫ ꝙ ipſum. gͦ in eo ꝙ pōt eē nota cuiuſcūqꝫ cāe illius quod precedit. ⁊ ideo cum ſubſtantia vt predictum eſt exponendo lit teram ſit aliqua cā accidentis lꝫ non de eſſentia eius. ideo accidens ē ens in eo ꝙ ē taliter entis .i. tal̓ cē ⁊ in tali ordine cauſandi. nec tamen illa habitudo ad quācūqꝫ cauſam ē formale vl̓ eēn tiale in cauſato. ꝗa tunc nullum cauſatum. eſſet formaliter abſolutū. Ad confirmationē d̓ 4º. huius dicendū ꝙ ſicut iam dictum fuit ibideꝫ ꝙ illd̓ ſimile non currit ſuper quattuor pedes. dictum enim ē ꝙ ī exemplis ē conſiderare ſimile ⁊ diſſimile. nam qd̓ in oībus ē ſimile idem vtiqꝫ ē ⁊ non exᵐ. vt ait Danſcenus ē ergo ſimile ī ꝓ­poſito. quia ſicut ē ordo eēntialis vrine ad aīal in eo ꝙ ſanum. ita ē habitudo eſſētialis īter ſub iectū ⁊ accidēs in habendo entitatem. ſed ē diſ ſimile quia ille ordo eēntialis ad ſubiectum nō ē de eēntia acciddētis. ſicut rō ſigni ē eſſentialit̓ ſanū vt dicitur de vrina in vrina enim non ē ali qua forma abſoluta a qua dicatur ſana in ac­cidente āt ē aliquid abſolutum ꝑꝑ quod forma liter dicitur ens. licet ſuper illud abſolutum ſū­detur ordo ad aliud.ſ. ſubiectū. Ad aliud cō cedo ꝙ in herentia inheret accidenti puta albe dini alioꝗn albedo non eēt formaliter inherēs ⁊ cū queris de illa ſecūda inherentia dico ꝙ il­la ē realiter eadē pe. ⁊ ita ē ibi ſtatus. quia illa re latio eſt eadē fundamento ſine qua fundamen­tum eē includit contradictionē. huiuſmodi eſt illa inherentia inherentie qꝛ contradictio ē ihe rentiaꝫ albedinis ad ſuperficiem eē in actu vel aptitudine ⁊ non īherere actu vl̓ aptitudīe. ſed propter rationē oppoſitam nulla inherentia for me abſolute eſt ſibi eadem quia nō ē ſimpliciter repugnantia ſormam abſolutam ſimpliciter eē ⁊ tamē nō ineſſe. Ad aliud nego ma. ⁊ cum ꝓ batur per relationē creature ad deum. dico ꝙ non ē ſimile. cum arguitur de diffinitione. dicen dum ꝙ idemptitas reſpectus ad fundamentuꝫ vel nō idēptitas nec dependentia eēntialis ⁊ n̄ eſſentialis nō ē ratio ꝙ terminus talis reſpectꝰ vel dependentie cadat in diffinitione fundamē ti dependentis. ꝗa tunc deus magis poneretur ī diffinitiōe cuiuſcūqꝫ creature qͣꝫ ſubſtātia in diſ finitione accidentis. ſed cauſa ē quia nulla for­ma poteſt hēre conceptū perfectum ꝗetatiuuꝫ ⁊ ꝗditatiuū niſi cointelligatur illud cuius eſt for­ma. diffinitio autē exprimit conceptū perfectuꝫ diffiniti ⁊ iō qͣꝫtūcūqꝫ eſſentialia forme exprime rentur ſine illo cuius eſt ⁊ quiditas eius indica retur. non tn̄ eēt conceptus perfectus quietans intellectum. iō nec diffinitio. ſed creatū qd̓ ē in ſe quoddam cōpoſitum ſubſiſtens ſi concipiat̉ in ſe intellectus ꝗeſcit ibi nō reꝗres aliud con­telligere. Ad aliud concedo ꝙ ille reſpectus eſt poſterior accidente. ⁊ cum dicis primo ꝙ tunc accidens non neceſſario reꝗrit terminuꝫ reſpe­ctus. nego conſequentiam bene enim poteſt ali­quid dependere a termino reſpectꝰ ⁊ tn̄ n̄ depē dere a reſpectu ſi reſpectus ſit poſterior eo ⁊ cū dicitur ꝙ non requirit terminum niſi propter iſtum reſpectum. dico ꝙ verum eſt propter iſtū reſpectum vt conſequentem neceſſario naturā fundamenti ſed non tamē vt requiſitū ad natu ram fundamenti tāqͣꝫ prius ipſo quod autē ſic eſt propter aliud non oportet ꝙ in eodē ordīe requiratur in quo terminus reſpectiuus. Cū dicis ſecundo ꝙ poſſet cōcipi ſine illo reſpectu ⁊cͣ. icendum ꝙ accn̄s poſſet vtiqꝫ intelligi qͣꝫtū ad quodlibet qd̓ per ſe primo includitur in cō