![]()
XXI. ¶ Pͣ. Eſa. v. ſuꝑ illud: Ue qͥ ꝯiūgitꝭ domū ad do mū. dicit Hiero. Hētici dogmata dogmatibꝰ cōiū gūt: ⁊ qui ſuꝑ fūdamētū edificare debuerūt aurū argētū ⁊ lapides p̄cioſos: edificāt lignū fenū ⁊ ſtipulā. ſꝫ heretici dogmata falſa ꝯfingētes n̄ peccāt venialiter ſꝫ mortalit̓. gͦ lignū fenū ⁊ ſtipula n̄ ſūt pctā venialia. ¶ Pͣ. ẜm Ambro. apl̓ica doctrīa ē fundamētū: ille aūt ſupedificat qͥ veniēs pꝰ apl̓os docet ſiue malus ſiue bonꝰ ſit: ſꝫ bn̄ docentes poſt apl̓os edificant aurū argētū ⁊ lapides p̄cioſos ī qͥ bus doctrina preclara ſignat̉: mali aūt lignū fenu ⁊ ſtipulā ī qͥbus vana ⁊ friuola doctrīa ſignat̉. ſed vana doctrīa ⁊ friuola ē pctm̄ mortale. gͦ ꝑ lignuꝫ ſe. ⁊ ſti. mortalia pctā ītelligūtur: ⁊ n̄ venialia. ¶ Sed ꝯͣ ē qd̓ dr̄ ī lr̄a ꝑ v̓ba Aug. ¶ Lterius vr̄ ꝙ idē ſint qͥ vtraqꝫ ſupedificāt: qꝛ ẜm Aug. ꝑ auruꝫ ſignatur dei ꝯtēplatio: per argētū dilectio ꝓxīoꝝ: ꝑ lapides precioſos bona oꝑa. ſꝫ illi qͥ īordinatos affectꝰ aliquos hn̄t ad res tꝑales qui dicūt̉ lig. fe. ⁊ ſti. edificare: ꝯtēplātur aliqn̄ deū ⁊ diligūt ꝓximū ⁊ aliqua bōa oꝑa faciūt. gͦ idē ſt̓ qͥ edificāt vtraqꝫ. ¶ Pͣ. ſicut in lr̄a dr̄ illi edificāt aurū ar. ⁊ la. p̄. qͥ cogitāt q̄ dei ſūt qūo placēt deo. ſꝫ tales ēt aliqͣ ve nialia ꝯmittūt: vt pꝫ. j. Ioh̓.j. qͥ ꝑ lignū fe. ⁊ ſti. ītel ligūtur. gͦ idē ſūt qͥ vtraqꝫ ſupedificāt. ¶ Sed ꝯͣ ē qd̓ Aug. dicit: ꝙ illi qͥ edificat aurū ar. ⁊ la. p̄. ſt̓ ſecuri. ſed illi qͥ edificat lignū fe. ⁊ ſti. nō ſūt ſecuri gͦ nō ſūt idē qui vtraqꝫ edificāt. Lteriꝰ vr̄ ꝙ ve nialia ēt mortali adiucta ſint lignū fe. ⁊ ſti. vt nō puniātur ēt eternalit̓ ī dānatis ſꝫ tꝑaliter: qꝛ ẜꝫ di ſtantiā culpaꝝ dꝫ eē diſtātia penaꝝ. ſꝫ culpa mor talis in īfinitū excedit venialē. gͦ ⁊ pena penā. ſꝫ hͦ nō pōt eē ẜm acerbitatē: qꝛ acerbitas vtriuſqꝫ pe ne eſt finita. gͦ oꝫ ꝙ hͦ ſit ẜm durationē qd̓ n̄ eēt ſi veniale eternaliter puniretur. ¶ Pͣ. nō ē ꝑſonaꝝ acceptio apud deū: vt dicit̉ Ro. ij. ſꝫ videret̉ eē ſi ꝓ eadē culpa vnū plus ⁊ alium minus puniret. cum ergo ꝓ culpa veniali iuſtus tꝑaliter puniat̉: ⁊ dānatus nō eternaliter ſed tēporaliter punietur. ¶ Sꝫ ꝯtra. Math̓. v. Nō exies in donec reddas nouiſſimū quadrātē.i. minuta pctā. ſꝫ ille qͥ ī pec cato mortali decedit nihil pōt reddere. gͦ ꝓ pctīs venialibus punietur eternaliter. Rn̄deo dd̓ ad. i. q. ꝙ venialia charitati adiūcta p̄nt ꝑ aliquā penā ꝯſumi: ⁊ iō ꝯuenienter ẜm metaphorā ſignātur il lis que ꝑ ignē ꝯſumūt. ⁊ qꝛ quāto aliqd̓ pctm̄ eſt grauius tāto difficilius purgat̉. ī pctīs aūt veniali bus īuenit̉ alterū altero grauiꝰ: iō ꝯueniēter eorū diuerſitas ſignat̉ per diuerſitatē eoꝝ que faciliꝰ ⁊ tardius ꝯſumūtur ab igne. ⁊ qꝛ perfectio cuiuſlibet quātitatis t̓nario ꝯphēditur ꝓpt̓ prīcipiū mediū ⁊ finē: iō triplex dria ponitur: quia quedā ſūt grauiſſima ī genere venialiū ⁊ difficilime purgabilia: ⁊ hec ꝑ lignū ſignātur: quedā mīma q̄ ꝑ ſtipu lā: q̄dā media q̄ per fenū ſignāt̉. ¶ Ad j. gͦ. dd̓. ꝙ ſicut fundamentū tranſumitur ad ſpiritualia ratione prioritatis ⁊ nō ratione inferioritatis: ita ſu peredificari dicūtur nō que ſuperius ſed que poſterius fiunt. ¶ Ad ſcd̓m dd̓ ꝙ venialia nō dicun tur ſuperedificari quaſi ex fundamēto ſtabilitatē habentia. dicitur enī aliquid ſuper fundamentuꝫ poni tripliciter. Uno modo directo ſitu quod ſupra fundamentuꝫ firmatur: ⁊ ſic ſoluꝫ bona opera fidei formate que fundamentuꝫ dicitur ſuperedificantur. Alio modo dicitur eſſe ſuper quod ē iuxta: ſicut patet in pſal. Super flumīa babylōis ⁊ ſic venialia ſuperedificantur: quia fundamētuꝫ nō deſtruunt: ſed ſimul cuꝫ fundamēto ſūt. Alio modo dicitur eſſe ſuper quod eſt poſt: ſicut Eze. vlt. Super terminuꝫ aſer. i. poſt: ut glo. dicit. ⁊ ſic etiam mortalia poſſunt ſuperedificari que fūda mentuꝫ deſtruunt. vel ẜm quoſdaꝫ per lig. fe. ⁊ ſti pulaꝫ nō intelliguntur ipſa venialia: ſed opera bo na quibus aliquis motus venialis peccati ſe īmiſcet: ⁊ hec ſuperedificantur quātū ad id quod eſt boni in eis ⁊ non quantuꝫ ad id quod habent de veniali. Sed hoc nō videtur eſſe ẜm intentionem apoſtoli ⁊ Augu. quia tunc non eſſet diſtinctio īter lignuꝫ fe. ⁊ ſti. ⁊ aurum argentū ⁊ lapideꝫ pre cioſum. ¶ Ad tertiuꝫ dicendū ꝙ in ſacra ſcriptu ra preter principaleꝫ ſenſum queꝫ auctor intendit poſſunt alij ſenſus nō incōgrue aptari. Et ſic Hie rony. per adaptationē quadam loquitur ⁊ nō ẜꝫ intentionē apoſtoli. ¶ Ad quartū dicendū ꝙ ali qui etiam male docentes quādoqꝫ nō mortaliter ſed venialiter peccant: ſicut quando aliqua inutilia docent: vel aliquis motus inanis glorie eis īſur git. Uel dicendū ꝙ loquitur ẜm eundeꝫ modū ſicut Hierony. O. ij. queſtionē dicendū ꝙ auruꝫ argentū ⁊ lapis precioſus: ⁊ lignū ⁊ fenū ⁊ ſtipula poſſunt dupliciter expōi. Uno modo ita ꝙ queli bet bona opera dicantur aurū argen. ⁊ lapis precioſus: ⁊ quelibet venialia dicantur lignuꝫ fe. ⁊ ſti pula: ⁊ ſic nō eſt dubiuꝫ ꝙ idē edificant vtraqꝫ. ſꝫ qͥdā dicūt ⁊ hec ⁊ qͥdā illa edificare ẜm ꝙ eis ma gis inſiſtūt: ſicut etiā actiui a ꝯtēplatiuis diſtīguū tur: quāuis ⁊ ꝯtēplatiui aliqͥd agāt ⁊ actiui aliqͥd ꝯtēplēt̉ aliqn̄. Alio mō ita ꝙ ꝑ aurū argētū ⁊ lapidē p̄cioſū ītelligāt̉ ſolū oꝑa ꝑfectoꝝ: ⁊ ꝑ lignuꝫ fenū ⁊ ſtipulā ſupedificata ītelligāt̉ venialia eoꝝ qͥ ſolicitudinē d̓ rebus tꝑalibꝰ gerūt n̄ ſoli deo va cātes: ⁊ tūc pꝫ ꝙ n̄ ſūt idē qͥ vtraqꝫ edificāt: qꝛ īꝑ fecti: ⁊ ſi bona oꝑa faciūt: tn̄ obſcurāt̉ ex ſolicitudinibus huiꝰ mundi ⁊ claritatē auri ar. ⁊ la. p̄ci. n̄ habeāt. ⁊ ſil̓r ꝑfecti ēt ſi aliqͣ venialia habeat ta men ex feruore charitatis in eis cōſumūtur: ⁊ ex ſolicitudine cōtinua quā de purgatione propria habent: ⁊ ideo non dicuntur ea ſuperedificare: qꝛ in eis habitualiter nō manent: ⁊ tales ſecuri ſunt quia nihil eſt in eis purgabile. ¶ Et ẜm hoc patet ſolutio ad obiecta. NO tertiam queſtionem dicendum ꝙ culpa non poteſt ordinari 