¶ Capitulum nō ſolū p̄cipuū ſui/ aut pl̓imū: ſꝫ etiā totū qd̓ ē vel habet diuini muneris ē ⁊ gr̄e. Nihilominꝰ tn̄ ꝑitia iuris(que ſcīa legū ⁊ canonū ē) ſil̓iter ⁊ cognitiōe diuerſarū ꝯſuetudinū: atqꝫ exercitatione cāꝝ ⁊ negociorū: illuſtrat̉/ atqꝫ dirigit̉. Sic ſe habet ⁊ de or̄one. Arte nāqꝫ et doctrina. quā hic ſcribere intendo: plurimum ⁊ multipliciter adiuuat̉. ¶ Nec obſiſtit mihi in hoc ẜmo Ariſtotel̓. quo dixit in pͥmo ethicorū quia ſcire vel parū vel nihil oꝑat̉ ad ꝟtutem. qd̓ nō de om̄i ſcire vel falſo intelligere potuit cū ipſemet dicat in libro eodem. quia ꝟtus eſt om̄i arte certior ⁊ melior. Tibi ꝟo declaratuꝫ eſt ꝑ me ⁊ in tractatu d̓ actibus humanis. Et in tractatu de ꝟtutibus ⁊ moribus. quaſdam ſcīas ꝟtutes eſſe. ſicut prudētia. ⁊ quaſdā alias. Inſuꝑ ⁊ omnē ꝟtutē ſapīam eē. qd̓ eſt dice re ſapidū ſiue ſaporās ſcīam. ⁊ tanqͣꝫ intimam ac ꝓfundatā cognitionē. Scīam ꝟo iuxta cōmunem intentionē quaſi cōem intentionem ſcꝫ exteriorem. res em̄ om̄es nō ſolū lucēt vir tuti intellectiue/ ad illuminandū eā lumīe ſci entie. ſed etiā ſapiunt ad faciendā vel inficiēdam ꝟtutē motiuā. ⁊ quaſi impͥmendā eam ſa poribus ſapīe. De quibꝰ ibi ſatis feci tibi. De ip̄a ſapiētia quoqꝫ tibi certiſſimū eſt. ꝙ ip̄a eſt donū dei altiſſimi. ⁊ ab ipſo ſtudioſiſſime expe tenda ⁊ ſperāda. nō tn̄ ꝓpter hoc ſcholaſtice doctrine ⁊ diſputatiōes: aut librorū ſacroruꝫ expoſitiōes inutiles vl̓ ſuꝑuacue habēde ſūt. Et ſi de ſingulis creatoris donis ⁊ de ſingulis ꝟtutibus aūt gratijs cōſiderationē in hͦ feceris. inuenies indubitanter. Unūqd̓qꝫ eoruꝫ doctrinis adiuuari multipliciter. Licet enim greſſus qui ꝑ pedes ē: ex ꝟtute greſſibili ſit. vi ſu tn̄ ⁊ tactu adiuuat̉ ⁊ regit̉. interdū ⁊ auditu. ſtrepitū nāqꝫ pedū dep̄hendit gradiens ⁊ equitans vtrū ſuꝑ lignū vel lapides gradiat̉ Ex hoc etiā ꝑpendit diſcrimina vel ambulati ¶ E onis vel equitatiōis ſue. His itaqꝫ determinatis incipiam ipſo actore duce ⁊ luce: qͥ oīm ſalutariū ſibiqꝫ acceptaꝝ or̄onū: ⁊ inſpirator ⁊ exauditor eſt. Et dicā ꝙ huiꝰ ſacre ⁊ diuinalis rethorice/ ſiue oratorie ſcīe: ſubiectū ē or̄o qm̄ de ipſa in illa agit̉. eiuſqꝫ ꝑfectiōes differentie/ ⁊ ꝑtes/ necnō mirifice ꝟtutes/ ⁊ ineſti mabiles fructus/ ſiue vtilitates/ adiumētaqꝫ atqꝫ impedimēta/ quibꝰ vl̓ adiuuat̉ vel impe ditur exauditio illiꝰ: docent̉ in eadē ⁊ declarā tur. Cōueniēs aūt ⁊ om̄ino neceſſariū ē: ad ¶ F iſtā ſcīam accedētibus: vt in primis eis determinet̉. qͥd eſt qd̓ dicit̉ or̄o de qua hic intendit̉ vt p̄dixi. de quo certiſſimū eſt ꝙ or̄o/ nō ē niſi petitio in genere. qd̓ dico/ quia nō om̄is peti tio ē or̄o. ſed ea ſola que dirigit̉ ad deū. vl̓ ad ꝑſonā aliquā ſeu ꝑſonas ꝓpter ipſum. Orare nāqꝫ ip̄os ſcōs ſiue angelos tum dicimur/ cū p̄ces ad eos dirigimꝰ. Alie aūt petitiōes q̄ ad hoīes dirigunt̉: or̄ones minime habende ſunt ſiue dicende. Nec em̄ ad regē aliquē dici mus oro te dn̄e. ẜ neqꝫ ad familiares ipſorum regū dicere cōſueuimus: orate ꝓ nobis regē vel pontificē. Quapropter manifeſtū eſt/ ꝙ or̄ones ꝓprie ⁊ habent̉ ⁊ dicunt̉. q̄ ad deū vl̓ ad ſcōs eius ꝓpter ip̄m dirigunt̉. Et inde eſt ꝙ apud ſedē apl̓icā vel curiā romanā: nō dicit̉ qͥs or̄ones deferre vel offerre: ſꝫ petitiōes potius. Nec ip̄e etiā ſummꝰ pontifex dicere conſueuit petitiōarijs: offerte or̄ones vr̄as. Ma nifeſtū gͦ ē ex his ꝙ or̄o oīs petitio ē: ⁊ nō ecōuerſo. ⁊ quia petitio tanqͣꝫ genus ad or̄onem ſe habet. or̄o ꝟo tanqͣꝫ ſpēs ad ip̄am. Ꝙ ſi di ¶ G xerit qͥs/ quia or̄o ꝓ bonis ſolis ſpūalibꝰ aut eternis obtinendis ē/ ⁊ offert̉ deo. non recte dicit. quia etiā tꝑalia bona ab ip̄o ſanctiſſime atqꝫ iuſtiſſime petuntur. Sil̓iter ⁊ liberatio a malis tꝑalibus. Et manifeſtū eſt multis exēplis veteris legis ſeu teſtamenti: tꝑalia bona petita ſepe fuiſſe a patribꝰ: ⁊ or̄onibꝰ obtēta. Sil̓iter ⁊ liberatiōes a malis tꝑalibus: tanqͣꝫ a gladio inimicorū ⁊ peſtibꝰ. Quis em̄ ignorat ſcm̄ Moyſen: multotiens vt ceſſarēt plage ab egypto: ſuis or̄onibꝰ obtinuiſſe a deo altiſſimo. Sil̓iter ⁊ de plagis quas deꝰ mittebat ppl̓o hebreorū: vt plaga ignis: ⁊ plaga ſerpentum ignitorū: De qͥbus notiſſimū eſt ꝙ orati onibus eiuſdē ꝓphete ceſſauit vtraqꝫ. Notiſ ſimū etiā ē ꝙ ꝓphete alteriꝰ or̄onibus: multi plicatū eſt oleū vidue cuidā in lechito: ⁊ farina in idria: pluuia data ſuꝑ terrā eſt. data fertilitas. ſil̓iter or̄onibꝰ ꝓphete illius/ de qͦ duo bona mere tꝑalia eē nemo ignorare pōt. In nouo ꝟo teſtamēto quot ſanitates corporum facte ſunt p̄cibus ſcōrū apl̓orū ⁊ martyrū. ⁊ ꝑ vnū ex apl̓is ex virgis aurū factū eſt. ⁊ ex lapi dibus gēme. ⁊ ita de alijs bonis tꝑalibus: que orationibus ſanctorū impetrata ſunt ⁊ obtēta. ⁊ iugiter impetrant̉ or̄onibꝰ ſanctoruꝫ in nouo teſtamēto: qͥbus enarrādis ⁊ enumerādis: vix vita hoīs vnius ſufficeret. Quia igit̉ ex ipſis auditionibus ⁊ petitorū impetratiōibus manifeſtū eſt ſcōs talia ſiue ꝓ talibꝰ non inſipiēter oraſſe vel orare. Nō relinquit̉ ex il la dubitatione: qͥn ſancti deoqꝫ acceptabilit̓
