¶ II orare poſſint hoīes ꝓ bonis tꝑalibꝰ obtinen¶ H dis: ⁊ malis tꝑalibꝰ remouēdis. ¶ Ꝙ ſi dixerit qͥs ꝙ ratiocinatio iſta ad hͦ nos inducit. vt or̄o etiā ad hoīes dirigat̉. cū in bonis tꝑalibꝰ preſtandis: maliſqꝫ ſil̓ibꝰ remouēdis: ptātem habeant hoīes. ſic̄ dixit pylatꝰ. Neſcis/ qꝛ ptātē habeo crucifigere te: ⁊ ptātem habeo dimittere te. Cui ⁊ rn̄dit ip̄a ꝟitas. nō haberes inqͥ ens ptātem in me vllā: niſi datū eēt tibi deſuꝑ Rn̄deo gͦ in hͦ/ quia or̄o addit ſuꝑ petitionem aliqͥd veneratiōis: ꝑ qd̓ orādo petit̉ bonū/ ſiue mali liberatio ab aliquo tanqͣꝫ ab actore: ⁊ pͥncipalitatē ptātis/ in eo qd̓ petit̉ habente. q̄ pͥncipalitas tanqͣꝫ ad creatorē deo ſolū ꝑtinet ſicut creatio ꝑ ſe ⁊ ꝓprie fieri nō pōt niſi ad ip ſum. Et ꝓpter cām hāc eccleſia pariſien̄. orat vt fructus terre dare ⁊ ꝯſeruare digneris. te rogamus audi nos. Diuitibꝰ aūt miniſteriuꝫ vt inde in bonis tꝑalibꝰ datū vel potiꝰ cōmiſſum ē: nō aūt pͥncipalitas ptātis. ¶ Igit̉ or̄o ꝑs ē diuini cultꝰ ⁊ honorificētie: cū p̄ter venerationē ad deū recte ac ꝓprie dirigi nō poſſit. Atteſtat̉ em̄ huic rei cōſuetudo eccleſiaſtica. q̄ ad nullū ſcōꝝ dicit roga ꝓ nob̓: ſꝫ ora tm̄. In telligēs euidēter or̄ones ad deū ſolū poſſe fie ¶ I ri ⁊ debere ꝓprie. Ꝙ aūt eccleſia ad ipſum deū loquēs tā crebro dicit. te rogamus audi nos. cōueniēter ⁊ ꝓprie dicit hͦ. qꝛ rogatio qͣſi genꝰ ē ad or̄onē: ſicut ⁊ petitio. Et eſt petitio or̄o vel locutio: nō vt qͥbuſdā videt̉ optatiua ſꝫ alicuiꝰ inclinatiua. Nō em̄ qͥ optat ⁊ deſiderat aliqͥd ab ipſo petit. Illud tn̄ multi optant ſiue deſiderant: qd̓ om̄ino habere nolūt. ſicut viri ⁊ ſapiētes: qͥ multa ꝯcupiſcūt ⁊ deſiderāt a qͥbꝰ tn̄ ſe abſtinēt viriliter ⁊ auertunt. Qui aūt petit indubitāter on̄dit ſe velle obtinere qd̓ petit. ſicut gͦ hoc ꝟbū opto ſiue optādi. ſigͣt intelligentiā ſiue affectionē: q̄ vocat̉ optatiuus modus. ⁊ ꝑ quā fit ſiue d̓r or̄o ſiue locutio optatiua. Sic verbū peto ſiue petēdi inclinationē ſiue affectionē ſignificat: ꝑ quā ⁊ ſit ⁊ d̓r ¶ K locutio petitio ſiue petitiua. Sollerter autē cōſiderādi tibi ſunt ⁊ attendēdi ſermones ſacrorū doctoꝝ: qͥ nō recte intelligētibus/ vidē tur eē diffinitiōes or̄onis de qua h̓ agit̉ ſic̄ eſt iſte ẜmo Augꝭ. Or̄o ē pius affectus animi ad deū aliquid ab eo obtinere intendētis. Cum em̄ piū deſideriū/ piꝰ affectꝰ ſit animi: non tn̄ or̄o ē. Similiter ⁊ Ioh̓is damaſceni quo dixit ꝙ or̄o eſt aſcenſus intellectꝰ ad deū. non diffi nitio or̄onis eſt. ſꝫ laus aliqua ipſius. Reuera tn̄ qͥ orat intellectu.i. intellectualiter ſiue ſpiritualiter aſcendit in deū: ⁊ applicat ſe illi: atqꝫ cōiungit applicatiōe familiariſſima: dū oīa infirma ſua/ om̄es defectꝰ/ ⁊ om̄em pauꝑtatem ſuā eidē reuelat. Iuxta ſermonē ꝓphete qͥ dixit. Effunde cor tuū ſicut aqua in cōſpectu do mini. Et alius iterū ꝓpheta. Effundo in con ſpectu eius or̄onē meā ⁊ tribulationē meā ad ip̄m ꝓnuncio. Eodē modo ſentiendū eſt tibi de ẜmone beati Hiero. quo dixit. quia veraci ter orare/ ē amaros in cōpunctiōe gemitꝰ: nō ꝟba cōpoſita reſonare. Manifeſtū ē em̄ orationē nō eſſe gemitꝰ vel reſonantiā gemituū ſꝫ reuera adiumēta magna/ ⁊ pulcherrima or namenta ſunt or̄onis hmōi: gemitus ⁊ amari tudo eorū. Et hͦ euidēter in ſequētibꝰ videb̓. Hec aūt de ſermonibꝰ ſcōꝝ ⁊ ſapientū. qͥbꝰ in ſipientes ⁊ indocti credunt diffiniſſe or̄onem qm̄ de his in ſcholis theologicis rariſſime cor rixant̉ vel potiꝰ cornicant̉ tibi ꝓpoſui. ¶ Ꝙ gͦ dixit ſcūs iſte ⁊ ſapiēs. quia veraciter orare ē circa ꝟtutē vel ꝟitatē or̄onis: intimitatē ſeu affectuoſitatē ipſiꝰ intellexit: qua ꝓpter eiꝰ in tentio fuit. quia veraciter orare ⁊cͣ. qd̓ ē dicere intime ſiue affectuoſe. ſiue ex cordis compunctione ⁊ amare atqꝫ gemituoſe orare eſt. ¶ Que ergo ad notificationē ſiue cognitionem or̄onis dixerūt viri ſancti ⁊ ſapiētes. laudes or̄onis ſunt ⁊ ꝑticulares quedā declarationes ipſius/ potiꝰ qͣꝫ veri nomīs diffinitiōes. Obſecratio ꝟo nō ē aliud qͣꝫ or̄o vel petitio. ſꝫ inde d̓r petitio iſta obſecratio: ꝙ adiuratio ei adiūcta eſt. qua ꝓpter obſecratio nō ē niſi ad iuratiua petitio: quēadmodū dicit̉. Obſecro te ꝑ miſcd̓iam dei: vel ꝑ effuſionem ſanguinis redemptoris. Inter or̄onē aūt ⁊ dep̄cationeꝫ diſtinguunt interdū ſacri doctores: dicentes quia oratio eſt pro obtinēdis bonis/ dep̄catio vero pro malis remouēdis ſiue arcendis. ¶ De ꝑfectionibus or̄onis diuine. Ca. II Is autē itaqꝫ poſitis: aggrediar declarare ⁊ n ¶ L merare ꝑfectiones or̄onis ⁊ differentias. Deinde mirificentias ꝟtutū ipſiꝰ. de inde querelas ⁊ cōfabulatiōes ſanctorū cum animabus ſuis. Conſequenter diſputatiōes ipſorū cum ipſo deo altiſſimo. ꝓpter quas dictum eſt a propheta. ſuauis erit ei diſputatio mea. Nouiſſime vero curabo aggregare ver ba potentia ad dep̄candū cōpoſita. De qͥbus ab ipſo dn̄o deo dictū ē in penl̓. Iob. Nō ꝑcaꝫ a 2
