¶ Capitulum III behemoth verbis potētibus ⁊ ad dep̄canduꝫ cōpoſitis. ¶ Scito igit̉ ꝙ or̄o de qͣ hic intēdo ſeptē habet ꝑfectiones ſeu differētias. Et qͥa prima ē velut or̄o rethorica ⁊ intentio: habēs ſimilitudinē or̄onis rethorice ſecularis. et ad ſimilitudinē ⁊ ꝓportionē illiꝰ/ ꝑtes: videlicet exordiū/ narrationē/ petitionē/ ꝯfirmationē/ ⁊ informationē. Nouiſſimo ꝟo concluſionem ¶M ¶ Differt aūt iſta or̄o ſpūalis ab illa intentiōe Orator em̄ ſecularis intendit ſua or̄one mouere iudicē ⁊ inclinare in ꝑtem ſuam. videlicꝫ vt ꝓ ꝑte ſua iudicet aūt ſentētiet. Orator ꝟo ſpūalis: or̄onē quā corā deo altiſſimo fundit. nō intendit ip̄m mouere: quē ſcit indubitant̓ in vltimate ſtabilitatis īmobiliſſimū. ẜ potiuſ ſemetip̄m vel a malo in quo eſt/ in bonū. vel a bono/ in meliꝰ. qd̓ ē dicere/ quia intēdit ſemet ipſum facere idoneū ꝑ or̄onē: vt ei concedat̉ qd̓ impetrare intēdit. quia ſi or̄o eius ē pro re medijs a malis tūc intentio eiꝰ neceſſe habet ſe facere vel exhibere adeo miſerabilē: vt pat̓ miſcd̓iarū/ miſcd̓iam quā petit. ei vel nō velit vel nō valeat denegare: Et intelligo hoc. ſi ꝓ ſeipſo oret. Si aūt ꝓ alijs. auferre debet in pͥmis ea a ſemetipſo q̄ irā dei iuſtiſſimā ꝓuocāt ne dū inimicꝰ dei exn̄s: ⁊ placare ſibijpſi illum negligit aūt cōtemnit. magis eū ad irā ꝓuocet qͣꝫ leniat. Iuxta ſignificationē beati Gregorij dicētis. Si is qͥ diſplicet ad interpellandum mittit̉. irati iudicis animꝰ ad deteriora ꝓuocat̉. ꝓpter qd̓ memoriter tenere debent qͥ ꝓ alijs impetrare diuina bn̄ficia volūt: ꝟbū qd̓ legit̉ Ioh̓. ix. Peccatores deus non exau dit. in quo ſubintelligendū ē ꝓ alijs. ꝓ ſe eniꝫ ipſis nō eſt dubiū qͥn eos ſepiſſime exaudiat/ ⁊ etiā iuſtificet. Sicut euidēter apparuit in be atiſſima illa peccatrice maria ſcꝫ magdalena ſicut legit̉ Luc̄. vij. Sil̓iter ⁊ publicanū eiuſdem. xviij. Ip̄a etiā tota eccl̓ia clamat ad euꝫ pctōres te rogamꝰ audi nos. ¶ Amplius qui ſunt qͥ dicūt ad eū ex ip̄iꝰ magiſterio ⁊ p̄cepto Et dimitte nobis debita nr̄a: ſic̄ ⁊ nos dimitti mus debitoribus nr̄is: niſi qͥ debitores ſe eſſe cōfitent̉. Qui aūt ſunt debitores niſi pctōres Similiter Matth̓. xvj. Serue nequā om̄e de bitū dimiſi tibi qm̄ rogaſti me. Et qꝛ nō ē neceſſe vt ſuꝑ hoc ꝓbatiōes ampliores adducā ꝓ eodē: ꝓſequar or̄onē iuxta p̄miſſam ſil̓itudi nem ⁊ eiꝰ ꝑtes. In primis ip̄m exordium. ¶ De exordio. ¶ Capitulum III Xordium ſiqui ¶ N dem rethoricū ad hoc in or̄one re thorica ſemꝑ p̄ponit̉: vt ꝑ ip̄m caꝑtet̉ beniuolentia iudicis: ⁊ fauor aſtantium ſiue audientiū. Propter qd̓ oratores illi ī exordijs ſuis p̄mittere ſolēt famā ⁊ iuſticiā iudicis ⁊ exempla de eodem. de qͥbus eos laudari aſſerūt. ⁊ alia que actores ⁊ doctores artis illius ſtudioſiſſime ac diſſertiſſime docuerunt Mihi aūt videt̉ ꝙ nulla via fauorabiliꝰ. aut ī cōſpectu dei altiſſimi gratioſius: ordiri poſſit orator ſpūalis/ or̄onē ſuā: qͣꝫ ſi a ſtupore/ cōfuſione/ timore ⁊ dolore iniuſticie ſue/ ſiue inſipientie ſue incipiat/ aut dicat ſic. Deꝰ glorie ⁊ pater miſcd̓iaꝝ: audeo ne apparere in conſpe ctu ſancte ac venerāde tremēdeqꝫ ſemꝑ maieſtatis tue. Aut pn̄t ferre oculi ſancti tui hor rificas abominatiōes/ ⁊ monſtrificas feditates meas: abyſſos īmūdiciarū mearū. Et qd̓ eſt deteriꝰ īmenſitatē ingratitudinū mearū damnabiliſſimā/ ⁊ īmenſitatē iniquitatū ⁊ in iuſticiarū mearū nequiſſimā? Specioſa nāqꝫ eſt babylon illa: terrifica comꝑatiōe mōſtruo ſitatis mee. pulcherrimꝰ infernus: comꝑatione deformatiōis/ ꝑuerſitatis ⁊ inordinatiōis mee. Mūdiſſima ē cloaca oīs: comꝑatione fe tulentie mee. ſordiūqꝫ vitioꝝ ac pctōꝝ. qͥbus dimerſus ac ſepultus ſum. ſi tn̄ deſpicere dedignaris: qͥd faciā? qͦ fugiā? cū p̄ter te nō ſit re fugiū pctōribꝰ. qualit̓ audiar? qͥ etiā audiri in digniſſimꝰ ſum. Cuiꝰ aſpectū om̄es ſancti ac mūdi oculi phorreſcūt. cuiꝰ fetorē ⁊ ſordes: om̄es pure ⁊ incorrupte nares refugiūt. ſeqꝫ ab eis cū abominatiōe ⁊ īdignatiōe auertūt. Sꝫ ⁊ ſi dignaris: qͣ fronte? qͣ audacia? qua temeritate? p̄ſumā aliqͥd petere a te: cuiꝰ iram īmēſis ⁊ innumerabilibꝰ malis meis/ totiēs ⁊ tādiu horribiliter: tāqꝫ multipliciter ꝓuocare nō expaui? Noſti dn̄e(quia nihil ignoras. quē nihil latere pōt) qꝛ nec cogitare/ neqꝫ loqͥ qͥcqͣꝫ qd̓ tibi placere debeat/ corā te valeo: niſi p̄ueneris me in bn̄dictionibus dulcedinis tue. Da dn̄e miſcd̓ie mihi miſerrimo pctōri viliſſi mo: mihi om̄i bono indigniſſimo: om̄i dānation et morte digniſſimo: or̄onis tibi accepte exordiū. Da ⁊ ceteras ꝑtes. qꝛ noſti nec or̄onem. nec ꝑtē ipſiꝰ nob̓ eē/ poſſe. niſi de multitudine miſcd̓ie tue. Et ne differas dare: donec illud dignis ſupplicationibus meruerim. alioqͥn qn̄ me in ꝑte iſta reſpiceres. qn̄ donuꝫ iſtud tā neceſſariū mihi donares. Deꝰ gl̓ie et