Seite
Capitulum dem expoſcēda ſunt. ita vt in ip̄a hora eleuati onis dn̄ici corꝑis ꝓcidat corā eo cū gr̄arūacti on deuotiſſima ⁊ laudibꝰ. Et dicat̉ bn̄uenerꝭ tu bn̄dicte ſaluator. ⁊ bn̄dicat tibi qͥcquid tibi bn̄dice̓ pōt: ꝓ tot ⁊ tātꝭ magͣlibꝰ pietatꝭ ⁊ dulce dinis tue. ꝓ tot ⁊ tātis dignitatibꝰ magnificē tie gl̓ie tue: ꝓ tot ⁊ tātꝭ tāqꝫ magnificꝭ donis. īcogitabil̓ largitatꝭ tue ⁊ bn̄ficētie. Ecce oculi tui ſacͣtiſſimi vidēt ariditatē/ frigiditatē/ tene­broſitatē/ vacuitatē oīmodā/ ⁊ pauꝑtatē cor­diū nr̄oꝝ. Ecce nō ſufficimꝰ ad gr̄aꝝ actiōes. ⁊ bn̄dictiōes ⁊ collaudatiōes/ ⁊ gl̓ificationes tuas. qͥn potiꝰ ꝑ oīa deficimꝰ a debitꝭ d̓uotiōe ⁊ gratitudine etiam ꝓ vnico aduentu tuo de celis. pro vnica aſcenſione tua. ſed nec totus mundus regratiari tibi pro vna eius deſcen­ſione ⁊ aduentu ſufficeret/ qͣꝫto minus igitur ꝓ quotidianis aſſiduiſqꝫ ⁊ īdubitāter in nu­merabilibus. Nemo tibi ſatis gratus. ſatiſqꝫ G deuotus eſſe poteſt Tu ergo ne attenderis ⁊ ne reſpexeris ad tantos defectus noſtros. tātāqꝫ pauꝑtatē. ſꝫ reſpice potiꝰ ad ſuꝑabun­dantiſſimas diuitias pietatꝭ ⁊ dulcedinis tue que te huc adduxerunt ⁊ de ſuꝑeminentiſſi­mo glorie tue ſolio huc deſcendere te fecerūt in manibus huiꝰ p̄ſentis ſacerdotis: qui tam venerandū tāqꝫ ſacrū miniſterium/ in nomi­ne tuo celebrat: poſuerūt. tanqͣꝫ oblationem patri miſcd̓iarū gratiſſimā ⁊ acceptiſſimā: vbi offerris ꝑ manus illius ꝓ tota tua eccleſia/ et ex ꝑte ipſius. Inde obſecro/ ꝑage ⁊ admitte officia iſta īmenſe miſcd̓ie tue. Inde oꝑare in nobis quattuor iſtas virtutes ſacratiſſimi hꝰ myſterij. Inde medere aīarū noſtrarū vulne ribus atqꝫ languoribus. Inde fac nobis iſta: vitalē viuificāqꝫ p̄cioſiſſimi corꝑis tyriacā vi­uificiqꝫ ſanguinis tui/ in medicinā in vitā/ et ſalutem mentis ⁊ corꝑis. Placa nobis patrē miſcd̓iarū hoc placabiliſſimo/ eiqꝫ acceptiſſi­mo ſacrificio: quo placaſti eū nobis in ara cru cis agnus īmaculatus. Agnus dei qui tollis peccata mūdi: offerens temetip̄m eidē hoſti­am in odorē ſuauitatis pro nobis. Ubi pacifi­caſti ꝑſanguinem crucis tue: ſiue que in celis H ſiue que in t̓ris ſūt. Dn̄e miſcd̓ie qͣꝫta deuoti one/ quātis piarū lachrymaꝝ ꝓfluuijs/ reme moranda ac iugiter recogitanda eſſent nob̓ tam indebita noſtris miſerijs. tam ſtupenda tāqꝫ excedentia oēm admirationē ⁊ oēm cogi­tatum bn̄ficia: Tu igit̉ qͥ vides/ qͣꝫ longe nos fecimus noſtris vitijs ⁊ peccatis: a tam neceſ ſarijs/ tam ſalutaribus/ tam deſiderabilibus nobis tanqꝫ bonitati tue gratis ⁊ acceptꝭ do nis. Adiuua inſuꝑ imꝑfectū noſtrum. ⁊ ſupple tam miſerabiles defectus noſtros. tāqꝫ mor­tiferam pauꝑtatem/ ſuꝑabundantiſſimis di­uitijs gratioſitatis tue/ vicꝫ gr̄arūactionibꝰ tuis. Emunda nos ab om̄ibus inquinamen­tis carnis ⁊ ſpiritus: ⁊ reple nos om̄i ſanctita te ⁊ gratia/ ⁊ omnibus donis et virtutibus: qͥ bus tibi placet̉. ſeruitur ⁊ viuitur: ad placen­dum/ ſeruiendum/ totaliterqꝫ viuendum ma ieſtati tue cum patre miſericordiarum ⁊ ſpiri tuſancto. hoc inqͣꝫ fac ꝑ virtutē venerandi­tāqꝫ ineffabilis ſacramenti. quod ⁊ ꝓpter hoc tuip̄e inſtituiſti: ⁊ celebrandū eccleſie tue ſan cte tradidiſti et precepiſti. In quo mirificen­tiſſima ꝟtus tua ſemper operatur. quod nul­la virtus nature. nulla potentia/ preter ſin­gularem illam ⁊ omnibus dominantiſſimam ac ſupereminentiſſimam tuam operari pōt. vt panis ille materialis ⁊ vinum viſibile: in ſa cratiſſimum corpus tuum/ et viuificum ſan­guinem tuum conuertatur/ quātā mirificam operationem tuam/ ſoliqꝫ omnipotentiſſime virtuti tue poſſibilem: ⁊ te ductore et actore te īſpirāte magnifico munere gratie tue cre dimus ⁊ tenemus: que fides inter mirabilia ſiue miracula tua/ mire virtutis ⁊ gratie tue donum ē. Refice nos. ſatia ⁊ firma hoc pa­ne vite. id eſt. viuo ⁊ vero. hoc pane vite. id ē. de te ip̄o/ qui de celo deſcendiſti: panis viuus ac verus quidas vitam mundo. et extingue nobis omnem famem carnalium ac ſeculari­um deſideriorum. Pota nos ⁊ inebria hoc pa ne viuifico ac ſaluberrimo teipſo. ⁊ extingue in nobis omnem ebrietatem vel potius in ſa­niam vitiorum ⁊ peccatorum. hoc inqͣꝫ ope­rare in nobis de teipſo. per ipſum viuificum corpus tuum ⁊ ſanguinem tuum precioſiſſi­mum. Tu es enim domine miſericordie/ in temetipſo/ et per temetipſum. quod eſt dice­re. inquātū deus es/ inquātū verbum ſummi ⁊ eterni patris. cibus ⁊ potus ⁊ refectio vita lis ſaluberrima/ ⁊ ſuper omnem cogitatum ſuauiſſima animarum noſtrarū. Placet au tem tibi vt in ſacramento iſto ineffabili ſacra tiſſimi corꝑis/ ⁊ viuifici ſanguinis tui/ quos pro nobis ſuſcepiſti. p̄ſtes nobis iſtam ſacra­tiſſimam/ viuificamqꝫ refectionem quam ſu­auitate ineffabili/ abſqꝫ ſigno ⁊ figura ſacra­menti. Ipſa pn̄tia tue ꝟitatis nuda ⁊ lucidiſ­