CXLI iſta cordis ē. aut intelligit hͦ de corde nouo qd̓ in ſe creari petebat Dauid. qd̓ vtiqꝫ ē bonū ⁊ ſcm̄. ꝓpter hoc om̄i cuſtodia ſeruādum. ſicut p̄cepit Salomon Prouerb̓. iiij. Nō eſt igitur frangendū aut conterendū. Si ꝟo intelligit hoc de corde veteri qd̓ totū eſt ex mēbris viti orum ⁊ pctōrū. qualiter cor hmōi contritum erit puluis pigmētarius: qͥn potius puluis fetidiſſimꝰ ⁊ odoris peſſimi. ¶ Debes igit̉ ſcire in hoc quia contritio nō ē ſicut cōfractio aut contritio corꝑalis: que indubitanter deſtructio eſt eius quod confringit̉ aut cōterit̉. ſed eſt ſubtilis examinatio ⁊ ꝑ ſingula diſcuſſio qͣ examinat̉/ qualiter ipſa eloquia ſacra ⁊ ꝯfringi ⁊ conteri dicunt̉. cū ſubtiliter ⁊ ꝑ ſingula diſcutiunt̉ examinant̉ ⁊ exponunt̉: integra tn̄ remanent ⁊ om̄ino nihil leſionis paſſa. cū ſic cōfracta ⁊ contrita fuerint. Uitia vero ⁊ peccata/ malleo verbi dei ſic confringunt̉ ⁊ conterunt̉/ vt penitus deſtruant̉ ⁊ anihilant̉. Cū em̄ nō ſolum volūtas peccandi/ ſed ip̄a cogitatio etiā peccati/ ſic confringit̉ ⁊ conteritur ⁊ nihil eorū prorſus remanet in eis qui vere penitent. Contritio vero iſta nihil leſionis in fert/ vel ſuffert cordi contrito: qͥn potius leſiones vitiorū ⁊ pctōrū in eo ſanat. Nō frangitur igit̉ cor ſed fractum integrat ⁊ ſollidat/ ⁊ fractiones ipſius atqꝫ contritiones omnino curat. Cōtritio igit̉ iſta diligens ē ⁊ ſubtilis ex aminatio ac preparatio cordis: qua ſeip̄m ſic ꝑſcrutat̉: vt qͥcqͥd deo diſplicere in ſe inuenerit atqꝫ cognouerit: conterat atqꝫ confringat vt p̄dixi/ malleo verbi dei ſemetip̄m duriter ī om̄ibus ⁊ ſingulis male actis ꝑcutiens. qd̓ eſt dicere vſqꝫ ad mortificationē/ om̄imodamqꝫ deſtructionē eorū que in ſe punienda cogno uerunt. Cor igit̉ contritū dicit̉ ẜm duas inten tiones/ vicꝫ ẜm ſe/ vel ẜm ea que in ipſo cōterenda ſunt ⁊ mortificanda. Cor em̄ intelligit̉ ſenſus ⁊ voluntas. ⁊ ſenſus cū erroneus eſt tanqͣꝫ periculoſus cōterendus ē ⁊ mortificandus in ꝑte iſta. Sil̓iter voluntas improba ſiue ꝑuerſa eſt conterenda ⁊ mortificanda ē vita vt nihil de ꝑuerſitate ſua viuere ꝑmittatur in ipſo. Nō igit̉ eſſentialiter cor.i. ipſa aīa conte renda eſt ſed ẜm ea que in ipſa ſunt/ vicꝫ intellectū erroneū ⁊ ꝑuerſam volūtatē. Hmōi nanqꝫ cōtritio nec frangit nec ledit in aliquo animā humanā: qͥn potius leſionem eiꝰ ⁊ pla gas grauiſſimas/ que ſunt vitia ⁊ pctā ſanat Iuxta modū igit̉ hunc dictū eſt illud. Cor cō tritum ⁊ humiliatū deus nō deſpicies. Uel di ctum eſt ꝓpter hmōi contritionē/ que procul dubio deo acceptiſſima eſt. Eſt em̄ ſacrificiuꝫ ſpūs contribulatus/ cum nō aliud ſit contribulatio ſpūs/ qͣꝫ contritio cordis. ⁊ hoc eſt dicere ꝓ vitijs ⁊ peccatis ipſis. Poſſibile nanqꝫ eſt ex zelo rectitudinis vel alia compaſſionedolore vehemētiſſimo cōtribulari ſpiritu cor alterius. Puluis igit̉ pigmētariꝰ dictus ē ſpiritus. quia quēadmodū in puluere pigmēta rio ipſa pulueriſatio/ nihil ſaporis vel odoris ꝑmittit latere in aromatibus. Sic ꝑſcrutatio ⁊ examinatio/ nihil latere ſinit vel in ſacrꝭ eloquijs vel in ipſis virtutibus. Tunc em̄ totus ſapor ⁊ totus odor/ virtuſqꝫ aromatū iſtoruꝫ ſentit̉/ cum iuxta qd̓ p̄dixi eorum intimi ⁊ diligenti ꝑſcrutatione examinant̉/ quod in ſingulis eſt euidenter videre virtutibus. ſic̄ doctus es ꝑ me in tractatu de oꝑibus ⁊ mirabili bus virtutū. In expoſitionibus vero ſacroꝝ eloquiorū: vides euident̓ quod dixi/ ꝓut em̄ edicta ⁊ ſcripta ſunt ſacra eloquia/ aromata integra ſunt. Subtili aūt ⁊ ꝑſcrutata inueſtigatione expoſita/ aromata cōtrita ſunt atqꝫ pulueriſata. Si qͥs aūt dixerit ipſa vitia ⁊ peccata/ contritione ⁊ mortificatione quā predi xi puluerem pigmentariū fieri/ ſapidumqꝫ et odoriferū/ ꝓpter hoc vicꝫ: quia indubitāter placita eſt deo mortificatio vitiorū ⁊ pctōrūmerito quis intentionē eius approbet. Cōbuſ ſit quoqꝫ Moyſes vitulū conflatilem contriuitqꝫ illum/ ⁊ redegit in puluerē/ ⁊ ipſum pul uerem ſparſit in aquā. Sicut copulatio ſeu fa bricatio vituli ⁊ integritas ipſius/ deo diſplicuit. ſic cōfractio ⁊ contritio ipſius vt puluis. eidem placuiſſe nō īmerito dici pōt. Puluis aūt vitiorū ⁊ peccatorū in aquā ꝯfeſſiōis ſem per mergendus eſt: tunc em̄ aqua confeſſionis vitia ⁊ peccata lauat ⁊ diluit: cū iuxta modum ante dictū contritione fuerint contrita ⁊ in puluerē redacta. Mortificationes igitur vitiorū odorē ſuauitatis ad nares dei dirigūt que vita ſua ⁊ integritate odorem mortis in mortē facientiū ⁊ cōſentientiū ſparget̉. Odo rem aūt abominabilē ⁊ odibileꝫ deo altiſſimo Quaꝓpter ꝑ viam iſtā/ ſicut animaliū mors in ſacrificijs erat ei in odorē ſuauitatis. Sic vi tiorū ⁊ peccatorū contritio eſt puluis. Iā igit̉ declaratū eſt tibi ꝑ hoc quia or̄o odoramentum eſt ſuauitatis/ nō ſolum ex parte aromatum vtroqꝫ nominatorū/ ſed ex parte vitioꝝ ⁊ peccatorum. Experientia nanqꝫ docet or̄o nibus inſtātes ꝙ nunqͣꝫ ſubtilius/ nunqͣꝫ per
