¶ Capitulumſcrutacius examinant̉ ſacra eloquia ⁊ ꝟtutesnuſqͣꝫ melius/ nuſqͣꝫ intimius ſapores eorum⁊ odores ſentiunt̉: qͣꝫ in or̄one. ⁊ etiā ꝑ illam.Sic dico de ſaporibus qui ſunt amaritudīesvitiorū ⁊ peccatorū. Et de fetoribus qͥbꝰ omnes bone nares offendunt̉. Dico inqͣꝫ/ qꝛ nuſqͣꝫ melius pigmenta iſta vel examinantur velſentiunt̉/ qͣꝫ in or̄one ⁊ ꝑ illam. Oſtendit aūt⁊ hoc miſerator deus miraculo euidētiſſimovicꝫ ꝙ or̄o deuota/ odoramentū ſuauitatis ē/in quadā ſancta muliere ⁊ incluſa. que cū dabat ſe in or̄onem/ cella eius flagrantia orationis/ tota efficiebat̉ aromatiſans. Et hoc narrauit mihi ſocius eius qui multotiēs odorisiſtius flagrantiam ſenſit. Nec mirū ſi de cōtritione aromatū ſpūalium: ſpirat odor ſpiritualis ſuauitatis: ꝓpter preſentiā ſpūſſancti: quinō ſolum apotheca eſt omniū or̄onū ſpūaliūſed etiam eſt apothecarius omnium hmōi pigmentorum/ ⁊ aromatū auctor vnicus/ ⁊ largitor benigniſſimus atqꝫ largiſſimus. Ip̄e etiam eſt pigmentarius/ contritor hmōi aromatum/ ⁊ confector hmōi pulueris. qua ꝓpt̓ nōeſt mirū/ ſi de p̄ſentia illiꝰ tota domus in quahmōi pigmenta conterit aromatiſans efficit̉qn̄ ex preſentia vnius ſolius angeli/ multotiens domꝰ aromatiſaſſe legunt̉ in libro de mi¶ Lraculis ſanctorum. ¶ Ꝙ aūt virtutes in oratione motus ſuos oꝑantur ⁊ aromata ꝟtutū.odores ſuos pulueri illi pigmētario ingerūt.⁊ īmiſcent. Nec dubitandum tibi eſt fidem ſiue fidei ꝟtutē odorem ſuauitatis ineſtimabilis/ ad nares dei īmo ad nares omniū ⁊ ſingulorum qui ſunt in curia illa celeſti ſemꝑ ſpargere. Scriptum eſt em̄ in Eccl̓iaſtico. ꝙ beneplacitum eſt ⁊ manſuetudo. Primū quoqꝫ ſacrificium humani cordis/ mactatio eſt ſenſushumani ⁊ ſapientie mundane. Fides autemintellectum omnē extollentē ſe aduerſus ſcientiam dei: aut mortificat penitus: aut ſalteꝫin captiuitatem illū redigit ſeu captiuat. Ꝙſi mors animalium innocentium: odorem ſuauitatis ſpirabat apud deum altiſſimū de ſacrificijs hmōi animalium: qūo nō potius demorte tam venenati animalis: ⁊ de ſapientiahumana nō aſcendit odor ſuauiſſimus ad nares dei altiſſimi: de corde hmōi animalis imolante: Et de captiuatione iſta legis exp̄ſſe. j.Corinth̓. x. In captiuatione inquit Apl̓us redigentes omnem intellectuꝫ extollentem ſeverſus ſcientiam dei. redigentes inqͣꝫ in obſequiū chriſto. ¶ Nec ē tibi pretereūdū qͣꝫtuꝫ in. ¶ Aſacramēto altaris maxime odorifera ē in ꝑteiſta fides ⁊ maxime victorioſa. Septē em̄ ſacrificia offert tibi: tanqͣꝫ ſeptem ibi animaliamactans atqꝫ mortificans. ne contra ſcientiādei que eſt ipſa fides in nobis ibi ſe erigāt velextollant. ⁊ primū ipſos quinqꝫ ſenſus corporis. Cum em̄ viſus ip̄e corporalis qͣꝫtum in eoeſt paratus eſſet contradicere ⁊ aſſerere panem purum eſſe: pureqꝫ materialem ſolūmōin altari. Et negare ibi eſſe verū ⁊ viuificumpanem/ qui de celo deſcendit. aut eſſe ibi verum corpus aut verū ſanguinem dei. ac deuꝫac ſaluatorem noſtrum. Fides adeo mortificat vel ſaltem captiuat vel conculcat: vt omnino ab hmōi cōtradictione obmuteſcat. Etſi forſitan obmurmurat: murmure tn̄ debiliſſimo/ preſſoqꝫ ſub pedibus fidei/ atqꝫ fortitercalcato hec faciat. Similiter ſe habet de auditu de guſtu. de olofactu. ⁊ tactu. ꝙ eadeꝫ fortitudine atqꝫ victorioſitate mactat eos fidesatqꝫ conculcat. Et ꝓpter hoc mortificatos ipſos/ offerte illos. In illo ſacrificio corꝑis ⁊ ſanguinis dei mactat ⁊ immolat/ calcat ac captiuatſenſum humanū interiorem qui eſt intellectꝰMactat inqͣꝫ ⁊ captiuat cum om̄ibus contradictionibus ſuis/ ⁊ rōnibus/ quibus contra illud murmurat ſacramentū/ et contra fidemeiuſdem. ¶ Secundo vero mactat erroremomniū philoſophorū ⁊ hereticorū cum omnibus contradictionibus ⁊ rationibus rōnabiliſſimis ipſorum. Propter qd̓ dixi/ quia multiplici flagrantia.ſ. ſeptem ſacrificiorū aromatiſat ibi fides. ⁊ tam multiplici victoria coronatur ⁊ glorificat̉ in ſacramento iſto. Facilis ¶ Bautem eſt tibi via ſimilis inueniendi ⁊ agnoſcendi in alijs virtutibus/ in ipſa or̄one cū ꝑfecta fuerit ex om̄ibus ſuis. Cum em̄ or̄o proinimicis ad deum fundit̉/ placabiliſſimo ſacrificio paternum in eo odium/ ab ipſa fraternacharitate in ipſa mactat̉ atqꝫ calcat̉: ſic̄ manſuetudo ⁊ patientia noſtra ibi mortificant/ cūin or̄one incurrunt iniurie/ qͣs paſſus ē orans⁊ extinguit eas inibi manſuetudo ſeu patientia ne iracundie incendiū in anima orātis inflammet̉. Sic humilitas contra contumeliasquas ſibi irrogatas orans in ipſa or̄one recogitat. pugnās ipſas eouſqꝫ mortificat: vt corvindicandi ſimul cum eis captiuet/ ſimul etiāmactet. Eodem modo ſe habet ⁊ de aliorumvitiorum cogitationibus/ quibus antiquꝰ ho
