Seite
Sermo.LXXXI. rat hanc triplicem morteꝫ ⁊ priuet̉ ſupͣdct̄a triplici vita. manifeſtum eſt ꝙ talis ſic viuēs ẜm carnem incurrat om̄e malum ⁊ priuet̉ oī­bono. Eccl̓. ix. Qui pec. in vno vitam bonā p̄dit. ⁊ econuerſo. qui viuit ẜm ſpm̄ priuatur oī malo. ⁊ ꝯſequit̉ oē bonuꝫ. Eccl̓. viij. Qui cuſtodit mandata n̄ exꝑiet̉ quicqͣꝫ mali. F Notanduꝫ autem ꝙ ꝓpter octo nō debe­mus ẜm carnis imꝑium ⁊ eius deſideria viue̓ ſꝫ ẜm ſpm̄. Primo propter diuinū ordi­nem ꝯſeruandum. nam deus inſtitutor natu re ordīauit ꝙ caro tāqͣꝫ ācilla obediret ⁊ aīa tanqͣꝫ domina imꝑaret. Gen̄. iiij. Sub te erit appetitus eius: ⁊ tu dn̄aberis illius. Cū autē ẜm carnem viuimus caro dn̄at̉ ⁊ aīma ſeruit Prouerbi. xxx. Per tria mouet̉ terra ⁊ qͣr­tum ſuſtinere nō poteſt ꝑ ſeruū cū regnaue­rit ⁊cͣ. Secundo ꝓpter hoſtem vitādū. nā caro eſt hoſtis noſter occultꝰ. ⁊ mortifera qͣi ſalutifera ꝯſulit. Gallat. v. Caro concupiſcit aduerſus ſpm̄. Sed vt di. Greg. nullus ho­ſtis efficatior eſt ad nocendū qͣꝫ familiaris ini micus. Et ideo nullo modo eſt carni obediē­dum ⁊ credendum. Eccl̓. xij. Ne credas ini­mico tuo ineternuꝫ. Tunc ꝟo creditur carni quando eius deſideria perficiuntur. Exem­plum de ſamꝑſone qui confiſus eſt in dalida que ſignat carnem ⁊ deſideriuꝫ eius ꝑfecit et dormiuit in ſinu eius. Et ideo fuit captus ⁊ li­gatus ⁊ exoculatus Iudi. xvj. Tercio ꝓ­pter falſum iudicium euadendum. Caro em̄ eſt corrupta ⁊ infecta concupiſcentia mali an teqͣꝫ nata ⁊ quia naturaliter eſt corrupta iu­dicat dulcia eſſe amara. ⁊ amara dulcia. ſicut febricitans. Aug. Palato non ſano pena eſt panis qui ſano eſt ſuauis. Et ocul̓ egris odi­oſa eſt lux que puris eſt amabilis. Et non eſt ei credendum nec que appetit tribuenda. ſic̄ frenetico vl̓ febricitanti non ſunt danda que petunt. Qui autem ẜm carnem viuit in om­nibus credit carni. Quarto propter debi­tum exoluendum. Nos enim habemus ma­gna debita exoluere ⁊ multis multa tenemur Sumus em̄ primo obligati deo ꝓpter innu­mera beneficicia. Nam ad imaginem ſuam nos creauit ⁊ de manu dyaboli per mortem ꝓpriaꝫ nos redemit. Ioh̓. Uado parare vo­bis locum. Secūdo beate marie. quia per eam ſumus valde exaltati. ſumus deo recon ciliati ⁊ omni maledictione que per feminam nobis prouenerat excluſi ſumus dei benedi­ctionem conſecuti. ⁊ omni gratie ſumus reſti tuti. Iudith. Tu gloria hieruſaleꝫ. tu leticia iſrahel. tu honorifica populi ⁊cͣ. Tercio ſanctis angelis. quia in prelio nobis quoti­die aſſiſtunt totum orbem ad noſtrum com­moduꝫ ordinant. ⁊ in morte animas noſtras ad celum deferunt. Hebreorum primo. Om nes enim ſunt adminiſtratorij ſpiritus in mi niſterium miſſi propter eos qui hereditatem capiunt ſalutis. Quarto beatis apoſto­lis qui nos ab ydolatria ⁊ ml̓tis erroribus re mouerunt. quia nos in baptiſmo in dei filios regenerauerunt et a peccatis omnibus abſol uerunt. Math̓. xvj. Et quodcunqꝫ ſolueris ſuper terram erit ſolutum et in celis Quī­to ſanctis martiribus quia per fidem ꝑ quaꝫ ſaluamur feruenter defenderūt quia nos ad belluꝫ animauerunt. Mathei. xvj. Et porte inferi non preualebunt aduerſus eaꝫ Se­xto beatis confeſſoribus. quia nos ad pieta­tis opera ſuo exemplo induxerunt quia nob̓ viam perfectionis oſtenderunt. quia nos in moribus et doctrina erudierunt. Mathei Uos eſtis lux mundi et vos eſtis ſal terrre Septimo ſanctis virginibus quia dei ec­cleſiam tanqͣꝫ gemine et picture ornauerunt quia chriſto tanqͣꝫ ſponſo nupſerūt. ⁊ quia ſpiritualiter valde fecunde fuerunt. et ml̓tos filios et filias generauerunt. Yſaie. Multi fi­lij deſerte magis qͣꝫ eius que habet virum. Octauo debitores ſumus proximis nr̄is quibus tenemur dilectionem cordis. ſubuen tionem in neceſſarijs. ⁊ cōpaſſionem in adu̓­ſis. Mathei. Eſtote miſericordes ſicut ⁊ pat̓ veſter miſericors eſt. Nono debitores ſu­mus diuīe iuſticie. cui debita magna debemꝰ exoluere et pro peccatis que commiſimus et pro bonis que omiſimus. et pro gratijs qui­bus male vſi ſumus. Mathei. Oblatus eſt ei vnus qui debebat ei. x. milia talenta. Et ſic patet ꝙ multis et ex multis ſumus obligati et magna debemus exoluere. nec valemus. et ideo quotidie in oratione dominica peti­mus. Et dimitte nobis debita noſtra. Ma­thei ſexto. Et vt didicimus ab expertis nō eſt onus ſuper onus debitorum maxime vſu rariorum. Hic cadit exemplum de illo ſacer­dote qui habebat optimum vinū et magna debita vſuraria et nulli volebat de vino da­re qꝛ dicebat ꝙ deficiēte vino. qd̓ ſoluebat ſi bi debita moreret̉ ꝓ eo.ſ. ꝙ omni māe et ſero