Seite
Sermo II. ſcꝫ camera trinitatis omnino ꝓijciamus. al̓s erimus cōfuſi imꝑpetuū. et eternis ſupplicijs deputati. Exemplū ſicut ſapiens mulier hn̄s amaſium in cella nitit̉ eū emittere ne dep̄hen­dat̉ et confundat̉ et cōburat̉. Sic aīa ſponſa xp̄i dyabolum amaſiū ſue aīe debet foras mit tere cum ydolis vicioꝝ. Benignus ē em̄ deꝰ vt recipiat aīam ſponſam ſuā poſtqͣꝫ mecha­ta fuerit. Hiere. iij. Tu fornicata es cū amato ribus mul. tn̄ reuer. et ego ſuſcipi. te. Terci am imaginem. ſcꝫ exteriorē ſuꝑinductā debe­mus diligenter attendere qͣꝫ ſit ꝯtemptibilis et abiecta. Nōne ꝯtēptibilis eſt illa pulcritu­do q̄ ex pellibus muriū et ſtercoribꝰ vermium ꝯſurgit et ex qͥbuſdaꝫ loturis ſimilat̉. In quo facto hō oſtendit pauꝑtatem ⁊ cōfuſionē ſu­am. qꝛ querit a creaturis iuuari in pulcritudīe tanqͣꝫ ip̄am a ſe nō habeat. Ueſtes em̄ date ſunt hoī pꝰ peccatū ad confuſionē ſuā. qͥ pri­mo erat nudus. et veſtiebat̉ candore: vt liliū. Bernhardus. Qui gloriat̉ de veſte ſimilis ē furi qui de cauterio gloriat̉. Reddit etiā muli er ſe ſuſpectam in ſuꝑfluo veſtiū ornatu. qꝛ n̄ videt̉ hoc facere vt a viro amet̉. ſed ab alijs. quia ꝑ totam ſeptimanā in qua ab alijs nō vi detur ſed ſolū a viro. nō curat ſe ornare. Hic cadit exemplū de galla filia conſularis de qua Gregꝰ di. in dyalogo. ꝙ dū moleſtaret̉ a pen­tibus vt acciꝑet viꝝ dicentibꝰ medicis ꝙ niſi hoc faceret barbā eſſet habitura rn̄dit. Pro. pter barbam nec placeo nec diſpliceo ſponſo meo xp̄o. et ideo de ip̄a nō curo. Et ꝓpterea que intendit ſolo viro placere nō curat ſe or­nare. In fine aūt nota. ꝙ cū hō ſit denariuſ dei. vt dictū ē. ea q̄ ad bonū denariū requirū­tur. ad bonū hoīem requirunt̉. Sunt aūt ſex que ad bonū denarium requirūtur. Q Primum eſt ſignū ſiue imago. qꝛ denariuſ non curat̉ niſi ſit ſignatus. ſic hō nō hn̄s dei imaginem memoria ſcꝫ beneficioꝝ dei. intelli­gentiam viroꝝ et amorem dei et ꝓximi ī volū tate. non curat̉ in eccīa dei nec aliquid valet. Scd̓m ē ſuꝑſcriptio. Debet eī in aīa hoīs eſſe ſcripta lex nature vt quod tibi vis ne fiat. alijs feciſſe caueto. et quecunqꝫ vultis vt fac. vo. h. et v. fa. illis. Math̓. vij. Itē p̄cepta de­calogi ⁊ articuli fidei. qꝛ vt dr̄. j. Co. xiiij. Qui ignorat ignorabit̉. Terciū eſt pōdus. Nā ille denariꝰ bonꝰ ē. qͥ in ſtatera deſcēdit. Hoc pondꝰ facit hūilitas in aīa. Lu. j. Reſpex. hu­an. ſu. Psͣ. Reſpexit in ora. hū. Quartuꝫ ē inflexibilitas. Nō em̄ bonus ē denariꝰ qͥ de­facili plicat̉ ⁊ frangitur. ſic nec hō inſtabil̓ qui vertit̉ ad omnē vētū. ⁊ ꝑ oēm tribulatōeꝫ frā gitur. Cōtra qd̓ dicit̉ Eccī. xv. Firmabit̉ in illo et nō flec. Math̓. vij. Deſcēdit pluuia ve­nerunt flumina. flauerunt venti. et irruerunt ī domum illā ⁊ nō cecidit. Quia nec pluuia car­nalis cōcupiſcentie. nec flumina tribulationū. nec venti bonoꝝ poſſunt hoīeꝫ cōſtantē euel lere. Quintuꝫ eſt dulcis ſonus. ſic ⁊ hō qn̄ loquit̉ verba dei. j. Petri. iiij. Si quis loquit̉ qͣſi ſer. dei. Quia vt dicit̉. j. Coꝝ. xv. Corrū­pūt bonos mores colloquia praua. Sextū eſt integritas denarij. qꝛ non placet deo qͥ di­uiſus ē ⁊ ꝑtem de ſe dat dyabolo et mundo ⁊ ꝑtem deo. iij. Regum. xviij. Uſqꝫ qͦ claudica tis in di. ꝑ. oꝑtꝫ ergo ꝙ homo ſit integer totꝰ dei et in fide ⁊ oꝑibus. Iaco. ij. Si quis totaꝫ legem ſer. of. aūt in vno fac. eſt o. reus. Iteꝫ ī hoc euangelio quinqꝫ exempla ſalutaria ha­bemus. Primū eſt vt omnes et maxime ẜ­ui dei vndiqꝫ ſibi caueant et ab omnibꝰ. qꝛ fili us dei qui peccatū non fecit fuit multiplit ob­ſeruatus ⁊ infamatus. Unde illa ſancta aīa­lia ꝑ que viri ſct̄i deſignant̉. de qͥbꝰ dicit̉ Eze chie. j. Habebāt oculos ante et retro. et vn̄. e. ple. Eph̓. v. Uide qͦ. ca. am. Secundū eſt vt verba noſtra potiſſime moderemur. ꝗa verbū d̓i qd̓ errare nō pt̄. in verbo conati ſūt caꝑe. Psͣ. Poſui ori meo cū. cum cō. pecca­⁊cͣ. Seneca. Taciturnitas hoī ſtulto ꝓ ſapīa eſt. Terciū vt adulatoribꝰ dure te aſꝑe rn̄deāꝰ. Ip̄i ei ſūt ſyrene: q̄ faciūt ſb̓mergi na uē. Ip̄i ſunt apes q̄ ꝑtāt mel in ore ⁊ retro pū gūt. qͥ vt ſcorpiones nos venenare volūt. Au gꝰ. Duo ſunt genera ꝑſecutoꝝ. vituꝑātiū. et adulātiū. Plus ꝑſequit̉ lingua adulatorꝭ qͣꝫ gladius interfectoris. Ortū ē vt nec tīore. nec amor. p̄ce vel muneribꝰ a veritate declie­mꝰ. qꝛ xp̄c di. de oībꝰ ⁊ ꝓ oībꝰ ꝟitatē. Galla. j. Si adhuc hoī pla. ſꝫ xp̄i n̄ eſ. Exo. xxiiij. Nō ſeq̄rꝭ turbā ad faciēdū malū. Quintū ē vt imaginē r̄gis et ſuꝑſcriptōꝫ diligēt̓ attēdamꝰ āteqͣꝫ d̓ ip̄a ſentētiꝰ. qꝛ deꝰ ſolꝰ ītuet̉ cor. nos at̄ iudicare hēmꝰ ẜm ea q̄ forꝭ patēt. Et iō iu dices ẜm allegata iudicare dn̄t. vt d. Augꝰ. et ſic pꝫ totū d̓ euā. De epl̓a. ſermo. cxj. Mitatores mei eſtote fr̄es et obẜuate eos qͥ ita am bu. ⁊cͣ. phi. iij. Hec ē ſcd̓a ꝑs toci­