Seite
ſio que eſt vnum de lotorijs xp̄i miſſi a patre. Terciū eſt colliriū bone oꝑationis qd̓ ꝑtinet ad ſatiſfactōeꝫ. Apoc. iij. Collirio inunge ocu los tuos vt videas. Collirium ſit ex frumēto. Frumentum eſt xp̄c. Sic opera bona fiūt ex xp̄o et in xp̄o et ꝑ xp̄m. yſa. xxvj. Om̄ia ope­ra nr̄a oꝑatus es in nobis domine. Et ſic ptꝫ totum. De epiſtola. Sermo. xxxj. Ilinguis homi num loquar et angeloꝝ caritatem aūt nō habea. fa. ſ. ve. es ſo. ⁊ cim. tin. j. Coꝝ. xiij. Sicut epiſtola dn̄ice precedē­tis ſic et iſta eſt valde longa. Nam totū. xiij. c. prīe epl̓e ad corinth̓. cōtinet. nec ꝑ pauca con grue expediri poteſt niſi ſuꝑficietenus ipſam tranſeundo. Omnino ergo ip̄am breuiter per currere intendo. quia dies hodierna lōgis ſe­monibꝰ nō eſt apta. Intendit aūt apl̓us in to ta preſenti epiſtola caritatem nobis pre oībꝰ alijs virtutibꝰ cōmendare et eius excellentiaꝫ demōſtrare. Et ideo in hac epiſtola quatuor facit. Primo em̄ oſtendit. ꝙ om̄es alie virtu tes et dona ſine caritate ad ſalutē penitꝰ nihil valent. In principio epl̓e. Secūdo oſtēdit ꝙ caritas oīm virtutum oꝑa poſſidet. et exercet et om̄ia mala cauet. ibi. Caritas patiens ē. be nigna eſt ⁊cͣ. Tercio oſtēdit ꝙ in futura vi ta om̄es virtutes et dona euacuata ceſſabunt ſed caritas nunqͣꝫ excidet. ibi. Caritas nunqͣꝫ excidet. ſi. prophe. euacua. ⁊cͣ. Quarto ex cellentiam et maioritatē caritatis qͣſi conclu dendo ſubinfert. ibi. Nūc aūt ma. fi. ſp. ca. Primo ergo oſtēdit ꝙ alie virtutes et do­na ſine caritate nihil ꝓficiunt ad ſaluteꝫ. Eſt aūt caritas ordinatus amor dei et proximi. vt ſcꝫ deus ſuper omnia diligat̉. Deinde debē­diligere ꝓximū in deo et ꝓpter deuꝫ tāqͣꝫ noſ ip̄os. Talis ergo amor caritas noīatur. Et hͦ valde cōgrue ꝓpter qͣtuor. G Prīo er­go talis amor dicit̉ caritas rōe ethimologie noīs. qꝛ caritas.i. cara res. Tranſcēdit em̄ ca­ritas om̄ia virtuoſa et valeroſa. et ſuꝑ om̄ia cara magis valet. Sap̄. vij. Nec ꝯꝑ. il. la. p̄ci. q. o. a. in. cō. il. ar. ē exi. et ar. nl̓. eſt in cō. illius. Etiā caritas res cara eſt. qꝛ om̄e rarū carum. Perfecta aūt caritas raro inuenit̉. Secūdo talis amor dr̄ caritas. qꝛ rem cui ineſt facit ca ram et precioſam. Homo em̄ ꝑ caritatē carꝰ eſt et ꝑcioſus deo et ſanctis et ſine ip̄a ē vilis et abomīabilis. Et non ſoluꝫ hoīem cui ineſt facit carū et p̄cioſum. ſed omīa oꝑa eius red­dit cara vtpote valentia vitā eternā que an­te nihil valebant. Unde paleas facit aurum Tercio dicit̉ talis amor caritas. qꝛ cariſſime cōiungit rei. ſcꝫ deo. j. Ioh̓. iiij. Deus ca. ē ⁊ qͥ ma. in ca. in deo ma. et deus in eo. Per amo­rem em̄ hō in deū trāſformat̉. Psͣ. Ego di­ri dij eſtis.ſ. ꝑ amorē. Quarto talis amor dicit̉ caritas. qꝛ ad rem caram ducit. ſcꝫ ad vi­tam eternā. quia gloria correſpōdet caritati. Cantū em̄ qͥſqꝫ habebit de gloria. quātū ha buit de caritate. vnde. Aug. di. Opera bona non ex quātitate ſui. ſed ex caritate ſui plus vel minus ꝓſunt. Impar quidē facultas eſt multū vel parum danti. ſed non impar can­tas. Et iō tātū ē dare caliceꝫ aque quātū fuit zacheo dare dimidiū patrimonij. Huius ergo caritatis excellentiā apl̓us hic demon­ſtrat. qd̓ facit dum primo oſtēdit ꝙ om̄es vi­tutes ⁊ dona ⁊ aīa bo oꝑa ſn̄ caritate nihil ficiunt ad ſalutē. Et hoc ꝓbat ꝑ inductōem In ducendo in actu locutōnis que ē mediuꝫ inter actū interiorē et exteriorē. Locutio enī conſtituit̉ ex interiori intentione: et exteriori ꝓlatione qꝛ loqui eſt cum intentione profe­re. Iteꝫ inducēdo in actu mentis interiori qͥ eſt prophetia et cognitio et ſcientia et fides ⁊ hmōi. Et in actu oꝑis exterioris vt eſt elemo ſinā facere et ſeip̄m martirio exponere. Et hoc vult intelligi om̄ia alia bona: q̄ ſn̄ carita­te haberi poſſunt. Primo ergo inducit in actu medio inter interiorem ⁊ exteriorem qd̓ eſt loqui: dicēs. Si linguis hominuꝫ loquar .i. ſi habuero donum linguaruꝫ vt linguis om nium ſciam loqui. vt apoſtoli. ⁊ angeloꝝ. qui lingua ſua loquuntur et cōceptus ſuos ⁊ vo luntatem dei ſibi indicant aliquibus nutibus et ſignis. Uel linguam hoīm appellat. quecū qꝫ humano intellectu cōcipi poſſunt. et hūa na ratione inueſtigari. Linguā ꝟo angelorū qua dicūt̉ quecūqꝫ q̄ nec ſenſu nec exꝑimēto nec hūana rōe ꝯcipi poſſunt. ſꝫ ſolo intellectu a dei gratia informato. Si ergo ſic mirabilit̓ loquar. caritatem aūt nō habeaꝫ quā ſcꝫ poſ ſum care et excellēter loqui. factus ſum velut es ſonans. qd̓ alios excitat vt campana. aut cibalū tinniens qd̓ alios dulciter delectat. qͦꝝ vtrūqꝫ ſe cōſumit. ⁊ alijs ꝓdeſt. Et vr̄ ꝙ duo tāgit.ſ. ſonū eris ꝗ ē groſſior et correſpo­det lingue hoīm. et ſonum cimbali qͥ eſt ibi­