Seite
Prologus Sermo. I. Incipiunt ſermones dominicales ſuꝑ euā gelia ⁊ epiſtolas per totuꝫ annum: editi a fra tre hugōe d̓ prato ordīs p̄dicatorū ꝓlogus. Cce dabit voci ſue vocem virtutis. pͣs. lxvij. Ꝙͣuis a multis multipliciter ſint cōflati ſermones ac ⁊ hominum gratiā meruerūt tā qͣꝫ fideles agricole ī vinea domini fideliter la­borantes tandem diurnum denariū fideliter percepturi. nihilominus ego nouiſſimus vigi laui. ⁊ viſum eſt mihi bonum in vinea domini pariter deſudare. vt gratiā ⁊ meritum conſe­quar cū eiſdē: dante deo felicitatis eterne de­nariū ſimiliter recepturus. De illius ergo vir tute ꝯfiſus qui ſermonis ⁊ ſciētie habꝫ clauē qui claudit ⁊ nemo aꝑit. aꝑit ⁊ nemo claudit qui aꝑit os mutoꝝ ⁊ linguas infantiū facit di ſertas. qui predicatori voci ſue vocē virtutis donat. ſermones dominicales de euāgelijs et epl̓is ꝑ totum annū ad dei honorē. ꝓximorū ſalutē et p̄dicantiuꝫ cōmodum cōpilaui. ꝓut mihi diuina gratia ē largita de prato ſcriptu re: ego oriundus de prato de florido ordinis p̄dicatoꝝ minimus. flores colligēs ⁊ inſerens locis aptis. vt dicti ſermones amplius redo­lerent. Sed totum euāgelium ⁊ epl̓am diui­dens ⁊ exponēs ꝑ mēbra ſingula moralia im­miſcui ⁊ dicta ſanctorum que pertinēt ad ſa­lutē anine ꝓut materia fuit paſſa. Nullus er­go ꝓpter ꝓlixitatem ſermones dictos abhor­reat vel deuitet. quia ſi ip̄e multū habet pre­dicare inde accipiet vnum mēbrū vel duo vl̓ ſolius litere expoſitiōem enarret: ꝓut melius iudicauerit dignū fieri. Quibꝰ aūt pluries p̄­dicare incūbit diuerſis vicibus poterunt mē­bra ſingula p̄dicare varijs cibis ⁊ pluribꝰ re­ficientes animas diuerſorū inde vitaꝫ eternā et fructum allaturi ⁊cͣ. Dominica prima aduētus domini de euā gelio. Sermo primus. Icite filie ſy on. Ecce rex tuus venit tibi māſuetus. math̓. xxj. Iſtud tp̄us vocat̉ aduentus domi ni. quia ẜm quatuor dominicas quas ꝯtinet: quatuor ſaluatoris nr̄i aduentus ſancta ma­ter eccl̓ia recolit.ſ. aduētū xp̄i in mūdum ſiue in carnem. ⁊ hoc in prima dominica. ꝓpter qd̓ dicit. A Ecce rex tuus venit tibi māſue tus. Aduētum xp̄i ad iudicādum. et hoc fit ī ſecūda dominica ꝓpter qd̓ dicit. Tūc videbi­tis filiū hominis veniētem. Aduētum filij dei quē facit ad homines in morte. et hoc fit ī ter cia dominica. in qua agitur de aduētu filij dei ad limbū ꝑ quem aduētus eius in morte ho­minis deſignat̉. ꝓpter qd̓ dicit. Tu es qui vē­turus es an alium expectamus. Aduētuꝫ xp̄i ad mētes noſtras. ⁊ hoc fit in quarta domini­ca. ꝓpter quod dicit. Dominus ꝓpe ē. Tunc em̄ maxime filius dei expectatur venturus in mētes omniū fideliū ꝑ gratiam ſpirituſſancti ſicut corꝑaliter tūc venit. ⁊ natus in mūdo fu it quia qui ꝓ humana ſalute ꝑfecte ip̄m cre­dunt fuiſſe natum. et tante ſolennitati digne ſe p̄parant ⁊ diſponūt. nō ē dubium quin fi­lius dei ꝑ gratiam in mētibꝰ eorum habitet ⁊ quieſcat. Iohā. xiiij. Ad eū veniemus ⁊ man ſioneꝫ apud eū faciemus. B In preſen ti aūt dominica aduentum xp̄i in mūduꝫ ſiue in carnē. quādo.ſ. carnē ſūmere ⁊ naſci digna­tus eſt ex virgine glorioſa: ſancta mater eccle­ſia recolit humiliter ⁊ deuote. Qui quidē ad­uētus deſiderabat̉ ab omnibꝰ creaturis. Nā deſiderabatur ab omnibus creaturis ſuꝑiori bus.ſ. ab angelis vt reſtaurarentur. quia ꝑ in carnatōem filij dei ſedes demonū cadentium ſunt implete. Deſiderabat̉ etiaꝫ ab inferiori­bus.ſ. ſanctis in lymbo vt inde extraherentur qui ibi detinebant̉ captiui. qui ꝑ aduētum fi­lij dei liberati ſunt. zach̓. ix. Tu aūt in ſangui­ne teſtamēti eduxiſti vinctos d̓ lacu in qͦ non erat aqua. Deſiderabatur ab anterioribꝰ. ſcꝫ