Seite
ibi. Ip̄e em̄ ſpūs teſtimoniū reddit ſpūi nr̄o ꝙ ſumus filij dei. Si autem filij ⁊ heredes. B Primo ergo di. ꝙ ẜm ſpm̄ ⁊ non ẜm carnem debemus viuere. Et hoc eſt ꝙ dicit Debitores ſumus non carni. vt ẜm carnem viuamus.i. ẜm deſideria carnis ⁊ voluptates que legi dei non ſunt ſubiecta. īmo ſunt peſſi ma deſideria ⁊ peſſima opera carnis. Galla. v. Manifeſta autem ſunt opera carnis. q̄ ſūt fornicatio. adulterium. immundi. impu. luxu. ydolorum ſeruitus. auaricia. ⁊ ſic de alijs. vtꝫ in precedenti ſermone. Et ſic patet primum. Secundo vtriuſqꝫ vite finem ⁊ fructū aſ­ſignat. qui eſt mors ⁊ vita. Mors enim eſt fi­nis ⁊ fructus vite carnalis ⁊ vita eſt finis et fructus vite ſpūalis. quia ſi ẜm deſideria car­nis vixerimus moriemur triplici morte. ſcili­cet morte nature citius. Eccl̓. xxxvij. Propt̓ crapulaꝫ multi obierunt. Morte culpe. quia gula ⁊ luxuria ſunt duo capitalia vicia pro­pter que aīma ſeꝑatur a deo ⁊ remanet mor­tua. j. Thimo. v. Uidua que in delicijs eſt vi­uens mortua eſt. Et morte pene eterne. Sic mortuus fuit diues epulo ⁊ ſepultus in infer no. Luc. xvj. Si autem ſpū facta carnis mor tificaueritis. id eſt ſi a ſpūſancto ducti. ⁊ pro­pter vite eterne amorem. ⁊ non ꝓpter vanaꝫ gloriam ⁊ auariciam ⁊ ſanitatem ꝯſequendā vel propter quodcunqꝫ aliud carnale ꝯmo­dum. vt multi faciunt. mortificauerimus mē bra noſtra per opera noſtra ſcꝫ ꝑ oꝑa pnīe. ita ꝙ in opera carnis non prorumpant̉. viue mus triplici vita.ſ. vita nature diutius. Ecc̄. xxxvij. Qui abſti. eſt ad vi. Uita gr̄e. Mat. xvj. Si quis vult pꝰ m. veīre.i. in vita gratie mecum eſſe abne. ſe.i. vitā carnalē crucifigat. Galla. v. Qui aūt ſunt xp̄i car.ſ. cru. cum vi. ⁊ cōcu. Et vita gl̓ie. Math̓. v. Bt̄i pauꝑes ſpū. ⁊ beati qui lugent. ⁊ beati qui pſe. pa. ⁊cͣ. quoniam ipſoꝝ eſt regnuꝫ celoꝝ. Ibi ponū­tur ſeptem beatitudines. id eſt ſeptem oꝑati ones ꝓcedentes a ſeptem donis ſpūſſancti. quas habēt viri ſancti qui membra ſua mor­tificant ſuper terraꝫ. propter quas repromit titur eis regnum celorum. Sic ergo patet ꝙ ſi conſideremus. ꝯſideremus ꝙ qui viuit ẜm carnem incurrit omne malum. ⁊ priuatur oī bono. quia cum finis includat in ſe virtualit̓ ea que ſunt ad finem. ⁊ triplex mors ſuperiꝰ dicta ſit finis omnis mali. ⁊ triplex vita ſit fi­nis omnis boni. ⁊ viuens ẜm carnem incur­Tales figurati ſunt ꝑ ficū habentem ſolum folia cui xp̄s maledixit q̄ ſtatim aruit Mat. xxj. Nam verus predicator debꝫ eſſe factor ꝟbi qd̓ predicat. Quia vt dicit Greg. Cuiꝰ vita deſpicit̉ reſtat vt eꝰ doctrīa ꝯtemnatur Roͣs. xv. Non em̄ audeo aliquid loqui eoꝝ q̄ per me nō effecit chriſtus. Hꝰ figura patꝫ ī Exo. de rōnali ꝟitatis ⁊ doctrine qd̓ ſtabat in pectore ſacerdotis. Et nota qd̓ quidā di­cunt tm̄ ſemel dn̄e qui.ſ. xp̄m ſolū habent in ore p̄dicando ⁊ ꝯfitendo. Yſai. xxix. Popu­lus hic la. me. o. cor at̄ e. lō. ē a me. Alij dicūt bis dn̄e. qͥ ſcꝫ credūt corde ⁊ confitent̉ ore. ſed oꝑe ꝯtradicūt. Thīo. j. Confitent̉ ſe noſ ſe deū factis autē negāt. Alij dicunt ter dn̄e. qd̓ non ſit niſi in ſpūſancto. gloſa. ter dice̓ do minus hieſus eſt in corde crede̓. ore ꝯfiteri. ⁊ opere atteſtari. Nam vnū ſine altero eſſꝫ ne­gare. Et ſic intelligitur illd̓ Iohel̓. ij. Oīs qͥ­cunqꝫ inuocauerit nomē dn̄i ſaluꝰ erit. Dice ergo bis vel ſel̓ n̄ ſufficit ad introitū regni ce­loꝝ. Et ſic patꝫ quartū ⁊ ꝯſequent̓ totum. De epiſtola Sermo. lxxxj. Ebitores ſumꝰ nō carni vt ẜm carnem viuamus Roͣs. viij. De vita ⁊ mō viuendi magna ē ꝯtrouerſia int̓ mūdanos ⁊ viros dei Nā mūdani dicūt ⁊ male ꝙ ẜm carnē debe­mus viue̓ ⁊ deſideria carnis ꝑfice̓. qꝛ ob hͦ fa­cta ſt̓ bona mūdi vt ipſis ad nr̄m ꝯmoduꝫ ⁊ vtilitatem vtamur. Et ideo ſaraceni qui toͣli­ter ſt̓ mūdani dicūt ꝙ omī re ⁊ oī actu poſſu­mus vti in qͦ nō iniuriam ꝓximo nec directe ꝯtumeliaꝫ inferimꝰ. Uiri aūt dei a rōe ⁊ ſpū­ſācto illuminati dicūt ⁊ bn̄. ꝙ ẜm carnē non debemus viue̓. nec eius deſideria ꝑfice̓ ſꝫ ẜm rōem ⁊ ſpm̄ſāctū. De hac at̄ materia det̓mi nat apl̓s ī epl̓a hodierna. In qua quidē epi­ſtola qͣtuor facit. Prīo di. ꝙ nō ẜm carnē de bemus viue̓ ⁊ ābulare. In pͥncipio epl̓e. Se cundo vtriuſqꝫ vite fineꝫ ⁊ fructū nitit̉ aſſigͣ­re. ibi. Si ẜm car. vix. mo. ſi auteꝫ ſpū fac. car. mo. vi. Tercō on̄dit ꝙ viue̓ ẜm ſpm̄ ⁊ n̄ ẜm carnē poſſumꝰ ꝯgrue face̓. ibi. Quicūqꝫ enī ſpū dei agunt̉. hi filij ſunt dei. nō eī accepiſtꝭ ſpm̄ ſeruitutis iterū ī timore. Or̄to ꝑ teſtīo­niū ſpūſſancti. apl̓s qd̓dā qd̓ in tercio mem­bro dicit̉. ſꝫ ꝙ nos qui ſpū dei agimur ſumus filij dei ſatagit confirmare ⁊ ſi filij ⁊ heredes