Seite
tum cōfirmatū a deo eſſe eo modo quo deus potuit cōfirmare. quia iurando ꝑ ſeipſum cū n̄ haberet maiorē ꝑ quē iuraret. Hebre. vj. Abra ꝓmittens deus quia nemineꝫ habuit maiorē ꝑ quē iuraret. iurauit ꝑ ſemetipſum. Gene. xxij. Per memetipſum iuraui dicit do minus. quia feciſti reꝫ hanc ⁊cͣ. benedicentur in ſemine tuo omnes tribꝰ terre quia obediſti voci mee. Item cōfirmauit replicando ꝓmiſ ſionem. Facta ē enī abra repromiſſio in yſa­ac iterata ⁊ in iacob repetita. vt ſic poſſent eē teſtes ꝓmiſſionis diuine. quia in ore duorum vel triū ſtat omne verbū ⁊cͣ. Poſtqͣꝫ ꝓbauit talem ꝓmiſſionem eſſe cōfirmatā a deo ſtatiꝫ ꝓbat ꝙ lex nō eſt aduerſus talem ꝓmiſſionē nec eam euacuat. ⁊ ponit ad hoc duas ratio­nes. quaꝝ prima ſumit̉ ex tꝑe dationis legis ſecunda ex rōe ⁊ cā ꝓmiſſionis ibi. Nam ⁊ ſi ex lege hereditas. Dicit ergo. Si ſic cōfirma tum eſt a deo ⁊ ob hoc nō facit ipſum irrituꝫ lex ad euacuandā ꝓmiſſionē.i. ita ꝙ ꝓmiſſio nem euacuet. que.i. qꝛ illa facta eſt poſt qͣdrin gētos. ⁊. xxx. annos. ſupple a ꝓmiſſione facta abra. a natiuitate enī yſaac fluxerūt quadrī­genti anni. Et eſt rō talis. Abra facta eſt ꝓ­miſſio quā credens iuſtificatus eſt vt dicitur Romo. iiij. Ergo cū lex tot annis fuerit poſt ꝓmiſſionem. nō potuit iuſtificare abraā vt fi­eret ꝓmiſſio propter ipſam. lex gͦ poſtea da­ta nō iuſtificauit abraa nec in ipſa nec ꝑ ip̄aꝫ accepit ⁊ meruit repromiſſione. Secūda rō eſt talis ad idē ꝓbandū. Lex nō potuit irrita re p̄dictū teſtamentū cū fuerit tāto tꝑe ſubſe cuta. qd̓ ſi dicat̉ īmo ex lege eſt gratia in pre­ſenti ⁊ eterna hereditas in futuro. hoc non ē verū. Nā ſi ex lege hereditas eterna ⁊ gratia in p̄ſenti habēda eſt. gͦ non ex repromiſſione. cū enim abraā non fuerit ſub lege ſed an̄ legē ſequit̉ ꝙ ſit fruſtratus ꝓmiſſione. qꝛ ex ꝓmiſ ſione tm̄ habere debebat. Et hoc eſt qd̓ ſub dit. Abra aūt ꝑ repromiſſionem donauit de us. ⁊ non ꝑ lege. donauit inqͣꝫ ⁊ gratiā in pre­ſenti ⁊ eternā hereditate ī futuro. Roma. iiij. Non enī ex lege ꝓmiſſio abra ⁊ ſemini eiꝰ vt heres eſſet mūdi. In quo oſtendit̉ ꝙ non da­tur eterna hereditas ex ſufficiētia meritorum ſed magis ex liberalitate datoris eā ꝓmitten tis. Et ſic patet ſecunduꝫ. Tercio mouet quandā queſtionē q̄ talis ē. Si lex non iuſti­ficat non ꝯfert hereditatē eternā. qd̓ ergo eſt lex.i. ad qͥd data ē lex ⁊ que ē eiꝰ vtilitas. Et reſpondet ſtatim dicēs propter tranſgreſſio­nes poſita ē.ſ. reprimēdas ⁊ coercēdas. Ter enim dicitur a ligando. vt ligaret freneticam naturam que ad omnia vicia prona erat. Ge­ne. viiij. Proni ſunt ſenſus hominis in maluꝫ ab adoleſcentia ſua. Uel propter tranſgreſſi ones cōuertēdas. vt homo qui de ſuis merita confidebat acciperet precepta in quibꝰ aꝑte deficeret ⁊ ſic quereret ſaluatorem. Et etiam propter tranſgreſſiones multiplicādas occa­ſionaliter vt ſic videntes manifeſte ꝙ multi­plicarentur peccata clamarent pro ſaluatore habēdo propter hoc enim data eſt lex dura tura nō ſemꝑ ſed donec veniret.i. in carne ap­pareret ſemen.ſ. abra. cui repromiſerat do­minus. ꝙ per ipſum eſſet benedictio. Dicitur aūt xp̄s ſemē. qꝛ ꝑ ipſum eſt radix ⁊ origo oīs boni. Iſai. vj. Semē ſanctū erit id quod ſtete rit in ea.ſ. in maria. Si ergo tātū debebat du­rare lex que fuit per angelos ordinata tanqͣꝫ per miniſtros ⁊ fuit data eoruꝫ miniſterio pa tet ꝙ eſt temporalis. vel per angelos vt dicit glo. i. per moyſen ⁊ alios miniſtros dei qui an geli dicuntur. Malac. ij. Labia ſacerdo­tis cuſ. ſcientiam ⁊ le. requi. de ore eius qꝛ an­gelus domini exercituum eſt. Ordinata dico ī manu mediatoris.i. ī poteſtate xp̄i vt qͣꝫdiu vellet ſtaret lex. vnde non erat ſtabilita ſim­pliciter. Math. vj. Dominus eſt filius homi nis etiam ſabbati. De vtero. xxxiij. In dexte­ra eius ignea lex. Iſte ergo mediator chriſtꝰ eſt. qui eſt deus ⁊ hō. iō vniꝰ non eſt nature. ſꝫ duas naturas habuit in ſe ſcilicet diuinam et humanam. ⁊ hoc valde conuenienter qꝛ ipſe debebat inter deum ⁊ hominē mediare. ideo cum vtroqꝫ debuit conuenientiā habere. Au gl. Mediatorem inter deum ⁊ hominē opor tet aliquid habere ſimile deo. ⁊ aliqͥd ſil̓e hōi bus ne in vtroqꝫ ſil̓e hominibꝰ longe fieret a deo. aut ī vtroqꝫ ſimile deo lōge fieret ab ho­minibus. Deus aūt vnus eſt.i. qͣꝫuis media­tor iſte ſit deus ⁊ homo ē tamen vnus deus ⁊ nō ſunt plures dij. Iſte ergo mediator fecit pacē inter deū ⁊ hominē ⁊ inter diuerſos po­pulos ſimul. reducēs eos ad vnā fidem ⁊ ad vnā eccleſiā ⁊ ad vnā legem euangelij qͥ ante diuerſas leges habebāt. nā gētiles habebāt legē nature ⁊ iudei legē moyſi. Lex aūt euan gelij continet decalogum moyſi ⁊ legem na­ture et vtriſqꝫ multa ſuperaddit ⁊ multa reſe cat nam a lege moyſi reſecat cerimonialia.