Seite
ſuper Cantica canticorum Cap. I D Ideo adoleſcentule dilexe­runt te. Quid em̄ per adoleſcentu­las: niſi ſancte anime deſignant̉: que ba­ptiſmatis aqua per ſpiritū ſanctum rege­nerant̉: ⁊ in nouam xp̄i vitam per nouū te ſtamentū tranſformant̉. Que ꝓpter olei effuſionem xp̄m diligūt: quia ad gratiam vocate in eo ſuauitatē vite perpetue inue niunt. Pro cuius ſuauitatis dilectione: omnes mūdi faſtus et diuitias reſpuunt. Sunt em̄ nonnulli qui ita deum diligūt. vt ſeip̄os contempnāt: in interiora ſe ra­piunt: vt deum inueniāt. Et. quia deus in ſuperficie non iacet: meditatiōibus labo­rant: ſubtiliſſime cogitatiōes ſuas exami nāt: ⁊ lectionibus vacant: quō deus in­ueniat̉ omnimodis perquirere nō ceſſant Hi profecto odorem vngentorū ſentiūt: ⁊ olei infuſione ſe inungūt: quia dum om nem putredinē viciorum abijciunt: ⁊ flo­res ſibi inueniūt: quorū compoſitiōe ſua­ue olentia deo faciente conficiunt. Qui eiuſmodi eſt deſiderio eſtuat: ⁊ quaſi ni­hil habeat ſemper maiora exoptat: ⁊ quia ſibi virtus non ſuppetit: in deum inhiās trahi ſe poſtulat dicens: E Trahe me poſt te: currem in odore vngentorū tuorum. Non currit qui non trahit̉: quia quem diuina gratia non adiuuat: moleſtia ſue corruptiōis grauatur. Gratia quippe di­uina nos preuenit: ⁊ internoꝝ dulcedinē nobis oſtendens de exterioribus nos cō­pungit: moxqꝫ in illa tranſiens animus: pre eorū dilectione temporalia vilipēdit. Iſte ergo quia trahit̉ currit: quia vincu­lum amoris libenter ſequens: gratie ro­boratus: amore ſine grauedine obſtacula om̄ia tranſit. Nec mirum: cum vngento­rum odorem ſequit̉: ⁊ quia cum ſpiritua­lium donorū ſuauitas ſentiat̉: quid eſt in hac temporalitate cuius deſiderio anima ſancta ſponſa xp̄i: ne in illa ꝓperet tenea tur. Ibi quippe lenitate vngentoꝝ gau­det: ⁊ dum naribus diſcretōis ſpirat: cha­ritas ſibi ſuauiter olet. Hinc eſt: ꝙ a ſin­gulari numero ad pluralē tranſit: quia in dilectiōe dei etiam preceptū: quod de ꝓ­ximi dilectiōe nos ammonet inuēit: quo inſtructus eructat nobis foras: quod gu­ſtauit ſuauiter intus dicens: Introduxit me rex in cella­ria ſua.) Quid per huius ſponſi: qui rex eſt cella ric intelligimus: niſi ſancte ſcripture ar­chana que rimamur: niſi ſancte cōtempla tiōis myſteria: quoꝝ delicijs ſi reficimur mox cōualeſcimus. In illa proculdubio quiſqꝫ introducit̉: oīa temporalia mox cō­tempnit: qꝛ eternis ditatur. Ideo ſequit̉. G Exultabimus ⁊ letabimur in te: memores vberum tuoruꝫ ſuper vinum. Sancta anīa ſponſa xp̄i in ſponſi ſui de licijs exultat: dū corporalia reſpuit: et in ſpiritualibus ſe occultat: eundēqꝫ ſponſū delicias ſuas facit: in cuius reſpectu mū­dana om̄ia non curat. Sed hec in memo ria vberū agit: quia dū recolit quāta cha­ritate xp̄us eam dilexerit: qui ſanguīe ſuo eam moriēs in cruce redemit: ⁊ quottidie eam in ſinu eccleſie matris eiuſdē ſangui nis lacte nutrit: ꝓculdubio magis ac ma gis in eius dilectiōe intendit. Quod lac bene ſuper vinū dulce eſſe dicit̉. Per ſan­guineꝫ xp̄i miſericorditer educamur: qui per legis litteram ſeuere prius cōſtringe­bamur: per quam dilectionē adimpletur: quod dicit̉: H Recti diligūt te. Soli vtiqꝫ recti xp̄m diligunt: quia qui cūqꝫ adhuc per diſtorta vicioꝝ ex deſide rio currūt: dum in rectitudinis lineā ſem­per offendunt: ip̄m iuſticie auctorem xp̄m om̄ino diligere nō poſſunt. Tūc vero ho mō vere per viā veritatis incedit: cum et opera virtutū exequitur: ⁊ tamen peccata ſemper agnoſcit. Ideoqꝫ ſequit̉ ⁊ dicit: Nigra ſum ſed formoſa: filie hieruſalē quaſi tabernacula ce­dar: ſicut pellis ſalomonis.