![]()
Expoſitio beati Gregorij pape aa ons ortoruꝫ puteus aqua rum viuuentium: que fluunt impetu de libano. ¶ Recte in emiſſionibus eccleſie: fons ortoꝝ ⁊ puteus aquarū viuuentiū deſcribit̉. Quid em̄ per fontem ⁊ puteū: niſi ſancta ſcriptura deſignat̉: que ſic aquā ſapientie generat: vt ⁊ potātes ſemper reficiat: ⁊ tamen manare nō deſiſtat. Que bene ortorū eſſe perhibet̉: quia illoꝝ ſpecialiter eſt ſancta ſcriptura: in quorū mentibus virtutū ſemina oriunt̉ Sed querendū nobis eſt: quare fons ⁊ puteus vtrūqꝫ ſimul ſcri ptura dicat̉: cum fons inſuperficie appare at: puteus vero inimis latens omnes ſe querētes maiori labore exerceat. Sed ſciendū eſt ꝙ diuina ſcriptura in quibuſdā manifeſta exiſtēs: in quibuſdā vero locis obſcurā ſe prebens: ⁊ aliquādo leuiter ſicut inuenit̉: tanꝙͣ fons potat̉: ⁊ aliquādo magna inquiſitiōe eget: vt inuenta ſumma tur. Quia vero ſancte ſcripture intellectus per aquā deſignet̉: oſtendit̉ alibi cuꝫ diuina voce de reprobis dicit̉: Auferet dn̄s ab hieruſalē: mittā eis ſitim aque ⁊ famē panis. Et per eſaiā dicit̉: Auferet dn̄s ab hieruſalē: ⁊ iuda omnē robur panis ⁊ omnē robur aque. Ubi notandū ꝙ robur panis prius: ⁊ poſtea robur aque aufert̉. Dum enim grauia dicta ſcripture non perquirunt̉: vt mandant̉: paulatim a ſcientia decidet mens: vt aliquādo nō leuia etiā intellectu capiant̉. Sed aque iſte bene de libano fluere cū impetu dicunt̉. Libanus em̄ vt dictū eſt de albatio interpretat̉. In baptiſmo quippe de albamur: dum amiſſa nigredine peccatoꝝ ad mundiciā noue vite reformamur. De libano ergo aque putei fluunt: quia in baptiſmo electi quiqꝫ donū ſpirituſſancti accipiūt: quo illuminati ſcripture ſacre ſenſum intelligūt. Que ſcripture ſciētia tanto fluit impetu: vt electos dū tangit ab huius vi te amore ſubmoueat: ⁊ ad eterna gaudia impetu ſui quoſqꝫ adherentes traijciat. Hinc eſt em̄ ꝙ in pſalmo ſcriptū eſt. Fluminis impetus letificat ciuitatē dei. Impetus em̄ fluminis ciuitatē dei letificat: cum per donū ſancti ſpiritus fortiter inun dās ſcripture ſapientia ſanctā eccleſiā vl̓ cuiuſſibet capiētis mentē infuſione ſua ex hilarat. Ad cuius ſpiritus aduentū mali gnus ſpiritus increpat̉: cum his in ſubſequentibus dicitur. ob ¶ Surge aquilo ⁊ veni auſter perfla ortū meum: ⁊ fluent aromata illius. ¶ Quid enim per aquilonē qui in frigore ꝯſtringit: ⁊ torpentes facit: niſi immūdus ſpiritus deſignat̉: qui reprobos om̄es dū poſſidet a bono opere torpere facit. Per auſtrū vero calidū ſcilicet ventū: ſpiritus ſanctus figurat̉: qui dū mentes electoruꝫ tangit: ab om̄i torpore relaxat: ⁊ feruētes facit: vt bona queqꝫ deſiderant̉ operentur. Hinc enim dicit̉: Conuerte domīe caꝑ tiuitatē noſtrā: ſicut torrens in auſtro. Surgat ergo aquilo ⁊ vēiat auſter: ⁊ per flet ortū ſponſi ⁊ fluant aromata illius: vt videlicet ſpiritus malignꝰ ab eccleſia vel vnaquaqꝫ electa anima diſcedat: ⁊ ſpirituſſanctus adueniat: qui veniēs charitatis ignē cogitatiōibus infundat: ⁊ a torpore negligētie dum ſe infuderit: ſoluat. Quod dū agit aromata fluūt: quia dū ad ueniēte ſancto ſpiritu cor quod prius torpuerat: ab oꝑe ſe excitat: mox ſancte operatiōis opiniones per ꝓximos quoſqꝫ ſua uiter diſcurrūt: vt quiqꝫ audientes ad eadem ſe accendāt ⁊ auſtro flante idem ſpirituſancto ſe infundēte virtutum odores emittāt: vt vbiqꝫ ſanctus ortus floreat: ⁊ poſt florē fructus redolētes ⁊ reficientes producat. In quē ortū ſponſa dilectū inuitat cum ſubdit̉: ¶ Capitulū I A Eniat dilectus meus in hortum ſuū: ⁊ comedat fructū pomorum ſuoꝝ. In hortū dilectus venit ⁊ fructū comedit quando xp̄us mentes viſitat: ⁊ bonorum 