Seite
Expoſitio beati Gregorij pape qꝫ ſuauiter olent. Inter lilia ſponſus er­go paſcit̉: quia proculdubio animarū ca­ſtitate delectat̉: que ⁊ in ſe mundiciā car­nis conſeruāt: ⁊ per nitidas cogitationes corā eo placēt: ⁊ extra ꝓximis quaſiodo­ris ſuauitatē donant. Dies vero aſpira­bit: ⁊ vmbre inclinabunt̉: quādo vita eter na apparebit: ⁊ preſens vita finietur. Hic quippe nox eſt ibi dies erit: quia hic in vt ſione veritatis caligamus: vbi deus ipſe tota veritas mētibus elucebat. Ad hanc prorſus diē ſancte anime enitunt̉: vt per­ueniant propter hāc iuſticiā illibatum: in quantū poſſunt conſeruāt: ⁊ quia ſine xp̄o nihil poſſunt eius auxiliū inuocant: eius familiaritatē deſiderant. Quarū dū men tem cōſiderat: prope eſt benignus ⁊ adiu uat: ⁊ quo amplius proficiūt: familiarius ſemper amat: donec finitis tenebris mun­di ad vite eterne luceꝫ perfectas educat. Quā lucem quia valde deſiderāt: eanqꝫ cum dn̄s ad iudiciū venerit: videndā eſſe putant. Idcirco cū deſiderio dicūt: da Reuertere: ſimilis eſto ca­pree: hinnuloqꝫ ceruoruꝫ ſuper montes bethel. A nobis dilectus corporaliter tūc abijt: quādo poſt reſurrectionē in celū aſcendit Tunc autē reuertet̉ quando in fine mūdi reſuſcitatis corporibus hominū omnibꝰ in iudicio manifeſtabit̉. Qui vere ſimilis capree ⁊ hinnulo ceruoꝝ apparebit: quia in carne noſtra veniens ad iudiciū omni­bus ſe mōſtrabit. Per capreā enim que mundū eſt animal: eccleſia deſignat̉: que dum in celeſtibus mēte habitat: quaſi in montibus paſcit̉. Per ceruos autē quid aliud ꝙͣ patres antiqui deſignant̉: ex quo rū carne xp̄us natus: quaſi hinnulus cer­uoꝝ mūdo eſt preſentatus. Bethel auteꝫ domus dei interpretat̉: que bene eccleſia dei dicit̉: qꝛ in ea minus habitat duꝫ per fidem corda noſtra mundant̉. Super mō tes ergo bethel ſimul capree hinnuloruꝫ ceruorum apparebit: quia in eadem hu­manitatis forma ad iudiciū veniet: quam ab eccleſia ſumpſit: quando in hoc mūdo ex patrū progenie: quaſi hinnulus ex cer­uis natus fuit. Que vere ⁊ ſimilis capre­⁊ ſuper montes apparebit: quia ex huma nitatis quidem ſimilis eccleſie erit: ⁊ ta­men ſuper ip̄os ſummos: qui quaſi mon­tes excellunt: in eccleſia ſublimior emine bit. Qui dum venire moretur: quia eum ſemper ſancta anima perquirere nititur. Ideo ſequitur. Capitulum. III N lectulo meo per no­ctes queſiui quem dili­git anima mea. Lectulū ſibi ſancta anima in nocte facit: dum om̄es perturbatiōes mundi fugiēs: ſecretum componat in quo requieſcit. In­hoc lectulo quem diligit: querit: quia dū ab omnibus ſollicitudinibus mundi va­cat: in eius inquiſitiōe quomodo ad illuꝫ perueniat non quieſcit. Notandū eſt au­tem: quia per noctes querit: qui modo in hoc mūdo viuit: ⁊ perfecte tenebras tem­poralitatis a ſe non excutit. Quas quo grauiores patitur: eo feruentius queret eum: quo inuento tenebras amplius non patit̉. Sed quia quē querit: nunꝙͣ perfe­cte in hoc mūdo inuenit. Ideo ſubiūgit. B Queſiui illū ⁊ nō inueni.) Quia vero maximo deſiderio eſtuat: et quicquid tenet ei non ſufficit: donec dile­ctum inueniat̉: ideo conſtantiam inquiſi­tionis ſubiungit dicens: Surgam ⁊ circuibꝰ per ciui tatem: per vicos ⁊ plateas: que ram quē diligit anima mea.) Quid per ciuitatē in hoc loco niſi eccle­ſiam: quid per vicos ciuitatis: niſi ſpiri­tuales quoſqꝫ accipimus: Qui dum ad celeſtia toto corde gradiūtur: anguſtā vi­am tenent qua ad vitam perducant̉. Per plateas autem ſeculares deſignant̉: qui dum voluptates ſuas multas ſequūtur la­tas vias gradiūtur. Gurgit ergo ſponſa