ſuper Cantica canticorum Cap. VII ſpectat. Tūc enī dn̄s videre vel cognoſce re dr̄ cū ſctōs ſuos qͦs illuſtrat ad vidēdū exhortat̉. Sꝫ qͥd ē ꝙ nō poma mōtꝭ ſꝫ poma ꝯuallis vt videat deſcēdat: niſi qd̓ ill̓ reſpectū ſue miſeratōis tribuit De quo ꝑ pſalmiſtā dicit̉. Quoniā excelſus dn̄s et humilia reſpicit ⁊ alta a longe cognoſcit. Et ipſe dn̄s ꝑ ſemetipſum ex voce ꝓphe te dicit. Suꝑ quē requieſcet ſpūs meꝰ: niſi ſuꝑ humilē ⁊ quietū ⁊ trementē ſermones meos. Sequit̉ autē ſpōſus ⁊ dicit. Ꝙ Et inſpicerem ſi floruiſſent vinee ⁊ germīaſſēt mala pūica. Uinee florēt qn̄ in eccleſijs filij recēter ī fidē generant̉ ⁊ ad ſanctā cōuerſationem quaſi ad fructꝰ ſoliditatē preꝑant̉. Mala punica germināt qn̄ ꝑfecti quiqꝫ ꝑ exempla ſua ꝓximos edificāt ⁊ in nouitatē ſan cte cōuerſationis ꝓ p̄dicationē ⁊ bonorū: operū oſtenſionē inuitāt. Illud qͥppe ma lū punicū videlicet apl̓us Paulꝰ germinauerat qͥ dicebat. Filioli mei quos iterū ꝑturio donec formet̉ xp̄us in vobis. Sic in ſctā eccleſia agit̉ vt ꝑ bonos mali ꝯuer tant̉: ꝑ ꝑfectos imꝑfecti nutriant̉ donec ⁊ ipſi ad ꝑfectionē veniant: ⁊ infirmos qͦſqꝫ ſicut ipſi ꝓducti ſunt ad meliora ꝑducant. Hos xp̄us eccleſie ſpōſus viſitando ꝑſpicit: reſpiciēdo corpꝰ ſanctū conuigit: qꝛ ideo corpꝰ infirmitatis aſſumpſiſſe cō gnoſcit̉: vt in corpꝰ ſue claritatis tota ſimul eccleſia trāſformet̉. Un̄ beatꝰ Paulus ait. Qui reformabit corpꝰ humilitatis noſtre cōfiguratū corꝑi claritatis ſue. Hec oīa in fine mūdi ſynagoga tandē excitata ꝑcipiet: ⁊ ſe tā diu ignoraſſe reprehendet dicens. R Neſciui aīa mea cōturbauit me ꝓpt̓ quadrigas aminadab ¶ Ac ſi diceret. Tot ꝟtutes ī ſcā eccl̓ia fie ri vidēs qͣre ī tāto tꝑe nō ꝑcepi: quare incredula ꝑſtiti? cur tādiu ꝑ īfidelitatē meā ī tenebris ignorātie remāſi: ſꝫ ꝓpter quadrigas aminadab ꝯturbat̉ qꝛ qn̄qꝫ ꝑ p̄dicationē xp̄i ad fidem ſuſcipiēdaꝫ excitat̉. Aminadab enī ſpōtaneꝰ ppl̓i mei interp̄ tatur. Et bene ꝓ dubio xp̄us ille a patre ſpōtaneus ppl̓i mei dr̄: qꝛ vera ſpōtanea charitate ad populū ſaluandū deſcēdit: ⁊ vt noſ a morte eleuaret pia volūtate: ⁊ benigna gr̄a mortē in cruce ſuſcepit. vn̄ et ipſe ad patrē ait. Uolūtarie ſacrificabo tibi. Et vnꝰ ex redēptis ad xp̄m loquēs aie bat. Exaudi me dn̄e qm̄ benigna ē miſeri cordia tua. Propt̓ qͣdrigas ergo aminadab ſynagoga ꝯturbat̉ qꝛ qn̄ tandē qͣtuor xp̄i euāgelia ī mūdo currētia in cordibus hoīm feruētia ꝑ fidē ꝯtēplat̉. mox in tene bris ſue infidelitatꝭ ꝯfundit̉ ⁊ aborta ꝯfuſione ſalubri ad pnīaꝫ ꝯmouet̉. Cui eccleſia benigne loquit̉ dicens. ¶ Reuertere reuertere ſunamitis reuertere reuertere vt intueamur te. ¶ Sunamitis qͥppe captiua īterp̄tat̉. Sunamitis ergo vt reuertat̉ vocat̉ qꝛ ſynago ge ī fine mūdi fides ab eccl̓a offeret̉ vt dignitatē priſtinā recipiat: q̄ ſub infidelitatꝭ iugo a demonibꝰ captiuat̉. Et bn̄ quater reuerti āmonet̉ qꝛ ī quatuor mūdi ꝑtes iu dei diſꝑſi ſūt ſicut p̄dictū ē ꝑ ꝓphetā. Si fuerit numerꝰ filiorū iſrl̓ velutarena marꝭ reliqͥe ſalue fiēt. Reuertat̉ gͦ ſunamitis vt eā ītueamur. Itē ſynagoga ad fidē ꝯuertat̉ vt ī pnīa oībus on̄dat ꝙͣtū malū fecerat qn̄ deū ſuū ī cruce ꝯfigebat. Sꝫ ꝓtinꝰ cū eccl̓ia fidē ſynagoge ītueri appetit ſpō ſus ꝯgratulādo qͣſi īterrogās rn̄dit ⁊ dic̄. ¶ Capitulū. VII. A Uid videbis in ſunami te: niſi choros caſtrorū. Caſtra qͥppe militātiū ſūt. Caſtra gͦ ī ſunamite videbūt̉: qꝛ ꝓ fide ꝙͣ mō īpugnat tūc robuſte ꝯͣ īfideles al̓s ꝑfidos p̄liabit̉. Sꝫ qꝛ hoc ꝑ ſcāꝫ eccl̓iaꝫ fiet vt ſy nagoga cōuertat̉ qꝛ ẜmonibꝰ ⁊ exēplis ꝑ dicatoꝝ ꝯuertet̉ ad fidē. ideo iuſte ad lau dem ſpōſe ſponſus ſe cōuertit dicens. B Qua pulchri ſunt greſſus. tui in calciamētis filia prīcipis.