ſuper Cantica canticorum Cap. VI derabil̓. Per gutt̉ qͥppe voces trāſferūt̉ ſapores in ventrē hauriūt̉: qͥd em̄ gui­tur ſpōſi: niſi teſtm̄ xp̄i ītelligit̉: qd̓ xp̄s nobis loqͥt̉: in ꝙͣ ſuauis ſit dn̄s: a fideli bꝰ guſtat̉. Totus deſiderabil̓ exiſtit: qꝛ hoc de deo bona oīa aīa ſcā audit: ma gis ac magis ſꝑ videre ꝯcupiſcit. Cuiꝰ tot bōis enarratꝭ ꝯſequēter ꝯcludit dicēs Talis eſt dilectꝰ meus: ip̄e eſt amicus meus filie hieruſalē. Sed enumeratis tot laudibꝰ oſtēſis: to­muneribus qͥs audiens non ꝯcupiſcit: qͥs intendēs non inardeſcit. Fidelis quippe aīa queqꝫ: dulciora ampliora de redē­tore ſuo audit: eo ardētius inhiat: mani feſtiora de eo cognoſcere appetit dicēs: min. Quo abijt dilectus tuꝰpulcherrima mulieꝝ: Quo abijt dilectꝰ tuus: queremus eum tecū. Cum em̄ ꝓximꝰ ꝓximo de xp̄o loquit̉: alter ab altero qualiter īueniat̉ ſciſcitat̉: qͥd aliud ꝙͣ quō q̄ri debeat ꝑſcrutat̉: Quāuis hoc ſynagoga ītelligi valeat: vt aliqn̄ ꝯuer ſa eccl̓aꝫ int̓roget: cui ꝓtinꝰ eccl̓ia rn̄dit. Ilectus meus deſcēdit in ortū ſuū ad areolā aromatū: vt paſcat̉ in ortis: lilia colli­gat. Dilectꝰ in ortū ſuū ad areolā arōa deſcēdit: qꝛ eccl̓aꝫ viſitās ad eos maio ri gr̄a vēit: qͦs ſcīs oꝑbꝰ ꝟtutū exēplis bone fame odorē ex ſe ꝓxīs emittere cogͦ­ſcit. In ortꝭ paſcit̉ multaꝝ aīaꝝ virtuti bꝰ delcāt̉. Lilia colligit qn̄ ꝑſcōs qͦſqꝫ ab hac vita ſuccidit. Sꝫ qꝛ ſcā eccl̓a in filijs ſuis fide xp̄o ꝯiūgit̉: ſpe ſuſpēdit̉: caritate cōglutinat̉: vt nihil extra xp̄m diligat: ſibi familiariter fide amore inſeꝑabi­lem teneat: ideo ſub iungit: B Ego dilecto meo dilectus meus mihi: qui paſcit̉ in lilijs. No­tandū qͥppe ſynagoga p̄dicationē ec­cleſie: ad fidē qn̄qꝫ ꝯuertat̉: ita vt ſe abne gās: xp̄m ſolū ſequat̉: eodē deſiderio di­ligat xp̄m: eum eccleſia diligit: quē cete­ris poſtpoſitis ſolū amat̉. Quā iaꝫ amicā factā: iam ſponſā ſibi ꝯiunctā ſponſus al­loquit̉: congratulās dicens: Pulchra es amica mea: ſua­uis decora: ſicut hierl̓m terribilis: vt ca­ſtroꝝ acies ordinata. Pulchra amica ſuauis decora: ſicut hierl̓m ſynagoga eſ ſe ꝓhibet̉: qꝛ ad ſctā. iiij. euangelia aliqn̄ ꝯuerſa ſicut eccl̓ia ſectabit̉. Hierl̓m qͥppe viſio pacis interpretat̉: ꝙͣ bn̄ ſcā eccl̓a fi gurat̉: qꝛ in mūdo ſemꝑ preſſurā patit̉ viā faſtidiēs: que ſit pax pr̄ie celeſtis cur rēdo ꝯtēplat̉: ꝯfidēs in eo diſcipul̓ ſuis dicebat: In mūdo qͥppe p̄ſſurā hēbitis: ſꝫ ꝯfidite ego vici mundū. Digna aūt ſyna­goga ꝯuerſa ſicut hierl̓m pulchra: ami­ca ſuauis decora dr̄: a qͥbus pulchrytu dinē moꝝ accepit vt placeat: exercitū ſctē operatiōis colligit: vt in amicitia hereat: ſuauitatē manſuetudīs diſcit: vt perma­neat: decorē cōuerſatiōis oſtendit: vt per exemplū trahat. De qua ꝯſequēter dicit̉: Terribilis vt caſtroꝝ acies ordinata. Notū exꝑtis eſt in ꝓcinctu ꝯtra hoſtes vadūt: ſi ſtricti ꝯcordit̓ gra­diūt̉: ab hoſtibꝰ ꝯtra veniētibꝰ timent̉: qꝛ ī eis aditū ſciſſurā aſpiciūt: quali eos penetrēt: heſitātes inueniūt. Illi­qꝫ hoc īpenetrabile munimē efficit̉: qd̓ corditer ordinati ſeip̄is ſemetip̄os tuent̉. em̄ de ſeip̄is ſibi vallū efficiūt: intrādi aditū hoſtibꝰ derelīquūt: ne occidāt̉ appetiti ip̄i faciliꝰ occidūt. Sic in multi­tudīe fideliū ꝯtīgit ꝯͣ malignos ſpūs pugnar. deſinit: ncc̄e eſt vt pace carita tis ꝯſtrīgāt̉: ſalua ſit. Si em̄ pacē tenet t̓ribilis hoſtibꝰ apꝑet. Si diſcordiā ſcin dit̉ vndiqꝫ ab hoſtibꝰ leuit̓ penetrat̉. Pa ce ſe itaqꝫ mūiat: vnitate ſe viciat: caritate ſe vniat: vt in ſeip̄a ſciſſurā dānū patit̉: ducē ſuū ſꝑ exultas: ſine ꝯfuſiōe ſe qͣt̉. In pace qͥppe oculꝰ mētꝭ md̓at̉: vt in ip̄aꝫ btītudīs viſionē ītendat̉ quā nēo ſic eſt in hac vita ꝯſpicit: qꝛ īpoſſibile eſt pa­triā tenere: in exilio vnuſqͥſqꝫ nr̄m ge­mit. Ideo ſcē aīe in ardeſcēti inhiāti ꝓpi quāti ſponſus reſpondet dicēs: E Auerte oculos tuos a me: qꝛ ipſi me auolare fecerūt. I