![]()
ſuper Cantica canticorum Cap. VIII catoribꝰ exiſtit: qꝛ per eos aditꝰ ad vitā ſe nobis aperit. Un̄ ⁊ ipſi pͥmo paſtori eccl̓e dicit̉: Qd̓cūqꝫ ligaueris ſuꝑ terrā erit ligatū ⁊ in celis: ⁊ qd̓cūqꝫ ſolueris ſuꝑ terrā erit ſolutū ⁊ in celis. Uel oſtiū in ip̄o capi te ſuo exiſtit: qꝛ ip̄e de ſe veraciter dixit: Ego ſū oſtiū. Oſtiū vero tabul̓ cedrīs cōpingit̉: qꝛ ſcā eccīa fidē p̄dicās multidini bus ppl̓oꝝ decorat̉ ⁊ dū ppl̓i varijs virtu tibꝰ aſꝑgunt̉: vt vꝫ aliꝰ de rebꝰ qͣs poſſidet: indigētibꝰ nccͣia tribuat: aliꝰ oīa abiciēs etiā a legitimo cōnubio ſe abſtineat. Alius vero tm̄ ꝓficiat: vt alioꝝ etiā p̄dicator fiat tanꝙͣ pictura multis coloribꝰ ſic eccl̓ia multis diſtinctiōibꝰ honeſtat̉: que ſcōſpū ꝯualeſcēs: hilariter rn̄det dicens: ¶ Ego murus: ⁊ vbera mea ſi cut turris: ex quo facta ſum corā eo quaſi pacem reperiens. ¶ Ubera ſua ſicut turrī hūit: ex qͦ pacē corā ſpōſo repꝑit: qꝛ poſtꝙͣ ſub ip̄o ſpm̄ pa cis accepit p̄dicatores ꝯtēplatiōe altos ⁊ robore inflexibiles nutriuit. Sed quid eſt ꝙ nō ait pacē: ſed qͣſi pacē reꝑies: niſi qꝛ dū in hͦ mūdo ſumꝰ a pctō oīodis nō deſiſtimꝰ: ⁊ ꝙͣdiu cū pcō viuimꝰ pacē perſcāꝫ cū illo qͥ ſine pctō in carne vixit nō hēmus Sꝫ ꝙͣ tantillā pacē quā hēmꝰ ꝑ ip̄m mediatorē dei ⁊ hoīm tenemꝰ. Iō ſubdit. ¶ Uinea fuit pacifico ī ea que habet populos: tradidit eā cuſtodibus. Ip̄e vero pacificus noſter eſe dr̄: qꝛ ꝑ ip̄m deo oē genꝰ hūanū recōci liatū eſt. Huic pacifico vinea fuit: qꝛ in labore p̄ceptoꝝ carnaliū ſynagogā plātauit de qua dr̄: Uinea dn̄i ſabaoth domꝰ iſrl̓. Que vinea in ea q̄ hꝫ ppl̓os extitit: qꝛ in lege poſita eſt q̄ multos ppl̓os ſe collegiDe qͥbus popul̓ dr̄: Ppl̓i meditati ſt̓ in ania. Hāc vineā cuſtodibꝰ tradidit: qꝛ ſynagogā moyſi ⁊ ceteris pr̄ibus cuſtodiēdā ſubiecit. De qua bene ſubdit̉. U ¶ Uir affert pro fructu eius mille argenteos. Hec vinea fructū ꝓtulit: qꝛ ex ſynagoga botrꝰ ille magnꝰ: q̄ de terra ꝓmiſſiōis allatꝰ eſt: xp̄s vꝫ ieſus ꝑ hūanitatē ꝓceſſit. De quo fructu pr̄ ad dauid ait De fructu vētris tui ponā ſuꝑ ſedē. Un̄ ⁊ apl̓us ſcri bit. Quoꝝ pr̄es ⁊ ex qͥbus xp̄us. Per argēteos ꝟo in hoc loco oēm terrena ſub̓aꝫ intelligimꝰ. De qua petrꝰ elemoſynā pe tēti claudo dicebat: Argentū ⁊ auꝝ nō eſt mihi. Pro frcū gͦ vinee vir mille argēteoaffert: qꝛ qͥſqͥs virilit̓ in fide quā ſuſcepit: ſeip̄m: ⁊ oīa que hꝫ libēti mēte perfecte ⁊ oīa trena dimittit: vt xp̄m veracit̓ habeat Millenariꝰ em̄ ꝑfectꝰ eſt numerus. Iō ꝑ eū ꝑfectio rei cuiuſlibꝫ demr̄at̉ hos argeteos in pͥmitia eccl̓ia illi offerebāt: de qͥbꝰ ī actibꝰ apl̓oꝝ ſcriptū eſt. Quotqͦt aūt poſ ſeſſores agroꝝ aūt domoꝝ erāt vēdebāt: ⁊ afferētes ponebāt ad pedes apl̓oꝝ p̄cia eoꝝ q̄ vendebāt. Iſti ꝯgregati aliā vineā vꝫ factā eccl̓am ex ſe ip̄is ꝯſtruxerūt: ⁊ vt boni agricole ſanguīe ſuo ꝓpagauerūt: ⁊ p̄dicatiōibus vſqꝫ ad fines terre dilataue rūt: vt iā mundū pene vniuerſū impleāt: et fructū locata agricolis ſuis temꝑibus reddat. Unde in euāgelio dicit̉: Malos male perdat: ⁊ vineā ſuam locabit alijs agricolis: qui reddāt ei fructū temꝑibus ſuis. De qua vinea iam bonis locata ip̄e pacificus dicit: ¶ Uinea mea coram me eſt. ¶ Goram ip̄o vinea ſua exiſtit: quia perditis malis agricolis ſanctā eccleſiā per bonos doctores: reſpectu benigno erudit. Cui dicit: Mille tui pacifici ⁊ ducenti: his qui cuſtodiūt fructus eius. Qui ſunt iſti pacifici: qui mille dicuntur eſſe ⁊ ducēti. niſi illi ſuperiores argētei: quos perfecte dimittimꝰ pacē per eorū diſtributionē cum ſanctis nobiſip̄is ac quirimus. Unde ⁊ in euāgelio dn̄s precipit. Facite vobis amicos de mammona iniquitatis: vt cum defeceritis recipiant vos in eterna tabernacula. Sed quid per ducētos intelligimus: niſi duplicem 