![]()
corintho ſcripſiſſe euidenter monſtratur. ex eo quod dicit. Conmendo uobis phebem. ſororem Orig̓ nr̄am. miniſtram eccl̓ie que eſt chencris. Chen cris enim dicitur locus qui eſt corintho uici nus ymo portus ip̄ius cornithi ex hoc apparOrig̓ et de corintho ſcripta ⁊. ex eo quod dicit ſalu tat uos gauis hoſpes meus de quo ſcribens oc rintheijs ꝯmemorat dicens. Gracias ago de o meo ꝙ neminē vr̄m baptiſaui niſi criſpumgayū. Hec ergo epl̓a ad intelligēdū cet̓is difAymo ficilior. inqͣ ⁊ apl̓s uidet̉ ꝑfectior. pͥmatū obtinuit in corꝑe epl̓arū. nō ꝙ pͥus ab ppl̓o ſit ſcri pta ſꝫ cā dignitatis romanoꝝ. qͥ tūc temꝑis uni Aymo uerſis gētibꝰ imperabant. Interp̄tantur enim Romani ſublimes ſiue tonātes qꝛ illo temꝑe qͦ apl̓s hāc epl̓am illis miſit. cūctis gētibꝰ dominabant̉. iōqꝫ ſublimores erant oībꝰ ppl̓is ⁊ ī te nabant p̄cepta publica. ⁊ pͥuata eorūqꝫ fama Apmo oīm hoīm reſonabāt in ore Aymo aūt abathenis apl̓m ſcripſiſſe. Romanis dicit his uerbis. Ab athenis ciuitate grecorum. ſcripſit apl̓us Romanis hāc epl̓am. quos n̄ ip̄e. nō petrꝰ ul̓ aliquis xij diſcipuloꝝ pͥmū īſtruxit. ſꝫ qd̓ aideAymo orū credēcium. qͥ fide xp̄i ab apris ꝑceptaueī entes romā ubi pͥnceps orb̓ reſidebat. cū erant ⁊ ip̄i ſubiecti. q̄ apud iheroſolimam dediſcerat romanis euāgeliſauer̄t. ¶ ttende diligēt ꝙ aymo dicit apl̓m ad Athenis ſcripſiſſe. Ori genes vero decoritho. It̄ diſpice ꝙ id̓. Aymo ait petrū rōnis primo n̄ p̄dicaſſe ē̄ eccl̓aſtica Ieroīꝰ hyſtoria ſic ꝯtineat Claudij tꝑibꝰ clemēcia di uine ꝓuidēcie petꝝ ad urbē. Romā ꝓduxit Ieroīꝰ ⁊ d̓ duxit. Iſte adueīens pͥꝰ ī Vrbe roͣ eugl̓ij ſui clauibꝰ ianuā regni celeſtis aꝑuit. Ieꝝ. qͥ ſuꝑ epl̓as ad romāos ubi ſcpͥtū ē. ut aliqͣd īpIeroīꝰ ciar uob̓ gr̄e ſpālis. Ait ſic. Romanos petri p̄ dicacōe fidē tenētes ꝯfirmare ſe uelle. Paulꝰ dᵗ n̄ ꝙ mīꝰ accepiſſēt a petº. ſꝫ ut duobꝰ apl̓is atteſtātibꝰ atꝫ doctoribꝰ eoꝝ corroboraret̉ fid̓ˢ Haꝝ itaqꝫ auctoritatū ꝯflictū q̓ uid̓t̉ dirim̄teˢ dn̄s petꝝ pͥmū p̄dicaſſe rōnis qͣꝫtum ad alios apl̓os. ſꝫ n̄ pͥmū qͣꝫtū ad ꝯm̄is credētes. It̄ dicēs athēis epl̓e ꝑtē ſcp̓ſiſſe corīthiu̓o ꝑfeciſſe atꝫ īde eā rōnis dſtīaſſe Vl̓ pociꝰ tō pͥa po nit̉ qꝛ pͥmū grad̓ erroris deſtrūᵗ.ſ. ſuꝑbiā. oīū maloꝝ radicē ſicut ſcpͥtū ē. Iniciū oīs pcc̄i ſuꝑbia ē q̄ nacōe celeſtiˢ ſb̓limiū m̄teˢ īhabitat ſb̓tīere ⁊ cilicō latitās q̄ rōanos a d̓o occupau̓at ut ītra ſe alt̓cātes ⁊ ſe ſibi īuicē p̄ferētes diſſēcōs ⁊ ſciſmata facerēt. Erāt em̄ rōni iuAymo d̓is ⁊ gētibꝰ ad xp̄m ꝯuerſi. Iud̓i at̄ ꝓpt̓ ſcc̄oˢ patres aqͥbꝰ originē ducebāt ꝓpt̓ legē ꝙͣ ſoli īter cet̓os gētes acceꝑāt gētiles credētes d̓ſpiciebāt dicētes. ꝓpt̓ obẜuāciā leg̓ cui ſeruierāt Auꝰ meruiſſe gr̄aꝫ acciꝑe. xp̄i ⁊ fidē euāgl̓ij ⁊ ꝓp ter me̓ita oꝑm leg̓. ſibi uēiſſe euāgl̓ium dn̄i nr̄ ih̓u xp̄i. atꝫ exhis īflati gētibꝰ ſe p̄ferebāt dicē tes. Nos d̓ gn̓e. abrahe ſūꝰ cui pͥmū fct̄a fuᵗ ꝓmiſſio nos ppl̓s peccl̓aris dei ſūꝰ noˢ d̓ egip to forti manu. ⁊ mirabilibꝰ ſignis deꝰ eduxit. nos ſicco ueſtigio mare rubrū trāſire fecit indeſerto māna parit aquā d̓ petra ꝓduxit. at alijs ſb̓ſilēcō relictis nos ſoli digni fuimꝰ leg dei acciꝑe. ⁊ eius uolūtatē ꝯgnoſce̓. Ad nos ſpālit̉ dei filiꝰ ueīt ut ip̄e ī euāgl̓io ait. Nō ſū miſſꝰ nͥ ad. o. q. p. d. i. Gētiles at̄ eꝯͣ dicebant Quāta pl̓a bn̄ficia uob̓ exibita memoratis tā to uos det̓iores eē oſtēdit̓. Eiſdē ſiq̓dē pedibꝰ qͥbꝰ mare trāſiſtis. āte ijdola poſtea ſaltaſtis. qͥ ⁊ ꝓp̓ijs maībꝰ feciſtis. ⁊ illo ore qͦ paulo an̄ d̓ ſb̓merſione pharaonis ⁊ egipcōꝝ. laudes deo ſolu̓atis. ijdola adoraſtis. Pret̓ea māna celitꝰ datū in deſerto faſtidiſtis. cupiētes redire ī egiptū. ad ollas carnium. Sepe eciam deū in 12 am irritaſtis. Ad ultimū. xp̄m uob̓ lege ⁊ ꝓphe cijs ꝓ miſſū occidiſtis. Nos itaqꝫ uobis digni ores ſumus qui ut de xp̄o audiuimus. in eum credidimus. Vn̄ ꝓph̓a dn̄s ait. Ppl̓s quem nō cōg. ſer. mͥ. in. au. o. ii. Vn̄cōſtat nos non ex induſtria ſed exignorancia deliquiſſe Si em̄ a poſtulos aut ꝓph̓as an̄ habuiſſemus. ijdola n̄ coluiſſemus. Ꝙ aūt de generis nobilitate uos iactat ſi qua taliū gl̓ia eſt. tūc jſmahel ⁊ eſau poſſūt parit̓ gloriari cū de eiſdem parētiho ſinnati. Hijs ita altricantibus apoſtolus ſe medi Aymo interpoſuit omnes illoꝝ ꝯtenciones hinc ind̓ dirimens. ⁊ quaſi bonos ꝯcionator uoce ſonorillos alloquens. adunam omnes concordiam illos adduxit. oſtēdens nullos eorum ſuis meri Auꝰ tis eſſe ſaluatos. quia omnes ⁊ iudei ⁊ gentileˢ ſub peccato tenebantur. ſed ꝑgraciā dei. Pro altricacione itaque predicta ſcribit romanisꝯ futans modo gentiles modo iudeos docens eoˢ humiliari. niſi omnia atribuant gracie dei. ⁊ o ſtendens omnibus gratis ueniſſe graciam fid̓i ⁊ euangelij xp̄i. quam propria ⁊ graciam uo cari oſtēdit. quia nō quaſi debitum iuſtige red dita eſt. ſed gratuito data Quid enim eſt gra pd̓ ſr̄ jo cia. gratis data. donata non reddita. Si enim tibi debebatur antequā graciam haberes mer ces tibi reddita eſt. n̄ gracia donata ⁊cͣ. Merito itaque hec epiſtula prima ponitur. quia om inum malorum ut predictum eſt radicem perimit. ¶ Aſſingnatis racionibus operis numeri ⁊ ordinis epiſtularum. explicato quoque vnde ⁊ quare apoſtolus romanis ſcripſerit Suꝑ eſt de materia ⁊ intencione. ⁊ modo tractandi exſequi. Generalis omnium epiſtularum mate ria eſt. doctrina euangelij. Intencio monere 4 obediendum euangelice doctrine. Preter hec autem. in ſingulis proprias intenciones ⁊ materias requirimus. prima itaque epiſtula. ma teriam habent. romanorum uicia. atque graci ē dei bona. ad que eos hortatur. Intencio uici a eorundem increpare. ⁊ adueram pacem ⁊ firmam cōcordiam ſubmanu gracie humiliare 