Seite
ſue declarat qꝛ bis aut filiꝰ. ⁊ n̄s. Quid̓ tn̄ ve Ieroˢ ani s in Vltiphariā multiſqꝫ modis olim deus lo quens patribus in ꝓph̓is. nouiſſime di ebus iſtis locutus ē nobis in filio quem ꝯſtituit herede vni­uerſorum. per quem fecit ⁊ ſecūla Olim deus loquens patribꝰ in ꝓ. mil̓tipha riam vl̓ e. nouiſſime in diebus iſtis lo. nobis in filio. Attende ſingula ⁊ ꝯfer inuicem. Di­cendo. olim. oſtendit qd̓ non eſt nouū qd̓ deꝰ loquit̉: Olim. gͦ.i n̄ nouit̓. deꝰ qui eſt inuaria bilis ⁊ tūc ⁊nc̄ loquens iungit p̄ſens cū p̄te rito. qꝛ qd̓ tūc locutus eſt ⁊ nūc loquit̉. patri­bus. antiquis. qui in carne ⁊ cultu dei patreſ ſūt. nobis: ⁊ h̓. in ꝓph̓is. non em̄ ip̄i ex ſe lo Criſo quebant̉ ſꝫ deus in eis. Non em̄ ex intellectu aꝰ ſr̄. jo ꝓprio loquebant̉. nec hūano ingenio reꝑie­bant. Dū ait. pr̄ibus in ꝓph̓is. oſtendit eū eē locutū ſeruis ꝑ ſeruos.ſ. per ꝓph̓as tempore ꝓmiſſionis. Tempus em̄ ꝯſtituit dn̄s ꝓmiſſiˢ ſuis. ⁊ tēpus eis que ꝓmiſit. implendis. Pro miſſionū tēpora habuerūt ꝓph̓as afflatos et īpletos v̓bo dei. vſqꝫ ad ioh̓m. Ab illo aūt uſ qꝫ in finem tempus eſt implendi q̄ ꝓmiſſa ſūt vnicus dei filius venturus erat ad hoīes a ſūpturus hominē. ⁊ per id futurꝰ homo mo­riturus. reſurrecturus. aſcenſurus ad dextraꝫ patris. impleturus ingentibꝰ ꝓmiſſa hoc g totū fuit ꝓph̓ādū de illo. p̄nūciand̓ fuit eū ve̓ turū. vt non ſubito veniens horreret̉ ſꝫ cre­ditus expectaret̉. Loquēs dico. multiphariani .i. multociens.i. multis locucionibꝰ.ſ. abrahe yſa. ⁊ ja. ⁊ ceteris. ⁊ eiſdē ſepe. ml̓tiſqꝫ modis .i. multis qualitatibꝰ. qꝛ modo per ſompnia ut danieli. mō aperta voce. vt moyſi. mō interi­Criſo. ori inſpiracione. vt dauid. vnde alibi dictū ē. Ego viſiones multiplicaui ⁊ in manibꝰ ꝓph̓a rum aſſimilatus ſū. vel multiphariā.i. ml̓to ⁊ diuerſo gn̓e locucōis vt per ſompnia vl̓ in ſpiraciones vel aptas voces. multiſqꝫ modi­.i. reꝝ diuerſis myſterps fut̉a ſigͥficans deus inquam loquens olim. nouiſſime.i. infine te porū. vel: nouiſ. qꝛ poſt hanc locutionē nō ſi quit̉ alia locucio: in diebꝰ iſtis. q. adhͨ ſuꝑſūt qui audierūt: locutus eſt. Loq̄ns de p̄ſenti uti tur p̄terito. qꝛ quid̓ ip̄e loquit̉. qui olim locu­tus eſt Itē attēde qd̓ dicendo: olim nouiſſime Idem aliud quid̓ nobis inſinuat ſ. qm̄ multo in me dium tēꝑe percurrēte. qn̄ iam ꝓximi eramꝰ ad penā qn̄ oīa kariſmata quieuerāt. tūc ani­pliores extitimus ⁊ digniores. Quod prudē­ter aſtruit dicens. nouiſſime lo. eſt deus nob̓. filys illoꝝ patꝝ: ne aliud putet̉ nob̓ locutꝰ ꝙͣ illis. qd̓ poterat videri ſi aly loqueret̉ genti. Locutus eſt inꝙͣ: in filio. ai. ꝑ filiū vnicū. qui maior eſt ꝓph̓is. eſt em̄ dn̄s ꝓph̓aꝝ impletor ⁊ ſanctificator ꝓph̓aꝝ. Sic em̄ ꝓph̓a xp̄s eſt. qd̓ aꝰ ſr̄ io ⁊ dn̄s ꝓph̓aꝝ. ſic ⁊ angelus xp̄s ē. ⁊ dn̄s āge loꝝ. Nā ⁊ ip̄r dictus eſt magni ꝯſily angelꝰ ⁊ moyſi dictū eſt de eo. Suſcitabo eis ꝓph̓am ſimilē tui. Si xp̄s nichil annūciaret. angelꝰ non diceret̉. ſi nichil ꝓph̓aret. ꝓph̓a non dice­ret̉. ex eo qd̓ p̄ſens annūciauit angelus erat ex eo qd̓ fut̉m p̄dixit ꝓph̓i erat. Ex eo qd̓ v̓­bum dei caro factū eſt. ⁊ āgeloꝝ ⁊ ꝓph̓aꝝ do minus erat. vnde ⁊ eū ẜm vtramqꝫ naturā ꝯ mendat ſubdens. Quē ꝯſtituit. Hic ꝯmēdat eū ẜm humanā naturā. qꝛ ꝙͣuis cū patre ẜm diuintatē oīa poſſideat. tn̄ ẜm humanitatē re­cte dicit̉ her̄es ꝯſtitutꝰ ẜm illd̓ Dabo tibi gē tes hered̓. t. Et h̓ eſt qd̓ ait. quē xp̄m. deus pr̄ ꝯſtituit. iam immutabilē. herede vniuerſoꝝ a. poſſeſſorē oīs creature. Nō iā porcio dn̄i eſt tm̄ jacob. ⁊ pars eius iſrl̓. ſꝫ om̄es ꝓrſꝰ naciones mūdi. Heredis aūt vtit̉ nomīe. vt Criſo duo quedā per hoc aſtruat ⁊ oſtendat ſ. qd̓ pͥ us ſit filius. ⁊ qd̓ donacioīs illi nulla ꝯtīgat amiſſio. Dicendo gͦ. heredē: notat qꝛ filius ē ⁊ nūꝙͣ pdit quicꝙͣ de oī dato patris. ſꝫ in hoc eciā qd̓ dixit heredē humilitatis demōſtrauit indiciū Deīde ad ſuꝑiorē gradū alciorēqꝫ trāſ cendit ſubdens. per quē.i. per verbū patri co eternū fecit non ſolū et̓na.i. inuiſibilia ⁊ īmu tabilia que minus nobis ſūt nota ſꝫ. eciā ſecu la i. viſibilia ⁊ mutabilia. Attende qualit̓ hic duas rectas vias ingredit̉ vna quid reuo cans nos a nefando errore ſabelly. alia ab ar riane impietatis errore. ne putet̉ pater l̓ vni cū non habere. vel filius extraneus a patre ſubſiſtere. Sūt quidā qui eū extraneū eſſe de lirent. qd̓ male viſū eſt arrio. aly qui non al­teꝝ patrem alteꝝ filiū ſuppingere moliunt̉ ſꝫ eundē aliqn̄ patrē. aliqn̄ filiū integra gͦ ꝯ monet racione ⁊ qꝛ dei filius ē ⁊ qd̓ nō ab eo alienus exiſtit. Vi cū ſit ſplendor gl̓e ⁊ figura ſub̓r eiꝰ portāsqꝫ oīa verbo virtutis ſue purga ſcionē peccatoꝝ faciens ſedet ad dexterā maie­ſtatis in excelſis tāto melior angel̓ effectꝰ qͣn to differencius p̄ ill̓ nom̄ hereditauit. Qui cū ſit ſplendor: Hic ẜm diuinā nat̉am ꝯmendat xp̄m oſtendēs eū coeternū ⁊ coeqͣlē patri euiſd̓qꝫ cū eo ſub̓e. ſꝫ alteꝝ in ꝑſona. hͨ Idem aūt cū religioſitate acciꝑe. ⁊ ſi quid abſurdū fortaſſe occurrerit ab acie mentis abigere. vbiqꝫ ſiquidē religioſo nobis ē intellectu max ime vero vbi de deo vel loquimur aliquid l̓ audimus. qꝛ nec ad loquend̓ digne de deo lin­gua ſufficit. nec ad ꝑcipiendū p̄ualet intelle­ctus. Multa em̄ de deo intelligimꝰ que loqui penitus non valemus. Multa jtē loquimur que intelligere non ſumus p̄donei. verbi gr̄a Ꝙ vbiqꝫ deus eſt ſcimus ⁊ dicimus qūo autē