Seite
Ꝙ hec verba ſcꝫ agere et facere et hu­iuſmodi nō dicuntur de deo ſcd̓m ea ra tionē quā dicunt̉ de creaturis. Erūtamen ſciendū eſt. hec ver­ba creare ſcilicꝫ facere ⁊ agere ⁊ alia hmoid deo nō poſſe dici ſcd̓m eam ratione qua dicunt̉ de creatu ris. Quippe cū dicimꝰ eū aliquid face­re nō aliquē in operādo motū illi eſſe intelligamꝰ vel aliquaꝫ in laborādo paſ­ſioneꝫ. ſicut nobis ſolet accidere. ſꝫ eius ſempiterne volūtatis nouū aliquē ſigni ficamus effectum. id eſt eterna eius vo luntate aliquid nouit̉ exiſtere. Cū ergo aliquid dicit̉ facere tale̓ eſt. ac ſi dicat̉ iuxta eius voluntatem vel ꝑ eius volun­tatem aliquid nouiter ꝯtingere vel eſſe. vt in ip̄o nichil noui ꝯtingat. ſꝫ noui ali­quid ſicut in eius eterna volūtate fue­rat. fiat ſine mocōne vel ſui mutacione. Nos vero operādo mutari dicimur. qꝛ mouemur. Nō em̄ ſine motū aliquid fa cimꝰ. deus ergo aliquid agere vel face­re dicit̉. qꝛ cauſa eſt reꝝ nouiter exiſten­tium. dū eius voluntate res noue eſſe in cipiūt. que ante nō erant abſqꝫ ip̄iꝰ agi­tatione. vt actus ꝓprie dici nō queat. cū videlicꝫ actus omnis in motū ꝯſiſtat in deo aūt motus nullus eſt ſicut ergo ex calorē ſolis aliqua fieri ꝯtingit. nulla ta­men in ip̄o vel in eiꝰ calore facta motio­ne vel mutatione. Ita ex dei voluntate noua habent eſſe ſine mutatione aucto­ris qui eſt vnū ⁊ ſolū ⁊ omniū principiū Ariſtotiles vero duo poſuit prīcipia ſcꝫ materia ⁊ ſpeciem et terciū operatoriū dictū mundū quoqꝫ ſemꝑ eſſe ⁊ fuiſſe. Qd̓ catholicum eſt docet. Oꝝ ergo et ſimiliū erroreꝫ ſpi­rituſſanctus euacuans veritati­qꝫ diſciplinaꝫ tradens. deum in principio tempoꝝ mundū creaſſe. et an te tempora eternaliter extitiſſe. ſignifi­cat ip̄ius eternitatē ⁊ omnipotentiā cō mendans. Cui voluiſſe facere eſt. qꝛ vt p̄diximus ex eius voluntate et bonitate res noue exiſtunt. Credamꝰ ergo reruꝫ creaturaꝝ celeſtiū terreſtriū viſibilium vel inuiſibiliū cauſam nō eſſe niſi bonita tem creatoris qui eſt deus verus vnus. cuius tanta eſt bonitas. vt ſumme bonꝰ beatitudinis ſue qua eternaliter beatus eſt alios velit eſſe ꝑticipes. quā vidit et ꝯmunicari poſſe et minui omnio nō poſ ſe. Illd ergo bonum qd̓ ip̄e erat et quo beatus erat. ſola bonitate nō neceſſita te alijs ꝯmunicari voluit. qꝛ ſumme bo­ni erat ꝓdeſſe velle. et omīpotentiſſimi noceri nō poſſe. Quare rationalis creatura facta ſit. T qꝛ nō valet eius beatitudinis ꝑticeps exiſtere aliquis niſi per intelligentiā quē quāto magis intelligit̉ tanto plenius habet̉. fecit deꝰ rationalem creaturā que ſummū bonuꝫ intelligeret. ⁊ intelligendo amaret. et amando poſſideret. ac poſſidendo frue retur. Eamqꝫ hoc modo diſtinxit vt ps in ſui puritate permaneret. nec corpori vniret̉ ſcꝫ angeli. pars corpori vniret̉ ſcꝫ aīe. Diſtincta eſt itaqꝫ rationalis crea­tura in incorporeā ⁊ corporeā. et incor­porea quidē angelus. corporea vero hō vocat̉. ex anima rationali et carne ſubſi ſtens. Conditio ergo rationalis creatu re primā cauſaꝫ habuit dei bonitatē. Quare creatus ſit hō vel angelus. Deoqꝫ ſi querat̉ quare creatus ſit homo vel angelus. breui ſer mone reſpondi poteſt ꝓpter bo­nitatem eius. Vnde augͥ. in li. de doctri­na xp̄iana. qꝛ bonꝰ eſt deus. ſumus. et in quantū ſumus. boni ſumus. Ad quid creata ſit rationalis creatura. T ſi querit̉ ad qͥd creata ſit ra­tionalis creatura. Reſpondet̉ ad laudandū deum. ad ſeruien dum ei. ad fruenduꝫ deo. in quibꝰ ꝓfi­cit ip̄a. nō deus. Deus em̄ ꝑfectus ⁊ ſū ma bonitate plenus. nec augeri poteſt nec nimui. Ꝙ ergo rationalis creatura