An pena ſit priuatio boni. quedam ſimul ſunt peccatū et pena peccati. quedā vero ſunt peccata cau ſa peccati. An peccatum ſit cauſa peccati in quan­tum peccatum eſt. omne peccatū ē pena peccati. Vtrum peccata aliqua eſſentialiter ſint pene peccati. peccatuꝫ ſit in pena peccati pec­catū ē ab hac pena a deo. De quibuſdam que indubitanter pecca cata ſunt pene inquantuꝫ eis patimur peccata ſunt. aliqui putāt malos actus nullo mo­do eſſe a deo. Ex quo ſenſu dictum ſit deus non ē ma­li auctor. De voluntate et eius fine. Quid ſit bonus finis ſcꝫ caritas. omnes bone voluntates vnū in fineꝫ habent et tamen quedaꝫ diuerſos fines ſortiuntur. De differentia volūtatis et intentionis et finis. Quare voluntas dicitur peccatum cum ſit de naturalibꝰ quorum nullum aliud peccatum eſt. Quare actus volūtatis ſit peccatum ſi actꝰ aliaꝝ potentiaꝝ ſint peccata. Ex quo ſenſu dicit̉ naturalit̓ omnis ho­mo velle bonum. An ex fine actus penſari debeant vel ex affectu vel fine om̄s ſint boni vel mali. An omnis intentio et actio infideliū ſit mala. Quibus modis dicat̉ bonum. Quomodo intelligatur illud peccatuꝫ a deo eſt voluntarium. Et illd̓ nuſqͣ niſi in volūtate peccatū ē. Et item niſi in voluntate peccat̉. mala voluntas eſt volūtariū pctm̄. An volūtas actio mala in eodeꝫ cir­ca idem ſint vnū peccatū vel plura. Si pctm̄ ab aliquo ꝯmiſſū in eo ſit. vſqꝫ quo peniteat. Quibꝰ modis accipiat̉ reatus. De modis peccatorum. Quo differāt delictum et peccatū. De vij. principalibus vicijs. De ſuꝑbia. Qūo ſuꝑbia dicat̉ radix omniū maloꝝ cupiditas ſuꝑbia ſit cupiditas. De peccato in ſpirituſanctum. De potentia peccandi an ſit homini vel dyabolo a deo. An aliquando reſiſtenduꝫ ſit poteſtati. Incipit liber ſcd̓us. Geda vnum eſſe rerum principum oſten­dit plura vt quidā putauerūt. Reationem rerum inſi Inuans ſcriptura. deum eſſe creatorem initiūqꝫ temporis atqꝫ omniuꝫ viſibilium vel inuiſibi­lium creaturaꝝ. in pri­mordio ſui oſtendit dicens. In princi­pio creauit deus celum et terram. His etem̄ verbis. moyſes ſpiritu dei afflatꝰ in vno principio a deo creatore mundū factū refert. elidens errorem quorundā. plura ſine principio fuiſſe principia opi­nantiuꝫ. Plato nanqꝫ tria inicia extima­uit. deū ſcꝫ. exemplar. et materiā. et ip̄a increata ſine principio. deū quaſi arti ficem creatorem. Creator em̄ eſt qui de nichilo aliqua facit. Et creare ꝓprie eſt de nichilo aliquid facere. facere ve­ro modo de nichilo aliquid operari. ſed etiā de materia. Vnde homo an gelus dicit̉ aliqua facere ſed creare. vocat̉qꝫ factor ſiue artifex. ſed crea­tor. Hoc em̄ nomen ſoli deo ꝓprie con­gruit. qui et de nichilo quedā. et de ali quo aliqua facit. Ipſe eſt ergo creator et opifex et factor. ſꝫ creationis nomen ſibi ꝓprie retinuit. Alia vero et creatu­ris ꝯmunicauit. In ſcriptura tamē ſepe creator accipitur tanꝙͣ factor. et creare tanꝙͣ facere ſine diſtinctione ſignifica­tionis ꝓprie.