Seite
Quintus Actus Eſchi. Frugi homo es. Sy. reddam hercle: da modo. Eſc. Age pater. Mi. poſt conſulam. De: faciet. Sy. O vir optime. Eſc. O mi pater feſtiuiſſime. Mi. quid iſtuc? quæ res tā repēte mores mutauit tuos? Quod ꝓluuiū? quæ eſt iſta ſubita largitas? De. dicā tibi Vt id oſtenderem quod teiſti facilem& feſtiuū putāt: Id nō fieri ex vera vita: neqꝫ adeo ex æquo& bono: Sed ex aſſentando indulgendo:& largiendo mitio: Nūc adeo ſi ob eam rē vobis mea vita īuiſa eſt eſchine Quia non iſta iuſta prorſus omnia. omnino obſequor: Miſſa facio: effundite: emittite: facite qͦd vobis lubet. Sed ſi id vultis potius(quę vos propter adoleſcentiā Minus videtis: magꝭ impenſæ cupitꝭ: conſulitis parū) Hæc reprehendere:& corrigere me:& obſecūdare īloco. Ecce me qui id faciani vobis. Eſc. tibi pater ꝑmittimus. Plus: ſcis ꝗd facto opus eſt? ſed de fr̄e ꝗd fiet. De. ſino: Habeat: in iſtac finem faciat. Eſch. iſtuc recte. Valete:& plaudite. Calliopius recenſui. d Iſtuc filius. Hoc egit Terētꝰ: vt ꝯuerſis officiis vſqꝫ adeo prodigū faceret Demeā: donec parē redderet Mitione. Iſtūc vilius. Quaſi nihil minus: negatio em̄ eſt floccū oſtendētis: aut quid tale cū eclypſi: qua ſubauditur quicqͣꝫ:& non da­bo. e Faciet. Ne ꝗd negatū in fine fabulę videat̉ addidit Demea faciet: et faciet hoc potens.ſ. ꝙ irri­dens dixit: quaſi de ꝓ digo dicere videat̉:& mire faciet: quia nec credibile erat ſtatiꝫ cō ſenſurū: qui negaue­rat: et propterea nega tio eſſe in fine non de­buit. f Quid iſtuce Que res tam repente mores mutauit tuos Aīaduertēdū eſt qua calliditate Teren. quę rens finē fabulę cōple re lętitiā ꝑ ipſum De­meā nititur in vniuer ſos: qui ī tota comœ­dia triſtis: ac ſęuꝰ in­trturbauit:& vocife ratus eſt. g Quod proluuiū. Proluuium quod gręci .i. prom­ptus animus ad largi endū. h Subita ē largitas. Repētina: ac per hoc ipſa eſt ingra ta: et immoderata: vt euenit quū ex nimis parcis non largi. libe­rales: ſed effuſi: prodi giqꝫ reddūtur. i Vt id oſtēderem: Abūdat id. nā eſt pro vt k Quod te iſti faci­lem& feſtiuū putāt. Multū detraxit Miti oni dicendo te iſti pu tant: per quod ſignifi catur errare adoleſcēs & hunc non eſſe feſti­uū. Quod te iſti feſti­uū& facilē putant. Bn̄ in poſtremo dignitas perſonę huius ſeruata eſt: vt ꝑpe tuo cōmutata videret̉: vt truculenti apud Plautū. Indulgē do an̄ dicēdo: indulgentiā ad meā culpā ſcribi denuo. l Et largiendo. Mitio ſe vere additū eſt nomē verbis ex aīo plorātis. m Quia nō iſta iuſta prorſus oīa omnino ob ſequor. ꝓuerbiales ſunt hmōi elocutiōes fanda: nefanda: di­gna: indigna: velis: nolis: fas: nefas. n Effundite: emitti te: facite. Effundite ad Eſchinū ꝑtinet. Emittite: ad Ctheſi­phonē. Facite ad oēs. o Facite quod vobis lubet. Pro pe rediit rurſus ad amaritudinē priſtinā. hęc eſt figura: qua inuitos nos ꝑmittere on̄dimꝰ: quod volumus fieri: p Quę vos ⁊cͣ. Hic oſtendit Teren. magꝭ Demeā ſimulaſſe mutatos mores: qͣꝫ mutauiſſe. q Mi­nus videtis. Magis impenſę cupitis: conſulitis parum minus: magis parum. r Hæc reprehendere:& corrigere:& obſecundare in loco. Tribꝰ tria redduntur:& vtraqꝫ illam in malā partem ſuperiora: hęc in bonā: quę inſeriora ſunt. non tantum em̄ culpę eſt minus prouidere: qͣꝫ impenſę: nec tantum mali eſt impenſę cupere: quantum parum cōſulere. Iram reprehēdere bo­num eſt: melius corri gere: optimum ſecun dare: nam qui repre­hendit non continuo corrigit: ꝗ corrigit nō iico ſecūdat: id eſt l tiſſimum reddit:& fi deliſſimū. Alii fecum dare obſequi dictum putant:& ideo addi tum eſt in loco? quafi nō ſemper faciendū: ſic ergo obſecūdare: vel in melius conuer­tere: vl̓ obſeꝗ ītelligi­mus. s Tibi pat̓ ꝑmititmꝰ. Noluit Te ren. ab amoribꝰ filioꝝ ꝑpetuo repulſum pa tie. t Sino: habe­at: in iſtac fi. fa. Hęc g dem permiſſio eſt: ſed exceptionē in ſe conti net:& cum quodam ſtomacho: et velut mi naci denunciatione ꝓ fertur.. v In iſtac fi nē faciat. Hoc eſt: aut ne aliam amet: aut ne alteram comparet: ne poſt ipſaꝫ luxuriet cu ra alterius. x Recte: Bn̄& A­tio nō diſceſſit de pro poſito ſuo: ꝗ vt pec­caſſe: alias oſtenderet fratrē ob nimiā aſpe­ritatem: cum expecta tiōe qͣdā laudās ver­ba eius iſtuc recte di­xit. q. d. nō vt cętera: & ſimul repoſuit ei: ꝗ ſupͣ dixerat ꝙ te iſti fa cilē:& feſtiuū putāt. Acta Ludis Romanis. L. Poſtumio Albino. L. Cornelio Merula ædilibus currulibus. Egere Ambiuius Turpio. L. At­tilius Præneſtinus. Modos fecit Flaccus Claudij tibijs impa­ribus. Tota græca Apollodori epidicæzomenos acta quater. C. Fannio. M.qꝫ Valerio conſulibus.