Seite
Magis vſitate ex textu orationes Directoriū Adagionum Eſinant maledicere: malefacta ne noſcant ſua. Id arbitror apprime ī vita eē vtile: vt neꝗd nimis. Obſequium amicos. veritas odiū parit. Ingenium eſt omnium hominum ab labore ꝓcli­ue ad libidinem accipere conditionem. Magnū exemplū cōtinentię. nā qui cū ingeniis cōflictatur eiuſmodi: neqꝫ cōmouetur animus in ea re. Omnes qui amant: grauiter vxorem ſibi dari ferunt. Si quis magiſtrum cœperit ad eā rē improbū. ip̄m animū agrotum ad deteriorem partē plerūqꝫ applicat. Incœptio eſt amentium haud amantium. Dū in dubio eſt animus paulo momēto huc vl̓ illuc īpellit̉. Vt animus in ſpe: atqꝫ in timore vſqꝫ ante hac attentus fu it: adempta eſt ſpes laſſus: cura confectus ſtupet. Si non poteſt id fieri quod vis. id velis quod poſſis. Satius eſt te id dare operam ꝗ iſtū amorē ex aīo amoueat tuo qͣꝫ id loqui qͦ magis libido fruſtra incendat̉ tua. Facile omnes cū valemus recta conſilia ægrotis damꝰ. Neutiqͣꝫ officiū liberi hominis eſſe puto cū his nihil mereat̉ poſtulari id gratię ſibi poni: Nulla ne in re eſſe cuiqͣꝫ hominum fidem: verum illud ver bum eſt vulgo quod dici ſolent. Omnes ſibi eſſe meliꝰ mal li qͣꝫ alteri. Amantium ire reintegratio amoris eſt. Pro peccato magno paululū ſupplicii ſatis eſt patri: At mihi vnus ſcrupulus etiam reſtat: qui me male habet: Dignus es cū tua religione odio. Nodū in ſcirpo quęris. Vitam deorū propterea ſempiternā eſſe arbitror: quod vo­luptates eorū proprie ſunt: nam mihi immortalitas parata eſt ſi nulla ęgritudo huic gaudio interceſſerit. Nihil eſt iam dictū: quod non ſit dictū prius. Labaſcit. victus vno verbo qͣꝫ cito. Adeon homines immutarier ex amore vt non cognoſcat eundem eſſe. Eſt genus hominum qui eſſe primos ſe omnium rerū vo­ſunt: nec ſunt. Quicꝗd dicūt laudo: id rurſum ſi negāt laudo. id quoqꝫ ne get quis: nego: ait. aio. poſtremo īperaui egomet mihi om­nia aſſentari. Is quęſtus nunc eſt multo vberrimus. Viden ocium& cibus quid facit alienus. Omnium terum heus viciſſitudo eſt. Bene plauſtrum pertulit. In me cudetur faba. Homo per paucorum hominum. Similiter ſingulorum hominum. Lepus tute es: et pulpa­mentum quęris. Par pari referto. Fac periculum in litteris: Qui animum aſſentari induxeris e flamma te cibum petere poſſe arbitror­Non conuenit vna irecum amica imperatorem in via­Extrema linea amare haud nihil eſt. Quod ſcis neſcis: Sine cerere& baccho friget venus. Quod tu cauere potes ſtultum eſt amittere Malo ego hos proſpicere qͣꝫ hunc vlciſci Mane omnia prius expetiri verbis qͣꝫ armis ſapiētē decet. Nimia eſt miſeria nimis pulchrum eſſe hominem. Ouem lupo commiſiſti. Ad vſum hominū omnia creantur. homines aūt hominū cauſa generantur: vt ipſi inter ſe alij aliis prodeſſe poſſint: Sollicitudinem falſam quę te excruciat amittas. Quem ferret ſi parentem non ferret ſuum. Noſtin animū mulierum dū moliūt̉: dū comunt̉ annꝰ eſt. O iuppiter vbinā eſt fides. Non ſit ſine periculo facinus magnū& memorabile: In tempore veni quod rerū omniū eſt primum. Mores pudici gratiores eſſe ſolent in pulchro corpore: benes eſt ęquum ſenibus obſequi. Pares cum paribus faciliter congregantur, Quantam feneſtram ad nequitiam patefectris: tibi auter porro vt non ſit ſuaue viuere. Omnes deteriores ſumus licentia. Itan cōparatam eſſe hominū naturam omnium alena: vt melius videant atqꝫ iudicent qͣꝫ ſua: an eo ſit quia in re no ſtra: aut gaudio ſumus prępediti nimio: aut ęgritudine. Multa fert libido. Contumelia eſt hominem amicum recipere ad te: atqꝫ et amicam ſubagitare. Noſtrum eſt intelligere vicūqꝫ: atqꝫ vbicūqꝫ opꝰ ſit obſeꝗ. Optata loquere. Meę ſtultiuę tua iuſtitia ſit aliquid pręſidii. Malo decet facilitas multa: Non licet hominē eſſe ſępe ita vt vult ſi res non ſinit: Nihil tam difficile quinquęrēdo inueſtigari queat: Amica& ſi impudica es dummodo amatori placeat ab eo cōmendatur: amore eum impellente. Deorum vita lętitię eſt plena& fœlicitate: nulla triſtitia ad mixta­Recta via rem narret ordine omnem: Mulieres nil aliud curant: nil aliud agunt: qͣꝫ quomodo alli­quid ab amantibus extorqueant: Vix in primis explebile deſiderium illius rei eſt qͣꝫdiu opta­uimus: ſed eiꝰ poſtea indies paulatim nos ſatietates capit. Ius ſummum ſępe ſumma malitia eſt. Nulla eſt tam facilis res quī difficilis ſiet quā inuitꝰ faciis. Multa iniuſta: ac pruua fiunt moribus Vultus quoqꝫ hominum fingit ſcelus. Nouum id flagitium eſt te aliis conſilium dare: foris ſape­re: tibi non poſſe te auxiliari er. Voluptates quę licet in pręſentia ſunt ſuaues: ſemper tamē iunctam ſecum habent penitentiam. Maues omnes filiis in peccato adiutrices:& auxilio in pa terna iniuria ſolent eſſe. Hoc patrium eſt potius conſuefacere filium: ſua ſpone recte facere non alieno metu. Homine imperito nunqͣꝫ quicqͣꝫ iniuſtius eſt: qui niſi quod ipſe facit rectum putat. Id laudi dices quod factum eſt inopia. Pecuniā negligere in loco interdū maximū lucrū eſt. Abſquiuis hōīe bn̄ficiū cū opꝰ eſt accipere gaudeas: Vereor coram te laudare animus aſſentandi magis qͣꝫ ꝙ ha beam gratum facere exiſtimes. Iſtūc eit ſapere nō quod ante pedes modo eſt videre: ſed eti­am illa quę futura ſunt proſpicere. Deniqꝫ inſpicere tanqͣꝫ in ſpeculo vitas hominū iubeo: at­qꝫ ex alijs exemplum ſumere ſibi. Vi quiſqꝫ vult ſuum eſſe ita eſt. Pii eſſe debemus in parentes in ſanguine nobis iunctos ad neceſſitatem: pręcipue autem pii debemus eſſe in deum. Veꝝ illic nimia licētia ꝓfecto euadet in aliqͦd magnū malū­Lupus eſt in fabula. Simulare certe eſt hominis. Ita vita eſt hominū. qͣſi cū ludas teſſeris ſi illud qͦd maxīs opus eſt iactu non cadit: illud quod cecidit forte id arte: ve corrigas. Vetus verbum hoc eſt: cōmunia eē amicorum inter ſe oiat Multa in homine ſigna inſunt. Vnum hoc vitium ſenectus affert hominibus attentiore ſumus ad rem omnes qͣꝫſſat eſt. Nunqͣꝫ ita quiſqͣꝫ bene ſubducta ratiōe ad vitam fuit quin res ętas vſus ſemper aliquid aportet noui. Facilitate nihil eſſe homini melius: neqꝫ clementia. Quam inique cōparatū eſt: hi qui minus habent: vt ſemꝑ­aliquid addant diuitioribus. Pręſertim vt nunc ſunt mores: ad hoc res redit: ſi quis qui reddit magna habenda eſt gratia. Inſcicia eſt aduerſus ſtimulū calces. Quod ſors feret feremus ęquo animo. Ita pleriqꝫ ingenio ſumus omnes noſtri noſmet pœnitet Fortis fortuna adiuuat. Similia omnia omnes congruunt Vnum cognoris omnes noris.