![]()
Liber. ⁊ inquid. hanc oſtendo ſic. omnis intellectꝰ cer tus de vno conceptū ⁊ dubius de duobꝰ inqui bus ille certus quiditatiue includitur: habet cō ceptum illum de quo eſt certus aliuꝫ a concepti bus de quibus eſt dubiꝰ ⁊ vniuocū illis. ſed ītel lectus hominis pōt eē certus de aliqͦ ꝙ ſit ens dubitando vtꝝ ſit deus vel creatura. ſubſtantia vl̓ accidens. ⁊ ſic de alijs in quibus conceptus entis quiditatiue includitur ſicut patet. ergo cō ceptus entis ē alius a conceptibus dubijs ⁊ vniuocus eis ita ꝙ ex ſe ē neutꝝ ⁊ īcluditur ī vtroqꝫ iſtoꝝ. maior probatur. qꝛ īpoſſibile eſt eundem conceptum eidem intellectui ſimilis eē certum ⁊ dubium. ergo vel ē alius ⁊ habetur propoſitū vel nullus. ⁊ tunc nō eſt certitudo de aliquo cō ceptū. eſt ergo alius ⁊ ſi quiditatiue includitur in illis ſequitur ꝙ nō tātū ē alius ſed etiā vniuocus. minor declarat̉. pͦ de deo ⁊ creatura qꝛ quilibet philoſophus antiquus fuit certus illd̓ qd̓ ponebat primum principiū eē ens. puta vnꝰ qui poſuit ignē principium alius aquaꝫ quilibꝫ enim erat certus ignem vel aqͣꝫ eē ens. erat tamē dubius vtrum eēt ens creatum vel īcreatuꝫ pᵐ vl̓ non primū non enim erat certꝰ ꝙ eēt ens pᵐ qꝛ tunc fuiſſet certus de falſo. falſum autem nō contingit ſcire nec erat certꝰ ꝙ eēt n̄ pͥᵐ qꝛ tunc non poſuiſſꝫ oppoſitum. 2º probatur de ſubſtantia ⁊ accidente. Nam philoſophi diuerſi diuerſimode opīati ſunt de lumine quoꝝ vnꝰ ponit ꝙ ſit accidēs. alius qd̓ ſit corpus ⁊ ſubſtan tia. ⁊ ille quidem qui ponit ꝙ ē ſb̓a eſt certꝰ ꝙ ē ens. ſꝫ non ē certus ꝙ ſit ſubſtantia ꝗa tūc eſſet certus de falſo. nec quia non eſt ſubſtantia quia oppoſitum ponit. Reſpondetur ꝙ quilibet talis ph̓s habuit duos conceptus in intellectu ſuo propinquos qui propter propinquitatem analogie vidēt̉ eē vn̄ ꝯceptꝰ ⁊ ꝑꝑ iſtā ꝓpīꝗtatē qͣ vr̄ vnus ꝯceptꝰ vr̄ eſſe certus de vno hͦ eſt de illis duobus dubie conceptis. Contra. qꝛ ex iſta euaſione vr̄ deſtrui omnis via probandi vni tatem vniuocam alicuius conceptus. Si eniꝫ di cis hominem habere vnum cōceptum cōmuneꝫ ad ſortem ⁊ platōnem. negabitur tibi ⁊ dicetur tibi ꝙ ſunt duo conceptus. ſed videtur vnus ꝑꝑ magna propinquitatem ⁊ ſimilitudinem. Confirmatur ratio principalis. quia oīs con ceptus predicabilis de pluribus ẜꝫ vnum nom̄ ⁊ vnam rationem eſt vn vnitate vniuocationis Nec enim eſt deſcriptio vniuoci in antep̄dicam̄ tis. ſed conceptus entis eſt huiuſmodi. nam pre dicatur in quid includitur quiditatiue in enti bus inferioribus q̄ dicitur ēt pꝫ. ⁊ per ꝯn̄s p̄dicatur ẜꝫ nomē ⁊ diffinitionem ergo conceptus entis eſt vniuocus. ¶ Preterea prima dignitas ſeu primum principiū nō ē multiplex. gͦ nec enſ ⁊ ꝑ ꝯn̄s vniuocū. an̄s patet. qꝛ primū principiū n̄ ē diſtīguēdū cū ſit notiſſiᵐ ⁊ firmiſſimū ex 4º hꝰ ꝯn̄a ꝓbat̉ qꝛ primum principium cōſtituitur ex ente. quare ſi primum principium n̄ ē multiplex. ergo nec ens ex qͦ ꝯſtituit̉. Preª. probat̉ ſpecialiter ꝙ ſit vniuocuꝫ ad ſub̓aꝫ ⁊ accn̄s ſic. ſi ens non ē vniuocū ſub̓e ⁊ accn̄ti ergo ītellectꝰ noſter non pōt habere conceptuꝫ quiditatium de ſub̓a ꝯn̄s eſt euidenter falᵐ. gͦ ⁊ an̄s. ꝓbatio ꝯn̄e qꝛ ſubſtantia n̄ īmutat īmediate ītellectum noſtꝝ ad intellectionem ſui cū n̄ intelligitur pro ſtatu iſto niſi per ſpēmacn̄tis ſenſibilis. ſed nullus ꝯceptus ꝗditatiuꝰ ſub̓e pōt habere per īmutationem accn̄tis ſēſibilis niſi poſſit abſtrahia conceptū accidentis ⁊ ille neceſſario ſic abſtractus ē vniuocus. alias non eēt abſtrahibilis tal̓ autē ꝯceptus max vr̄ eē conceptꝰ entis. naꝫ nui lus alius eēt quiditatiuꝰ. ma. pꝫ qꝛ ꝗcꝗd pn̄s ⁊ īmediate īmutat intellectū illius abſētia pōt na turaliter ab intellectu cognoſci qn̄ non īmuta tur ſicut apparet in 2º de anima ꝙ viſus eſt per ceptiuꝰ tenebre qn̄ lux nō ē pn̄s nec viſus īmutatur. ergo ſi ītellectum īmutatur a ſub̓a īmedia te ad actum circa ipſum ſequeretur ꝙ qn̄ ſub̓a non eēt pn̄s poſſꝫ eius abſentia naturaliter cognoſci. ⁊ ita poſſꝫ naturaliter cognoſci in hoſtia conſecrata nō eēt ſubſtātiā panis. qd̓. eſt euiden ter falᵐ. nullus gͦ ꝯceptꝰ ꝗditatiuꝰ hētur d̓ ſub ſtantia naturalit̓ īmediate a ſb̓a cātus ſꝫ tantum cauſatus ⁊ abſtractus pͦ ab accn̄te. ⁊ talis nō eſt niſi conceptus entis. Preª ſignum diſtributiuuꝫ diſtribuit terminuꝫ equiuocuꝫ pro ſuis ſi gnificatis. qꝛ terminus equocꝰ n̄ hꝫ vnū conceptum ꝗ ſit diuiſibilis in plures. ſed ſignū diſtributiuū additū enti ip̄ꝫ ens diſtribuit ꝓſuis infe rioribus ſeꝗtur eīꝫ oē ens ergo ſb̓a. gͦ accn̄s. gͦ ens n̄ ē equocū. Preª vnius poº ē vnū pᵐ ob iectum. ſed pᵐ ob̓ꝫ intellectus. ē ens vt cōe oībꝰ gͦ ens ſic cōe ē aliqd̓ vnū. ⁊ ꝑ ꝯn̄s vniuocuꝫ. ma. pꝫ qꝛ pomouet̉ ab obiecto ẜꝫ for obiecti. ⁊ niſi hēat vnam formaꝫ n̄ mouebit. ⁊ iō dicit̉ 4 huius ꝙ intellectus qui non intelligit vnū nihil intelligit. ꝓbō mi. qꝛ illud ē pᵐ obiectū intelle ctus ſub cuius rōe omnia intelliguntur. ſicut pꝫ de obiecto viſus. ſed nec rō ſubſtantie nec accidentis ſed ſola ratio entis reperitur in omnibꝰ intelligibilibus ergo ens eſt pᵐ obiectum intel lectus nr̄i. Pro iſta concluſione faciunt oēs ratiōes adducte ꝓ p ⁊ 2ª ꝯcluſionibꝰ ꝑ queſti onis iſtius ſcripti poſite in prīo. ⁊ iō iſte rōes ſuf ficiant licet multi poſſent adduci Ad argum ta alterius opi. ad. illud. quarti metha. de ſano ⁊c̄. dico ꝙ ph̓s 4º metha. concedit ordinem realeꝫ inter ſpecies eiuſdē generis. naꝫ ibi vult ꝙ in qͦlꝫ genere ē vnū pᵐ ꝙ eſt mēſura omniū ali orū. menſurata autem hn̄t ordinem eēntialem ad mēſuraꝫ. ⁊ tamē non obſtāte tali attribu iōe nullus negat conceptū generis eē vnuꝫ cōpredicatur in quid de pluribus differentibꝰ ſpecie Si enim genus non haberet vnum conceptum alium a cōceptibꝰ ſpecieꝝ nullus ꝯceptꝰ diceret̉ 