Seite
ī diſtinctio I ita ſimbola eorum ſubiūctis 1 b Qui aliud docuerit dere. non addit ſolo ⁊ ideo ēt a filio. vel aliter p̄dicauerit ⁊c anathematibus ſancita ſūt. vt a ſe ꝓcedere non negat. ſed iō d Non ſine me. ⁊ fine. exponit iſta verba.i. Friū nulli de trinitatis fide aliud meo ⁊ patris arbitrio ⁊c. patrē tm̄ noīat qꝛ ad euꝫ ſolet docuerit. vel ꝯtrario mo Ur̄ male dicere. qꝛ qͥ ha­docere vel aliter predicare qͣ referre etiā qd̓ ip̄ius eſt. qꝛ ab do ⁊c. Nō vr̄ iſta expoſi­bet arbitriū ſuꝑ aliqͥd bꝫ ibi ꝯtinet̉ liceat. In qͥbꝰ qͥdeꝫ illo habet. tio ꝓbabilis eo ꝙ ipſe qͥ dn̄ium ſuꝑ illud. ergo vr̄ ꝯtradicit articulis excōi ſimbolis cū ſpūſſctūs cōme­ẜm hoc ꝙ ſpūſſctūs ſit in ☞Grecos ī ſenſu nobiſcū catus eſt ipſo iure. ergo moret̉ ꝓcedere a pr̄e ⁊ nō a fi ferior filio. Si tu dicas ꝯuenire ⁊ ſi verbis differāt ꝓ nō oportebat ꝓ ꝯtrario ꝙ arbitrium dicat volun lio qͥcūqꝫ inquiūt a filio eū ꝓ bat multis autoritatibꝰ. d̓ dare ſnīam. ergo vr̄ ꝙ ꝓ tatē. hoc nihil eſt. qꝛ ſil̓r cedere addūt. anathema īcur­ Sciendum tn̄ ꝙ greci ꝯfi­diuerſo tulerunt ſnīam. cū vna voluntas ſit triuꝫ runt. vn̄ ⁊ nos arguūt anathe Preterea vn̄ venit iſta ex tent̉ ſpiritumſanctum eē filij ſil̓r filius nō loquit̉ ſine matis reos. Addūt etiā ad aſ poſitio ⁊ querit̉ quare no ſicut patris. qꝛ ⁊ apl̓us dicit. arbitrio ſpūſſctī. ⁊ pater Gal̓. iiij zdixerunt. Quiſquis ꝯͣdi ſertionē ſue opinionis ⁊ in te ſil̓r. quod non d̓r ꝓprie. Spiritum filij. Et veritas in xerit. Rn̄. dicēdū ꝙ ſi ſtimoniū noſtre dānatiōis de Rn̄. dicēdū ꝙ ſpūſſan Iobā. c euāgelio. ſpiritum veritatis. cut dicit Anſel. Oīs veri ctus eſt patri ⁊ filio con­xiiij. ſimbolo fidei qd̓ ẜm traditio­Sed cum nō ſit aliud ſpiritū­tas ſacre ſcripture pōt di ſubſtātialis. ita ꝙ a pr̄e ⁊ nē p̄dictoꝝ ꝯciliorum leo ter ci qͥ ſacre ſcripture nō cō ſanctū eē patris vl̓ filij. ꝙͣ eſſe filio ꝓcedit oꝑatio. ergo tius rome trāſcriptū in tabu­tradicit ꝓpter ſuā gene­a patre vel filio. etiam ī hoc in ſpūſſctūs cōis eſt patri ⁊ ralitatē ⁊ dignitate. ⁊ iō la argentea poſt altare beati filio. ⁊ ſil̓r eque bꝫ eſſe a eadē nobiſcum fidei ſnīam cō p̄dicta expoſitio bꝫ hic Pauli poſita poſteris reliqͥt patre ⁊ filio. ita ꝙ nō eſt uenire vident̉. lꝫ in verbis dif locum. Nec fuit incōue­dicere ꝙ habeat locutio­ꝓ amore(vt ipſe ait) ⁊ caute­ſentiant. Un̄ etiā qͥdā eoꝝ ca­niens exprimere excōica nē propriā. nec ꝙ habeat la fidei orthodoxe. In quo qͥ tionem hereticoꝝ. qꝛ ſctī tholici doctores intelligētes locutioneꝫ a ſe ⁊ hec duo dē ſimbolo ī ꝓceſſiōe ſpūs ſo patres in ꝯcilijs ordina­vnā eādēqꝫ fore ſnīam p̄dicto voluit excludere dn̄s cū bant qͥ iuris erāt ⁊ p̄ter­lus cōmemorat̉ pater his ver dixit non loquit̉ a ſemet­rum verboꝝ qͥbus d̓r ſpirituſ ea ad terrorē eſt dictū. ⁊ bis. Et in ſpm̄ſctm̄ dn̄m ⁊ vi­ipſo. vt excludat̉ rō ꝓprij ſanctus procedere a filio ⁊ eē maluerunt dicere aliud. uificatorē ex patre ꝓcedētem ⁊ rō primi pͥncipij. ⁊ hoc filij. ꝓfeſſi ſunt ſpiritūſanctuꝫ ꝙͣuis intellexerunt ꝯͣriū exponēs didimus ꝯͣ pro­cū patre ⁊ filio coadorādum ⁊ vt magis cōpeſcerēt ora etiā ꝓcedere a filio. Un̄ atha­prium dicit. Nō ſine me. glorificādū ⁊c. Illud eſt ſimbo p̄ſumptuoſoꝝ ne adīuein naſius in ſimbolo fidei. Spi­Cōtra rōnē primi princi Athana rēt nouitates ī fide. Se­lum qd̓ in miſſa cantat̉. edituꝫ rituſſanctus a patre ⁊ filio nō pij dicit. ſine meo ⁊ pr̄is ſius. cundum veritatē aūt ex­in niceno ꝯcilio in fine cuius arbitrio. ⁊ arbitriū nō ī­factus nec creatus nec genitꝰ cōicationis ſnīa nō ſe ex b ſubiunctū eſt. Qui aliud do­portat dn̄ium ſiue cauſa­ſed ꝓcedēs. Ecce ſpiritumſan tendit niſi ad ꝯͣdicentes litatē ſed ſolū autoritatē cuerit. vel aliter predicauerit ctum aperte dixit procedere a qꝛ nō fuit eoꝝ intētio pre in pr̄e ⁊ filio reſpectu ſpi anathema ſit. Iōqꝫ greci nos cludēdi viā ad explana­patre ⁊ filio. Didimus etiam rituſſancti vel eius ope­tionē fidei faciēdā maio anathematizatos dicūt. qꝛ di eoꝝ maximus doctor in li. de rationis. Didimꝰ rem ſi deus alios magis cimus ſpiritūſan. a filio proce ſpirituſctō ſpiritumſanctuꝫ a PD intelli illuminaret. ⁊ ſi hoc dixit dere. qd̓ ibi nō ꝯtinet̉. qd̓ em̄ filio ꝓcedere dicit. Saluator ſent. ꝯſtat ꝙ nō bn̄ moti gētiā hu ẜm nos ibi d̓r. qͥ a pr̄e filioqꝫ ꝓ ſius par­fuiſſent ⁊ ſnīa eoꝝ merito inquit qui eſt veritas. Nō em̄ cedit. alterū a latinis eſt addi tis duo abolenda eſſet. dloquit̉ a ſemetipſo. hoc eſt nō principa c Sed cuꝫ nō ſit aliud. tum.ſ. filioqꝫ. ſine me ⁊ ſine meo ⁊ patris ar­Iliter que Contra. aliud eſt dicere C ¶Grecoꝝ autoritates et bitrio. qꝛ inſeparabilis eſt a runt̉. Primo q̄rit̉ de pro­cappa ſortis ꝙͣ cappa fa­rōnes ſoluit ⁊ determinat. c ceſſione ſpūſſctī quātum me ⁊ a patris voluntate. qꝛ ex cta a ſorte. ergo ſil̓r vr̄ in Nos aūt illa verba ita de­ad principiū ⁊ q̄rit̉ vtruꝫ ꝓpoſito. Aut ſi nō. queri ſe nō eſt. ſed ex patre ⁊ me eſt. ſpūſſctūs ꝓcedat a patre terminamus. Qui aliud do­tur rō. Rn̄. dicēduꝫ ꝙ Hoc em̄ ip̄m ꝙ ſubſiſtit ⁊ loqͥ ⁊ filio. Scd̓o vtrum ꝓce­gtūs ꝙͣuis denoīet̉ ab cuerit: vel al̓r p̄dicauerit vel ⁊ tur a patre ⁊ a me illi eſt. Iteꝫ dat a patre ⁊ filio inquā­babitudine principij. tn̄ rium docuerit. vel ꝯtrario mō ſpirituſſanctus qͥ eſt ſpiritus aliam habitudinē impor p̄dicauerit anathema ſit. Ali­veritatis. ſpirituſqꝫ ſapīe nō tat. vt poſſeſſiōis. ſed cū ud ergo poſuit ꝓ oppoſito. qͦ in diuinis nō cadit diuer pōt audire a filio loquēte que neſcit. cuꝫ hocip̄ꝫ ſit qd̓ liter ⁊ apl̓us in epl̓a ad Gal. Bal̓. j. ſitas. nec habitudo niſi ꝓfertur a filio.i. ꝓcedens deus de deo. Spiritus ve­g originis rōne materie in Si qͥs alid̓ euāgelizauerit.i. ritatis ꝓcedēs a veritate. ꝯſolator manās ex ꝯſolatio Cirillꝰ. diuinis determinat̉ ad ꝯtrariū anathema ſit. Nō di­ne. Itē Cirillus ep̄s ī epl̓a Neſtorio directa ait. Spi babitudinē principij. ⁊ iō cit ſi qͥs addiderit. Nā ſi illud ritus intelligit̉ ꝑ ſe ẜm ꝙ ſpiritus eſt ⁊ nō filius ſꝫ tn̄ ī deo ideꝫ eſt dicere ſpūs diceret ſibijpſi. vt ait Aug. p̄­filij qd̓ ſpūs ꝓcedit a fi­nō eſt alienus ab eo. Spūs em̄ veritatis nominatur Ioh̓es dicaret qͥ cupiebat venire ad lio. Preterea alia eſt rō­⁊ ꝓfluit ab eo ſicut ex deo patre. Ioh̓es quoqꝫ Chry­cbryſo. qꝛ ſpūs ẜm ꝙ eſt nomen quoſdā qͥbus ſcribebat. ſicut ſo. in omel̓. quadam de expoſitiōe ſimboli ſic ait. Iſte abſolutū. ſicut hoc nomē ad Theẜ. vt ſuppleret q̄ illoꝝ eſt ſpūs ꝓcedēs de patre ⁊ filio qͥ diuidit dona ꝓpria deus. nō bꝫ ꝓprie ꝯſtrui fidei deerāt. Sꝫ qͥ ſupplet qd̓ prout vult. Idē in alia omelia. Credēdum eſt ſpm̄ſan. cū gtō. qꝛ tūc idē eſſet di minꝰ erat addit. nō qd̓ inerat cere ſpūs filij qd̓ deus fi patris eſſe ⁊ filij. Iſtum ſpm̄ſan. dicimus patri ⁊ filio Aonen lij. ergo oꝫ ꝙ accipiatur tollit. Qui aūt p̄tergredit̉ fi 45 coequalē ⁊ procedētē de patre ⁊ filio. Hoc credite. ne grecoꝝ ſpūs ẜm ꝙ d̓r a ſpiratiōe dei rl̓am. nō īcedit īvia: ſꝫ rece colloquia mala corrumpāt bonos mores. Ecce a do­oſluit. ⁊ ſic eſt nomē importans dit a via. Ad illud autē qd̓ de ctoribus grecoꝝ aꝑte habemus teſtimonia. quibus originē. ergo ſicut ſequit̉ euāgelio opponunt reſponde filius patris. ergo filius ſpirituſſanctus a patre ⁊ filio procedere oſtenditur. mus ita. qꝛ cum dicat in eo ve qͥ eſt a patre ⁊ ita eſt dice Omnis ergo lingua confiteatur ſpiritumſanctum ꝓ re ſpūs filij.i. ſpūs qui ē ritas ſpiritūſan. a patre ꝓce­cedere a patre ⁊ filio. e iiij