Seite
Diſtinctio XXI III cit philoſo. materia hoc ip̄ꝫ quod eſt. ad alterū eſt. Aliquando tendum ꝙ reſpectus effectus ibi eſt vere reſpectus. ⁊ vere re­ſuper originē naturalē. ſicut effectꝰ ad cauſaꝫ. ⁊ filij ad patrē. latio. ſed reſpectus cauſe non ē reſpectus nec relatio ī deo ẜm Prima relatio non poteſt eſſe in deo. qꝛ in deo nulla eſt propͥe rē. ſed ẜm moduꝫ intelligēdi. ẜm re vero ſubſtātia vel eſſentia tas accidentalis. Secūda non poteſt eſſe in eo qꝛ nulla in deo De ſignificatione relatiuoꝝ qͥ D eſt dependētia. Tertia eſt ī deo ſed nō reſpectu creature ſꝫ re­īſtinctio. xxxj. cōiter ⁊ eternaliter de deo di ſpectu perſone hec em̄ non cūtur. vt ſimilis ⁊ equalis dicit cōpoſitionē nec depē 455 Ponit ſignificationeꝫ tis eſt videre nullo mō filiuꝫ Reter ea con­dentie īclinatiōeꝫ ſicut pri huius nominis equalis. quō ſiderari opor equalē eſſe patri. ſi in aliqͦ ſcꝫ ma ⁊ ſcd̓a. ſed ponit diſtin tet cuꝫ tres ꝑ­dicat̉ filius equalis patri an 5 qd̓ ꝑtineat ad ſignificāda eiꝰ in. ctionē ⁊ ordinē. ⁊ qm̄ vere ſone coequa­ẜm ſubſtantiaꝫ an ẜm relatio vna perſona ordinatur ad ſubſtantiā ineqͣlis īuenit̉. In les ſibi ſint ⁊c aliam ⁊ babitudinē babet nem. ita et ſimilis. a In precedenti proxima ꝑ oībꝰ ergo eqͣlis eſt patri fili ⁊ aliomodo ẜm rē ſe habet ticula egit magiſter de re­ Quid ⁊ eſt eiuſdē ſub̓e. Eqͣlis ē etiā Reterea ad vnam ꝙͣ ad aliam. ideo I latiuis que dicunt̉ de deo ſit equa cōſidera­ſpūſſanctus ⁊ in oībꝰ eqͣlis ꝓ hec relatio eſt in perſona proprie ⁊ temporaliter. In litas. pter ſummā ſimplicitate illiꝰ reſpectu perſone nō reſpe­ri opꝫ. cū hac parte agit de bis q̄ di­ctu creature. Nam deꝰ ad ſd̓e. Ex his ꝑſpicuū fit ꝙ ẜm tres ꝑſo­cūtur de deo communiter creaturam non babet ordi et eternaliter. et quoniam ſub̓am filiꝰ eſt equalis patri ne coeqͦ­nem nec habet aliam ⁊ ali­hͦ ſunt. appropͥabilia. ideo ⁊ vtriqꝫ ſpūſſanctꝰ ⁊ appella­les ſibi am habitudinē. ⁊ ideo nul hec pars hꝫ duas partes. ctio tm̄ relatiua eſt. Eqͣlitas. ſint. vtruꝫ lo modo eſt realiter in deo In prima determinat eoꝝ relatiue hoc dicat̉: an ẜm ſub relatio reſpectu creature. patris ⁊ filij nō eſt relatio vel ſignificationem. In ſecun Creatura autem ad deum ſtantiam. ſi relatiue. vtruꝫ ẜm notio. ſed naturalis vnitas ⁊ da eorum appropriationeꝫ babet ordinem ⁊ babitudi relationem an ẜm eſſentiam identitas. ibi. Non eſt igitur hic pre­nem mediante proprietate termittendum. Prima ꝑs cōſiderāda ſit equalitas? De ☞ Ponit ſignificationeꝫ accidentali. et dependen­habet duas. In prima de­inde quid ſit ip̄a eqͣlitas? Ad huiꝰ noīs ſil̓is. quō dicat̉ filiꝰ tia eſſentiali. ⁊ origine na­terminat ſignificationem turali. ideo ẜm omnē mo­ b quod dicimus. qꝛ ſicut ſimile ſil̓is pr̄i ⁊ qͥd ſit ſil̓itudo. b ip huiꝰ nominis equalis. In dum refertur creatura ad nihil ſibi eſt. Sil̓itudo em̄ vt Hoc ideꝫ etiā dicimꝰ de ſi ſecunda huius nominis ſi deum. Quoniam igitur in ait Hylarius ſibijpſi non eſt mili ⁊ ſimilitudine. Cū enī dr̄ milis. ibi. Hoc etiam dici­tellectus noſter cum intel­mꝰ de ſimili ⁊ ſimilitudīe. ita ⁊ equale aliquid ſibi nō di filius ſimilis pr̄i. relatiue qui ligit aliquid referri ad ali a Preterea conſiderari citur. ac per hoc ſicut ſil̓e. ita ⁊ dem dr̄. ſed ſimilis eſt pr̄i pro quid. intelligit etiam com oportet. Dubitatur de ſitu eqͣle relatiue dr̄. Dicit̉ ego re parari illud ad illud. ideo pter vnitatē eſſentie. Et ergo huius partis. qꝛ cuꝫ ſupra intelligit deum per modū latiue filius eqͣlis patri. ⁊ vtri appellatio tm̄ relatiua. Sil̓i­diſtin. xix. actum eſt de eqͣ reſpectus ⁊ relationis. cui qꝫ ſpūſſanctus. Eſt tamen eqͦ tudo vero indifferēs eēntia. litate videtur hic magiſter reſpectui ī deo nihil reſpō ſuperflue repetere. lis patri filiꝰ ⁊ vtriqꝫ ſpūſſan Un̄ qͥbuſdā nō indocte videt̉ det niſi diuina eſſentia. ex Reſpon. dicenduꝫ ꝙ de ctus ꝓꝓter ſummā ſimplicita noīe eqͣlitatꝭ vel ſil̓itudīs non parte tamē creature bene equalitate et ſimilitudine tem eſſentie ⁊ vnitatē. Eqͣlis aliquid reſpondet. ⁊ ideo aliqͥd poni: ſꝫ remoueri. vt ea eſt loqui dupliciter.ſ. a ꝑ­non eſt vanus. Conceden eſt ergo filius patri ẜꝫ ſubſtā ratione dicatur filiꝰ equalis te rei. et a parte nominis. duꝫ ergo ꝙ huiuſmodi no tiaꝫ non ẜm relationē. Unde patri. qꝛ nec maior eſt eo: nec Et primo modo agitur de mina dicta de deo non im­equalitate ⁊ ſimilitudine augu. in. v. li. de tri. ait. Que­minor. ⁊ hoc ꝓpter vnitatē eſ portant relationem in deo in p̄cedētibꝰ ſcd̓o mō hic. rimus ẜm quid eqͣlis ſit patri ſentie. Ita ⁊ ſil̓is dicit̉ qꝛ nec ẜm rem ſed ſolum ẜm mo­b Simile nihil ſibi eſt. filiꝰ nō ẜm hoc qd̓ ad patrē dr̄ diuerſus. nec alienꝰ nec in ali dum intelligendi. Ex his Uidetur hoc falſum qꝛ ali­patent q̄ſita. Quod em̄ filius eqͣlis eſt patri. reſtat er quo diſſimilis. Et hoc ꝓpter quis differt a ſe ſicut ſor­ij obijcitur de patre. dicen­go vt ẜm id equalis ſit ꝙ ad eēntie ſimplicitatē. Nogͦ ẜm tes ſenex a ſe puero. gͦ pa­dum ꝙ non eſt ſimile. quia ſe dr̄. Quicquid aūt ad ſe di ri ratione poteſt eſſe aliqͥd ꝙ filius eſt genitꝰ a patre eqͦ patris ad filium eſt ordo ⁊ eſſe ſimile ſibi. Item xp̄s lis vel ineqͣlis eſt patri. nec ſi­ẜm ſd̓aꝫ dr̄. Reſtat gͦ vt ẜm ſb̓ babitudo. ⁊ alia habitudo homo eſt ſibi ſil̓is. qꝛ. nullꝰ ſtātiā ſit eqͣlis. Eade ergo eſt milis vel diſſimilis. ſed equal̓ ad filium ꝙͣ ad ſpiritūſan­eſt beatus niſi ſit deo aſſi­ctum. deus autem ſicut di et ſimilis ẜm ſubſtantiam. vtriuſqꝫ ſd̓a. Itē in. vj. li. Sa milatꝰ. ſed chriſtus eſt ma cit philoſophꝰ. xj. metha. xime deo aſſimilatꝰ gͦ ⁊c. non habet ordinem. nec aliquam habitudineꝫ nam prima cau 3 Reſpon. dicendum ꝙ ſicut differentia aliquādo notat alie ſa eodem modo ſe babet ad oīa. ꝙͣuis alia alio ⁊ alio modo ſe tatem ſuppoſiti a ſuppoſito. vt cū dicitur petrus eſt aliꝰ a pau babeant ad ipſam. vt in. xj. prime philoſo. dicit ꝙ primū ⁊ ſum lo. Aliquando alietatē in natura. vt cū dicit̉ xp̄s ẜm ꝙ homo mum bonū non ordinatur ad hec creata. Ad illud quod obij differt a deo. Aliquādo alietatem ſtatus a ſtatu. vt petrus ſe­citur. ſi non dicunt relationem. ergo pure ſubſtantiā. dicendū nex differt a ſe puero. per hunc moduꝫ intelligendum de ſimi­ꝙ pure circa deum dicunt ſubſtantiam ẜm rem. ſed relationeꝫ litudine. Quando igitur ſimilis dicit ſimilitudinem ſuppoſiti ẜm moduꝫ intelligendi. in creatura vero ẜm eſſe. Et qd̓ obijcit ad ſuppoſitum non pōt eſſe idē ſil̓is ſibi. qn̄ vero dicit ſimilitu ꝙ vanus eſt intellectus. dicēdū ꝙ falſum eſt qꝛ intellectꝰ fun­dinē nature ad naturā. vel ſtatus ad ſtatum pōt idē eſſe ſibi ſi datur ſuper aliquid ſcꝫ ſuper relationē creature cui reſpondet milis qꝛ hec concurrūt in eadē perſona. ⁊ ita intelligit magr̄. Frelatio ẜm dici in deo. Ad illud qd̓ obijcit̉ ꝙ q̄dā ſunt relati c Eqͣlitas ergo pr̄is ⁊ filij nō eſt relatio vel notio. Obijcit̉. qꝛ ua ẜm eē ⁊c. dicēdū ꝙ quedā ſūt relatiua ẜm eē ex ꝑte vtriuſqꝫ ſtatim predixit ꝙ ſil̓e ⁊ equale eſt relatiuū. gͦ ſil̓itudo ē relatio is extremivt dn̄s ⁊ ſeruus ī creatura. Quedā ex ꝑte alteriꝰ. vt ſci Rn̄ dicēdū ꝙ magr̄ ītelligit de notiōe q̄ eſt ꝑſone ꝓprietas bile et ſcīa ⁊ mēſuratio ⁊ mēſurā. ſic in ꝓpoſito. Ad illud qd̓ nō de relatiōe coīter intellecta. Uel aliter dd̓m ꝙ ꝟbū magr̄i ē obijcit̉. ꝙ dn̄s dicit ſuꝑpoſitionē. ⁊ ſil̓r creatio cauſalitatē. di­cauſal̓r ītelligēdū ſicut ptꝫ ex p̄cedētibꝰ. qꝛ eqͣlitas nō ꝯſ̄ſtit ī 3 cendum ꝙ ſuperpoſitio in deo eſt vere ſuperpoſito ⁊ vere cau­ꝓpͥetatibꝰ ꝑſonalibus ſꝫ magis in eſſentialibꝰ qͥ ſupra viſa ſūt ſalitas. quia vere alij ſuperponitur deus. et vere efficit. Tamē D intelligentiam huius partis eſt queſtio de his no pc C illa ſuperpoſitio non eſt vere relatio. ſimiliter nec cauſalitas. minibus ſimilis et equalis. ⁊ circa hec tria querūtur ſed eſt vere diuina eſſentia. quia ſeipſa ſuperponitur et efficit. Primo queritur vtrum hec nomīa dicantur ẜm poſi h Ad illud qd̓ obijcitur. ꝙ eſt ibi reſpectus cauſe ⁊ effectꝰ. di­tionem. an ẜm priuationem. Secūdo queritur vtruꝫ