Transkription / [Band 1] [12

Prologus. tem qui eſt arguere. ⁊ hunc habet in malis. Manifeſtatio enim De materia huius libri ⁊ Diſtinctio..j. uibrorum diuiſione. mali redarguit facientē. ⁊ inde ē ꝙ mali odiunt veritatē. Qꝛ ſiEteris ac noue legis continentiam. In ꝑte iſta in cut dicitur Iohannis. iij. Qui male agit odit lucem. b ¶ Qui cōtentioni ſtudētes ꝯͣ veritatē ſine federe bellāt Concipit tractatus libri qui diuidit̉ ī quattuor libros tra. ij. Eſdre. iiij. ca. Magna eſt veritas et fortior oībus. Oīs ꝑtiales. Prima pars habꝫ duas ꝑtes. In primaꝑ te venat̉ magiſter materia terra ꝟitatē inuocat ⁊ oēs Oſtenhuius libri ⁊ per cōſequēs tremūt eam. Reſpon. dicē ē magis placita ꝙͣ docēda cō ramine vtentes. Sicubi vero dit op alioꝝ. In ſecūda exequit dū eſt loqͥ de veritate ſimquirere. nec docēda deſideraparuꝫ vox noſtra inſonuerit. ſuū eſſe diuiſionē ſuam. ⁊ hoc diſtī Rō depliciter vel de veritate ꝙͣcompēre. ſed deſideratis doctrinā cō non a paternis diſceſſit limiti ctio. ij. que incipit ibi. Hoc fentiōiſ tum ad hͦ ſiue in ſpeciali. ꝑ dioſum aptare. Habēt rationē ſapiēbus. Non igitur dꝫ hic labor itaqꝫ vera ac pia fide ⁊c. huiꝰ er mōmō veritas eſt inexpu 2468. 5 Item prīa pars. in qua ve og roris ſu gnabilis. ⁊ ideo preualet. tie ī ſuperſtitiōe. qꝛ fidei defe cuiꝙͣ pigro vel multum docto natur materiā hꝫ tres par ꝑſticio ⁊ ſic intelligit̉ illud Eſdre ctioneꝫ ſeqͥtur hypocriſis mē videri ſuperfluus. cū multꝭ īpi tes. In prima parte venat̉ mēdax Eſt iteruꝫ loqui de verita dax. vt ſit vel ī verbis pietas gris multiſqꝫīdoctis(īter qͥs materiā per diuiſiones. et t cōten te ſcd̓o modo. ſic cōtingit quā amiſerat cōſciētia. per ipetiaꝫ mihi ſit neceſſariꝰ locꝰ iō prīo ponit diuiſiouē per tioſa lo eā ꝑ rationes fantaſticas ſamqꝫ ſimulatā pietate. oī ver breui volumine cōplicans pa quā diſtīguūt̉ tres libri a cutio. obumbrari: ⁊ per cōtentio quarto ſclꝫ per res ⁊ ſigna borū mēdacio impiā reddunt nem impugnari. Un̄ Amtrū ſentētias. appoſitis eoruꝫ In ſecunda ponit diuiſiobro. ſuꝑ illud verbuꝫ cōtē falſe doctrīe īſtitutis. fidei ſāteſtimonijs. vt nō ſit neceſſe q̄ Oſtennē ꝑ quā diſtinguit̉ pr̄im tione. Roma. j. dicit. Con dit moctitatē corrūpere moliēte ſ. au renti librorum numeroſitateꝫ liber a tribus alijs que eſt tētio eſt īpugnatio veritaduꝫ doriūqꝫ pruriginē ſd̓ nouello ſui euoluere. cui breuitas colleper frui ⁊ vti. ibi. Id ergo tis cū cōfidentia clamoris cendi eſ h deſiderij dogmate alijs īgerē cta qd̓ queritur offert ſine la in rebus ꝯſideranduꝫ. In i ¶ Ex teſtimonijs veritaſe humi tes. qui contentioni ſtudetes tertia determīat dubitati tis ineternū fundatis. Cō bore. In hoc autē tractatu. nō lē quia ones quaſdam ex p̄miſſis tra. j. Choꝝ. xiij. Scīa decōtra veritatē ſine federe bell ſolū piū lectorē. ſed etiam libe vult cor ortas ibi. Cuꝫ aūt homīes ſtruetur gͦ ⁊ teſtīonia. Rn̄. lant. Inter veri nāqꝫ aſſertiorigi. rū correctorem deſidero maxi qui fruunt̉. Itē p̓rima ꝑs ꝙ teſtimonia veritatis ſūt nē ⁊ placiti defenſionē et ꝑtime vbi profunda verſatur ve habꝫ tres particulas. In ineternuꝫ fundata. Sicut Oſtennax pugna ē dū ſe ⁊ veritas te ritatis queſtio. que vtinā tot prima ponit diuiſionem et dr̄ in p̄sͣ. Initio cognoui dit monet. et ſe volūtas erroris tuet̉ autorita. Auguſt. ꝯfirmade teſtīonijs tuis ⁊c. Qd̓ haberet inuentores. quot hꝫ dū inue eam que eſt ꝙ tota doctri obijcit̉. ꝙſcīa deſtruet̉. Di Hoꝝ igitur deo odibilē eccle contradictores. Ut aūt qd̓ q̄ niendi ī cēdum ꝙ veꝝ eſt ꝙͣtum ad na theologica eſt de reb ſiaꝫ euertere atqꝫ ora opilare. hoc ope ritur facilius occurrat tituloſ 1. M modum docendi et cōſide vel de ſignis. id ē ſubiectū re eſſen ne virus neqͥtie in alios effūquibus ſingulorum libroꝝ ca commune theologie inhec rādi. ſed nō ꝙͣtū ad cognitiam. Rō cōdere queant ⁊ lucernā veritatꝭ pitula diſtinguūtur p̄miſimꝰ. tū ⁊ rationē cognoſcendi. duo diuiditur. In ſecūda ponēdi T in candelabro exaltare volen mēbra diuiſiōis explanat p̄sͣ. Ineternum domine ꝑ ¶Tres libros diuidit a oꝑis eſt manet verbum tuum ⁊c ibi. Proprie aūt hic res ap tes in labore multo ac ſudore qͣrto ꝑ res ⁊ ſigna. ⁊ cōfirmat ſubuer k ¶ In quo maiorū exem pellant̉. Oſtendens qͥd ſit i hoc volumē deo p̄ſtante ꝯpediuiſionē autori. Augu. tio erro a res. et quid ſignum ẜm mē pla. Hec eſt pars vltima. ī gimus ex teſtimonijs veritatꝭ ris. Ft qua ponit magr̄ rōnes mo bra p̄dicte diuiſionis. In Teris ineternū fundatis. in qͣttuor tertia vero particula. diui uētes diſcipulos ad audilibros diſtinctum. endū. Et diuidit̉ hec pars ac noue legis cō ſionem ad propoſitū appli U cat. ibi. Cūqꝫ his intende/ Diſtī. j. in qͣttuor partes ẜꝫ qͣttuor Rōnes mouentes diſci tinentiā diligēT que mouent diſcipulos ad rit theologoruꝫ ſpeculatio¬n pulos ad audiendū ⁊ cuꝫ hoc ti indagine etiā audiēdū. Duo que ſunt ex dicens ꝙ de rebꝰ ⁊ ſignis oſtēdit opꝰ ſuū eē autēticū. q atqꝫ etiam cōſiderātibus noꝑte operꝭ. videlꝫ autoritaſ fuerit dicturus. primo tn̄ ⁊ vtilitas: duo vero ex ꝑte k ¶ In qͦ maioꝝ exēpla doctri bis preuia dei gratia īnotuit de rebus ⁊c. Iteꝫ pars ilnāqꝫ reꝑies. in quo per dn̄ice docētis ſcꝫ humilitas ⁊ fa ſacre pagine tractatum circa la in qua ponit diuiſioneꝫ cilitas. In prima p̄parat fidei ſincerā profeſſionē. vipe per frui ⁊ vti. per quā prires vel ſigna p̄cipue verſari. docilitatē ſclꝫ in autoritamus liber diſtinguitur. ab ree doctrine fraudulentiā pro vt enim egregius doctor Au te. In ſecūda in vtilitate alijs tribus habet duas ꝑ didimus. aditū demonſtrāde guſtinus ait in libro de doctri ſuſcitat attētionē. In duo tes. In prima ponit diuin veritatis ꝯplexi. nec periculo na xp̄iana. Oīs doctrina. vel bus autē ſequentibus ſclꝫ onē. In ſecunda que dicta impie profeſſionis inſerti tēhumilitate et facilitate ca rerum eſt vel ſignorum. Sed ſunt epilogat. Ibi oīm er ptat beniuolētiā. In prīa go que dicta ſunt. Prima Augu. perato inter vtrumqꝫ moderes etiā per ſigna diſcutitur. 16 pars habet tres ꝑtes. In 2M 1 O igitur parte oſtendit opꝰ 43 prima ponit diuiſionem in ꝰ ſuum eſſe autenticum. In c ſecunda compendioſum. ibi. Non igitur debet hic labor. In ter res quibus fruendū et res quibus vtenduꝫ. In ſecūda ad eui tia oſtendit modum docendi eſſe humilem. in hoc ꝙ vult corridentiā maiorē aſſignat quaſdam diffinitiones. Ibi frui eſt ⁊c. In tertia vero proponit et determinat quaſdā dubitationes. gi ibi. In hoc autem tractatu ⁊c. In quarta oſtendit eſſe facilē Ibi. Cum autem homines ⁊c. ad īueniēdū et memorāduꝫ. ibi. Ut aūt qd̓ q̄rit̉ faciliꝰ occurrat. l ¶ Liberum correctorem. Queritur quid vult dicere ꝑ hoc no¶ Frui autē eſt amore inherere. Hec eſt ſecunda ꝑticula illiꝰ mē liberum. Reſpon. dicendum ꝙ liber corrector dicit ſicut ho partis. in qua ponit diuiſionē per quā diſtīguit̉ primus liber mo liber qui ſui tantum cauſa eſt vt dicit ph̓s. ſic corrector liber ab alijs tribus que eſt de quibuſdā notificationibꝰ quattuor dicitur qui tantum gratia correctionis. non inuidie vel ſubſanhabet particulas. Primo enī ponit notificationes frui ⁊ vti. Scd̓o applicat eas ad propoſitū ſcilꝫ ad res quibus fruendū nationis corrigit hunc deſiderat magiſter exēplo Auguſtini. ij. de trinitate capitu. j. Ubi dicit. Magis amabo inſpici a rectis ē ⁊ vtendū. ibi. Res igr̄qͥbꝰ fruendū. Tertio cōparat ad alias ꝙͣ timebo morderi a peruerſis. gratanter enim ſuſcipit oſculum aſſignatiōes. ibi. Notādū vero ꝙ idē Auguſti. Quarto qꝛ vicolumbinum pulcherrima et caſtiſſima charitas. dentem vero deretur ſibi cōtradicere mouet ⁊ determīatꝭ quādā dubitatio caninuꝫ euitat cautiſſima humilitas vel retundit ſolidiſſima ve nē. ibi. Et attēde quia videtur Auguſtinꝰ dicere et ceter. ritas. magiſqꝫ optabo a quolibet reprehendi. ꝙͣ ſiue ab errante ¶ Cū aūt hoīes qͥ fruunt̉ ⁊ vtuntur alijs rebus res alique ⁊c. ſiue ab adulante laudari. Hec tertia pars in qua mouet et tractat dubitatiōes quaſdaꝫ bꝫ tres ꝑtes ſecūdū. tres dubitatiōes. Prima eſt vtrum homo ¶ Explicit prologus. homine