Qō CLIIII De luxurie partibus mittit̉ directe ꝯͣ vitā hoīs. Fornicatio autē ſimplex īportat inordinationē que vergit in nocumētū vite eius qui ē ex tali cōcubitu naſciturus. Uidemus.n. in oībus aīalibꝰ in ꝗbus ad educationē ꝓlis requirit̉ cura maris ⁊ femine ꝙ in eis nō eſt vagus ꝯcubitus: ſed maris ad certā feminā vnā vel plures: ſicut pꝫ in oībꝰ auibꝰ. Secus aūt in aīalibꝰ in ꝗbꝰ ſola femina ſufficit ad educationē fetꝰ in ꝗbꝰ eſt vagus ꝯcubitꝰ: vt pꝫ in canibꝰ ⁊ huiuſmodi alijs aīalibꝰ. Ma nifeſtū eſt autē ꝙ ad educationē hoīs nō ſolū requirit̉ cura matris a qua nutrit̉: ſed multo magis cura pr̄is a quo ē inſtruēdus ⁊ defendēdus: ⁊ in bonis tā interioribꝰ qͣꝫ exte rioribꝰ ꝓmouēdus. Et iō ꝯͣ naͣm hoīs ē ꝙ vtat̉ vago cōcubitu: ſed oꝫ ꝙ ſit maris ad determinatā feminā cuꝫ qua ꝑ maneat nō ꝑ modicū tp̄s: ſed diu: vel ēt ꝑ totā vitā. Et īde eſt ꝙ naͣl̓r ē maribꝰ in ſpē humano ſollicitudo de certitudine ꝓlis: qꝛ eis īminet educatio ꝓlis. hec autē certitudo tolleret̉ ſi eſſet vagus ꝯcubitꝰ. hec aūt determinatio certe femine matrimoniū vocat̉: ⁊ iō dicit̉ eſſe de iure naͣli.ſ. qꝛ cōcubitꝰ ordinat̉ ad bonū cōe totiꝰ humani gnīs: bona au tē cōia cadūt ſub determinatiōe legis: vt ſupra habitū eſt. ꝯn̄s eſt ꝙ iſta ꝯiunctio maris ad feminā q̄ matrimoniū dr̄ lege aliqua determinet̉. Qual̓r aūt ſit apud nos determīa tuꝫ in tertia parte huius oꝑis aget̉ cū de matrimonij ſacra mēto tractabit̉. Un̄ cū fornicatio ſit ꝯcubitꝰ vagus: vtpote p̄ter mr̄imoniū exn̄s: ē ꝯͣ bonū ꝓlis educāde. ⁊ iō ē pctm̄ mortale. Nec obſtat ſi aliꝗs fornicādo aliquā cognoſcens ſufficiēter ꝓuideat ꝓli de educatiōe: qꝛ id qd̓ cadit ſub legis determinatiōe iudicat̉ ẜm id qd̓ cōiter accidit. ⁊ nō ẜꝫ id qd̓ in aliquo caſu pōt accidere. ¶ Ad pͥᵐ ergo dd̓m: ꝙ fornicatio illis cōnumerat̉: nō qꝛ habeat eādē rōnē culpe cū alijs: ſed qͣꝫtū ad hoc ꝙ ex his q̄ ibi ponunt̉ ſil̓r poterat diſſidiū gnari inter iudeos ⁊ gētiles. ⁊ eoꝝ vnanimis conſenſus īpediri: qꝛ apud gētiles fornicatio ſimplex nō reputabat̉ illicita ꝓpter corruptionē naͣlis rōnis. Iudei aūt ex lege diuina īſtructi eā illicitā reputabāt. Alia v̓o q̄ ibi ponunt̉ iudei abominabant̉ ꝓpter cōſuetudinē legalis ꝯuer ſationis. Un̄ apl̓i ea gētilibꝰ interdixerūt nō qͣſi ẜm ſe illicita: ſed quaſi iudeis abominabilia: vt etiā ſupra dictū eſt. ¶ Ad 2ᵐ dd̓ꝫ ꝙ fornicatio dicit̉ eē pctm̄ inqͣꝫtū eſt ꝯͣ rōnē rectā. Rō aūt hoīs recta ē ẜm ꝙ regulatur voluntate diuina que ē pͥma ⁊ ſūma regula. ⁊ iō qd̓ hō facit ex volūtate dei eius p̄cepto obediēs nō ē ꝯͣ rōne rectā. qͣꝫuis videatur eſſe ꝯͣ cōem ordinē rōnis. ſicut ēt nō ē ꝯͣ naͣm qd̓ miraculoſe ſit v̓tute diuina: qͣꝫuis ſit ꝯͣcoēm curſuꝫ nature: ⁊ iō ſicut Abraā nō peccauit filiū innocēteꝫ volēdo occidere ꝓpter hoc ꝙ obediuit deo: qͣꝫuis hoc ẜm ſe cōſideratuꝫ ſit cōmuniter ꝯͣ rectitudinē rōnis humane: ita etiā Oſee nō peccauit fornicādo ex p̄cepto diuino: nec talis cōcubitꝰ ꝓpe fornicatio dꝫ dici: qͣꝫuis fornicatio noīet̉ referēdo ad curſum coēm. Un̄ Aug. dicit. 3. ꝯfeſ. Cū deꝰ aliꝗd ꝯͣ moreꝫ aūt pactū quorūlibet iubet. ⁊ ſi nunqͣꝫ ibi factū eſt: faciēdū ē: ⁊ po ſtea ſubdit. Sicut.n. in ptātibus ſocietatis humane maior ptās minori ad obediēdū p̄ponit̉: ita deus oībꝰ. ¶ Ad 3ᵐ dd̓ꝫ ꝙ Abraā ⁊ Iacob ad ancillas acceſſerūt nō qͣſi fornicario ꝯcubitu. vt īfra patebit cū de matrimonio aget̉. Iudaꝫ aūt nō eſt neceſſariū a peccato excuſare ꝗ etiā auctor fuit vēditionis Ioſeph. ¶ Ad 4ᵐ dd̓m ꝙ fornicatio ſimplex ꝯͣriat̉ dilectioni ꝓximi qͣꝫtū ad hoc ꝙ repugnat bono ꝓlis naſciture: vt oſtēſuꝫ ē: dū.ſ. dat operā generationi nō ẜm ꝙ cōuenit ꝓli naſciture. ¶ Ad 5ᵐ dd̓ꝫ ꝙ per oꝑa pieta tis ille qui lubricuꝫ carnis patit̉ liberat̉ a ꝑditione eterna inqͣꝫtū per huiuſmodi oꝑa diſponit̉ ad hoc ꝙ gr̄am ꝯſeqͣtur per quā peniteat ⁊ inqͣꝫtuꝫ ꝑ huiuſmodi oꝑa ſatiſfacit de lubrico carnis cōmiſſo. Nō aūt ita ꝙ ſi in lubrco carnis ꝑſeueret īpenitēs vſqꝫ ad mortē ꝑ pietatis oꝑa liberetur. ¶ Ad 6ᵐ dd̓ꝫ ꝙ ex vno ꝯcubitu pōt vnus hō gnari. ⁊ ideo inordinatio cōcubitus que impedit bonuꝫ ꝓlis naſciture ex ipſo genere actus eſt peccatū mortale. ⁊ non ſolū ex inordinatione cōcupiſcentie. Ex vna auteꝫ comeſtione non impeditur bonū totius vite vniꝰ hominis. ⁊ ideo ille act. ex ſuo genere nō eſt peccatū mortale. eſſet tamē ſiꝗs ſcien ter cibuꝫ comederet qui totā cōditionē vite eiꝰ īmutaret. ſicut pꝫ de Adam. nec tn̄ fornicatio eſt minimū peccatoꝝ que ſub luxuria cōtinent̉: minus enī eſt cōcubitus cū vxore qui fit ex libidine. Ad tertium ſic ꝓcedit̉. Uidetur ꝙ fornicatio ſit grauiſſimū peccatū. Tanto.n. videt̉ peccatū grauius qͣꝫto ex maiore libidine ꝓcedit: ſed maxima libido eſt in fornicatione. dicit̉.n. in glo. i. ad Corin. 7. ꝙ ardor libidinis in luxuria eſt maximꝰ. ergo videt̉ ꝙ for nicatio ſit grauiſſimū peccatū. ¶ Pͣ. Tāto aliquis magis peccat: qͣꝫto in rem ſibi magis cōiūctā delinquit: ſicut grauius peccat qui percutit patrē qͣꝫ qui ꝑcutit extraneū: ſed ſicut dicit̉ i. ad Corin. 6. Qui fornicat in corpus ſuū peccat quod eſt homini cōiūctiſſimū. ergo videt̉ ꝙ fornicatio ſit grauiſſimū peccatū. ¶ Pͣ. Quāto aliquod bonuꝫ eſt maius: tanto peccatuꝫ quod cōtra id cōmittit̉ videtur eē grauius: ſed peccatū fornicatiōis videt̉ eē ꝯͣ bonū totiꝰ huma ni generis: vt pꝫ ex p̄dictis. eſt etiā cōtra xp̄m ẜm illud. i. ad Cor. 6. Tollēs mēbra xp̄i faciā mēbra meretricis. gͦ for nicatio ē grauiſſimū pctm̄. ¶ Sꝫ ꝯͣ ē qd̓ Gre. dicit: ꝙ pctā carnalia ſunt minoris culpe qͣꝫ pctā ſpūalia. ¶ Rn̄º. dd̓ꝫ: ꝙ grauitas alicuiꝰ pctī pōt attēdi dupl̓r. Uno mō ẜm ſe. Alioº ẜm accn̄s. Scd̓m ſe ꝗdeꝫ attendit̉ grauitas pctī ex rōne ſue ſpēi q̄ ꝯſiderat̉ ẜꝫ bonū cui pctm̄ opponit̉. Fornicatio aūt ē ꝯͣ bonū hoīs naſcituri. ⁊ iō eſt grauius pctm̄ ẜm ſpēm ſuā pctīs q̄ ſunt ꝯͣ bona exteriora: ſic ē furtū ⁊ alia hu iuſmodi. Minꝰ ē aūt pctīs q̄ ſunt directe ꝯͣ deuꝫ ⁊ pctō qd̓ ē ꝯͣ vitā hoīs iā nati: ſicut eſt homicidiū. ¶ Ad pͥᵐ gͦ dd̓m: ꝙ libido q̄ aggrauat pctm̄ ē q̄ ꝯſiſtit in īclinatione volūta tis. Libido aūt q̄ eſt in appetitu ſenſitiuo diminuit peccatū: qꝛ qͣꝫto aliꝗs ex maiori paſſione īpulſus peccat tanto le uius ē pctm̄. ⁊ hoc mō libido in fornicatione eſt maxīa. Et īde ē qd̓ Aug. dic̄ in li. de agone xp̄iano: ꝙ īter oīa xp̄ianorū certamīa duriora ſunt plia caſtitatis: vbi ē quotidiana pugna ⁊ rara victoria. Et Iſidorꝰ dicit in li. de ſummo bonō: ꝙ magis ꝑ carnis luxuriā humanū genꝰ ſubdit̉ diabolo qͣꝫ ꝑ aliꝗd aliud qꝛ.ſ. difficilius ē vincere vehemētiā hu iuſmodi paſſionis. ¶ Ad 2ᵐ dd̓m ꝙ ille ꝗ fornicat̉ dr̄ pec care in corpus ſuū nō ſolū qꝛ fornicatiōis delectatio ꝯſum mat̉ in carne: qd̓ ēt in gula accidit. ſꝫ ēt qꝛ ꝯͣ bonū ꝓprij cor poris agit ꝗ fornicat̉: inqͣꝫtū.ſ. indebite reſoluit illud ⁊ inꝗnat: ⁊ alteri ꝯmiſcet nec tn̄ ꝑꝑ hoc ſeꝗt̉ ꝙ fornicatio ſit grauiſſimū pctm̄: qꝛ rō in hoīe p̄ualet corꝑi: vn̄ ſi ſit pctm̄ magis repugnans rōni: grauiꝰ erit. ¶ Ad 3ᵐ dd̓ꝫ ꝙ pctm̄ fornicationis ē ꝯͣ bonū ſpēi humane īqͣꝫtū īpedit generatiōeꝫ ſingularē vnius hoīs naſcituri. magis.n. ꝑtingit ad rōneꝫ ſpēi ꝗ actu iā ꝑticipat ſpēm: qͣꝫ ꝗ ē potētia boni. ⁊ ẜꝫ hoc ēt homicidiū eſt grauiꝰ qͣꝫ fornicatio ⁊ oēs luxurie ſpēs: tāqͣꝫ magis bono ſpēi humane repugnās. bonū ēt diuinū ē maius bono ſpēi humane. ⁊ iō ēt pctā que ſunt ꝯͣ deū ſunt ma iora. nec fornicatio eſt directe peccatum in deuꝫ quaſi fornicator dei offenſam intēdat: ſed ex ꝯn̄ti ſicut ⁊ omnia pec cata mortalia: ſicut enim membra corporis noſtri ſunt mē bra chriſti: ita etiam ⁊ ſpiritus noſter eſt vnum cuꝫ chriſto ẜm illud. i. ad Corin. 6. Qui adheret deo vnus ſpiritus eſt: vnde etiam peccata ſpiritualia ſunt magis contra chriſtū qͣꝫ fornicatio. Ad quartum ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ ꝙ in tactibus ⁊ oſculis non conſiſtat peccatuꝫ mortale. Apoſtolus enim ad Eph̓. 5. dicit. Fornicatio autē ⁊ oīs immunditia aut auaritia nec nominētur in vobis ſic̄
