Queſtio. XLIII. 44 reſpicit malum cum quadaꝫ arduitate ſeu difficultate: que tollitur inquātum aliquid ſubiacet voluntati: ⁊ ideo nō oīa timemus que ſunt futura: de quibus triſtamur cum ſunt p̄ſentia: ſed aliqua que ſcilicet ſunt ardua. ¶ Ad tertiū dicē dum ꝙ ſpes eſt de bono quod quis poteſt adipiſci. Pōt autē aliquis adipiſci bonum vel ſe vel ꝑ aliuꝫ: ⁊ iō ſpes po teſt eſſe de actu virtutis qui eſt in poteſtate noſtra conſtitu tus: ſed timor eſt de malo quod non ſubiacet noſtre poteſtati: ⁊ ideo ſemꝑ maluꝫ quod timet̉ eſt a cauſa extrinſeca: bonū auteꝫ quod ſperat̉ poteſt eſſe ⁊ a cauſa intrinſeca: ⁊ a cauſa extrinſeca. ¶ Ad quartū dd̓ꝫ ꝙ ſicut ſupra dictuꝫ eſt: verecundia nō eſt timor de actu ipſo peccati: ſed de tur pitudine vel ignominia que cōſequitur ipſum: que eſt a cā extrinſeca. Ad quartū ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ ꝙ timor timeri nō poſſit. Oē enim quod timet̉ timēdo cuſtodit̉ ne amittat̉: ſic̄ ille qui timet amittere ſanitatem: timēdo cuſtodit eam: ſi igit̉ timor timeat̉: timendo ſe cuſtodiet homo ne timeat: qd̓ videt̉ eſſe inconueniens. ¶ Pͣ. Timor eſt quedā fuga: ſed nihil fugit ſeipſum: ergo timor non timet timoreꝫ. ¶ Pͣ. Timor eſt de futuro: ſꝫ ille qui timet iam habꝫ timorē: nō ergo poteſt timere timorem. ¶ Sꝫ ꝯͣ ē ꝙ homo poteſt amare amorem ⁊ dolere de dolore: ergo etiam pari ratione poteſt timere timoreꝫ. ¶ Rn̄º dd̓m: ꝙ ſicut dictum eſt: illud ſolum habet rationem terribilis quod ex cauſa extrinſeci ꝓuenit: non autem qd̓ ꝓuenit ex volūtate noſtra: timor aūt partim prouenit ex cauſa extrinſeca: ⁊ partim ſubiacet volūtati. prouenit ꝗ dem ex cauſa extrinſeca: inquātum eſt paſſio quedam con ſequēs fantaſiaꝫ īminētis mali: ⁊ ẜm hoc pōt aliquis time re timorem: ne.ſ. īmineat ei neceſſitas imendi ꝑꝑ incōgrue tiam alicuius excellentis mali: ſubiacet autem voluntati inquantum appetitus inferior obedit ratiōi: vnde homo poteſt timorē repellere: ⁊ ẜm hoc timor nō pōt timeri: vt dic̄ Aug. in lib. 83. q. ſed qꝛ ratiōibus quas inducit aliꝗs poſſet vti ad oſtēdēduꝫ ꝙ timor nullo modo timeat̉: iō ad eas rn̄ dēdum ē. ¶ Ad primuꝫ ergo dd̓ꝫ ꝙ nō oīs timor ē vnius timor ſed ẜm diuerſa q̄ timent̉ ſunt diuerſi timores: nihil ergo prohibꝫ quin in vno timore aliquis preſeruet ſe ab alio timore: ⁊ ſic cuſtodiat ſe nō timēteꝫ illo timore. ¶ Ad ſcd̓m dd̓m: ꝙ cum ſit alius timor qͥ timet̉ maluꝫ īminens ⁊ alius timor quo timet̉ ipſe timor mali īminētis: nō tamē ſequit̉ ꝙ idem fugiat ſeipſum: vel ꝙ ſit ideꝫ fuga ſuijpſiꝰ. ¶ Ad 3ᵐ dd̓m: ꝙ ꝑꝑ diuerſitatem timoꝝ iam dictā timo re preſenti pōt homo timere futurum timorem. Ad quintū ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ ꝙ inſolita repentina nō ſint magis terribilia. Sicut enim ſpes eſt de bono: ita timor eſt de malo: ſed experien tia facit ad augmentuꝫ ſpei in bonis: ergo etiā facit ad aug. mentum timoris in malis. ¶ Pͣ. Philoſophus dicit in. 2. Rhetoricorum: ꝙ magis timent̉ non qui acute ſunt ire: ſꝫ mites ⁊ aſtuti. ꝯſtat aūt ꝙ illi ꝗ acute ire ſunt: magis hn̄t ſubitos motus: ergo ea q̄ ſunt ſubita ſunt minus terribilia. ¶ Pͣ. Que ſunt ſubita minus ꝯſiderari poſſunt. ſꝫ tāto aliqua magis timent̉ quāto magis ꝯſiderant̉: vn̄ ph̓s dic̄ in. 3. Ethi. ꝙ aliꝗ vidēt̉ fortes ꝑꝑ ignorantiā: ꝗ ſi cognoue rint ꝙ aliud ſint qͣꝫ ſuſpicant̉ fugiunt. ergo repentina minꝰ timent̉. ¶ Sꝫ ꝯͣ eſt qd̓ Aug. dic̄ ī. 2. ꝯfeſ. Timor īſolita ⁊ repentina exhorreſcit rebus que amant̉ aduerſari dū p̄cauet ſecuritati. ¶ Rn̄º dd̓m: ꝙ ſic̄ ſupra dictū ē: ob̓m timoris eſt malū īminens qd̓ nō de facili repelli pōt: hoc aūt ex duobus cōtingit.ſ. ex magnitudine mali: ⁊ ex debilitate timētis: ad vtrūqꝫ aūt hoꝝ operat̉ ꝙ aliꝗd ſit īſolitū ⁊ repē tinū. Primo ꝗdē fac̄ ad hoc ꝙ malū īminēs magis appareat. oīa.n. corꝑalia ⁊ bona ⁊ mala qͣꝫto magis ꝯſiderātur minora apparēt: ⁊ iō ſic̄ ꝑꝑ diuturnitatē dolor p̄ſentis mali mitigat̉: vt pꝫ ꝑ Tulliū in 3º de tuſculanis qōnibꝰ: ita ēt ex p̄meditatiōe minuit̉ timor futuri mali. Scd̓o aliꝗd eē inſolitū ⁊ repentinū facit ad debilitatē timentis: inqͣꝫtū ſubtrahit remedia q̄ hō pōt p̄parare ad repellendū futuꝝ malū: q̄ eſſe nō pn̄t qn̄ ex īprouiſo malū occurit. ¶ Ad primū ergo dd̓ꝫ: ꝙ ob̓m ſpei eſt bonū qd̓ quis pōt adipiſci: ⁊ iō ea que augmentant poteſtateꝫ hominis: nata ſunt augere ſpē ⁊ eadem rōne diminuere timorē: qꝛ timor ē d̓ malo: cui n̄ de facili pōt reſiſti. Quia igit̉ exꝑientia facit hoīem magis potentē ad oꝑandū: iō ſicut auget ſpē: ita diminuit timorē. ¶ Ad ſcd̓ꝫ dd̓ꝫ: ꝙ illi ꝗ hn̄t irā acutā nō occultant eā: ⁊ iō nocumēta ab eis illata: nō ita ſunt repētina qn̄ p̄uideant̉: ſꝫ hoīes mites ⁊ aſtuti occultāt irā: ⁊ iō nocumētum qd̓ ab eis īminet: nō pōt p̄uideri: ſed ex improuiſo aduenit. ⁊ ꝑꝑ hoc ph̓s dicit ꝙ tales magis timent̉. ¶ Ad tertiū dd̓ꝫ: ꝙ per ſe loquēdo bona vel mala corꝑalia in principio maiora apparēt: cuius rō eſt: qꝛ vnūqd̓qꝫ magis apparet ꝯͣrio iux ta ſe poſito: vn̄ cū aliꝗs ſtatim a pauꝑtate ad diuitias trāſit ꝑꝑ pauꝑtateꝫ p̄exiſtentem diuitias magis eſtimat: ⁊ econuerſo diuites ſtatim ad pauꝑtatem deuenientes: eā magis horrent: ⁊ ꝑꝑ hoc malum repentinuꝫ magis timet̉: qꝛ ma gis videt̉ eſſe maluꝫ: ſed pōt ꝑꝑ aliqd̓ accidens contingere ꝙ magnitudo alicuius mali lateat: puta cuꝫ hoſtes ſe in ſidioſe occultant: ⁊ tunc veꝝ eſt ꝙ malum ex diligenti con ſideratione ſit terribilius. Ad ſextum ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ ꝙ ea q̄ nō hn̄t remediū n̄ ſint magis timēda. Ad timorē.n. reꝗrit̉ ꝙ remaneat aliqua ſpes ſalutis: vt ſupra dcm̄ eſt: ſed in malis q̄ non hn̄t remedium nulla remanet ſpes ſalutis: ergo talia mala nullo modo timēt̉. ¶ Pͣ. Malo mortis nullū remediū adhiberi pōt: nō.n. ẜm nam pōt eſſe reditus a morte ad vitā: nō tamē mors maxime timet vt dicit ph̓s in. 2. rheto. nō ergo ea magis timent̉ que remediū nō hn̄t. ¶ Pͣ. Ph̓s dicit in primo ethi. ꝙ nō ē ma gis bonū qd̓ eſt diuturnius eo qd̓ eſt vnius diei: neqꝫ qd̓ ē ꝑpetuum eo qd̓ non eſt ꝑpetuū: ergo eadē rōne neqꝫ ma ius malū: ſed ea q̄ nō hn̄t remediū nō vident̉ differre ab alijs niſi ꝑꝑ diuturnitatē: vel ꝑpetuitatē: ergo ꝑꝑ hoc non ſunt peiora vel magis timēda. ¶ Sꝫ ꝯͣ eſt ꝙ ph̓s dicit in 2. rheto. ꝙ oīa timenda ſunt terribiliora: q̄cunqꝫ ſi peccaue rint corrigi nō ꝯtingit: aut quoꝝ auxilia nō ſunt: aut nō facilia. ¶ Rn̄º dd̓m: ꝙ ob̓m timoris eſt malū: vnde illud qd̓ facit ad augmētū mali: facit ad augmētū timoris: maluꝫ āauget̉: nō ſolū ẜm ſpēm ipſius mali: ſꝫ ēt ẜm circūſtātias: vt ex ſupra dictis apparet: īter ceteras āt circunſtātias diuturnitas vel ēt ꝑpetuitas magis vident̉ facere ad augmen tū mali: ea.n. q̄ ſunt in tꝑe: ẜꝫ durationē tꝑis quodāmodo menſurant̉: vnde ſi pati aliꝗd in tꝑe tāto eſt malū pati ideꝫ in duplo tꝑe app̄hēdit̉ vt duplatū: ⁊ ẜm hanc rōnem patiideꝫ in infinito tꝑe qd̓ eſt ꝑpetuo pati: hꝫ quodāmodo infinitū augmentū: mala āt q̄ poſtqꝫ aduenerint nō pn̄t hēre remediū: vel nō de facili accipiunt̉ vt ꝑpetua vel diuturna ⁊ iō maxime reddunt̉ timēda. ¶ Ad pͥmū gͦ dd̓m: ꝙ re mediuꝫ mali eſt duplex. Unū ꝑ qd̓ impedit̉ futuꝝ maluꝫ ne adueniat: ⁊ tali remedio ſublato aufert̉ ſpes: ⁊ ꝑconſequēs timor: vn̄ d̓ tali remedio nūc nō loꝗmur. Alid̓ reme diū mali eſt qͦ malū iā pn̄s remouet̉: ⁊ de tali remedio nunc loꝗmur. ¶ Ad ſcd̓m dd̓m ꝙ licet mors ſit irremediabile malū: tn̄ qꝛ nūc īminet de ꝓpe: nō timet̉: vt ſupra dictū ē. ¶ Ad 3ᵐ dd̓ꝫ ꝙ ph̓s ibi loqͥtur de ꝑ ſe bono: qd̓ eſt bonū ẜm ſpēm ſuā: ſic āt nō ſit aliꝗd magis bonum ꝑꝑ diuturnitatem vel ꝑpetuitatem: ſed ꝑꝑ nam ipſius boni. ¶ Queſtio. xliij. Einde cōſiderādū eſt de cauſa timoris. ¶ Et circa hoc q̄rūt̉ duo. Primo vtrū cauſa timoris ſit amor. 2º vtruꝫ cā timoris ſit defectus. Ad primū ſic ꝓcedit̉. Uidetur ꝙ amor nō ſit cā timoris. Illud.n. qd̓ introducit aliꝗd eſt cā eius: ſed timor introducit amorē charitatis: vt Aug. dicit ſuꝑ canonicā Ioannis: ergo timor eſt cā amoris ⁊ nō ecōuerſo. ¶ Pͣ. Ph̓s dic̄ in. 2. rheto. ꝙ illi qui maxime ti ment̉ a ꝗbus expectamus īminere nobis aliqua mala: ſꝫ ꝑꝑ hoc ꝙ ab aliquo expectamꝰ malū: magis ꝓuocamur ad odiū eius qͣꝫ ad amorē: ergo timor magis cauſatur ab odio qͣꝫ ab amore. ¶ Pͣ. Supra dictū eſt ꝙ ea que ſunt a nobiſipſis nō hn̄t rōnem terribiliū: ſed ea q̄ ſunt ex amoF 4
